Το Μάτη πεϊκάλεσα
και το μικό Νοέμβη
Τον Αύγουστο τον φεγγεό
κακό να μη μας έβει
Γιατ’ είμαστε μικά παιδιά
είμαστε δυο Ελληνάκια
Μες στα γαλάζια πέλαγα
και στ’ άσπα συννεφάκια
Γιατ’ είμαστε μικά παιδιά
κι η αγάπη μας μεγάλη
Που αν τη χωέσουμε απ’ τη μια
πε-σεύει από την άλλη
Κύματα σύετε ζεβά
κι εσείς τα σύννεφα δεξιά
Φάληο με Πεαία
μια γαλανή σημαία.
ΤΟ ΤΙΖΟΝΙ
Κοιμήθηκα κοιμήθηκα
στου γιασεμιού την ευωδιά
Στων φύλλων το μουμουητό
στων άστων τον χυσό γιαλό
Οι άνθωποι μ’ ανήθηκαν
κανείς δε μου σιμώνει
Μόνο μου κάνει συντοφιά
της νύχτας το τιζόνι
-Έννοια σου λέει, έννοια σου
κι εγώ είμαι δω κοντά σου
Για συντοφιά στην έγνοια σου
Και για παηγοϊά σου
Τι και τι τι και τι
τι πική που ‘ναι η ζωή
Τι γλυκιά και τι πική
τι και τι και τι και τι
Κοιμήθηκα κοιμήθηκα
στων Αχαγγέλων τη σκιά
Στην εημιά του φεγγαϊού
στο κυματάκι του γυαλού
Τι να ‘φταιξα της μοίας μου
κι έτσι με φαμακώνει
Μονάχα μου αποκίνεται
της νύχτας το τιζόνι
-Είμαι μικό πολύ μικό
μα ‘ναι ο Θεός μεγάλος
Αυτό ποτέ δε θα σ’ το πω
μήτε κανένας άλλος
Τι και τι τι και τι
τι πική που ‘ναι η ζωή
Τι γλυκιά και τι πική
τι και τι και τι και τι.
Sandy Skoglund, Η Εκδίκηση του Χρυσόψαρου, 1981
ΤΑ Ω ΤΟΥ ΕΩΤΑ
1. Αχή του κόσμου πάσινη
κι αγάπη μου θαλασσινή
Την κλωστή σου λίγο λίγο
ταγουδώ και ξετυλίγω.
2. Διαβάζω μέσα στο νεό
το άλφα και το βήτα και το ω
Τα δυο γυμνά σου πόδια
τους κήπους με τα όδια
3. Σ’ έκανα πουκάμισό μου
σε φοώ και πεπατάω
Με το σώμα το μισό μου
στο δικό σου που κατάω
4. Σου ‘χτισα μια Σαντοΐνη
με καμάες και ποτιά
Να γυνάς σαν το λυθίνι
μες στη δοσεή φωτιά.
5. Θα κλείσω μια θα κλείσω δυο
την απαλάμη των χαδιώ
Θα κλείσω δυο θα κλείσω τεις
την Τύχη κι άμε να τη βεις.
6. Έλα να γίνουμε δυο ζώα
σε μακινούς να πάμε τόπους
Όπου τα πλάσματα τ’ αθώα
να μας φαντάζονται γι’ ανθώπους
7. Άκουσε μες στον ύπνο σου
που κολυμπούσε ο κύκνος σου
Τα δύο μας τα ονόματα
ν’ αλλάζουν χίλια χώματα
8. Τα χέια μου τ’ αδίσταχτα
πιάναν την άνοιξη πιν φτάσει
Τα μάτια σου τ’ ανύσταχτα
της ίχνανε άνθη να χοτάσει.
9. Βγήκε απ’ το κόκκινο το μαύο
και τώα πού να πάει δεν ξέει
Κόκκινα που ‘ναι όλα τα μέη
Το ‘να που απόμεινε ίσως θα ‘βω.
10. Μου ‘φυγ’ ένα συννεφάκι
πάει τη λύπη στα βουνά
Ψάχνει να χτίσει ένα σπιτάκι
στο πάντα και στο πουθενά.
11. Σ’ ένα λιμανάκι μωβ
ξύπνησα τα χαάματα
Όχι να μη γίνω Ιώβ
μήτε να μάθω γάμματα
12. Στήνει κατέι ο κεαυνός
χώια να μας πετύχει
Μα ‘ναι μεγάλος ο ουανός
και τοσοδούλα η Τύχη
13. Φύγε από κει μωέ πουλί
και γένει η βάκα μας πολύ
Μόνο σου πέταξε και δες:
ίσα που παίνει δυο καδιές
14. Σταμάτα μου την ασταπή
ν’ ανάψω ένα τσιγάο
Και πες του σύννεφου να πει
πως θα ‘θω να σε πάω.
15. Την αγάπη μια τη λες
την ντύνεσαι τη γδύνεσαι
Όσο που γίνονται πολλές
και πάλι σ’ όλες δίνεσαι
16. Πενώντας απ’ τις λυγαϊές
κάποιος μου το μουμούισε
Το ‘παν οι σκύλοι στις αυλές
κι η γάτα το χουχούισε
17. Κάνε με Μωαμεθανό
να ποσκυνώ στη Μέκκα
Και να σε πάω μια και δυο
κι εφτά φοές γυναίκα
18. Ο που ξέει ελληνικά
πέντε κι έξι έντεκα
Κι ο που ξέει μότικα
δύο αλλ’ αλλιώτικα
19. Η χαά μου για να παίξει
διάλεξε κοπέλες έξι
Καθεμιά κι από μια λέξη
να τη λέει ώσπου να φέξει.
20.Ένα κύμα μέσα σ’ όλα
έγια λέσα έγια μόλα
Πήε τα κυφά μας λόγια
να τα κάνει κομπολόγια
21. Αυτό που λέμε «σ’ αγαπώ»
στα δέντα θα το τίξω
Με τον αέα να σ’ το πω
και να σου το φυσήξω
22. Λένε πως κατιτίς κοιμάται
μέσα στης θάλασσας τον πάτο
Κάποια που πια δεν το θυμάται
μ’ έχασε σαν σταυό εκεί κάτω
23. Σαν κάποιος ν’ αναστέναξε
ή να ‘κοψε ένα μενεξέ
Αγίστηκεν ο ουανός
και φάνηκε ο κατάμονος
24. Τι να ‘γινε το μαξιλάι
που ‘χε απ’ τα λόγια μας γεμίσει
Στον ουανό θα το ‘χει πάει
κάτι που πια δε θα γυΐσει
25. Μόνο που κοιτάχτηκες
μέσα στο πηγάδι
Στην ηχώ σου πιάστηκες
σαν σε πααγάδι.
26. Να σου δένω τα μαλλιά
με χυσόν αστάχυ
Και να λένε τα πουλιά
ο που τα ‘βε ας τα ‘χει
27. Μες στου κήπου το σκοτάδι
φέγγεις μόνο με το χάδι
Όμως όταν μπεις στο σπίτι
σβήνεις τον Αποσπεΐτη
28. Να ‘χα μια γομολάστιχα
να πιάνει στα Γαμμένα
Να σβήσω τα τετάστιχα
και να κατήσω εσένα.
ΤΑ Ω ΤΟΥ ΕΩΤΑ
1. Αχή του κόσμου πάσινη
κι αγάπη μου θαλασσινή
Την κλωστή σου λίγο λίγο
ταγουδώ και ξετυλίγω.
2. Διαβάζω μέσα στο νεό
το άλφα και το βήτα και το ω
Τα δυο γυμνά σου πόδια
τους κήπους με τα όδια
3. Σ’ έκανα πουκάμισό μου
σε φοώ και πεπατάω
Με το σώμα το μισό μου
στο δικό σου που κατάω
4. Σου ‘χτισα μια Σαντοΐνη
με καμάες και ποτιά
Να γυνάς σαν το λυθίνι
μες στη δοσεή φωτιά.
5. Θα κλείσω μια θα κλείσω δυο
την απαλάμη των χαδιώ
Θα κλείσω δυο θα κλείσω τεις
την Τύχη κι άμε να τη βεις.
6. Έλα να γίνουμε δυο ζώα
σε μακινούς να πάμε τόπους
Όπου τα πλάσματα τ’ αθώα
να μας φαντάζονται γι’ ανθώπους
7. Άκουσε μες στον ύπνο σου
που κολυμπούσε ο κύκνος σου
Τα δύο μας τα ονόματα
ν’ αλλάζουν χίλια χώματα
8. Τα χέια μου τ’ αδίσταχτα
πιάναν την άνοιξη πιν φτάσει
Τα μάτια σου τ’ ανύσταχτα
της ίχνανε άνθη να χοτάσει.
9. Βγήκε απ’ το κόκκινο το μαύο
και τώα πού να πάει δεν ξέει
Κόκκινα που ‘ναι όλα τα μέη
Το ‘να που απόμεινε ίσως θα ‘βω.
10. Μου ‘φυγ’ ένα συννεφάκι
πάει τη λύπη στα βουνά
Ψάχνει να χτίσει ένα σπιτάκι
στο πάντα και στο πουθενά.
11. Σ’ ένα λιμανάκι μωβ
ξύπνησα τα χαάματα
Όχι να μη γίνω Ιώβ
μήτε να μάθω γάμματα
12. Στήνει κατέι ο κεαυνός
χώια να μας πετύχει
Μα ‘ναι μεγάλος ο ουανός
και τοσοδούλα η Τύχη
13. Φύγε από κει μωέ πουλί
και γένει η βάκα μας πολύ
Μόνο σου πέταξε και δες:
ίσα που παίνει δυο καδιές
14. Σταμάτα μου την ασταπή
ν’ ανάψω ένα τσιγάο
Και πες του σύννεφου να πει
πως θα ‘θω να σε πάω.
15. Την αγάπη μια τη λες
την ντύνεσαι τη γδύνεσαι
Όσο που γίνονται πολλές
και πάλι σ’ όλες δίνεσαι
16. Πενώντας απ’ τις λυγαϊές
κάποιος μου το μουμούισε
Το ‘παν οι σκύλοι στις αυλές
κι η γάτα το χουχούισε
17. Κάνε με Μωαμεθανό
να ποσκυνώ στη Μέκκα
Και να σε πάω μια και δυο
κι εφτά φοές γυναίκα
18. Ο που ξέει ελληνικά
πέντε κι έξι έντεκα
Κι ο που ξέει μότικα
δύο αλλ’ αλλιώτικα
19. Η χαά μου για να παίξει
διάλεξε κοπέλες έξι
Καθεμιά κι από μια λέξη
να τη λέει ώσπου να φέξει.
20.Ένα κύμα μέσα σ’ όλα
έγια λέσα έγια μόλα
Πήε τα κυφά μας λόγια
να τα κάνει κομπολόγια
21. Αυτό που λέμε «σ’ αγαπώ»
στα δέντα θα το τίξω
Με τον αέα να σ’ το πω
και να σου το φυσήξω
22. Λένε πως κατιτίς κοιμάται
μέσα στης θάλασσας τον πάτο
Κάποια που πια δεν το θυμάται
μ’ έχασε σαν σταυό εκεί κάτω
23. Σαν κάποιος ν’ αναστέναξε
ή να ‘κοψε ένα μενεξέ
Αγίστηκεν ο ουανός
και φάνηκε ο κατάμονος
24. Τι να ‘γινε το μαξιλάι
που ‘χε απ’ τα λόγια μας γεμίσει
Στον ουανό θα το ‘χει πάει
κάτι που πια δε θα γυΐσει
25. Μόνο που κοιτάχτηκες
μέσα στο πηγάδι
Στην ηχώ σου πιάστηκες
σαν σε πααγάδι.
26. Να σου δένω τα μαλλιά
με χυσόν αστάχυ
Και να λένε τα πουλιά
ο που τα ‘βε ας τα ‘χει
27. Μες στου κήπου το σκοτάδι
φέγγεις μόνο με το χάδι
Όμως όταν μπεις στο σπίτι
σβήνεις τον Αποσπεΐτη
28. Να ‘χα μια γομολάστιχα
να πιάνει στα Γαμμένα
Να σβήσω τα τετάστιχα
και να κατήσω εσένα.
Gerry Uelsmann, Real and Surreal
_________________________________________________________
1. Τα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη θα τα βρείτε εδώ
2. Συναφείς αναρτήσεις: α) Στη Χώρα του Καθρέφτη με το Νίκο Γκάτσο και τι Είδα Εκεί και β) Της Μηλιάς τα Παπουτσάκια. (Παραλλαγή σε μια Παραλογή)
© Oδυσσέας Ελύτης – Ελένη Καλλιανέζου, Vejen Δανίας, 15 Ιουλίου 2008
Αναρτήσεις
104 σχόλια:
Πέθανα απο το γέλιο!!! :-D
Νομίζω οτι απαγγέλεται καλύτερα απο μεθυσμένα σκανταλιάρικα ξωτικά σε καταπράσινα δάση με μπόλικο δράμα στη φωνή...(και 1/4 ενυδατική κρέμα)
@ aa, ~☺~
Έχω και δικές μου σκανταλιές σε νεραϊδίσια γλώσσα εδώ
Σήμερα όμως είχα κέφι τρελό να παίξω με τον Οδυσσέα.
Έγαψες!
~☺~ Ευχαϊστώ!
Πολύ καλό..αστεόεσσα
;)
Ευχαϊστώ πάα πολύ! Τι να σε τατάω; Κασάκι; ~☺~
Άν πάεις κασάκι να ξέεις:
"Τους μήνες που δεν έχουν ω το κασί θέλει νεό". ♫
αυτό το πεϊκάλεσα
και το πεαία
με την καλή την έννοια πάντα. φιλιά πολλά!
και κοίτα να δεις που δεν έχουν και ρ οι λέξεις μου οι πάνω.
ούτε αυτές εδώ.
ρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ
Καλημέ Ρ ααα!
Μέ κεφαλαίο ΡΩ!
@ b|a|s|n\i/a ~☺~ και σπίθα ~☺~
Πολύ καλημέρα σας!
Για το ρω, θα αφιερώσω ειδική ανάρτηση- μην ξεχνάμε ότι είναι και η ακτίνα του κύκλου - (παραπέμπω και στη σχετική ανάρτηση Aεί Ο Έρως Τα Πάντα Γεωμετρεί)
Προς το παρόν, ως άλλος Δημοσθένης, βάζω βοτσαλάκια στο στόμα και επαναλαμβάνω το "O ρήτωρ ρερητόρευσεν το ρερητορευμένον ρω" (εδώ βγαίνει: ο ήτω εητόευσεν το εητοευμένον ω), ενατενίζοντας το άπειρο και φιλοσοφώντας μετ' ευτελείας και φιλοκαλλώντας άνευ πεοκαλλίας.
ρρρρρρρρρρρρρ
Θα με σκάσεις αστερόεσσα τι εμπνεύσεις είναι αυτές
@ tony jakarta ~☺~
Ένα ψιχουλάκι, ένα τόσο δα μικρούλι και πάω στο φεγγάρι. Αλλά το θέλω για καύσιμο. Μου είναι απαραίτητο. Φαντάσου το κάτι παραπάνω: κάνουμε γιούργια σε άλλα σύμπαντα!
=Δεν είναι δικό μου. Αρχιμήδης:
"Δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω".
Αν μπορώ, μπορούν όλοι.
___________
~☺~ Έχω αφήσει ίχνη στο 24ο σχόλιο της ανάρτησης O Nόμος της Γάτας, άσχετα με ετούτην την ανάρτηση, σχετικά με τον τρόπο σκέπτεσθαι.
Επισημαίνω: Καμία ανάρτηση εδώ δε θεωρείται λήξασα. Η συζήτηση μπορεί να συνεχίσει και εδώ και αλλού. Δε θεωρώ απαραίτητο να βρίσκεται στο προσκήνιο για να γίνει λόγος.
Για λόγους πρακτικούς, πριν από λίγο έκανα update στην ανάρτηση Ιστολογικό Μανιφέστο, όπου προσέθεσα και δύο καινούργια "άρθρα". Το Νο 12 και το Νο 13.
Εγω νόμισα οτι τα έγαψε ο ΣΠΙΘΑΣ αυτά...
Τωα τελευταία ολο κατι τέτοια εωτικά γάφει....
τον κακομοιη...κούνια που τον κούναγε...
@ Taki,
Kαι γιατί να μη γάφει και ο Σπίθας τα δικά του εωτικά;
Σάματις ο Ελύτης όταν έγραφε:
"Η Έρση, η Μυρτώ, η Μαρίνα
η Ελένη, η Ρωξάνη, η Φωτεινή
η Άννα, η Αλεξάνδρα, η Κύνθια"
και έκανε μνεία σε όλες τις τρυφερές υπάρξεις που γνώρισε, βιβλικώς ή όχι, φανταζόταν ποτέ ότι θα πάρει Νόμπελ Ποίησης;
Δεν ξέρει κανείς τι γίνεται. Καμιά φορά Νόμπελ παίρνουν κι άλλοι πέρα απ' τον Al Gore...
Έστω και απορρυπαντικό. Παλιά το "ΝΟΒΕL" ήταν και σκόνη πλυσίματος. Δεν ξερω αν κυκλοφορεί ακόμη. ~☺~
Odyssey....
@ apocalypses,
Ποια "Odyssey";
-"2001: A Space Odyssey", που έπαιζε κι εκείνο το παλαβό κομπιουτεράκι ο HAL;
-2010;
-3001: The Final Odyssey του Arthur Clarke;
-"Oμήρου Οδύσσεια";
-"Tηλεμάχεια" του Καζαντζάκη;
-Το έπος του Ελύτη; ~☺~
Με τον Οδυσσέα ταύτιζε τον εαυτό του και ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Είχε όμως τραγική μοίρα (πολλοί φαταλιστές το αποδίδουν και στα αρχικά του ονόματος και του επιθέτου του = Α-Ω) ~☺~
Αν στο ΗAL το κομπιούτερ του "2001: A Space Odyssey" προχωρήσει κάποιος τα γράμματα κατά ένα, τότε το Η γίνεται Ι, το Α γίνεται Β και το L γίνεται Μ. Έχουμε ΙΒΜ ☺
Χαχαχαχα!
Kala den paizesai aderfaki mou...look pouthena!!!!
Τι Τραγική μοιρα;...Αν είναι να τον σαγηνέψουν και να σαγηνευτούν,ΓΥΝΑΙΚΕΣ,απ' όπου κι αν περασε, ας πάει και το παλιάμπελο...
Wake up...
΄Οσο για το IBM, βουλομένο γράμμα, απο πάπυρο μάλιστα, διαβάζεις!!!
@ apocalypses,
Γυναίκες όπου κι αν πέρασε ο Ωνάσης; Αλήθεια;
Απαριθμώ:
-Claudia Muzzio στην Αργεντινή, ντίβα της όπερας.
-Τίνα Λιβανού, κόρη μεγαλοεφοπλιστή.
-Μαρία Κάλλας, η μεγαλύτερη τραγουδίστρια όπερας του 20ου αιώνα, η απόλυτη ντίβα.
-Τζάκυ Κέννεντυ, χήρα του προέδρου των Η.Π.Α.
Μάλλον της προσκολλήσεως στις άνω του επιπέδου του φαίνεται σε πρώτη ματιά. Περισσότερα και στην ανάρτηση Όμφακες - Σταυρωμένες στη Μήτρα τους
Επειδή ΚΑΙ ΕΔΩ, η κουβέντα μας, πάντα είχε αποτέλεσμα,σε προκαλώ...(Ξέρω κάτι θα βρείς,,Δεν σου αρέσει να χάνεις..)Ο Οδυσσέας, εκτός απο τεχνάσματα, είχε και χρήματα;Εκτός κιαν τότε, τα τεχνάσματα, τα λέγανε φράγγα, baby face...
-Ο Οδυσσέας από τα 10 χρόνια των περιπλανήσεων τα 7 τα πέρασε με την Καλυψώ (που ήταν νεράιδα) και 1 χρόνο με την Κίρκη (που ήταν μάγισσα). Αν "το νόστιμον ήμαρ" ήταν όντως ο διακαής του πόθος, βράδυ - πρωΐ, θα έφτανε στην Ιθάκη γρηγορότερα.
-Ο Ωνάσης είχε φράγκα και η Ιθάκη του στηρίχτηκε στην κοσμοκρατορία του. Ήταν Οδυσσέας; Το οικοδόμημα ήταν σαθρό. Διέπραξε ύβρεις κατά συρροήν. Σε κάποιες επήλθε κάθαρσις.
Τουλάχιστον ο Ομήρειος ήρωας δε σκεφτόταν την ισχύ του στους νόστους του, αλλά την αφετηρία του, τον προορισμό του και την Πηνελόπη.
Αλλά είπες στην αρχή "Odyssey". Πού εντοπίζεις την Οδύσσεια σε σχέση με την ανάρτηση; Και περί ποιας "Οδύσσειας" ομιλείς;
Μία λέξη έχει περισσότερα από ένα νοήματα. Παραπέμπω και στο κείμενο της φωτογραφίας από την εικονογράφηση της Αλίκης του Carrol από την ανάρτηση Πλατύπους ο Περιττοδάκτυλος. Δεν τη δημοσίευσα τυχαία.
Ε,άμα είναι μςτα απο τόση ώρα να με ρωτάς, ''Αλλά είπες στην αρχή "Odyssey". Πού εντοπίζεις την Οδύσσεια σε σχέση με την ανάρτηση; Και περί ποιας "Οδύσσειας" ομιλείς;''Τι να πω; Δεν μπορώ να κάνω κάτι αλλο, για να σου πω chek....What do you think;;;
Καλή συζήτηση, δεν λέω,
Βλέπω taki το ξέφραγο σου,
να γίνεται ξέ-φαο.
Κάποιος να σκουπίσει, να μαγειρέψει και να φάμε και κάτι, έτσι?
Τ Ε Λ Ε Ι Ο !!!
Καταπληκτική και η φωτογραφία με την εκδίκηση των χρυσόψαρων... θα ερευνήσω την καλλιτέχνιδα.
Χαιρετώ!
Επι του πιεστηρίου...Γράψε και κάτι για το Μπάρμπα Γιάννη...Το ΛΑΤΣΗ...
@ Σπίθα, διόρθωση: ξέ-φαγο ~☺~
@ Χαίρε antoine! ~☺~ Ερευνάτε τας γραφάς!
@ apocalypses ~☺~
Πιο πολύ με εμπνέει ο Μπάρμπα Γιάννης Κανατάς ή και ο Μακρυγιάννης.
@ apocalypses, κατάλαβα μια χαρά το νόημα της Οδύσσειάς σου. Αλλά ρωτώ: Έχει σχέση με την ανάρτηση; Κι αν ναι, αφορά τη μπλογκόσφαιρα; ~☺~
Ερι του ριεστηρίου 2...Ραραδέξουτο. Ρόλις ρήκα, Ραφνικά το ρλογκ ρου,απέρτησε νόρημα...Ραμώτο...
Ερι του ριεστηρίου 2...Ραραδέξουτο. Ρόλις ρήκα, Ραφνικά το ρλογκ ρου,απέρτησε νόρημα...Ραμώτο...
@ apocalypses,
Το εμπεδώσαμε, καμάι μου. Δεν είναι ανάγκη να μας τα λες δυο φοές.
Λάθος του Ριεστηρίου...
@ apocalypses, κατάλαβα μια χαρά το νόημα της Οδύσσειάς σου. Αλλά ρωτώ: Έχει σχέση με την ανάρτηση; Κι αν ναι, αφορά τη μπλογκόσφαιρα; ~☺~
16 Ιούλιος 2008 9:52 μμ
Ναι,αφορά τη μυαλόσφαιρα...
Συχωρεμένος! Και μάκαρ (ουχί ακόμη μακαρίτης). ~☺~
Πιε καμμια ρακί ή καμιά platinum...ν' ανοίξει..Αν δεν έχεις σου στέλνω...
''οσο ουχι εστε μακαρίτισσα, ουχι εσμεν...''
Τη μυαλόσφαιρα; Ενδιαφέρον! Για μυαλά ενδιαφέρονται και τα ζόμπι (που δεν είναι χορτοφάγα).
Μέχρι και το Δόκτωρα Φράκενσταϊν.
Και τίνι τρόπω απ' το δικό μου μυαλό εξαρτώνται και των υπολοίπων; Σταμάτησαν να γεννιούνται άνθρωποι μετά το θάνατο του Einstein ή του Karl Marx; ~☺~
(Δε θεωρώ τον εαυτό μου ούτε Einstein ούτε Marx, αν και δε θα μου κακόπεφτε).
Που ειν' ο Βάγνερ; Που ειν' ο Πουτσίνι; Και Βασικά, μεταξύ μας, που ειναι ο Λένιν;(Ποιός Μαρξ βρε Αστέρι;)
Αλλάζουμε δώμα. Επειδή η συζήτηση ξεφεύγει απ' το αρχικό θέμα και γίνεται σουρρεαλιστική, τη μεταφέρω στην ανάρτηση Πλατύπους ο Περιττοδάκτυλος
Αν πάλι, έμπει ξανά στο θέμα των Ρω (με Ρω ή άνευ) μεταφερόμαστε και πάλι εδώ.
Άντε για το Σπίθα δουλεύεις...
Και τι δηλαδή, πάνω κάτω θα κάνουμε; δεν μπορούμε να σταθεροποιηθούμε κάπου; σαν τα mail ειναι...Αλήθεια, εσύ τα ελέγχεις;
Βασικά, για το ιστολόγιό μου δουλεύω. Αν το θέμα άπτεται μιας άλλης ανάρτησης, τότε ναι. Ποιος μας εμποδίζει να μεταφέρουμε τη συζήτηση στην πιο σχετική ανάρτηση;
Βασική αρχή της σύνθεσης σε οποιοδήποτε θέμα είναι η ανάλυση και η επανασύνθεση με άλλα στοιχεία, κάτι στο οποίο ήτανε μάστορας ο Καζαντζάκης έχοντας μελετήσει τόσα φιλοσοφικά ρεύματα.
Υ.Γ. Κάποτε τα mail μου τα ελέγχω. Όχι πάρα πολύ συχνά.
Τουλάχιστον, βάλε και καμιά διαφήμιση...
Που να δίνει χρήμα και παρά; Ή χήμα και παά;
Η δόξα όμως δεν έχει μέσα ρω.
Ούτε η γνώση. Ούτε καν η ηδονή. ~☺~
Έχει το "δέντΡο της γνώσης" και το Rex.
Δέντρο της γνώσης μπορεί να είναι:
-ένα δέντρο
-το δέντρο του Παραδείσου
-το σχέδιο σ' ένα ανατολίτικο χαλί
-μια πυραμίδα
-ένα ανατολίτικο χαλί
-ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο
-ένα καββαλιστικό σχέδιο της μεγάλης αρκάνας στα ταρώ
-ακόμη και τα τρίγωνα στον πίνακα του Paul Klee "Eros" όπως εδώ
Rex=
-βασιλιάς
-κινηματογράφος Rex
-Tυραννόσαυρος Rex
-Ρήγας σε μια τράπουλα
-Ο βασιλιάς Καρνάβαλος
-αερογραμμές
Χίλια δυο πράγματα. Τι καθορίζουμε ότι είναι; Όπως και στους μιγαδικούς αριθμούς, μπορούμε να φανταστούμε ό,τι θέλουμε. Αλλά πρέπει να το ορίσουμε.
Όλη η κουβέντα περί Ρω μου φέρνει στο νου και το θεατρικό του Ξενόπουλου Oι Φοιτητές. Το άκουγα στο ραδιόφωνο μικρή.
Ο καθαρευουσιάνος Χριστόφορος Νέζερ μιλούσε περί μαλλιαρρρρής, χρησιμοποιώντας λέξεις με παρηχήσεις του ρω. Το θυμάστε;
Το R για τους μυστικιστές συμβολίζει ακόμη την ανάσταση μετά τη μεταβολή, την αφύπνιση του πνεύματος, τη φώτιση. Συσχετίζεται με το ζώδιο του Καρκίνου, τη μουσική νότα Φα δίεση και τον πλανήτη Κρόνο.
Ναι θυμόμαστε και τον Τσαγανέα στο Βεβαίως βεβαίως...Επιτέλους έλεγξε κανα mail και δει του Αρταφένους(άσχετο) λαθραίως - λαθραίως...
Στα σημεία του σώματος to R αντιστοιχεί στο κεφάλι. Και σκοπός του είναι να διδάξει ότι η φράση "Εγώ θέλω" είναι "ο Θεός που θέλει".
Α(ρ)ταφέ(ρ)νους...Και πάλι άσχετο.
Aποσύρομαι. Ξεφεύγουμε. Δεν είναι ακόμη η ώρα τους. Καληνυχτίζω. ~☺~
Απο καλύψεις, καλά πάμε -)
Τσιμπάς, σαν αρουραίος ρε σειρά εε;;Παρακολουθείς, σαν γκεστάμπίτης ,ε κουκούλα...εε;; Μα, χαζε, για σένα πήγαινε...Και τ'άρπαξες...και νάσουν και εταίρα...
ή είσαι και ζήλεψες;; bye
Στον καθρέφτη μιλάς ??
-))
Γυαλάκι σένιο..
Καπελάκι καλόο (πιό κάτω λίγο, τράβατο.)
Βεβαίως για σένα, δεν μιλώ,
σειράααα-))))
Στο ξαναείπα σειρααά, αλλα δεν το κατάλαβες..Άλλος έχει όνομα και άλλος χάρη..ΕΣΥ;
Καληνύχτα...
