Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

ΕΠΕΙΓΟΝ ΜΗΝΥΜΑ

Σοβαροί οικογενειακοί λόγοι με υποχρεώνουν να ταξιδέψω αύριο για Ελλάδα και για χρονικό διάστημα που δε δύναμαι να προσδιορίσω. Πρόσβαση σε υπολογιστή θα είναι από δύσκολη έως αδύνατη.
Ευχαριστώ θερμά τους πάντες που συμμετέχετε στο σχολιασμό των αναρτήσεων, προσθέτοντας ο καθένας τη δική του πινελιά, ώστε κάθε ανάρτηση να μην παραμένει στην ανάρτηση, αλλά να την υπερβαίνει στα σχόλια και (μέσα στις όλες μου ιδιοτροπίες), όπου κάλλιστα μπορούμε να συνεχίσουμε κουβέντα επί σοβαρού ή να παίξουμε, ακόμη και στις παλιές αναρτήσεις, χωρίς να χρειαστεί να ανατυπωθούν, αναθεωρώντας όπου χρειάζεται. Και μέσα απ' το παιχνιδίζειν μπορούμε να καταλήξουμε σε κάτι βαθύ. Η σοβαροφάνεια είναι μόνο για τους "δήθεν". Ο πραγματικά σοβαρός έχει και χιούμορ και γνωρίζει και να διασκεδάζει τα δεινά του.
Όσοι έχετε διαβάσει όλο μου το ιστολόγιο και όλα τα σχόλια, ίσως θα έχετε αντιληφθεί ότι το πρόσωπο που βρίσκεται πίσω απ' το ψευδώνυμο Αστερόεσσα έχει παραπάνω της μιας πτυχής.
Γελάει, θυμώνει, κλαίει, σαρκάζει, παίζει, σκέφτεται, φτιάχνει παραμυθάκια και ιστοριούλες με το τίποτα, γράφει σα μανιακή, αμφιβάλλει, είναι γεροπαράξενη και φαντασιόπληκτη, είναι ανικανοποίητη, είναι τελειοθήρας, αλλά παραμένει μια αδιόρθωτη ρομαντική ξεροκέφαλη που πιστεύει ακόμη στις νεράιδες και στα πλασματάκια που μπορούν να ζουν μέσα σ' ένα κουκούτσι βερυκοκιάς και στην ομορφιά που ο καθένας κρύβει μέσα του - ακόμη και σε σπαργώσα κατάσταση, αρνούμενη πεισματικά να δεχθεί νόρμες, κλισέ και δόγματα και πολεμώντας με το δικό της τρόπο την ασχήμεια.

Με την αγάπη μου σε όλους που εμφανίζονται σχολιάζοντας και σ' αυτούς που δεν εμφανίζονται και απλώς διαβάζουν.

Ελένη Καλλιανέζου

Η παρούσα ανάρτηση θα σβηστεί από το ιστολόγιό μου, άμα τη επιστροφή μου σε ομαλές συνθήκες.

(Πιθανόν και να μην τη σβήσω τελικά, μόνο και μόνο επειδή... μου το είπε ο b|a|s|n\i/a)

Υ.Γ. O εν λεοντή θηρίου primitif αποικιακός κι εδώδιμος σπηλαιάνθρωπος μου επεσήμανε στα σχόλια ότι ξέχασα να αναφέρω μέσα στις πτυχές μου και ότι το ξύνω. Δε μας διευκρίνησε βεβαίως τι, οπότε και συμπληρώνω: Ξύνω το κεφάλι μου, να κατεβάσω ιδέες. Βοηθάει.

buzz it!

Κυριακή 27 Ιουλίου 2008

Ιστολόγια, Ιστολογείν, Κοινότητες Ιστολόγων και Κυκλώματα Εκμετάλλευσης

Χθες, μπαίνοντας στην κοινότητας Sync ανακάλυψα στη σελίδα μου και σε περίοπτη θέση διαφήμιση dating channel. Χρησιμοποιώντας τη δυνατότητα που δίνει με live διάλογο, έσπευσα στον πίνακα και έγραψα το ακόλουθο μήνυμα:

«Προς sync: Εάν η σελίδα μου χρησιμοποιείται για διαφημιστικά μηνύματα (και μάλιστα χωρίς να ερωτηθώ ή να ενημερωθώ), αξιώ μέρος των κερδών».

Ακολούθησε διάλογος με κάποιους bloggers ή περιπατητές του Sync με διάλογο επί του «τι εστί sync», ο οποίος δε με έπεισε, εντούτοις, είχα και άμεση απάντηση απ’ τoυς ίδιους τους υπεύθυνους του Sync, o οποίος ομοίως μου άφησε και πολλά ερωτηματικά.

Έσπευσα στον πίνακα του προφίλ μου και έκανα update δημοσιεύοντας τα παρακάτω:

Sync και Διαφημίσεις.
Σήμερα, 26 Ιουλίου 2008 μπαίνοντας στη σελίδα μου στο sync διαπίστωσα να έχουν μπει διαφημίσεις για dating channel χωρίς να έχει προϋπάρξει κανενός είδους ενημέρωση για διαφήμιση στη σελίδα που διατηρώ εδώ.
Απαίτησα αυθωρί μερίδιο κερδών από τις διαφημίσεις στη σελίδα μου και πήρα απάντηση αργότερα με post: Διαφημίσεις στο SYNC, το οποίο όμως δε με πείθει για τους απλούς λόγους ότι:
α) Δημοσιεύθηκε κατόπιν της αξίωσής μου.
β) Δεν στέκει νομικά και σε σχέση αιτιατού το υστερόχρονο σε παγίωση κανόνων και σε οποιουδήποτε είδους σχέση, όταν δεν υπάρχει εκατέρωθεν συμφωνία των μελών.
γ) Ναι μεν κατανοοώ ότι οι διαφημίσεις ενδεχομένως είναι αναγκαιότητα για κάλυψη εξόδων του server, αφ’ ης στιγμής όμως όταν έγινα μέλος δεν υπήρχε παρόμοιο καθεστώς, αξιώ:
1. Ενημέρωση για το είδος τους.
2. Ποσοστό επί των κερδών.
Ζώντας σε χώρα όπου το blogging είναι επαγγελματικό, κάθε server, είτε αυτός ονομάζεται Sync είτε Τechnorati είτε Greek Bloggers, υπάρχει διότι υπάρχουν πρωτίστως bloggers και δε θα δομείτο κανενός είδους πελατειακής σχέσης ή ανάγκη κάλυψης εξόδων, εάν δεν υπήρχαν οι bloggers. Aφού λοιπόν κάθε πελατειακή σχέση σε καθεστώς καπιταλιστικό είναι αμφίδρομη, έχω την απαίτηση να λάβω από τα κέρδη που ο Sync θα έχει στη σελίδα μου μέρος τους και δε με ικανοποιεί οποιαδήποτε «συναισθηματική» ή «ρομαντική» θέση για το τι εστί κοινότητα Sync. Δεν μπαίνω εδώ ως εθελόντρια του Ερυθρού Σταυρού, αλλά ως blogger η οποία προωθεί το blog της.

Οι θέσεις μου είναι προσωπικές και δεν ζητώ από κανέναν να τις συμμεριστεί.

Μετά τιμής

Ελένη Καλλιανέζου, Vejen Δανίας 26 Ιουλίου 2008

Ακολούθησε διάλογος στον πίνακα της σελίδας μου, τον οποίο και παραθέτω αυτούσιο:

-Αγαπητή Ελένη, μιας και ζητάς μερίδιο από τα Κέρδη του sync.gr (και όχι από τα έσοδα) έχεις την υπόσχεση ότι από τη στιγμή που το sync θα γίνει κερδοφόρο θα σκεφτούμε πολύ σοβαρά και θα συζητήσουμε την πρότασή σου γιατί έχει καποια λογική βάση.

Μέχρι τότε, θα θέλαμε να συζητήσουμε μαζί σου το ενδεχόμενο να συμμετάσχεις στα τεράστια έξοδα (= ζημίες) που έχει αυτή τη στιγμή το sync προκειμένου να λειτουργήσει, δεδομένου (όπως σωστά λές κι εσύ) ότι “κάθε πελατειακή σχέση σε καθεστώς καπιταλιστικό είναι αμφίδρομη”

Ελπίζουμε σε σύντομη ανταπόκρισή σου στο αίτημά μας.
από
sync στις 00:30, 27 Ιουλίου 2008

-Eάν συμμετέχω στις «ζημείες» και τα «κέρδη», να υποθέσω ότι μου γίνεται και επιχειρηματική πρόταση να συμμετάσχω στο cast των κεφαλών της επιχείρησης αυτής, οπότε το λογικότερο που έχω να ρωτήσω είναι: Τι μισθό δίνετε.
από
Asteroessa στις 02:20, 27 Ιουλίου 2008

Αλλά το προηγούμενο επιχείρημα να συμμετέχω δηλαδή στις ζημειές θα έστεκε μόνο αν το κόστος που επέφεραν ΟΛΟΙ ΟΙ BLOGGERS ήταν μεγαλύτερο των κερδών που απέφεραν.

Υπάρχει Sync, διότι υπάρχουν και bloggers, μην περιττολογούμε σε κάτι πασιφανές, που έχει ήδη ειπωθεί. Kαι αληθινός blogger βεβαίως δεν είναι ένας copy - paster ούτε αυτός ο οποίος δε γνωρίζει τι εστί επιχείρημα όταν σχολιάζει σε ιστολόγια άλλων ή θεωρεί το σχόλιο συνώνυμο του κοινωνικού του καθήκοντος.

Και κύριοι,
1. είμαι blogger και όχι copy paster και
2. ξέρω πώς να διακρίνω τα καλά ιστολόγια.
Απόδειξη: Τα ιστολόγια που ανήκουν στα αγαπημένα μου είναι και ιστολόγια ΑΛΗΘΙΝΩΝ BLOGGERS, οι οποίοι διακρίνονται και από ποιοτικά κριτήρια. Οι περισσότεροι δε εξ' αυτών δεν είναι καν μέλη του sync, έδωσαν feed κάποιοι άλλοι, οι οποίοι ομοίως ξέρουν να διακρίνουν την ποιότητα, όσο δε για τους ίδιους τους bloggers αυτούς, όλο αυτό το καθεστώς του marketing γίνεται ερήμην τους και χωρίς τη συγκατάθεσή τους.
Απλά πραγματάκια.
Τους ιστολόγους αυτούς, οι οποίοι δεν είναι μέλη του Sync, ποιος τους ρώτησε εάν αρέσκονται στο καθεστώς να βλέπουν το ιστολόγιό τους να φιγουράρει κάτω από μια διαφήμιση dating channel ή γκοφρέττας; Δεν είναι καν βιβλίο ή πολιτιστικό προϊόν, δεν είναι καν πολιτικό σύνθημα.
από
Asteroessa στις 10:09, 27 Ιουλίου 2008

-H πρόταση του sync (του οποίου είμαι συνιδιοκτήτης) είναι αρκετά απλή θεωρώ. Όσο έχει 'ζημίες', συμμετέχετε στα 'εξοδα'. Μόλις εμφανίσει 'κέρδη', δικαιούστε 'μερίδιο'. Φυσικά και πουθενά δεν υπονοείται μισθός ή οποιαδήποτε άλλη 'σχέση' μεταξύ του sync και των μελών του.

Σχετικά με την ύπαρξη του sync και των υπόλοιπων ανά τον κόσμο aggregators. Φυσικά και δίχως τους bloggers δε θα υπήρχε ανάγκη για sync ή technorati. Όπως βέβαια, δίχως τους bloggers, δε θα υπήρξε ανάγκη για blogspot ή wordpress. Να φανταστώ λοιπόν ότι αξιώνετε μερίδιο επί των κερδών της Google ή της wordpress? Θα μου πείτε βέβαια ότι αυτές οι δύο εταιρίες δεν έχουν banners στις σελίδες σας. Από την άλλη όμως, τα κεφάλαια συρρέουν καθημερινά προς τις 2 προαναφερόμενες εταιρίες είτε μέσω χρηματιστηρίου είτε μέσω VC λόγω της υπεραξίας που τα κείμενα των bloggers τους προσφέρουν.
Φιλικά
από
kostis στις 11:26, 27 Ιουλίου 2008

-Υπάρχει δυνατότητα, εάν το επιθυμεί κάποιος να βγάλει χρήματα μέσα από το ιστολόγιό του.
Δεν ανήκει μέχρι τούδε στις δικές μου επιλογές και οποιοδήποτε banner φιλτράρεται μέσα από την κρίση μου.
Και θα επαναλάβω, κατανοώ ότι για να καλυφθούν κόστη η διαφήμιση είναι ίσως αναγκαιότητα.

Αν κάτι με ενοχλεί προσωπικά είναι:
1. Η επιβολή της διαφήμισης χωρίς προηγούμενη ενημέρωσή μου.
2. Το είδος της διαφήμισης.

Το dating channel, η γκοφρέττα ή η γκαζόζα δεν είναι πράγματα τα οποία θα προπαγάνδιζα.
Στη δική μου σελίδα θα επιθυμούσα π.χ. διαφήμιση βιβλίων ή προϊόντων πολιτισμού.
Αρνούμαι να προπαγανδίσω εμμέσως κάτι το οποίο με βρίσκει αντίθετη στις όποιες αρχές μου και τρόπο ζωής.

Ερώτημα: Εάν πρέπει όλοι να είναι κερδισμένοι κι ευχαριστημένοι και εγώ να μην εγείρω αξιώσεις, γιατί δεν κάνετε μία έρευνα με σχετικά ερωτηματολόγια για το τι είδος διαφήμισης επιθυμεί ο καθείς;
Βεβαίως, το βιβλίο “δεν πουλάει” όσο ένα κανάλι γνωριμιών κι αυτό είναι επίσης από τα ευκόλως εννοούμενα.
από
Asteroessa στις 11:48, 27 Ιουλίου 2008

-Χαίρομαι που αντιλαμβάνεστε την αναγκαιότητα ύπαρξης διαφημίσεων.

Δυστυχώς τα banners που σερβίρει η google δεν είναι δικής μας επιλογής και οι δυνατότητες που μας δίνει για έλεγχο αυτών είναι εξαιρετικά περιορισμένες. (Προσωπικά, και σε 'μένα τα banners με dating sites μου φέρνουν αναγούλα.)

Αυτό που προτείνετε (να μπορούν τα μέλη του sync να επιλέγουν το είδος της διαφήμισης που επιθυμούν) είναι πρακτικά αδύνατο. Και από πλευράς προγραμματισμού αλλά και από πλευράς διαχείρισης. Το sync είναι η ερασιτεχνική προσπάθεια 3 ανθρώπων στον ελεύθερο τους χρόνο και οι πόροι που θα απαιτούνταν για κάτι τέτοιο (σε ανθρώπινο δυναμικό καθώς και σε χρήματα) ξεφεύγουν κατά πολύ όχι μόνο από τις δυνατοτητες που το sync έχει αυτή τη στιγμή αλλά θα τολμούσα να πω και από τις δυνατότητες οποιαδήποτε άλλης εταιρίας στην Ελλάδα.

Προσπαθούμε από την πλευρά μας να βρούμε την ιδανική λύση σε ένα δύσκολο πρόβλημα. Φοβάμαι όμως πως θα είναι αδύνατο να ικανοποιηθούν όλες οι πλευρές.

Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν έχετε στα υπ' οψην σας παρόμοια περίπτωση που ένας aggregator (βλ. technorati) μοιράζεται τα κέρδη του με τους bloggers των οποίων τα feeds κάνει aggregate. Θα μας ενδιέφερε να γνωρίζαμε το μοντέλο με το οποίο τα κέρδη διαμοιράζονται στους δικαιούχους.
από
kostis στις 12:35, 27 Ιουλίου 2008


-Έγερση παρόμοιας αξίωσης διαμοιρασμού κερδών, είναι μάλλον (εύκολα κατανοητό) ρητορική.
Γι' αυτό και live ανέφερα: "Προσωπικώς δε με ενοχλεί κι αν ακόμη διαφημιστεί ο Οίκος Ανοχής της Μαντάμ Ορτάνς". Από τη στιγμή όμως που κάτι τέτοιο θα διαφημίζεται όντως και υπάρχουν κέρδη τα οποία κάποιοι απολαμβάνουν, θα ήμουν το λιγότερο ηλίθια, αν δε ζητούσα το δικό μου μερίδιο, αφού κι εγώ συμμετέχω στον προσπορισμό κερδών από αυτήν την πηγή. Η αρχή είναι απλή: Όσο περισσότερο κάτι πουλάει, τόσο μεγαλύτερο το κέρδος, βάσει νόμων προσφοράς - ζήτησης.

Οποιαδήποτε κοινότητα bloggers προπαγανδίζει τα blogs. Αν υπάρξει τέτοιο θέμα διαφυγόντων κερδών και δικτύου εκμετάλλευσης bloggers δε θα υπάρξουν και blogs διαμαρτυρίας που να καυτηριάζουν την τακτική αυτή;

Υποτίθεται ότι ο blogger προτείνει, κρίνει, αμφισβητεί και λειτουργεί εν κατακλείδι ως φορέας δημοκρατίας.

Κάποια λύση θα υπάρχει και στην επιλογή των διαφημίσεων και εάν κάτι υποπέσει στη δική μου αντίληψη είμαι εδώ, πάντα πρόθυμη να προτείνω.
Αυτό όμως που ζητώ είναι απλό και ανθρώπινο. Εάν κάτι προτείνω σοβαρά και είμαι εξίσου πρόθυμη να δεχτώ επιχειρηματολογία, αξιώνω και η δική μου επιχειρηματολογία να λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν.
από
Asteroessa στις 12:56, 27 Ιουλίου 2008

-Λαμβάνεται σοβαρά και για αυτό το λόγο συζητάμε.

Πάντως δεν υπέπεσε στην προσοχή μου κάποιο blog διαμαρτυρίας για την πωληση του blogger.com (εκεί που φιλοξενείται τώρα και το δικό σας blog) στην google το 2003.

Όπως επίσης -φαντάζομαι- δε θα ζητήσετε χρήματα από την google αν στην αναζήτηση 'asteroessa' στο google.com εμφανιστούν στα δεξιά, sponsored links για αμερικάνικες σημαίες (από τα οποία sponsored links η google κερδίζει χρήματα εις βάρος του δικού σας περιεχομένου)
από
kostis στις 13:09, 27 Ιουλίου 2008

-Απαντώ ειλικρινέστατα: Δεν υπέπεσε κάτι τέτοιο στην αντίληψή μου, και ευχαριστώ θερμά για την επισήμανση. Δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι είμαι ο ξερόλας, γι’ αυτό και το διαλέγεσθαι είναι πάντα μέσα στα ζητούμενά μου. Αυτά τα οποία λέγονται τώρα και όσα ερωτηματικά ενσκύπτουν δε θα έβγαιναν στην επιφάνεια άνευ διαλόγου. Ναι, και αυτά είναι ένα θέμα σοβαρό.
από
Asteroessa στις 13:17, 27 Ιουλίου 2008

Μήπως είναι καιρός όλοι οι ιστολόγοι να δούμε, αν μέσα από το ιστολογείν, που είναι φαινόμενο των καιρών, υπάρχουν και αυτοί που εκμεταλλεύονται όσους έχουμε ακόμη την ψευδαίσθηση ότι μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας, υπάρχουν και οι νόμιμοι προαγωγοί μας;

Όπου υπάρχουν πουτάνες, ακόμη και Πόντιες -που δεν πληρώνονται για τις υπηρεσίες που προσφέρουν- πάντα υπάρχουν και οι αυτοδιορισμένοι νταβαντζήδες.

Συναφείς αναρτήσεις:
1. Ιστολογικό Μανιφέστο
2. Ιστολογώντας Κενώς και Κοινοτύπως.

© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 27 Ιουλίου 2007

buzz it!

Σάββατο 26 Ιουλίου 2008

Μπλάνκος Επιφάνιος Λίγον Οίκτον Εκλιπαρών


Η Mπλανς Επιφανί, σε σκίτσο του Georges Pichard και κείμενο του Jacques Lob, πρωτοκυκλοφόρησε στη Γαλλία το 1967. Στην Ελλάδα τη γνωρίσαμε μέσα από τον «Ταχυδρόμο» στη δεκαετία του ’70 σε συνέχειες και σε μετάφραση κειμένων της Έλενας Ακρίτα σε μια σπαρταριστή καθαρεύουσα. Η Μπλανς ήταν η αποθέωση της πτωχής, ορφανής, παρθένας – πουτανίτσας, που κυκλοφορούσε γυμνή και πάντα κυνηγημένη από τον ακόλαστο τραπεζίτη Αντολφύς, ενώ σωζόταν πάντα την τελευταία στιγμή από έναν μασκοφόρο ήρωα τύπου Φαντομά, ο οποίος απέστρεφε κοκκινίζοντας το πρόσωπό του από την ταλαίπωρο γυμνή ηρωΐδα την ώρα που εκείνη εκλιπαρούσε: «Ω, σας παρακαλώ, δείξατε λίγον οίκτον! Λίγον οίκτον!», και ο κακός τραπεζίτης είχε εκδηλώσει τις πονηρές του προθέσεις με ένα «Ώρα, να διακορεύσωμεν τούτο το μικρόν τσουλίδιον και να του τσιμβήσωμεν τις ρογίτσες!»

Οι χρόνοι παρήλθον εκείνοι, οπότε δικαιούμαστε και να αντιστρέψουμε τους όρους.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι διαφθορεύς είναι μία γυναίκα και οι ταλαίπωροι αρσενικοί που τη γνωρίζουν οι Μπλανς της, άδοντες άσματα στα βήματα του Χατζηδάκη:

Ήμουν λιγνός και αψηλός[1]
και δροσερός κι ωραίος
πώς γνώρισα, πατέρα μου
την τσούλα, ο μοιραίος;

Αναρωτιέμαι βεβαίως ποιος θα παίξει και το ρόλο του Φαντομά και ποιος θα τους σώσει από τις ασχημονίες της γυναικός, αποστρέφοντας από ντροπή το βλέμμα στο γυμνό ανδρισμό τους. Υπάρχουν άραγε γυναίκες – ιππότες, που ως η Jeanne d’ Αrc θα σπηρουνίσουν το άσπρο άτι τους αφηρπάζοντας τα παρ’ ολίγον διακορευμένα αρσενικά και να τα αφήσουν στην ασφάλεια κάποιου μοναστηριού να κεντούν και να ψέλνουν ύμνους, μέχρι να εμφανιστεί η πριγκίπισσα να τους κάνει γαμβρούς;

Άβυσσος αι ψυχαί και τα μυαλά των γυναικών τη σήμερον ημέρα και τα δόλια αρσενικά χρήζουν προστασίας.

_____________________________________________
Σημειώσεις

[1] Παραφθορά της Προσευχής της Παρθένου του Νίκου Γκάτσου, που μελοποιήθηκε από το Μάνο Χατζηδάκι κι ανήκει στη μουσική συλλογή του δεύτερου «Τα Παράλογα»:

Με είκοσι φθινόπωρα και άνοιξη καμία
απ’τηνΥπάτη το ‘σκασα και πήγα στη Λαμία
Ήμουν μικρούλα κι άπραγη, και δροσερή κι ωραία
πώς το ‘παθα, μανούλα μου, κι αγάπησα εκδορέα;
Το γαρ πολύ του έρωτος, γεννά παραφροσύνη
γι’ αυτό και ο Αλή Πασάς έπνιξε τη Φροσύνη

Στο δρόμο μου σφυρίζανε και με φωνάζαν Γκόλφω
μα ευτυχώς τον Τάσο μου τον λέγανε Ροδόλφο
Ήμουν ψηλή κι ανάλαφρη, κι αφράτη και μοιραία
Πώς έμπλεξα, μανούλα μου, με τέτοιο διαφθορέα;
Το γαρ πολύ του έρωτος, γεννά παραφροσύνη
γι’ αυτό κι οι νέοι μουσικοί θαυμάζουν το Ροσσίνι

Από σκαλί, σ’άλλο σκαλί κι από φιλί σε πάθος
πήρα σοκάκι ανάποδα και μονοπάτι λάθος
Κι απ’ το Ροδόλφο στο Μηνά κ ι απ’ τον Κοσμά στον Πάνο
πελάγωσα μανούλα μου, και τώρα τι να κάνω;
Το γαρ πολύ του έρωτος, γεννά παραφροσύνη
το διάβασα στον Παλαμά, το βρήκα στον Δροσίνη
Συναφής ανάρτηση: Αλφονσίνος ντυ Πλεσσί



© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 26 Ioυλίου 2008, μνήμη της Αγίας Οσιομάρτυρος του Χριστού Παρασκευής, προστάτιδος των οφθαλμών, κόσμο ακούω και κόσμο δε βλέπω, βοηθήστε, καλοί μου χριστιανοί την αόμματη.

buzz it!

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008

Χίλιες και Μία Δακρύβρεχτες Μελωδίες (Μπλογκοπαίχνιδο)

O νεαρός ιερομόναχος Τοβένιος, όστις περιδιαβάζων εις τον κόσμον, σε άδεια απ’ τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής ίνα εύρη το νόημα του ανθρωπίνου βίου, έφθασε χτες, εν τω μέσω της νυκτός εις το ταπεινό ενδιαίτημα της μοναχής Αστεροεσσίας, ήτις μετανοούσα εις το εν Δανιμαρκία κελλίον της, αναπολούσε τας ημέρας των ηδονών και των ακολασιών της.

Αφού επροσευχήθηκαν και οι δύο διά την σωτηρίαν των αθλίων ψυχών των, ο Γέρων Τοβένιος εζήτησε απ’ την Γερόντισσα εξομολόγησιν εν Κυρίω, πλήρη ταπείνωσιν και μεταμέλειαν εμπρός των οφθαλμών του Κυρίου, αρχής γενομένης εκ των μελωδιών, ύμνων, τροπαρίων, κοντακίων και εξαποστειλαρίων, άτινα φέρουν εις την μοναχήν Αστεροεσσία δάκρυα μετανοίας και θείου προς τον Κύριον έρωτα.

Έτσι λοιπόν αρχίζει η εξομολόγησις της μοναχής:



Εις ηλικίαν μόλις δέκα ετών, η νεαρά παρθένος έτυχε να ακούσει εις το ραδιόφωνον αναμετάδοσιν κονσέρτου μετά της μεγάλης αοιδού του μελοδράματος, η οποία μόλις είχε αφήσει τον μάταιον τούτον κόσμον διά τους λειμώνας των αιωνίων μονών, Μαρίας Κάλλας. Το κονσέρτο άρχιζε με την ουβερτούρα από τη «Δύναμη του Πεπρωμένου» του Ιωσήφ Βέρντι και συνέχιζε με την άρια από τη σκηνή της τρέλας της Oφηλίας από τον «Άμλετ» του Thomas. Η κορασίς εδάκρυσε. Αργότερα και μέσα στον ίδιο χρόνο η σεπτή αείμνηστος μήτηρ της, την εσυνόδευσεν εις το λυρικόν θέατρον «Ολύμπια» εις παράστασιν της «Tραβιάτας» του Βέρντι (ήτις εις την ελληνικήν μεταφράζεται «Η Παραστρατημένη»). Η μικρά εμαγεύθη και εσυγκινήθη σφόδρα βλέπουσα την υψίφωνον εις την β’ πράξιν να ικετεύει τον πατέρα του εραστού της διά οίκτον, όταν αυτός της ζητεί να εγκαταλείψει τον υιόν του, καθόσον ο νέος είναι από σόι κι έχει και αδερφήν απάντρευτον και αυτή είναι μία (θου, Κύριε, φυλακή τω στόματί μου) εκδιδομένη επί χρήμασιν. Η νεαρά κόρη, κατά κόσμον Ελένη, έκλαυσεν τέλος με λυγμούς, όταν η φθισική ηρωΐς και παραστρατημένη Βιολέττα Βαλερύ θα αφήσει την τελευταία της πνοή εις το θλιβερόν της διαμέρισμα, λησμονημένη από τους εκατοντάδες εραστάς της. Μόνη παρηγοριά ότι ο ανήρ τον οποίον η δύστυχη Βιολέττα ηράσθη σφόδρα ήτο παρών, όταν αύτη κλίνοντας την κεφαλή σε μία διακοπείσα κορωνίδα θα παραδώσει το πνεύμα της.

Εις ηλικίαν ένδεκα ετών, η μετανοούσα μοναχή Αστεροεσσία και κατά κόσμον Ελένη έκλαυσε και πάλι οδυρομένη, όταν παρακολούθησε εις τον κινηματογράφον τα μπαλέτα Μπολσόι σε παράστασιν του «Ιβάν του Τρομερού» και μουσική Προκόφιεφ. Η μουσική ήτο το ένδυμα εις την κίνησιν των σωμάτων του τσάρου Ιβάν και της ωραιοτάτης και αδικοχαμένης πρόωρα από δηλητήριον γυναικός του, Τσαρίνας Αναστασίας.

Εις ηλικίαν δώδεκα ετών, η έφηβος πλέον Ελένη κατά κόσμον θα παρακολουθήσει εν Επιδαύρω το «Ρέκβιεμ» του Βέρντι με την ορχήστρα και χορωδία της Σκάλας του Μιλάνου και σε μουσική διεύθυνσιν του Κλάουντιο Αμπάντο. Τα τριζόνια, η ζέστη της θερινής νυκτός, οι εν τω ουρανώ αστέρες και οι εν τη γη λαμπτήρες των αναλογίων της ορχήστρας, συνδυασμένα με την υποβλητικήν μουσικήν του “Dies Irae” του μουσουργού, πάλι θα συγκινήσουν τη νεαρά, που κλαίουσα θα χειροκροτεί στο τέλος ενθουσιωδώς και επί είκοσι λεπτά τους μουσικούς και τραγουδιστάς αλλαλάζουσα «Bravo!» και «Βrava!»

Ομοίως όμως η μικρά Ελένη θα κλαίει, όταν άδει και επαναστατικά άσματα του Μίκη Θεοδωράκη, αντάρτικα, τις μπαλλάντες του Μαουτχάουζεν και τα μεγάλα της σουξέ, τα οποία τραγουδούσε σόλο εις στο σχολείον: «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις», σε ποίηση Ρίτσου, την «Ωδή του Κάλβου» (όσοι το χάλκαιον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσιν, θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία), καθώς και τα νέγρικα του Λοΐζου «Μάτι κίτρινο θολό, νέγρα μάνα ξαγρυπνάει» και «Ο γέρο νέγρο – Τζιμ», ξεσηκώντας ταυτοχρόνως και τους συμμαθητάς της εις θύελλαν ενθουσιασμού, φρενήρη χειροκροτήματα και σφυρίγματα επιδοκιμασίας.

Εις ηλικίαν 18 ετών η νεαρά Ελένη θα αμαρτήσει και θα δώσει την παρθενίαν της εις νέον της Σιδώνος[1]. Όταν η νεαρά άφρων αμαρτωλή εγνώρισε τον νέον, σιγοσφύριζε το τραγουδάκι του Georges Brassens σε ποίηση Louis Aragon “Rien n’est jamais acquis à l’ homme, ni sa force, ni sa faiblesse, ni son coeur, et quand il croit ouvrir ses bras, son ombre est celle d’une croix”, που τελείωνε με το «Ιl n’ y pas d’ amour heureux» (=δεν υπάρχει ευτυχισμένος έρωτας). Το σφύριζε και δάκρυζε, ομοίως όπως εδάκρυζε ακούγοντας την άρια της αυτοκτονίας της Μπατερφλάι ή το Suicidio από τη Gioconda, όταν ο έρως τη διέψευσεν.


Θεόφιλος Χατζημιχαήλ, Η Ωραία Ανδριάννα των Αθηνών[2], Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου

Από καιρού εις καιρόν εδάκρυζε και πάλι με άσματα «δεν το περίμενα πως ήμουνα για σε ο πασατέμπος σου για να περνά η ώρα», «μην απελπίζεσαι και δε θ’ αργήσει, κοντά σου θα ‘ρθει μια χαραυγή καινούργια αγάπη να σου ζητήσει, κάνε λιγάκι υπομονή», το τραγουδάκι του Cohen “Dance me to the end of love”, fados της Amália Rodrigues, τραγούδια της Piaf, του Aznavour, τραγούδια του Νικόλα του Άσιμου, τραγούδια του Χατζηδάκι, τραγούδια των Γρεκάνων της Νοτίου Ιταλίας, Enio Morricone και Nino Rota, ιρλανδέζικες άρπες και βιολιά, τσιγγάνικες μελωδίες, τη Βέμπο στο «Δεν είναι γόης, δεν είν’ ωραίος και κολυμπάει μέσα στο χρέος, γιατί; Κι ένα κοστούμι μονάχα έχει, που το φοράει χιονίζει – βρέχει, γιατί;... Μα τον λατρεύω κι είναι το φως μου, γιατί είναι βλέπεις ο άνθρωπός μου»

Θα κλαύσει πικρώς με Ορφέα Περίδη «όσα τ’ ανακατέματα του τούρκικου καφέ τόσα ξενύχτια έκανα κι εγώ για σένανε», θα οδυρθεί με τον Παπάζογλου στο «δώσμου λοιπόν το τελευταίο μας φιλί και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο», ενώ εις το χωριό των Άνω Καρυών Αρκαδίας, όταν ανέσκαφε εις το Λύκαιον Όρος, τις μοναχικές της νύχτες θα τραγουδά μόνη της τα βράδια το «Δεν είν’ αυγή να σηκωθώ, να μην αναστενάξω, άστρο της αυγής, γιατί αργείς να βγεις;» και το «Νοτιάς φυσάει γι’ αγκαλιά. - νοτιάς φυσάει κι αγκαλιά έχω μι’ αγάπη μου παλιά». Όμως η μοναχή ήτο μοναχή της.

Ή θα κλαίει και πάλι στο θέατρο της Δωδώνης με το Jan Garbarek, έναστρη νύχτα θερινή να παίζει τα δώδεκα φεγγάρια του.

Στη Σίφνο θα βουρκώνει με Ζαμπέτα τα βράδια, στο μαγαζί του «Αράπη». (Το παρατσούκλι Αράπης, γιατί είχε μανία να βάζει Ζαμπέτα στον καφενέ και το γνωστό «Ο μαύρος, ο σκύλος, ο αράπης, ο ταμ ταμ», και το «η βρόχα έπεφτε στρέιτ θρου»), αλλά και με Χαΐνηδες:

Tις νύχτες του καλοκαιριού που ‘ριχνε τα μαλλιά σου
ένα αεράκι μόρτικο μες στη θολή ματιά σου
θυμάσαι το μπαρμπα Στελλή με τσ’ ώρες να μιλεί
για ένα μικρό Σαρακηνό κουρσάρο τον Αλή

Μικρό παιδί το πήρανε και το ‘ψησε η αρμύρα
τρανός κουρσάρος γίνηκε, έτσι το ‘γραφε η μοίρα
έλεγε ο γέρος κι έπεμπε το λογισμό μου αλλού
μα επάτουνα στα χνάρια σου στην άκρη του γιαλού

...

Στην Κέρκυρα μετά την ανασκαφή, στο Κανόνι, στην ταβέρνα του Τζόγια, κλάμα και πάλι και η αμαρτωλή Ελένη συγκινημένη ύστερα από κάμποσα ποτηράκια οίνου θα τραγουδάει μαζί με την κομπανία: «Σύρτε μάτια, σύρτε φρύδια, σύρτε στο καλό, της αγάπης μου να πείτε πως παντρεύτηκα, πήρα μάγισσα γυναίκα, μάγισσας παιδί...»[3]. Μία εκ των πολλών φορών, όπου της επροτάθη, άμα τη λήξει της συμβάσεως εις την αρχαιολογικήν υπηρεσίαν να παραμείνει εις την νήσο διά νυχτοκάματον άδουσα. Φευ, όμως! Γενετική ανωμαλία εις την αμαρτωλήν την έκαμε διά μίαν ακόμη φορά να αρνηθεί να κάμει επί χρήμασιν αυτό που η ψυχή της ποθεί και πράττει ευχαρίστως άνευ αργυρίων.

Θα ψυχορραγήσει με το Διγενή που «ψυχορραγεί κι η γης τονε τρομάσσει κι η πλάκα τον ανατριχιά πώς θα τονε σκεπάσει», ή με «τ’ αγρίμια κι αγριμάκια μου», με τη «Sonnerie de Sainte Geneviève du Mont de Paris» του Μarin Marais ή εξιστορώντας πώς:

Ήτανε μια φορά, μάτια μου, κι έναν καιρό
μιαν έμορφη κυρά αρχόντισσα, να σε χαρώ
Μια μικροπαντρεμένη, κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ – πρωΐ...

Αλλά και πάλι θα κλαύσει και θα στενάξει στις Gymnopédies ή στις Gnossiennes του Erik Satie, στο Fandango του Luigi Boccherini και στο «Μην κλαις, μικρή μου κι έπνιγες ανοιγισμό στα στήθη, εμείς οι δυο θα κάμωμε τον κόσμο παραμύθι»

Και εδώ η μοναχή Αστεροεσσία σταματά, καθόσον ο ήλιος δύων καλεί διά τον Εσπερινόν.

Άξιον εστί κι ας είν’ ευλογημένο!

_______________________________________


Σημειώσεις

[1] Bλέπε ανάρτηση:
Hippocampus Guttulatus [1] σε μια μαύρη Ford.
[2] Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον πίνακα του Θεόφιλου στο ιστολόγιο dyosmaraki: Zωγραφίζοντας μια ιστορία. - Η ωραία Αδριάνα των Αθηνών (Θεόφιλος) και το Βατραχονήσι
[3] Ολόκληρο το τραγούδι στην ανάρτηση:
Memorabilia



01 - tis giagias ta paramithia.mp3 - Hainides


© Ελένη Καλλιανέζου, εν Vejen Δανίας, 24 Ιουνίου 2008 και η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Χριστίνης Μάρτυρος, Καπίτωνος Μάρτυρος, Υμεναίου Μάρτυρος, Ερμογένους Μάρτυρος, Θεοφίλου Νεομάρτυρος του Ζακυνθίου, Αθανασίου Νεομάρτυρος του από Γκίου.

buzz it!

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

H Ωραία Ελένη, η Αγία, η Πόρνη κι η Παντάνασσα. Ονοματοδοσίες

Το μαγικό στοιχείο στην ονοματοδοσία, πανάρχαια πίστη σύμφωνα με το οποία κάθε υποκείμενο βαφτιζόμενο με συγκεκριμένο όνομα αποκτά τις ιδιότητες του ονόματος με το οποίο βαφτίζεται, γίνεται ολοένα και πιο πολυδιάστατο, αν αναλογιστεί κανείς ότι το ίδιο όνομα φέρουν και άλλα υποκείμενα, που και αυτά με τη σειρά τους προσέδωσαν στο όνομα που πήραν κάτι απ’ τη δική τους ιστορία.

Δύο γνωστές Ελένες: Της Σπάρτης, τραγουδισμένη απ’ τον Ηρόδοτο, τον Όμηρο, τον Ευρυπίδη, το Σεφέρη, τον Ελύτη απ’ τη μια και η γνωστή αγία των χριστιανών Φλαβία Ιουλία Ελένη απ’ την άλλη, θα μπορούσε να μπερδέψει οποιαδήποτε σύγχρονη Ελένη ποιας εκ των δύο τις ιδιότητες να προσεταιρισθεί.

Ας μου συγχωρέσουν εδώ οι χριστιανοί την προσωπική άποψη ότι πόρνη δεν ήταν η Ελένη της Σπάρτης, αλλά η παλλακίδα του Κωνστάντιου του Α’ του Χλωρού και μητέρα του Φλάβιου Βαλέριου Κωνσταντίνου ή Κωνσταντίνου του Μεγάλου (τον οποίο ομοίως αρνούμαι να ονοματίσω άγιο και τον οποίο η εκκλησία επιμένει πεισματικά να καλεί ισαπόστολο).




Jan van Eyck, Η Ανακάλυψις του Σταυρού, 1422-1424, εικονογράφηση από το Turin Mailänder Studentbuch


Μια ποταγωγίδα στο πανδοχείο του πατέρα της και φτηνή πόρνη, όψιμη ζηλώτρια χριστιανή, η οποία κατά τους χρονικογράφους είχε απαγορεύσει επί ποινή θανάτου στις γυναίκες της επικράτειας -ως Αυγούστα να φέρουν επάνω τους οποιοδήποτε ένδυμα σε χρώμα ροζ, μιας και ήταν το αγαπημένο της χρώμα και μόνο αυτή έπρεπε να το φορεί, επιτυχημένη ή όχι αρχαιολόγος στους Αγίους Τόπους σε ανασκαφές περί Τιμίου Ξύλου, το οποίο θαυματουργικώς ως τις μέρες μας πολλαπλασιάζεται και γεννά, για να μπαίνει σε φυλαχτάρια – σταυρουδάκια, που θα κοσμήσουν το στήθος ευβλαβών στους Αγίους Τόπους χριστιανών και θα γίνουν χατζήδες στον Ιορδάνη ποταμό.

Η Ελένη της Τροίας ή της Σπάρτης απ’ την άλλη, Διογενής, κόρη του Kύκνου πατέρα της και της Λήδας, βγήκε απ’ τ’ αυγό της, σεληνιακή θεότητα για να εξυπηρετήσει τον παλιό χρησμό της Γαίας. Πολλοί οι θνητοί που έκαναν τη γη να στενάζει κι είχαν γίνει οι θνητοί αυτοί «άχθος αρούρης». Δε δίνω λοιπόν δεκαράκι τσακιστό για το αν η Ωραία Ελένη πήγε με το Θησέα στην πρώτη της αρπαγή, το Μενέλαο κατόπιν και μετά τον Πάρη ή το Διόφοβο. Εξάλλου, κατά το στίχο του Σεφέρη «τι ‘ναι θεός – τι μη θεός και τι τ’ ανάμεσό τους», θα μπορούσαμε να πούμε «τι είναι Ελένη – τι μη Ελένη και τι τ’ ανάμεσό της», κι ακόμη κι αν δεν πήγε στην Τροία η ίδια – πάρεξ μόνον η σκιά της κι όλα γινήκανε «για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη», ως σεληνιακή θεότητα φώτισε ποιητές να γράψουν για δαύτηνα έπη και άντρες να σκοτωθούν για τα ωραία της μάτια.

«Κάθε καιρός κι η Ελένη του», κατά το ρηθέν του Ελύτη, και μιαν ακόμη σύγχρονη Ελληνίδα βυζαντινοπρεπής και απίστευτα γλυκειά παρουσία, η Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ, που μόνο η θέρμη της κι η απλότητά της, συνδυασμένα με τόσο πολύπλευρη παιδεία, θα μπορούσε να πείσει κι εμένα στις πιο στριφνές και δύσκολες μέρες του μήνα ότι υπάρχουν κάποια ψήγματα αλήθειας στην αγιότητα της Φλαβίας – Ιουλίας – αγίας κατιτί.

Κι έχουμε λοιπόν Ελένες διαχρονικές, Ελένες συγχρονικές, μέσα από την εμβριθή σπουδή κι ερμηνεία των μύθων και των ετυμολογιών ονομάτων, αλλά τελικά, όσο περισσότερο το ψάχνει κανείς, τόσο με μεγαλύτερη βεβαιότητα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το όνομα Ελένη θα μπορούσε να είναι συνώνυμο και του Μενέλαου και του Πάρη και του Γιώργου και του Αλέξανδρου και του Ανδρέα και του Παναγιώτη. Ειδικά του τελευταίου, αφού το όνομά του δηλώνει και παναγιότητα, άρα Ελένη είναι η Παναγία, η Πανγαία, ο ίδιος ο Διάβολος, η Αστερόεσσα κι ο κόσμος όλος.


Σχετικές αναρτήσεις: Όλες. Ειδικότερα:

1. For a Helen. Για μιαν Ελένη
2. Αλέξανδρος, Ηλέκτρα, Ελένη
3. Η Σφαγή της Λυγερής (Ελένη και Παραλογή, Παραλογή κι Ελένη)
4. Ego sum…


© Eλένη Καλλιανέζου, Vejen 23 Ιουλίου 2008

buzz it!

Μήδειας Αρές

Tην αφίσσα φιλοτέχνησε ο Otto Baumberger


Ανάθεμά σε, Ιάσονα και τρισανάθεμά σε

που μ’ ήφερες στην Κόρινθο μες στους γυναικωνίτες
του γιους σου να βυζαίνω εγώ κι εσύ να είσαι κύρης
και τώρα να παντρεύεσαι του Ρήγα θυγατέρα.
Σάματις δε σου κοίμισα εγώ το μέγα δράκο
και το μικρό μου αδερφό δεν ήσφαξα για σένα;
Μήγαρις δεν τον βούβανα εγώ το γίγα Τάλω
και τον Πελία δεν έβρασα σε χάλκινο σκουτέλι;
Τώρα ατή μου τους δυο γιους που ‘σπειρες θα χαλάσω,
της Κόρινθος το βασιλιά θα τονε καταστρέψω,
τη ρηγοπούλα νύφη σου εγώ θα φαρμακώσω,
κακά στερνά σε σένανε και σ’ όλη τη σπορά σου!
Κι ανάθεμα τη μήτρα μου που στην Κολχίδα εδέχθη
τον Αργοναύτη ήρωα, της Ιωλκώς αυθέντη...


Η Μαρία Κάλλας ως Μήδεια από την πρόβα generale στην ομώνυμη όπερα του Κερουμπίνι, Covent Garden, Λονδίνο, 15 Ιουνίου 1959. Η παράσταση είχε πρεμιέρα στις 17 Ιουνίου του 1959. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Bettelmann.





Σημειώσεις

1. Η Μήδεια ετυμολογείται εκ του ρήματος της αρχαίας ελληνικής μέδομαι (: σκέπτομαι)
2. Σχετικές αναρτήσεις: Ι)
To Καρβέλι της Μάγισσας ΙΙ) Medea and the humanization of the beast. Another aspect to the known myth (στα αγγλικά, με σχετική βιβλιογραφία και συνδέσμους)


© Eλένη Καλλιανέζου, Vejen, 23 Iουλίου 2008

buzz it!

Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

Μύθοι, Φενάκες, Αλήθειες και Στοιχειά για τις Γυναίκες. (Τα αυτονόητα)

1. Η χειραφετημένη γυναίκα δεν οφείλει να είναι η super woman, τουτέστιν η καλλονή, η άψογη νοικοκυρά, η τέλεια σύζυγος, η εξαιρετική μάνα, η επιτυχημένη καριερίστα, η πρόθυμη ερωμένη, όλα σε πακέτο του ενός. Οφείλει να προσδιορίσει το ρόλο της στον τομέα που αποφασίζει ότι για εκείνην έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα. Φιλοδοξίες συνδυασμού όλων καταλήγουν είτε σε παταγώδη αποτυχία είτε σε φυσική και ηθική εξόντωση.

2. Άντρες και γυναίκες, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού έχουν εξίσου ισχυρή libido και είναι εξίσου προσανατολισμένοι στο σεξ. Όσοι και όσες δεν το παραδέχονται ψεύδονται.

3. Η ηθική γυναίκα δεν είναι αυτή η οποία δεν ενδίδει στο σεξ. Η ηθική ενός ατόμου δεν καθορίζεται από συγκεκριμένο ανατομικό σημείο στο σώμα κανενός.

4. Η χειραφετημένη γυναίκα δεν είναι η γυναίκα που πάντα ενδίδει στο σεξ, προσπαθώντας να αναμετρηθεί σε μια ανταγωνιστική με το αρσενικό κοινωνία στο ρόλο του κυνηγού. Η επιλογή ερωτικών συντρόφων δεν προσδιορίζεται για κανένα από τα δύο φύλα από στατιστικό πίνακα σεξουαλικών εμπειριών βάσει ποσοτικών αρχών. Καθορίζεται καθαρά από την επιθυμία και ποιοτικά κριτήρια.

5. Η ηθική γυναίκα, η οποία επεισέρχεται σε ερωτική σχέση με άτομο παντρεμένο, δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτή, η οποία αυτοβαυκαλιζόμενη στην αρχή του «ους ο Θεός συνέζευξεν άνθρωπος μη χωριζέτω», δέχεται να παίζει το ρόλο της σκαιώδους ερωμένης χωρίς να διεκδικεί το αντικείμενο του πόθου της, εάν όντως είναι ερωτευμένη με το πρόσωπο αυτό, και εάν με τη σύζυγο του εραστή της δεν τη συνδέει φιλία.

6. Ηθική γυναίκα είναι αυτή η οποία σέβεται τον άντρα ή τον εραστή μιας φίλης της.

7. Η χειραφετημένη γυναίκα δεν είναι αυτή η οποία στηρίζει τη χειραφέτησή της στο εισόδημα του συζύγου της.

8. Γάμος χωρίς αίσθημα με άτομο πλούσιο είναι εκπόρνευση και για τα δύο φύλα.

9. Επιτυχημένη γυναίκα δεν είναι η παντρεμένη γυναίκα, αλλά ούτε και η γυναίκα καριέρας με το υψηλό εισόδημα.

10. H φεμινίστρια δεν είναι η αντιθηλυκή γυναίκα.

11. Θηλυκή γυναίκα δεν είναι η σιλικονούχα γυναίκα.

12. Η έξυπνη γυναίκα δεν είναι αυτή η οποία ακολουθεί «τη συνταγή της γιαγιάς στο τύλιγμα» και στη χειραγώγηση του άνδρα. Το «άπαρτο αρσενικό που δεν ενδίδει» είναι ο συνήθης μύθος που ο Έλληνας άνδρας χρησιμοποιεί για να αποφεύγει σκοπέλους. Ενισχύεται περισσότερο απ’ την παρατήρηση και εμπειρία με γυναίκες που χρησιμοποιούν τα παραδοσιακά τεχνάσματα της γιαγιάς. Σε κατάσταση πολέμου, τα τεχνάσματα απαντώνται πάντα με τεχνάσματα και οι άνδρες σήμερα είναι πολύ περισσότερο ενημερωμένοι για γυναικεία ψυχολογία απ’ ό,τι στον καιρό της γιαγιάς μας.

13. Είναι αλήθεια ότι οι Ελληνίδες γυναίκες χρησιμοποιούν στην πλειοψηφία τους τεχνάσματα στην προσέγγιση του αρσενικού.

14. Είναι αλήθεια ότι οι Έλληνες άνδρες βρίσκουν ερείσματα και πατούν σ’ έναν φαλλοκρατικά δομημένο κώδικα αξιών που τελικά τους βολεύει. Παρατηρείστε τα διαζύγια: Σπανίως άνδρας στατιστικά θα χωρίσει με μια γυναίκα, ακόμη κι αν έχει ταυτόχρονα 100 παράλληλες σχέσεις. Οι περισσότεροι διαζευγμένοι άνδρες είναι αυτοί που η γυναίκα τους έκανε πρώτη αίτηση διαζυγίου.
____________________________________________

© Eλένη Καλλιανέζου, Vejen 22 Iουλίου 2008

buzz it!

Κυριακή 20 Ιουλίου 2008

Έγκαυλον Ούζο με τον Καρούζο

Πώς δοκιμάζουν τα όργανα οι μουσικοί πριν από έναρξη συναυλίας
έτσι κι εγώ τώρα χειριζόμενος λέξεις

ευαισθητισμός ευαισθησία αισθητισμός
ευαισθησία και αισθητής το ευαίσθητον
ευαισθησιακός ευαιασθησιάζομαι ευαισθησιασμός
ευ και αισθητικός και αισθησιακός
αισθαντικός ίσως
αισθ-ίσως αισθαν-ίσως
αισθ-αδελφέ μου και Εσθήρ απ’ τη Βίβλο

αρχίζει με χειροκροτήματα το ποίημα.

«Εικόνα», Νίκος Καρούζος, Λογική Μεγάλου Σχήματος, εκδ.Ερατώ 1989





Ηieronymus Bosch, O Πειρασμός του Αγίου Αντωνίου, λεπτομέρεια, 1505 – 1506, Μuseu Nacional de Arte Antiga, Λισσαβόνα



Αγαπητέ Νικολάκη,

Καυλός καλείται εις την αρχαίαν ελληνικήν η χάλκινη αιχμή βέλους, επίσης και το στέλεχος βλαστού ενός φυτού. Λατινιστί caulus είναι ο πολιορκητικός κριός.

Άρα, καύλα δεν είναι άλλον τι, πέρα από μία εμπόλεμη διάθεση επίθεσης με εκηβόλα όπλα είτε βούληση εκπόρθησης κάστρου ομού με τας συντονισμένας προσπαθείας πολεμιστών με τον ίδιο σκοπό.

Εύγε, αναφωνούμε και επιδοκιμάζουμε! Με το ένα, με το δύο, με το τρία, με χαρά!

Έστω ότι τον Κριό τον κρατούνε δεκαοχτώ νοματαίοι και βαράνε τις πύλες ενός φρουρίου.

Οι αμυνόμενοι οφείλουν:

1. Σε περίπτωση επίθεσης με βέλη να καλυφθούν με ασπίδες.

2. Σε περίπτωση επίθεσης στο κάστρο με Κριό να ρίξουν καυτό λάδι από τις καταχύστρες στους εκπορθητές.

Τότε γιατί, βρε Νικολή ο καυλωμένος απορεί, όταν ο αμυνόμενος τον ζεματίζει;

Όταν οι επιτιθέμενοι εκπορθούν, συντρώγουν και συμπίουσιν. Όταν οι καυλωμένοι επιτυγχάνουν την άλωσιν του Κάστρου της καύλας ή του εγκαυλισμού των, γιατί δεν αναφωνούν όλοι μαζί χαρωπά «Ζήτω, ολέ, την πήραμε την πόλη!», να το ρίξουν όλοι μαζί στο φαΐ και στο γλεντοκόπι, βρε αδερφέ, πάρεξ βγάζουν ο εις τους οφθαλμούς του άλλου;

Νίκο, Νικολάκη, Νικολή, κάποιο λάκκο έχει η... καύλα!

Πάμε στην περίπτωση του βλαστού. Η ειρηνόφιλος καύλα. Τουτέστιν, καυλώνω σημαίνει ορθώνω με ευφρόσυνον διάθεσιν και τσαχπινιά το βλαστό μου, ως ένα φιλότιμο φυτό την άνοιξη. Συνεπώς, η καύλα εις την περίπτωσιν αυτή σημαίνει θάλλω. Ε, δεν είναι ανάγκη και να με φάνε!

Αλήθεια, αειθαλής δε δύναται να σημαίνει και αείκαυλος;

Ή πάλι όχι; Μπερδεύτηκα, βρε Νικόλα! Πες κάτι, τώρα! Τώρα όμως, γιατί καιγόμαστε!

Σε φιλώ στο κούτελο

Αγλαΐα



© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 20 Ιουλίου 2008 και η Ορθόδοξος Εκκλησία εορτάζει την εις ουρανόν πυρφόρον ανάβασιν του Αγίου ενδόξου προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου.

buzz it!

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008

Ανοίξαμε Και Σας Περιμένουμε

Της Δανίας η Σειρήνα
όταν σκίστηκε η ουρά της
από φόβο πως θα χάσει
διά παντός τον πρίγκιπά της,
της παρέλυσε η δράση
και της κόπηκε η μιλιά της.


Φωτογραφία: Νarcis Virgiliou

Υποκύπτοντας σε ιδιαίτερα φιλοπαίγμονα διάθεσή μου, την Πέμπτη 23η του μηνός Αυγούστου, σωτηρίω έτει 2007 και τοπικήν ώρα 11:38 πρωϊνήν, κατόπιν μαζικής προσελεύσεως αρρένων ζητούντων «το θήλυ» και πλείστων περιέργων και λοιπών «πελατών», εδημοσίευσα εις τον παλαιόν «οίκον» μου, την κάτωθι αγγελία:

«
Ζητείται πεπειραμένος εραστής διά φλογερόν και παράφορον ειδύλλιον με εξωγήινον θήλυ ιθαγενείας ελληνικής, κατοικούντος εις την αλλοδαπήν, διά περίοδον εξαμήνου με προϋποθέσεις ανανεώσεως έως τα δύο έτη. Εις περίπτωσιν εξαιρετικών επιδόσεων το ειδύλλιον δύναται να μεταβληθεί και εις αορίστου χρόνου.
Προτίμησις εις άνδρας ευειδείς, μετρίου ή υψηλού αναστήματος, λιποσάρκους ή κανονικής σωματικής διαπλάσεως (εάν ανήκουν εις τον αθλητικόν χώρον, προτιμητέοι οι άλτεις εις ύψος), διαθέτοντες μόριον τουλάχιστον 19 εκατοστομέτρων και πλέον και ικανοποιητικήν στυτικήν ικανότητα και αντοχήν, και δείκτην ευφυΐας τουλάχιστον 135 (optimum άνω του 150), ζωηράν φαντασίαν, αντισυμβατικότητα, και οξεία φιλοπαίγμονα διάθεση μετά θυμηδίας (humour), είρωνες, ικανοί προς εμβάθυνσιν εις την σκέψιν και με πλατείαν ουμανιστικήν μόρφωσιν, συμπεριλαμβανομένων όλων των ελευθερίων τεχνών και των επιστημών της τετρακτίδος, επαναστάται, οιστρηλάται, δημιουργικοί, αποτελεσματικοί, ενθουσιώδεις, επιστημονικοί, καλλιτεχνικοί και διαθέσιμοι.
Κοινωνική θέσις και οικονομική κατάστασις αδιάφορος (προτιμητέα ωστόσο σχετική οικονομική ανεξαρτησία επιτρέπουσα ενίοτε ταξείδια και εξερευνήσεις ανά τον κόσμο).
Απαγορεύεται ο σχολιασμός εις βαρβαρίζοντες, φληναφώντες και μη ομιλούντες την ελληνικήν.
»

Η προσέλευσις ήτο αθρόα από άνδρες ευπρεπείς και ομοίως φιλοπαίγμονες, καθώς και από γυναίκες ευφυέστατες, των οποίων αι απαντήσεις ήσαν τόσο καλοβαλμένες, που εάν τα γαστρονομικά μου γούστα ήταν και διαφορετικά, ίσως θα τις επέλεγα, δοθείσης της ευκαιρίας, από τους άρρενες αιτούντες.
Φίλη, ιστολόγος και σε αυτήν την μπλογκοχώρα, επεσήμανε: «δεν είναι κακό, πέρα από καλό παιδί, να έχει και τον τρόπο του», όπως έλεγε και η γιαγιά της. Επιδοκίμασα τη σοφή της θέση.

Κατόπιν εκδηλώσεως ενδιαφέροντος, θεωρώ σκόπιμη την επαναδημοσίευση της προκηρύξεως «θέσεως εργασίας», αλλά να δηλώσω επιπροσθέτως ότι απαιτώ και τουλάχιστον τρεις συστατικές επιστολές από πρώην, πιστοποιούσες τα προσόντα των αιτούντων. Περιττόν να είπω ότι «ο εκλεκτός» οφείλει να με ερωτευτεί σφόδρα, διότι καταπώς λέει και ο πατέρας μου «αν ο άνδρας δεν περπατάει και δεν παραμιλάει για πάρτη σου, χέστονα» χωρίς και να με κάνει να ασφυκτιώ, καθόσον είμαι μαθημένη και στα καλούδια της εργένικης ζωής. Στα σοφά λόγια του πατρός μου προσθέτω ότι ο ανήρ οφείλει πρωτίστως και να μου εμπνεύσει έρωτα βαθύ και ασίγαστον, ομού και διαρκή, και να με κάνει να πίνω νερό στο όνομά του ή έστω να με εμπνεύσει να γράψω κανένα καινούργιο βιβλίο.

Δικαιολογητικά και τίτλοι σπουδών υποβάλλονται καθ’ εκάστην.


Εκ της Γραμματείας

________________


Σημ. Ο παλαιός μου «οίκος» κατεδαφίσθη υπό δολίου hacker του Τμήματος Ηθών.


© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 18 Ιουλίου 2008

buzz it!

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008

Oι Αρχικοί Σπόροι

Εκείνη.

Χειραφετημένη, ανεξάρτητη, femme fatale, με ταλέντο στην πένα και πολυγραφότατη, θυμική και παράφορη, η ψυχή των πάρτυ, ευφάνταστη, διαζευγμένη από τον κατά τουλάχιστον τριάντα χρόνια μεγαλύτερο σύζυγό της, τον οποίο και παντρεύτηκε στα 35 της, όχι από πρεμούρα για το γάμο, αλλά γιατί στη δεκαετία του ’50 οι συγγενείς και οι φίλοι την έφαγαν ότι «προορισμός της γυναίκας είναι να παντρεύεται και να κάνει παιδιά». Είχε ενδώσει στις προτροπές, μήνα Οκτώβρη του 1959 και τον παντρεύτηκε στον Ορθόδοξο Μητροπολιτικό Ναό της Βιέννης, αφού πρώτα έκανε πολιτικό γάμο στο Ρατχάουζ. Γιατί Βιέννη; Γιατί γνωρίστηκαν στη Βιέννη, εκείνος κοσμοπολίτης συνταξιούχος δημοσιογράφος, καλής οικογένειας, πρόσφυγας απ’ τ’ Aϊβαλί με τα γαλλικά του και παρέες με διανοούμενους της εποχής, bon viveur. Όταν γνωρίστηκαν, εκείνος είχε δεσμό με μια χήρα, την οποία και εχώρισε αυθωρί για τα μάτια και τα κάλλη της μαμάς μου. Επιπλέον, σε μια εκδρομή στις Αυστριακές Άλπεις, εκείνος παρολίγο να χάσει τη ζωή του σε κάτι γκρεμνά στην προσπάθεια να κόψει ένα εντελβάις για να της το προσφέρει. Εγκαταστάθηκαν στην Εκάλη και είχαν και σκυλί, τη Λάικα. Ο γάμος δεν τους φτούρησε πάνω από τρία χρόνια. Η μαμά ήθελε νύχτες χρωματιστές, που ο εις απόσυρσιν σύζυγος δεν μπορούσε να της προσφέρει. Εξάλλου, είχε μάθει να είναι το επίκεντρο της προσοχής, να σφάζονται για χάρη της, να πηγαίνει εκδρομές, να της γράφουν ποιήματα, γλύπτες να της φτιάχνουν την προτομή και ζωγράφοι το πορτραίτο, και κανταδόροι να της κάνουν καντάδες κάθε βράδυ, όταν εκείνη δεν έλειπε σε κάποιο γλέντι ή πάρτυ ή εκδρομή για να δει την ανατολή του ήλιου και κοιμόταν σπίτι της νωρίς.

***

Εκείνος.

Κατά δεκατρία χρόνια μικρότερός της. Από την επαρχία[1], απολυμένος από την Αστυνομία κατά τα Ιουλιανά, όταν τα έβαλε με τον Καραπαναγιώτη[2]. Περιοδεύων βιβλιοπώλης. Πλασιέ. Με λατρεία στα βιβλία και πολυδιαβασμένος· από αρχαίους συγγραφείς, Ιστορία, Φιλοσοφία, Λογοτεχνία, Αστρονομία, Φυσική. Άσχημος ως άντρας, ψηλός, με μεγάλο μέτωπο και μύτη γαμψή, υπέροχα χέρια, βλέμμα διεισδυτικό, δεινός ρήτορας που ήξερε να μαγνητίζει το κοινό του, εξαιρετικά ευφυής και με συνδυαστική φαντασία, ετοιμόλογος, γοητευτικός και απίστευτα ερωτικός.

***

Γνωρίστηκαν σε πάρτυ στα τέλη του ’65. Έγιναν εραστές. Το ειδύλλιο παράφορο, κάποια στιγμή αποφάσισαν να παντρευτούν.

Ο γάμος θα έβρισκε αντίθετη την οικογένειά του (κυρίως λόγω της διαφοράς ηλικίας τους) και θα αντιμετώπιζε προβλήματα, αν και φημολογείται ότι εκείνο τον καιρό διατηρούσε και ερωτική σχέση με μεγαλοεκδότρια, η οποία δε θα έπρεπε να μάθει κάτι για τη γυναίκα η οποία επρόκειτο να γίνει η μητέρα μου.

Η εποχή που αποφάσισαν να παντρευτούν, Μάρτης του 1966, έπεφτε μέσα στη Σαρακοστή, κι εκείνη την εποχή η εκκλησία δεν πάντρευε σε περίοδο Σαρακοστής. Έπειτα λοιπόν από κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες να παντρευτούν στην Αθήνα, κανονίζουν να παντρευτούν στην Ελασσόνα, όπου και ο άντρας ο οποίος επρόκειτο να γίνει πατέρας μου θα ταξίδευε για δουλειές μ’ έναν συνάδελφο και με κοινό αυτοκίνητο, το αυτοκίνητο του συναδέλφου.

Η μαμά έβαλε σε μια βαλίτσα ένα κοντό λαμέ φόρεμα και παράγγειλε γόβες κεντητές με ασημοκλωστές –με τα παπούτσια είχε ψύχωση, αγόραζε τουλάχιστον δύο ζευγάρια την εβδομάδα ή παράγγελνε να της τα φτιάξουν με ειδικό καλαπόδι που ήταν φτιαγμένο στο πόδι της- και πήγε και τον βρήκε.

Ο άνδρας που επρόκειτο να γίνει ο πατέρας μου λέει στο συνάδελφό του:

-Μπορώ να έχω το αυτοκίνητο μόνος μου για σήμερα;

-Ψώνισες καμιά Λαρισινή;

-Ναι, του απαντάει εκείνος.

Πηγαίνουν στην εκκλησία, εκείνη με τα λαμέ της, εκείνος με τζην. Σ’ ένα λουστράκι του δρόμου γυάλισε τα παπούτσια του εκείνος για να είναι ευπρεπής.

Ο παπάς άρχισε τις εικασίες:

-Η κοπέλα πρέπει να είναι πλουσιοκόριτσο κι εσύ φτωχό παιδί και δε σε θέλουν;

Κρυφογέλασαν, αλλά ένευσαν «ναι», για να ξεμπερδεύουν. Βρήκαν και μια τυχαία, τη Λόλα και την έκαναν κουμπάρα.

Κάποιοι άσχετοι παριστάμενοι τους πέταξαν ρύζι και τους ευχήθηκαν καλούς απογόνους. Έριξαν και μπόλικο ρύζι μέσα στο αυτοκίνητο.

Το ρύζι όμως θα ήταν προδοτικό, και ο άνδρας ο οποίος επρόκειτο να γίνει πατέρας μου κρατούσε το γάμο κρυφό απ’ τους πάντες, άρα κι απ’ το συνάδελφο (ίσως λόγω της πιθανής του σχέσης με την εκδότρια). Πηγαίνει λοιπόν σε ένα μπακάλικο και αγοράζει σπόρους[5] διάφορους: φασόλια, φακές και ρεβύθια, πήρε μια χούφτα απ’ το κάθε είδος και τα σκόρπισε στο αυτοκίνητο.

Η γυναίκα που επρόκειτο να γίνει μητέρα μου τον ρώτησε γιατί.

-Αν με ρωτήσουν, επειδή δεν προλαβαίνω να καθαρίσω το αμάξι απ’ τα ρύζια, θα δικαιολογηθώ ότι ψώνισα τρόφιμα και μου έσπασαν οι σακούλες, της αποκρίνεται.

Εκείνη γέλασε.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα συνέχισαν τη ζωή τους κανονικά. Εκείνη δήλωσε στη δουλειά της το γάμο, και συνέχισε να μένει με τους γέρους γονείς της. Εκείνος συνέχισε να μένει στο σπίτι που είχε νοικιάσει με τ’ αδέρφια του και προσποιήθηκε ότι δε συνέβαινε τίποτα.


Aνεβασμένη σε εξωμειωτή πλώρης, ντυμένη νάυαρχος. Η «θάλασσα» πρέπει να είχε φουρτούνα, γιατί το δεξί χέρι της μαμάς μου με στηρίζει. (Ίσως από φόβο μη με πάρουν τα κύματα).

Κάθε βράδυ, ο άνδρας ο οποίος επρόκειτο να γίνει ο πατέρας μου και η γυναίκα η οποία επρόκειτο να γίνει η μητέρα μου έβγαιναν με την κοινή τους παρέα. Στο μεταξύ εκείνος είχε αποκτήσει και δικό του αυτοκίνητο, ένα Τάουνους.

Μετά από την έξοδο, εκείνος, ως ο διαθέτων αμάξι, επέστρεφε στα σπίτια τους όλες τις κυρίες (μαζί και την εκδότρια), το ίδιο όπως πρώτα, και ομοίως πήγαινε τη μητέρα μου στο σπίτι της, πρώτη απ’ όλους, κατ’ απαίτησιν της εκδότριας, που κάτι είχε αρχίσει και ψυλλιαζόταν.

Όταν τελείωνε με τις διανομές ερχόταν έξω απ’ το σπίτι της και κόρναρε. Εκείνη, συνεννοημένη από πριν, έβγαινε, έμπαινε στο αμάξι και πάταγαν γκάζι. Σταθμός κάποιο ξενοδοχείο στη Ραφήνα ή τη Χαλκίδα όπου έβγαζαν τα μάτια τους. Εκείνη μετά πήγαινε κατευθείαν για δουλειά.

Η γιαγιά, η Μαρίκα[3] αγόρασε κουφέτα να τρατάρει τις αδερφάδες της για το γεγονός, να της ευχηθούν.

Η Σμαρώ[4] γκρίνιαζε:

-Αμάν με την κόρη σου! Εμείς να μην τηνε φιλήσομε νύφη, μπρε; Τη μια μας παντρεύεται στη Βιέννη, την άλλη Ελασσόνα;

Κάθε βράδυ πάρτυ κι εκδρομή και ξενοδοχείο.

