Η Σφαγή της Λυγερής.
Τρεις Ρήγες στήσανε χορό στου Κάστρου τα φουρούσια
και φάνηκε κι η Λυγερή, η Φεγγαρομαλλούσα,
που ‘χε αστέρια στην ποδιά κι ένα χρυσό λαγήνι,
που ‘χε τον ήλιο πρόσωπο, τη θάλασσα στα μάτια.
Κι εκείνη το λαγήνι της σε ποταμό τ’ αδειάζει
κι έπεσε γάλα και κρασί και μέλι και αλάτι.
Κι οι Ρήγες τη θωρούσανε κι ιδρώς κρύος τους κόφτει
κι είπαν πως είναι μάγισσα και τα βουνά στοιχειώνει.
Και πιάσανε τις σπάθες τους και σφάξαν τη την κόρη
και ρίξαν την καταμεσίς εις το βαθύ ποτάμι.
Και τα νερά κοκκίνησαν και βάψαν τις ραχούλες,
τα χόρτα και τα στάχυα τους, μαζί πουλιά και ψάρια.
Και βάψαν και τον ουρανό, τον ήλιο, το φεγγάρι.
Και βάψαν και στα πρόσωπα των κοριτσιών τα χείλια.
© Ελένη Καλλιανέζου, Αλυκή Βοιωτίας, 28 Ιουλίου 1996
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου