Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Πώς Πέρασα τη Χθεσινή Επέτειο του «ΟΧΙ»


Μποστ, [1] Πειναλέων – Ανεργίτσα και μαμά Ελλάς.


Χθες το πρωΐ σηκώθηκα και πήγα στο σαλόνι μας, όπου ο παππούς μού σέρβιρε ρεβυθόζουμο αντί για καφέ, εις ανάμνησιν της ημέρας και των θλιβερών καιρών της Κατοχής.

Μετά έκανα ιδαίτερο Ελληνικής Γλώσσας και Ιστορίας χωρίς λεφτά σ' ένα φτωχό παιδάκι, που όμως ήταν ταυτόχρονα και πολύ μπουμπούνας και με χτίκιασε.

Ύστερα είδα όοοοολα τα ντοκυμαντέρ της ΝΕΤ και της ΒΟΥΛΗΣ, αλλά και πάλι δεν ησύχασα, γιατί έπρεπε να διορθώσω και μια έκθεση ιδεών με θέμα «Οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. Σχολιάστε το». Το κείμενο ήταν γεμάτο ασυνταξίες και ορθογραφικά και είπα στο παιδάκι ότι δεν μπορώ να του ανοίξω το ξερό του με σφυρί για να ξεστραβωθεί κι ότι θα παραμείνει τούβλο και ντουβάρι μια ζωή και να παραδειγματιστεί απ' το μικρό ξωμάχο, που ξυπνά με την αυγούλα και πάνω ευθύς πετιέται από ξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου. Και περπατάει το καψερό μες στο κρύο χιλιόοοοοομετρα για να πάει στο σχολειό και τουρτουρίζει και τα χέρια του παθαίνουν χιονίστρες και μετά γυρνάει να βοσκήσει τα πρόβατα και τα γίδια και διαβάζει το βράδυ στη στάνη στο φως του καντηλιού.

Το φτωχό παιδάκι, παρά την απαιδευσία του, παρουσιάζει μια άλφα φιλομάθεια, αλλά επειδή είναι και άθεο δεν ήξερε τι είναι καντήλι, γι' αυτό κι εγώ του το εξήγησα πολύ εμπεριστατωμένα και με εποπτικά παραδείγματα από βιβλίο τυπολογίας λύχνων και καντηλιών και στο τέλος το εμπέδωσε!

Κατόπιν, μιμήθηκα το παράδειγμα της γιαγιάς της Σμαρώς που είχε Αλτσχάιμερ κι έκανα ότι ξέχασα ότι το βαφτιστήρι μου έχει γενέθλια, γιατί εντάξει, το βαφτίσαμε και μας έφυγε ένας σκασμός λεφτά, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να βγούμε και στην επαιτεία για να του πάρουμε κι άλλο δωράκι, να αρκεστεί σ' αυτά που έχει!

Μετά πήγα σινεμά με ένα νεαρό και είδα το Vicky – Cristina – Barcelona και μου άρεσε πολύ. Με το νέο αυτό έχουμε πάει κι άλλες φορές σινεμά κι έχει αναπτυχθεί μεταξύ μας μία συμπάθεια, αλλά φαίνεται τζώρας και ζοχάδας και όλο βρίζει στο σινεμά όσους μιλάνε κι όταν βλέπει ζευγαράκια να φιλιούνται στα σκοτεινά τους βαράει με την ομπρέλα του στο κεφάλι και τους ρωτάει: «Σπίτι δεν έχετε;» κι εγώ καταντρέπομαι και του φτύνω τα ποπ – κορν μου στη μούρη.

Χθες όμως στο σινεμά ήτανε μια χαζή που γλώσσα δεν έβαλε μέσα της κι επειδή έβλεπε ένα φυσιολογικότατο τρίο ερωτευμένων, όλο σχολίαζε και ρώταγε «Μα πώς είναι δυνατόν; Και δεν καταλαβαίνω. Και αυτά δε γίνονται!» και τέτοια και μου ήρθε να της βάλω μέσα στην Coca Cola της αποξηραμένα κουράδια παπαγάλου (που όπως έμαθα δηλητηριάζουν και δεν ανιχνεύονται), αλλά μετά θυμήθηκα ότι δεν έχω παπαγάλο κι αν αγοράσω έναν, αυτός μπορεί να με βρίζει και δε χρειάζομαι κι άλλο βρίσιμο, αρκετά βλάσφημοι είναι οι συνάνθρωποί μου. Παραδόξως ο συνοδός μου δεν τους σκυλόβρισε.