Κάποια στιγμή αποφασίζουν να κάνουν και διακοπές μαζί. Τις πρώτες τους. Πήγανε λοιπόν το καλοκαίρι του 1966 στη Σάμο κι ύστερα από μερόνυχτα πάθους αποφάσισαν, παντρεμένοι όντες, να συμβιώσουν.

Κι ήρθε εκείνος που επρόκειτο να γίνει πατέρας μου στο σπίτι εκείνης που επρόκειτο να γίνει η μητέρα μου «με ένα τρύπιο σώβρακο και τρεις κάλτσες», όπως έλεγε αυτή η οποία επρόκειτο να γίνει η γιαγιά μου. Κι όταν χειμώνιασε για τα καλά, κάποιο βράδυ, τέλη του ’66 ή αρχές του ‘67 ένα σπερματοζωάριό του συνάντησε ένα ωάριό της κι ύστερα από μήνες εννέα, ένα απόγευμα του Οκτώβρη ήρθα στον κόσμο και αντίκρυσα αυτόν που έγινε πατέρας μου και εκείνην που έγινε η μητέρα μου.
_________________________________________________________
[2] Βλέπε ανάρτηση Ο Πατέρας από το Μέλλον
[3] Βλέπε ανάρτηση Εξ Ιωνίας

© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 17 Ioυλίου 2008

buzz it!

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

Tα Ρω του Έρωτα χωρίς Ρω

ΤΑ ΕΛΛΗΝΑΚΙΑ

Το Μάτη πεϊκάλεσα
και το μικό Νοέμβη
Τον Αύγουστο τον φεγγεό
κακό να μη μας έβει

Γιατ’ είμαστε μικά παιδιά
είμαστε δυο Ελληνάκια
Μες στα γαλάζια πέλαγα
και στ’ άσπα συννεφάκια

Γιατ’ είμαστε μικά παιδιά
κι η αγάπη μας μεγάλη
Που αν τη χωέσουμε απ’ τη μια
πε-σεύει από την άλλη

Κύματα σύετε ζεβά
κι εσείς τα σύννεφα δεξιά
Φάληο με Πεαία
μια γαλανή σημαία.



Oδυσσέας Ελύτης (2 Νοεμβρίου 1911 – 18 Μαρτίου 1996)

ΤΟ ΤΙΖΟΝΙ

Κοιμήθηκα κοιμήθηκα
στου γιασεμιού την ευωδιά
Στων φύλλων το μουμουητό
στων άστων τον χυσό γιαλό

Οι άνθωποι μ’ ανήθηκαν
κανείς δε μου σιμώνει
Μόνο μου κάνει συντοφιά
της νύχτας το τιζόνι

-Έννοια σου λέει, έννοια σου
κι εγώ είμαι δω κοντά σου
Για συντοφιά στην έγνοια σου
Και για παηγοϊά σου

Τι και τι τι και τι
τι πική που ‘ναι η ζωή
Τι γλυκιά και τι πική
τι και τι και τι και τι

Κοιμήθηκα κοιμήθηκα
στων Αχαγγέλων τη σκιά
Στην εημιά του φεγγαϊού
στο κυματάκι του γυαλού

Τι να ‘φταιξα της μοίας μου
κι έτσι με φαμακώνει
Μονάχα μου αποκίνεται
της νύχτας το τιζόνι

-Είμαι μικό πολύ μικό
μα ‘ναι ο Θεός μεγάλος
Αυτό ποτέ δε θα σ’ το πω
μήτε κανένας άλλος

Τι και τι τι και τι
τι πική που ‘ναι η ζωή
Τι γλυκιά και τι πική
τι και τι και τι και τι.

Sandy Skoglund, Η Εκδίκηση του Χρυσόψαρου, 1981


ΤΑ Ω ΤΟΥ ΕΩΤΑ

1. Αχή του κόσμου πάσινη
κι αγάπη μου θαλασσινή
Την κλωστή σου λίγο λίγο
ταγουδώ και ξετυλίγω.

2. Διαβάζω μέσα στο νεό
το άλφα και το βήτα και το ω
Τα δυο γυμνά σου πόδια
τους κήπους με τα όδια

3. Σ’ έκανα πουκάμισό μου
σε φοώ και πεπατάω
Με το σώμα το μισό μου
στο δικό σου που κατάω

4. Σου ‘χτισα μια Σαντοΐνη
με καμάες και ποτιά
Να γυνάς σαν το λυθίνι
μες στη δοσεή φωτιά.

5. Θα κλείσω μια θα κλείσω δυο
την απαλάμη των χαδιώ
Θα κλείσω δυο θα κλείσω τεις
την Τύχη κι άμε να τη βεις.

6. Έλα να γίνουμε δυο ζώα
σε μακινούς να πάμε τόπους
Όπου τα πλάσματα τ’ αθώα
να μας φαντάζονται γι’ ανθώπους

7. Άκουσε μες στον ύπνο σου
που κολυμπούσε ο κύκνος σου
Τα δύο μας τα ονόματα
ν’ αλλάζουν χίλια χώματα

8. Τα χέια μου τ’ αδίσταχτα
πιάναν την άνοιξη πιν φτάσει
Τα μάτια σου τ’ ανύσταχτα
της ίχνανε άνθη να χοτάσει.

9. Βγήκε απ’ το κόκκινο το μαύο
και τώα πού να πάει δεν ξέει
Κόκκινα που ‘ναι όλα τα μέη
Το ‘να που απόμεινε ίσως θα ‘βω.

10. Μου ‘φυγ’ ένα συννεφάκι
πάει τη λύπη στα βουνά
Ψάχνει να χτίσει ένα σπιτάκι
στο πάντα και στο πουθενά.

11. Σ’ ένα λιμανάκι μωβ
ξύπνησα τα χαάματα
Όχι να μη γίνω Ιώβ
μήτε να μάθω γάμματα

12. Στήνει κατέι ο κεαυνός
χώια να μας πετύχει
Μα ‘ναι μεγάλος ο ουανός
και τοσοδούλα η Τύχη

13. Φύγε από κει μωέ πουλί
και γένει η βάκα μας πολύ
Μόνο σου πέταξε και δες:
ίσα που παίνει δυο καδιές

14. Σταμάτα μου την ασταπή
ν’ ανάψω ένα τσιγάο
Και πες του σύννεφου να πει
πως θα ‘θω να σε πάω.

15. Την αγάπη μια τη λες
την ντύνεσαι τη γδύνεσαι
Όσο που γίνονται πολλές
και πάλι σ’ όλες δίνεσαι

16. Πενώντας απ’ τις λυγαϊές
κάποιος μου το μουμούισε
Το ‘παν οι σκύλοι στις αυλές
κι η γάτα το χουχούισε

17. Κάνε με Μωαμεθανό
να ποσκυνώ στη Μέκκα
Και να σε πάω μια και δυο
κι εφτά φοές γυναίκα

18. Ο που ξέει ελληνικά
πέντε κι έξι έντεκα
Κι ο που ξέει μότικα
δύο αλλ’ αλλιώτικα

19. Η χαά μου για να παίξει
διάλεξε κοπέλες έξι
Καθεμιά κι από μια λέξη
να τη λέει ώσπου να φέξει.

20.Ένα κύμα μέσα σ’ όλα
έγια λέσα έγια μόλα
Πήε τα κυφά μας λόγια
να τα κάνει κομπολόγια

21. Αυτό που λέμε «σ’ αγαπώ»
στα δέντα θα το τίξω
Με τον αέα να σ’ το πω
και να σου το φυσήξω

22. Λένε πως κατιτίς κοιμάται
μέσα στης θάλασσας τον πάτο
Κάποια που πια δεν το θυμάται
μ’ έχασε σαν σταυό εκεί κάτω

23. Σαν κάποιος ν’ αναστέναξε
ή να ‘κοψε ένα μενεξέ
Αγίστηκεν ο ουανός
και φάνηκε ο κατάμονος

24. Τι να ‘γινε το μαξιλάι
που ‘χε απ’ τα λόγια μας γεμίσει
Στον ουανό θα το ‘χει πάει
κάτι που πια δε θα γυΐσει

25. Μόνο που κοιτάχτηκες
μέσα στο πηγάδι
Στην ηχώ σου πιάστηκες
σαν σε πααγάδι.

26. Να σου δένω τα μαλλιά
με χυσόν αστάχυ
Και να λένε τα πουλιά
ο που τα ‘βε ας τα ‘χει

27. Μες στου κήπου το σκοτάδι
φέγγεις μόνο με το χάδι
Όμως όταν μπεις στο σπίτι
σβήνεις τον Αποσπ
εΐτη

28. Να ‘χα μια γομολάστιχα
να πιάνει στα Γαμμένα
Να σβήσω τα τετάστιχα
και να κατήσω εσένα.

Gerry Uelsmann, Real and Surreal

_________________________________________________________

1. Τα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη θα τα βρείτε εδώ
2. Συναφείς αναρτήσεις: α) Στη Χώρα του Καθρέφτη με το Νίκο Γκάτσο και τι Είδα Εκεί και β) Της Μηλιάς τα Παπουτσάκια. (Παραλλαγή σε μια Παραλογή)


© Oδυσσέας Ελύτης – Ελένη Καλλιανέζου, Vejen Δανίας, 15 Ιουλίου 2008

buzz it!

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

Ο Νόμος της Γάτας

Πολυαγαπημένε μου ξάδερφε,

Θυμήθηκα σήμερα εκείνη τη φορά, βραδιά καλοκαιριάτικη στην αυλή της ταβέρνας «Ο Οινοποιών» στα Εξάρχεια. Η αιτία ήταν ένα μήλο.

Μια μέρα, όταν ο Νεύτων καθόταν κάτω από μια μηλιά, τού έπεσε ένα μήλο στο κεφάλι και ανακάλυψε το νόμο της βαρύτητας. Εκείνο το βράδυ, όπως καθόμουν με την πλάτη ακουμπισμένη στην μεγάλου ύψους πέτρινη μάντρα της ταβέρνας, μια γάτα, στην πεζούλα της μάντρας ψάχνοντας απεγνωσμένα τρόπο να κατέβει στη γη έκανε το κεφάλι μου εφαλτήριο. Από εκεί πήδησε στο δεξί μου χέρι, κατόπιν στο πέτρινο πεζούλι και κάτω. Άλμα σε τέσσερις χρόνους, ωστόσο το μεγαλύτερο εξ’ αυτών ήταν το από τη μάντρα στο κεφάλι μου.

Εν πρώτοις, ξαφνιάστηκα πολύ και με έπιασε και πονοκέφαλος, ενώ όλοι οι συνεσθιαζόμενοι και συμπότες έστρεψαν τα κεφάλια τους προς το μέρος μου. Αισθάνθηκα ότι κάτι θα έπρεπε να ανακαλύψω, εξίσου μεγάλης βαρύτητας με το νόμο της βαρύτητας , αλλά φευ! Το μόνο που ανακάλυψα φεύγοντας από την ταβέρνα ήταν ένας πρώην μου με την τότε του, πιθανώς και νυν του, ο οποίος προσποιήθηκε ότι δε με είδε, ομοίως όπως και εγώ προσποιήθηκα ότι δεν είδα ότι προσποιήθηκε ότι δε με είδε.


Όταν σου πέφτει ένα μήλο στο κεφάλι, μπορείς εντούτοις και να το φας, πριν καταπιαστείς με προβλήματα της Φυσικής. Όταν σου πέφτει μια γάτα όμως; Δεν την τρως ή μη μόνον σε περίοδο Κατοχής και λιμού.

Η γάτα, όπως είπαμε και στις Ιστορίες της Γένεσης, τρώει τα ποντίκια που τρώνε το Φεγγάρι.

Επίσης για πολλές γυναίκες υπάρχει η έκφρασις «γάτα η κυρία», την έχουν πει και για μένα με την πρόσθετη επισήμανση «το νου σου, μη σου ξεφύγει κουβέντα μπροστά της για την άλλη, γιατί είναι γάτα». Και απορώ η... «γάτα».... Πότε άραγε νιαούρησα σε στέγες ή πότε κατασπάραξα ή κατέσχισα με τα μη-μυτερά μου νύχια τους οχτρούς μου, ώστε να δικαιολογείται ένας τέτοιος φόβος; Ή σε παραλλαγή: Όταν μια γάτα παίζει με το φαΐ της και δεν το φάει τελικά, παύει να είναι γάτα;

Δώσε δυο φιλιά από εμένα στον παππού

Η ξαδέλφη σου Λιλίκα


© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen, 14 Iουλίου 2008

buzz it!

Κυριακή 13 Ιουλίου 2008

Πλατύπους ο Περιττοδάκτυλος

Ο πλατύπους είναι ένα περίεργο ζώο. Το παράξενο της μορφής του ήταν ίσως αυτό που με τράβηξε να τον υιοθετήσω από τον καιρό που η ηλικία μου ήταν ιδιαίτερα τρυφερή.

Στην πραγματικότητα αυτός με εξημέρωσε και με υιοθέτησε και όχι εγώ αυτόν. Ο συγκεκριμένος ήταν και περιττοδάκτυλος, όμοια όπως και η ατυχήσασα δεύτερη σύζυγος του Ερρίκου του Η’ και ιδιαίτερα προσφιλής μου Άννα Μπολέυν, που, όπως θρυλείται, είχε στο ένα χέρι έξι δάχτυλα, το σύνολον έντεκα δάκτυλα στα χέρια και δέκα στα πόδια. Η Άννα των εικοσιενός δακτύλων και των χιλίων ημερών έχασε μία μέρα του Μαΐου (σε ημερομηνία που έδιδε αριθμόν περιττόν) το κεφάλι της - κι ας ήτο καλλιεργημένον και γοητευτικόν (αν και όχι ιδιαίτερα εύμορφον, ως λέγεται). Το κεφάλι της Άννας κατηγορήθηκε επί μοιχεία και μαγεία.



Ηans Holbein ο Nεώτερος, Anne Boleyn, σκίτσο περ. 1534 – 1535, British Museum, Λονδίνο

Ο πλατύπους μου όμως ο περιττοδάκτυλος κεφάλι έχει και είναι και αστείο. Βγάζει γλώσσα και αντιμιλάει, αλλά είναι ντροπαλός πολύ. Αφού όταν ήμουν μικρή και μπαίναμε σε ένα κατάστημα, ο πλατύπους κρυβόταν πίσω μου κρατώντας μου το φουστανάκι κι εγώ κρυβόμουν πίσω από τον πατέρα μου κρατώντας του το παντελόνι και ο πατέρας μου κρυβόταν πίσω από ένα ύφος άνεσης κρατώντας τον κόσμο απ’ το μανίκι κι ο κόσμος κρυβόταν πίσω από ένα «Καλημέρα σας, πώς είσθε, καλά ευχαριστώ» και το «Καλημέρα σας, πώς είσθε, καλά ευχαριστώ» κρυβόταν πίσω από χαμόγελα και τα χαμόγελα κρύβονταν πίσω από μύτες. Μύτες κάθε λογής: ελληνικές ορθογώνιες και πυθαγόρειες, Ρωμαϊκές στυλ Ιουλίου Καίσαρα, γαλλικές τύπου Μαντάμ Πομπαντούρ ή Συρανό ντε Μπερζεράκ και αγγλικές τύπου γκουβερνάντας με ομπρελίνο.

Το ουσιαστικότερο πράγμα στον κόσμο είναι οι μύτες. Μύτες συναχωμένες, μύτες με τουπέ, μύτες με κρεατάκια, μύτες που μερικές φορές φέρνουν κι έναν άνθρωπο πίσω, μύτες κάποτε με μπιμπίκια ή πόρους, τους οποίους ζουλάς και κάνουν «πλιτς» και βγαίνει από μέσα ένα μακαρόνι ή σμήγμα.



Pieter Bruegel o Πρεσβύτερος, Ο Πύργος της Βαβέλ, 1563, Kunsthistorisches Museum, Βιέννη


Ο πλατύπους μου όμως ο περιττοδάκτυλος έλυσε το πρόβλημα των μυτών άπαξ διά παντός, γιατί αντί μύτης έχει ράμφος. Ανοίγει και το ψυγείο και μου τρώει και την τελευταία φέτα του ψωμιού και τότε δεν έχω πού να αλείψω το βούτυρό μου και γρυλίζω.

Ο πλατύπους τότε, ως μέγας μαλαγάνας, πλησιάζει με το ντροπαλό ακαταμάχητο γελάκι και μου τρίβεται και δείχνοντάς μου τα δάκτυλά του (των οποίων ο αριθμός είναι περιττός) λέει ναζιάρικα:

-Έλα τώρα! Μη θυμώνεις, είναι περιττόν!

-Εάν εσένα σου περιττεύει μια, εμένα μου περιττεύει δυο, του απαντώ.

Και τότε λέει:

-Όχι, όχι, αν εμένα μου περιττεύει περιττώς, εσένα σου περιττεύει αρτίως.

-Περιττώς μου περιττεύει, αρτίως καταβρόχθισες την περιττή μου φέτα άρτου, του αντιγυρνώ.

-Ουκ επ’ άρτω ζήσεται μόνον άνθρωπος, με αποστομώνει ο πλατύπους μου ο περιττοδάκτυλος.

Κι εγώ χαμογελώ και τότε αυτός μουρτζουφλιάζει, γιατί δεν μπορούμε να χαμογελάμε και οι δυο, αφού το άθροισμα των χαμογέλων θα ήτο αριθμός άρτιος και ουχί περιττός.



Εικονογράφηση του John Tenniel από το βιβλίο του Lewis Carroll Through the Looking Glass, and What Alice Found There

__________

Πλήρες κείμενο των βιβλίων του Lewis Carrol Alices Adventures in Wonderland και Through the Looking-Glass, and What Alice Found There στα αγγλικά εδώ.

© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen, 13 Iουλίου 2008

buzz it!

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008

Αεί Ο Έρως Ο Μέγας Γεωμετρεί

Θα μπορούσα να είμαι πολύ καλή στα Μαθηματικά. Ο λόγος που μου κόπηκε η φόρα ήταν ένας καθηγητής μου στο σχολείο, Κύπριος, ο οποίος δίδασκε κατά τρόπο ανιαρό στην τάξη το θεώρημα του Θαλή. Όταν τέλειωσε επιτέλους η ώρα των χασμουρητών, στο διάλειμμα μονολόγησα: «Το μόνο ενδιαφέρον στο θεώρημα του Θαλή, όπως μου παρουσιάστηκε, είναι ότι ο Θαλής ο Μιλήσιος είναι ένας από τους επτά σοφούς». Αυτός το άκουσε και βλακωδώς μου έβαλε στο τρίμηνο δεκατρία. Έκτοτε σταμάτησα να διαβάζω θεωρία στα Μαθηματικά. Το αστείο ήταν ότι οσάκις στη Γεωμετρία μια άσκηση προβλημάτιζε τους θετικής κατεύθυνσης συμμαθητές μου, πάντα έβρισκα τον τρόπο πού να επικεντρωθώ και τι έπρεπε να κάνω για να αποδείξω μια θέση. Κολλούσα όμως στο ότι δεν είχα διαβάσει το θεώρημα για να στηρίξω το συλλογισμό μου.

Μια μέρα, μια συμμαθήτρια από την Άνδρο, κόρη μαθηματικού, σε μάθημα για το π του κύκλου, ανεβαίνει στον πίνακα και γράφει μια φράση που ο πατέρας της τής είπε το προηγούμενο βράδυ. Η φράση ήταν:

ΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΕΩΜΕΤΡΕΙ

Κατόπιν, μέτρησε τα γράμματα κάθε λέξης από κάτω έτσι:

ΑΕΙ =3 γράμματα
Ο = 1 γράμμα
ΘΕΟΣ = 4 γράμματα
ΤΑ = 2 γράμματα
ΠΑΝΤΑ = 5 γράμματα
ΓΕΩΜΕΤΡΕΙ = 9 γράμματα

Και προέκυψε ο αριθμός 3,14259 – κοντολογίς περίπου το 3,14 του περίφημου π.
Εντυπωσιάστηκα.

***


William Blake, The Ancient of Days, 1794, British Museum, Λονδίνο

Κάποια στιγμή, κατά το Φεβρουάριο που μας πέρασε, καθόμουν και χάζευα τους δυο πίνακες του William Blake: Τον Παλαιό των Ημερών και το Νεύτωνα. Και οι δυο κρατούν ένα διαβήτη και γεωμετρούν. Έγραψα λοιπόν κάτω από τον πίνακα που απεικονίζει το Θεό: «Αεί ο Θεός τα πάντα γεωμετρεί» = 3,14259



William Blake, Newton, 1795, Tate Gallery, Λονδίνο


Και κάτω από τον πίνακα του Νεύτωνα: «Αεί ο Άνθρωπος τα πάντα γεωμετρεί» = 3,18259 ακούγοντας παράλληλα το «Ο, fortuna, velut luna» από τα Carmina Burana του Carl Orff. Ταυτόχρονα χάζευα, αλλά κάτι δε μου κολλούσε στην ακροστιχίδα. Αυτό το οκτάρι στους δεκαδικούς μ’ ενοχλούσε.

Ξαφνικά είχα μια έκλαμψη. Μου σφηνώθηκε στο μυαλό ο Paul Klee και ο πίνακάς του «Έρως» με τα τείνοντα προς τα άνω τρίγωνα και τα βέλη.

Paul Klee, Eros, 1923, Συλλογή Rosengart, Dessau, Γερμανία

Κάτω λοιπόν από τον πίνακα του Klee έγραψα αυτόματα: «Αεί ο Έρως τα πάντα γεωμετρεί» = 3,14259

Ο αριθμός ήταν ο ίδιος με αυτόν που προέκυπτε απ’ το Θεό, το Μέγα Γεωμέτρη.

Αναφώνησα: «Εύρηκα!» Όχι γιατί με απασχολούσε η έννοια του Πλατωνικού Έρωτα μέσα απ’ το Συμπόσιο με την Ουράνια και Πάνδημο Αφροδίτη. Επικεντρωνόμουν κυρίως στην έννοια του αυτογέννητου Έρωτα
της Ησιόδειας Θεογονίας και αυτή των Ορφικών κειμένων, σύμφωνα με τα οποία εκκολάφθηκε απ’ το ασημένιο κοσμικό αυγό, το «ωόν αργίφεον». Ένας Έρωτας που υπερβαίνει την έννοια της έλξης δύο ατόμων και δρα ως ελκτική δύναμη και μορφοποιητική αρχή και απ’ το καζάνι του χάους θα συνάξει τα όσα κραδαίνονται στους ίδιους τόνους, για να γίνει μια νόστιμη κοσμογονική σούπα.

© Eλένη Καλλιανέζου, Vejen 10 Ioυλίου 2008

_______________________________

Κατόπιν σημαντικότατου σχολίου στην ανάρτηση από τον ΑΑ αναθεωρώ την αρχική μου φράση: «Αεί ο Έρως τα πάντα γεωμετρεί» = 3,14259 και την τροποποιώ ως εξής:

«Αεί ο Έρως ο Μέγας γεωμετρεί, το Χρόνου μήκος ίνα ορίση διαμέτρω, παρήγαγεν αριθμόν απέραντον, καί όν, φεύ, ουδέποτε όλον θνητοί θα εύρωσι» = 3,1415926535897932384626 (που δίνει με ακρίβεια και τα 22 πρώτα δεκαδικά ψηφία του π)

Δανία, Vejen, Παρασκευή 11 Ιουλίου 2008, Ελένη Καλλιανέζου

buzz it!