To Κρυφό Ημερολόγιο των Φωνηέντων

Προ της γεννήσεως των φωνηέντων εκ του χάους εγεννήθη ο έρως και η βούληση να γεννηθούν τα φωνήεντα. Ας πούμε, για λόγους ευκρίνειας, ότι η βούληση εγεννήθη κάπου μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου κατά το σωτήριον έτος 2007.

Ας πούμε επίσης ότι αυτή η βούληση παρακίνησε και δύο άτομα αντιθέτου φύλου να πάρουν τις γραφίδες τους και να ζωγραφίσουν τα φωνήεντα. Το αρσενικό κατοικούσε σε έναν Ου-τόπο και το θηλυκό πάνω στο Δρόμο.

Λόγω κοινής καταγωγής, το αρσενικό και το θηλυκό αποφάσισαν ότι τα φωνήεντα δεν είναι δυνατόν να γεννηθούν πάνω σε ουτοπίες αλλά ούτε και σε δρόμους, αλλά μόνο στον τόπο της κοινής τους μήτρας, την Ελλάδα.

Το 8 του Εrté

Το Άλφα λοιπόν γεννήθηκε σε ένα αλσύλλιο, ίδια μέρα κατά την οποία απεβίωσε το 1977 στο Παρίσι η μεγάλη αοιδός της όπερας Μαρία Κάλλας. Επίσης, και κατά διαβολική σύμπτωση, ίδια μέρα που το θηλυκό έδωσε την παρθενιά του σ’ έναν νέο της Σιδώνος πριν από εικοσιδύο έτη.

Το Έψιλον γεννήθηκε την ημέρα που η ορθόδοξη εκκλησία εορτάζει τη μνήμη Σοφίας, Πίστεως, Αγάπης και Ελπίδος. Το έψιλον γεννήθηκε στη θάλασσα. Την ίδια ώρα το μόλις έξι ημερών φεγγάρι πήγαινε για ύπνο πέρα από τα βουνά της Αττικής.

Το Ήτα όμως, για να μη μετατραπεί σε ήττα, υποχρέωσε τους ζωγράφους του να πιουν καφέ σε χοντρό φλυτζάνι καφενείου και να φάνε γλυκό βύσσινο κάτω από έναν πλάτανο. Η ιεροτελεστία συνεχίστηκε σε μια παραθαλάσσια ταβέρνα. Τηγανητά καλαμαράκια, βραστά κολοκυθάκια σαλάτα, οκτάπους στα κάρβουνα, βλήτα και μπόλικη μπύρα, ενώ το θηλυκό, από καιρού εις καιρόν και αφού είχε βγάλει τα παπούτσια του, πλατσούριζε με γυμνά πόδια μέσα στα νερά, βγάζοντας άναρθρες κραυγές αγαλλιάσεως, κάτι μεταξύ «αχ!» και «ω!». Αυτό το «αχ!» και το «ω!» είναι που γεννούν το ήτα. Φυσικά χρειαζόταν κι άλλη μπύρα και ορειβασία σε αρχαία χαλάσματα και κάποια γελάκια και μία «αχ! – ω! – ηδονή», έως ότου το ήτα γεννηθεί πάνω σε μία προϊστορική πέτρα, σημαδεύοντας το θηλυκό μ’ ένα χαλίκι στην πλάτη.

Το Γιώτα δεν είναι γέννημα μπύρας, αλλά κόκκινου κρασιού. Το γιώτα ήθελε άνεση, αλλά και ρομαντισμό. Κατόπιν ποικίλων συζητήσεων κάτω απ’ τον έναστρο ουρανό, οι ζωγράφοι κατευθύνθηκαν στο δωμάτιο κάποιου ξενοδοχείου και ζωγράφισαν το γιώτα με πολύ ζήλο.

Όμικρον. Τι να πούμε για το όμικρον; Ωραία, χρειαζόταν και μια πόλη που άρχιζε από όμικρον και πολλά ανοίγματα του στόματος «ο-ο-ο». Επίσης και πολλή λαγνεία συμπεριλαμβάνουσα χέρια να βουτούν ανάμεσα από βρακιά, καπέλλα, καλτσοδέτες, κραγιόν, πεολειχίες. Οποία κατάπτωσις των ηθών! Οποία προστυχιά αυτό το όμικρον το ανερυθρίαστον και αναίσχυντα έγκαυλον!

Το Ύψιλον στο κεφαλαίο θυμίζει άνθρωπο με τα χέρια εκτάδην υψωμένα σε δέηση. Επίσης και ακροβάτη με τα πόδια ψηλά και ανοιχτά. Το ύψιλον στα μικρά γράμματα είναι μια κούπα και μια αγκαλιά και είναι δεκτικό. Οι ιδέες αυτές παρακίνησαν και τους ζωγράφους του να το σχεδιάσουν με το συγκεκριμένο τρόπο.

Το Ωμέγα είναι ένα μεγάλο Ο στην πόλη του Ο (χωρίς τη Μαντάμ Ο) και η ζωγραφιά του κράτησε ώρα πολλή, και τα έχασαν οι δείκτες σε ένα ωρολόγιον.

Κανονικά, τα φωνήεντα θα έπρεπε να ήταν οκτώ. Δυστυχώς όμως δε γεννήθηκε το όγδοο φωνήεν, γιατί ο Ολυμπιακός κέρδισε με 3-1 τη Βέρντερ στη Βρέμη παίζοντας για το Champions League.

___________

Σημ. Συναφής ανάρτηση Η Σαλώμη κι Ο χορός των επτά πέπλων

© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 8 Iουλίου 2008