Μετά γύρισα σπίτι και είδα ξανά στην τηλεόραση το «Η Ζωή είναι Ωραία» και θυμήθηκα πάλι την εθνική μας επέτειο και την Κατοχή και βροντοφώναξα ΟΧΙ! στο σκυλί μας που ήθελε να σκαρφαλώσει στο κρεβάτι μου, γιατί όλη τη μέρα ήταν άτακτο κι έκανε πιπί του στο χωλ.

Και γυρνώντας στο εικόνισμα της Παναγίτσας, ένωσα τα χέρια μου ευλαβικά και είπα την προσευχή μου:

Τα χεράκια σταυρωμένα

τα ματάκια υψωμένα

Θεέ μου, σε παρακαλώ

κάνε με παιδί καλό!

Τέλος, έπεσα και κοιμήθηκα χαμογελώντας σαν αγγελούδι και με τη συνείδησή μου καθαρή, διότι εόρτασα το ΟΧΙ.


______________________________


[1] Περισσότερο Μποστ θα βρείτε εδώ και εδώ


© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα, 29 Οκτωβρίου 2008

buzz it!

21 σχόλια:

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Η "επέτειος"!
ΟΧΙ!!!
..."επαίτειος"

Τσ, τσ...

Αστερόεσσα είπε...

Εκ του επαίτης! Μαρτυριάρη!

Αστερόεσσα είπε...

Όλα. ΟΛΑ εδώ πληρώνονται! Μα δεν είναι δυνατόν, άλλοι να μένουν μια ζωή ατιμώρητοι για τα ανομήματά τους κι εγώ να πιάνομαι με την πρώτη στραβή!

tovenito είπε...

σε περιμένουν στη γωνία αγαπητή..
ρίξτου τα αποξηραμένα του παπαγάλου! λολ!

ώστε μετά του φλερτακίου η έξοδος. μάλιστα, μάλιστα. λίγα λες πολλά καταλαβαίνουμε..
ελπίζω να μην του λες όχι σε όλα

Αστερόεσσα είπε...

Γιατί; Μια χαρά είναι το ΟΧΙ. 30 χρόνια μου πήρε να το μάθω και τώρα που κάνω practice θα ξαναρχίσω να λέω ναι;

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

@ Αστερόεσσα
Δάσκαλε που δίδασκες...!

Τέτοια παραμύθια γράφεις και τα "μικρά" παιδιά ανοίγουν το στόμα και τα ...πιστεύουν!
Ποιος "Χάρι Πότερ" και Ρόουλιγκ...
Εσύ κοπέλα μου, τόχεις το παραμύθι στο αίμα σου!

@ tovene592

Η θειά σου ποπ-κορν και νάτσος και εγώ
τα..σκ@@ του παπαγάλου;
Τέρμα και το σινεμά!

b|a|s|n\i/a είπε...

πού να βλέπατε και τους ονειροπόλους δηλαδή...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Νπμίζω πως ο καλύτερος εορτασμός του "ΟΧΙ" ήταν η σθεναρή άρνησή μου σε πρόταση γάμου...
χεχε

tovenito είπε...

@σπιθάκιον
δεν το θέλω το σινεμά σου!
η θεία μου θα μου πάρει χόουμ σίνεμα, όχι;

takis είπε...

28/10/2008, Πληκάτι Ιωαννίνων.
στη μικρή πλατεία του χωριού, 6 ξένοι (εμείς) και άλλοι τόσοι ντόπιοι...ο 88χρονών κύριος με πολλή σταθερή φωνή και δυνατό λόγο μας αφηγόταν το πέρασμα της Ιταλικής μεραρχίας "Τζούλια" απο τα μέρη τους ...
τα έλεγε λες και ήταν χθες..
και άλλες ιστορίες πολέμου...
μία άλλη κυρία, της ίδιας ας πούμε ηλικίας, πως πέρασε 2 χρόνια της ζωής της στην Αλβανία (1947-49)με υποχρεωτική μετανάστευση....