Αν θελεις νάχεις την τελευταία λέξη, ρίχτα... δικό σου το πεδίο όλη νύχτα...
Είναι η δεύτερη φορά που μου μετατρέπετε την ανάρτηση εσείς οι δύο σε πεδίο κονταρομαχίας. Τραβάτε και οι δυο σας αλλού και κονταροχτυπηθείτε. Όχι εδώ!
ΔΕ ΘΑ ΜΟΥ ΧΑΛΑΣΕΤΕ ΤΗ ΣΠΟΡΑ! ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΝΤΕ ΤΑ ΜΠΑΧΑΛΟ! ΟΧΙ ΕΔΩ!
Μπά και οι δυό ??
Αυτός άρχισε ή νομίζω.
Είναι λίγο καρφί και ζηλιάρης, μήπως?
Ούτε δεύτερη κουβέντα επί του θέματος! Αποσύρεστε, ηρεμείτε και επανέρχεστε εν ηρεμία!
ΤΙ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ;
"Κυρία, αυτός άρχισε πρώτος!"
Ντροπή σας, κύριοι!
Νευράκια. Ήρεμα...και χαλαράαα.
Μ'ενοχλούν οι φωνές. Θέλω και απαιτώ
ηρεμία και νηφαλιότητα.
Κυρία μου..
;)
___________________________________
καλάααααα...
Καληνύχτα.
;)
?????????
.-
_____________________________
Καλό ξημέρωμα
.ευχαριστώ καλοσύνη σου.
☺ Το Θεό.
Και τον ουρανό με τ'άστρα.
:D
To Κρυφό Ημερολόγιο των Φωνηέντων
Σχόλιο Νο 67
Πολύ όμορφα...αστερόεσσα, πολύ όμορφα...από έναν που ξέρει μόνο και τραβάει γραμμούλες...
Σ' ευχαριστώ!!!http://apostolosskitsa.blogspot.com/
Δεν μου λέει και τίποτα αυτό.
@ Απόστολε! Καλώς το Σ.Ε.Α.!
Όπου να 'ναι, μας βλέπω να περνάμε και από Κ.Α.Σ! ~☺~
@ Καλημέρα Σπίθα! ~☺~
Αν δε σε καλύπτει ως απάντηση το παραπάνω, υπάρχει και το ποίημα:
Αχ! Πόσο χαίρεται καλέ
η αθώα μου η καρδούλα
μια μέρα που η δασκάλα μου
με είπε Ελληνοπούλα
Μα λίγο το 'χετε καλέ
να λέγομαι Ελληνίδα
και να 'χω για πατρίδα μου
την πιο γλυκειά πατρίδα;
(Δε γνωρίζω ποιητή, αλλά το λέγαμε στο Νηπιαγωγείο)
Δεν μπορώ να πώ, ότι χαίρομαι παρομοίως και 'γώ.
Χμμμμμ... Όχι, ε; Αυτό;
Εμπρός! Ολόρθοι, ατρόμαχτοι.
Μαυρίλα, αστροπελέκι.
Να το σπαθί, γοργάστραψε,
και να η βροντή, τουφέκι.
Στην Πίνδο απ’ τον Ταΰγετο
και στα Βαλκάνια ως πέρα
μια φλόγα, μια φοβέρα
κι ένας ο νους: Εμπρός!
Εμπρός, αδέρφια, ατράνταχτοι,
κι ας πέφτει αστροπελέκι.
Να το σπαθί, γοργάστραψε,
βρόντησε το τουφέκι.
Κρήτη, ο Μοριάς, η Ρούμελη,
εμπρός. Η Ελλάδα λάμπει,
αχολογάν οι κάμποι,
καίνε οι καρδιές. Εμπρός!
Κωστής Παλαμάς
Μην κουράζεσαι.
Τα ΡΩ αρκούν και μόνο αυτά.
:)
~☺~ Ρω!
Ωραίο θέμα! Εμπεριέχονται και στο άΡες - μάΡες, κουκουνάΡες!
Άμα έτσι το βλέπετε, έτσι είναι;
Καλό απόγευμα.
:)
"Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε";
Νομίζω ότι το επίθετό μου είναι Καλλιανέζου, όχι Πιραντέλλο. ~☺~
Ποιός φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ..
Τhe big bad wolf? ~☺~
"Η θάλασσα και ο γέρος."
-ρ
Ούφ, πιά!
Nαι; Και γιατί όχι Οι Βρυκόλακες; ~☺~
Κι αυτοί Ρω έχουν.
Αν και εμένα μου αποπνέει περισσότερο μιαν αίσθηση από το Λεωφορείον ο Πόθος ~☺~
"Αρσενικό θηλυκό " Γκοντάρ.
Τέλος.
"On doit respecter le désir"
-François Truffaut, La Femme d'à côté ~☺~
- Φτιάξε μου την μέρα !
Κλιντ Ηστγουντ (Βρώμικος Χάρρυ)
Με το μάγκνουμ να σημαδεύει και να περιμένει "κίνηση", για να..ρίξει!
Όινκ!;!;!
- Αστερίξ στην Κορσική
Πύρ..
...γυνή και θάλασσα.
-Έρχομαι κρυφά στη μάντρα
και σε βρίσκω μ' άλλον άντρα!
Άντρα μου, μη μου θυμώνεις
κι άδικα μη με πεισμώνεις.
-Πες μου γρήγορα πριν φύγει,
ποιος την πόρτα μας ανοίγει
-Έτσι να με κάψει ο χάρος,
είν' ο Γιάννης ο κουμπάρος.
-Ο ψαράς τι θέλει τώρα
και κατέβηκε στη χώρα;
-Μου 'φερε δυo μπαρμπουνάκια
και δυο ολόπαχα ψαράκια.
-Πες μου, τι μου μαγειρεύει,
τέτοια ώρα τι γυρεύει;
Άντρα μου, μη μου γκρινιάζεις
και κακό στο νου σου βάζεις.
-Μάρκος
(Με τσαχπινιά) ~☺~
-"Δίχως τη φωνή σου , θα χανόμουν μες στη σιωπή" (Μορίς Ρονέ)
-"Αυτό δε δείχνει αισιοδοξία " ( Ζαν Μορό)
" Η αγάπη δεν είναι ποτέ αισιόδοξη"
(Λουί Μαλ " Ασανσέρ για δολοφόνους" )
Στοπ.
"Eίναι στιλέττο αυτό που βλέπω εμπρός μου;" - Σαίξπηρ, Μάκβεθ
Άλλο δεν το μπορώ.
Φέρτε μου γρήγορα
ένα παγάκι κρύοοο!
Παγάκια; Αμέσως! Έφθασαν! ~☺~
Άει..γειά σου-)
..."Tότε η Έλενα η χορεύτρια
σκύβει στη μεριά του Τάσου
και με μάτια κλειστά
τραγουδούν αγκαλιά:
Εθνική Ελλάδος, Γειά σου!"
-Διονύσης Σαββόπουλος
[...ΤΣΟΛΙΑΣ
Σαν μ’ εκάλεσε η πατρίδα
στα όπλα εκείνη τη φορά
επήγ’ αμέσως στο στρατό,
είχα στα πόδια μου φτερά
κι εκεί με λόγχη
βροντοφωνάζοντας «αέρα!»
στον κακό τους και πιο πέρα.
ΕΛΛΑΔΑ
Καλά, λεβέντη μου, η δόξα και η δάφνη σου αξίζουν. Έλα, αθάνατε φαντάρε!
ΦΑΝΤΑΡΟΣ
Σαν μ’ εκάλεσε η Πατρίδα
στα όπλα εκείνο τον καιρό,
βρέθηκα μεμιάς στη μάχη
μ’ έναν ύπουλο εχθρό.
Με την πίστη στο Θεό μας
και το ελληνικό το θάρρος,
έγινα για την πατρίδα
ο αθάνατος φαντάρος.
Και στη Βόρειο Ήπειρό μας
μ’ άλλα μας παιδιά γενναία
έστησα τη δοξασμένη
της Ελλάδος μας σημαία.
ΕΛΛΑΔΑ
Εύγε σου και συ, λεβέντη. Δόξες, δάφνες σου αξίζουν. Έλα αθάνατο ναυτάκι!
ΝΑΥΤΗΣ
Σαν μας πνίξανε την «Έλλη» μας, στην Τήνο,
το δοξασμένο το καράβι μας εκείνο,
ορκίστηκα πως πριν περάσουν λίγοι μόνο μήνες
θα έκανα εγώ στο ναυτικό καινούργιες Σαλαμίνες.
Και με της Παναγιάς μας τη βοήθεια και χάρη
ζωντάνεψα ξανά τον μπουρλοτιέρη τον Κανάρη.
Κι έτσι ο εχθρός ο δόλιος τα πλήρωσε πολύ,
έκανα θρύλο εγώ στα πέλαγα τον «Παπανικολή»
ΕΛΛΑΔΑ
Εύγε, ναυτάκι τιμημένο. Έλα κι εσύ, καλέ μου αεροπόρε!
ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ
Ήμουν κι εγώ παρών, όπως και πάντα,
μες στο μεγάλο πανηγύρι του Σαράντα.
Τον εχθρό, που έφευγε, από ψηλά κοιτούσα
και με τις βόμβες μου τον γλυκοχαιρετούσα.
Δεν σταματούσα• και με ήλιο και με τ’ άστρα
γκρέμιζα του εχθρού τ’ ατσάλινα τα κάστρα.
τ’ αεροπλάνο μου πάντοτε πρώτο πετούσε
και πάντα ανίκητο, γιατί η πατρίδα το ζητούσε.
ΕΛΛΑΔΑ
Εύγε σου, σταυραετέ μου δοξασμένε!...]
-Πατριωτικός διάλογος.
~☺~ Νομίζω, ότι μας λείπουν τα τεθωρακισμένα...
Δημοσίευση σχολίου