Τελευταίες ζωντανές αφηγήσεις σκεφτόμουνα........

Στο τέλος, μετα καφέ τσίπουρο και ενα πιάτο πατάτες, του είπα οτι θα κάνει βαρύ χειμώνα φέτος..
μου είπε οτι δεν θα είναι βαρύς....
του υποσχέθηκα να επιστρέψω την Ανοιξη να δούμε ποιός έχει δίκιο...

ΥΓ στην επιστροφή σκεφτόμουνα κάποιους φίλους του μπλόγκιν ...πόσο τους νοιάζουν όλα αυτά...πόσο πχ τους νοιάζει ποιός θα δικαιωθεί την Ανοιξη!...
και πόσο μακρυά είμαστε μεταξύ μας ας πούμε...

ΥΓ2 Α βρε Αστέρω, που τον θυμήθηκες τον Μπόστ...

Αστερόεσσα είπε...

@ Σπίθα,
Είναι γνωστό ότι είμαι μεγάλη παραμυθατζού, γι' αυτό έχω και μεγάλη μύτη. Αλλά μια κολλητή μου μού είπε "Μεγάλη μύτη = καλή φλαουτίστα". Μην ακούς το Φελλίνι στο Prova d' Orchestra, που έλεγε "Tutti i flutisti sono matti" (= Όλοι οι φλαουτίστες είναι τρελοί). Φήμες!

@ b|a|s|n\i/a,
To βρήκα! The Dreamers
Mπερτολούτσι. Το είχα χάσει, αλλά είναι στα υπόψιν!

@ Άσκαρ,
"Mηδένα προ του τέλους μακάριζε!"

@ tovene592
Μη σε νοιάζει, αγοράκι μου! Και home cinema να μη σου πάρω, ένα View Master θα το 'χεις!

@ Τάκη,
Για διηγήσεις πολέμου και κατοχής βλέπε και προηγούμενη ανάρτηση, 12ο σχόλιο. Όλο και κάτι έμεινε.
Δεν ξέρω γιατί με συγκινούν μέχρι δακρύων ντοκυμαντέρ και μικροϊστορία, πάντως χαρακτηριστικό είναι ότι ένας από τους συνήθεις εφιάλτες μου είναι ότι με εκτελούν οι Γερμανοί και όλο προσπαθώ να αποφύγω τη χαριστική βολή!

Υ.Γ. 1. Μακριά; Το "μακριά" και το "κοντά" είναι σχετικό.

Υ.Γ. 2. Με το Μποστ έχω μεγάλο έρωτα χρόνια τώρα! Το ίδιο και με τον Αρκά.

Αστερόεσσα είπε...

Έχω αρκετό υλικό. Επιστολογραφία της εποχής απ' το μέτωπο, τύπο, φωτογραφίες, περιοδικά, κατοχικά πληθωριστικά χαρτονομίσματα, προγράμματα από θεατρικές παραστάσεις... Κάποιες απ' τις διηγήσεις των δικών μου τις θυμάμαι, αλλά ένας - ένας φεύγουν και πρέπει να κάτσω να τα γράψω, πριν τα ξεχάσω.
Επίσης υλικό έχω κι απ' τα Μικρασιατικά. Χρειάζομαι όμως σκάννερ καινούργιο κι όλα αυτά, μόνο για να τα ταξινομήσεις θέλουν πολλή δουλειά κι άπειρο χρόνο.
Για τη μητέρα μου και την αδερφή της υπάρχουν αναφορές και σε βιβλίο που είχε βγει για την Εθνική Αντίσταση, αλλά ούτε η μία ούτε η άλλη δεν ήταν πρόθυμες να πουν όλα όσα γνώριζαν. Τις καταλαβαίνω απόλυτα.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Πάπου..."χόουμ σίνεμα", τοβένε !!

Τάκη
Ώραία μιλάνε οι ιστορίες από αυτούς που τις έχουν βιώσει, γνήσιες !

takis είπε...

Iστορίες..σαν παραμύθια..
απο παραμυθάδες-ούδες (αν έχουν και μεγάλη μύτη ακόμα καλύτερα...)

Σκεφτόμουνα τις ατομικές διηγήσεις ...σαν κατάθεση μάρτυρα..είτε τις δέχεσαι ως έχουν είτε εν μέρει..
δύσκολο .ομως να τις απορρίψεις, ειδικά οταν εκφράζονται απο το στόμα του πιο απλού ανθρώπου.

Ναι , το μακρυά και το κοντά είναι σχετικά...αλλά το θέμα είναι πόσο μας απασχολεί αυτό?

Αλλο Αρκάς άλλο Μπόστ...δεν ξέρω, ενω δεν μπορώ να πω οτι δεν μου αρέσει ο Αρκάς εντούτοις δεν με ενθουσιάζει.. κάποιες φορές επαναλαμβάνεται χωρίς έμπνευση...
άποψη μου, αλλά και ποιός είμαι εγω που θα ασκήσω κριτική..

Ενας φίλος επαγγελματίας φωτογράφος διαθέτει το "τελευταίο" σκάνερ της αγοράς...ξεκίνα εσύ και ίδωμεν τι μπορεί να γίνει.

ΥΓ Η Νανα Τσούμα διάβαζε σήμερα πάλι δικά σου...τι γίνεται εδώ..
θα σε κάνει πλούσια μου φαίνεται...
αλλά είπες είναι για τη δόξα μόνο ?

Αστερόεσσα είπε...

@ Τάκη,
Η μικροϊστορία λειτούργησε πάντα ως συμπληρωματική της Ιστορίας πηγή. Ελέγχεται, αν θέλεις, επιστημονικά. Aλλά ακόμη και η επίσημη γραπτή Ιστορία φέρει πάντα τη σύμβαση ότι αυτός που τη γράφει έχει το δικό του μορφωτικό υπόβαθρο και τις δικές του πολιτικές πεποιθήσεις. Όπως και σε όλες τις επιστήμες δεν υπάρχει ούτε και εδώ αντικειμενική "αλήθεια". Διαβάζεις τις βιογραφίες των αγωνιστών π.χ. του '21 του Φωτιάδη, σημαίνει ότι διαβάζεις Φωτιάδη κι ό,τι αυτός συνέγραψε γι' αυτούς. Τηρουμένων των αναλογιών, γιατί η Κύρου Ανάβασις του Ξενοφώντα μπορεί να θεωρηθεί περισσότερο αξιόπιστη; Είναι όμως το μοναδικό ντοκουμέντο που διασώθηκε και δεν υπάρχουν άλλα παράλληλα και μαρτυρίες.

Έχω την αίσθηση ότι σε μερικά χρόνια και τα Ιστολόγια ως προσωπικές καταθέσεις ατόμων θα αποτελέσουν με τη σειρά τους και ιστορικές πηγές.

_______________________


Η μακαρίτισσα η μητέρα μου δεν πέταγε τίποτα. Λυπάμαι γιατί ανάμεσα στα άπειρα πράγματα που πέταξα ήταν μπαούλα με περιοδικά του '50 και του '60. Ήταν όμως πρακτικά αδύνατον να μην πετάξω κιόλας. Με τον έντυπο λόγο όμως και οτιδήποτε χειρόγραφο έχω κόλλημα. Έτσι ανάμεσα σε ένα απίστευτο συνοθύλευμα χαρτιών και εντύπων βρήκα π.χ. έντυπα με χειρόγραφη συμπλήρωση περιουσιακών στοιχείων, που θα χρησίμευαν για αποζημειώσεις με τις ανταλλαγές των πληθυσμών στα Μικρασιατικά. Γράμματα από την Αμερική συγγενών στις αρχές του αιώνα. Αποκόμματα από τον ΣΚΡΙΠ του 1910. Και... και... και...
Όσο για αλληλογραφία απ' το μέτωπο: Η μητέρα μου ήταν 16 χρονών, όταν ξέσπασε ο πόλεμος και αλληλογραφούσε με αγνώστους. Η αλληλογραφία με αγνώστους δεν ήταν ασυνήθης, οργανωνόταν και μέσω εφημερίδων και περιοδικών ευρείας κυκλοφορίας. Είναι συγκινητικό να διαβάζεις γράμματα ανθρώπων που δεν είχαν δικούς τους να τους γράφουν. Μπορεί αυτό που έγραφαν να μοιάζει και συμβατικό, αλλά δεν είχαν κι άλλη διέξοδο...

Αλλά πώς να αρχίσω τώρα τέτοια δουλειά... Προηγούνται άλλα. Δει δη χρημάτων, ω άνδρες Αθηναίοι και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων.

__________________

Αλήθεια έχει κανείς σκεφτεί, αν γινόταν σήμερα μια μεγάλη καταστροφή των βιβλιοθηκών και σώζονταν μόνο μερικά τεύχη από την Espresso και τη Daily Mirror, τι θα αποκόμιζε ο μελλοντικός άνθρωπος για τον πολιτισμό της δικής μας εποχής; Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω γοερά. :)
Με είχε απασχολήσει και παλιά, βλέπε Imprimatur

Αστερόεσσα είπε...

Υ.Γ. Η μύτη μου είναι κανονική.
Μεγάλη μύτη είχε ο μακαρίτης ο πατέρας μου και η μητέρα μου φοβερή όσφρηση. Πολύ κακός συνδυασμός. ~☺~

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Taki
Δεν μας απασχολούν, πράγματι, οι ιστορίες αυτές όσο θάπρεπε.
"Αλλά λαός χωρίς μνήμη, είναι λαός χωρίς μέλλον'

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Αστερόεσσα
Έχει δίκιο ο Τάκης.
Θέλουμε τα ποσοστά μας.
Σε εμπνέουμε και γράφεις ...παραμυθάτζες!

Αστερόεσσα είπε...

@ Σπίθα,
Βάσει αυτής της λογικής και λαοί χωρίς ιστορία, όπως φερειπείν η Αμερική θα έπρεπε να εξαφανιστούν, επειδή δεν μπορούν να νομιμοποιήσουν την ύπαρξή τους στο χρόνο και στο χώρο. Βλέπε π.χ. εμμονή τους στο αμερικανικό όνειρο και υπερπροβολή γουέστερν μέχρι πριν μόλις λίγα χρόνια.
Η ιστοριομάθεια δεν ήταν ποτέ, ούτε και στην αρχαιότητα, χαρακτηριστικό της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Βλέπε και τον Πλατωνικό Κριτία, όπου ο Αιγύπτιος ιερέας λέει στο Σόλωνα πάνω - κάτω: "Εσείς οι Έλληνες είστε σαν τα παιδιά. Ξεχνάτε την Ιστορία σας".

Λίγο ρόλο παίζει αν θυμάται κανείς ονόματα και ημερομηνίες. Αρκεί να έχει συνείδηση των νόμων της. Και φυσικά της βασικής της αρχής. Ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται. (Βλέπε και ανάρτηση Τσετ ισλαβέκ, στις 18 του μήνα brumaire στις αναφορές του Μαρξ στο Χέγκελ:
«ο Χέγκελ σημειώνει κάπου ότι όλα τα σπουδαία ιστορικά γεγονότα στον κόσμο κι όλες οι προσωπικότητες εμφανίζονται δυο φορές. Παρέλειψε να συμπληρώσει: την πρώτη φορά εμφανίζονται ως τραγωδία, τη δεύτερη ως φάρσα.»

Διαφωνώ εδώ με το Μαρξ. Ιστορία ως φάρσα εμφανίζεται μόνο στους γνώστες της, άρα και δυνάμει μπορείς να αποφύγεις κακοτοπιές. Στις μάζες όμως πάντα ως τραγωδία εμφανίζεται η επανάληψή της.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Ζαλίστικα!
Παραδίνομαι:)

Dimitra Andritsiou είπε...

Είσαι Αθήνα;;;;
Είσαι Αθήνα!!! Γιουουουουού Χουουουού

Ναι, εγώ αυτό κράτησα απ'όλα όσα είπες! Πειράζει;

Να κι αν πειράζει, να κι αν δεν πειράζει