Στη Χώρα του Καθρέφτη με το Νίκο Γκάτσο και τι Είδα Εκεί

Αχ, Νίκο Γκάτσο δε μου τα λες καλά!

Είπες:
Όποιος χωρίς δαιμόνους δαιμονίζεται, [1]
πάει μια δεξιά, μια αριστερά,
ποτέ δεν πάει μπροστά.

Σου λέω:
Όποιος θέλει δαιμόνους να δαιμονίζεται
είναι ανθός στους κλώνους
που όλο σκορπίζεται.

Είπες:
Όποιος χωρίς ανέμους ανεμίζεται, [2]
πάει μια ψηλά, μια χαμηλά,
ποτέ δεν πάει σωστά.

Σου λέω:
Όποιος με τους ανέμους μόνο ανεμίζεται
στης Άρτας το γιοφύρι
στο τέλος χτίζεται.

Είπες:
Όποιος χωρίς φεγγάρια φεγγαριάζεται, [3]
πάει μια κρυφά, μια φανερά,
ποτέ δεν πάει στρωτά.

Σου λέω:
Όποιος θέλει φεγγάρια να φεγγαριάζεται
απ’ τη ζωή στον τάφο
περνάει σα να βιάζεται.

Τoni Frissel, Lady in the Water, 1947

Είπες:
Μαζί μου θέλω σεμνά να περπατάς [4]
αλλού να μην κοιτάς
ο κόσμος σου να είμαι εγώ.

Σου λέω:
Πάντα αλλού θε να κοιτώ,
στου φεγγαριού τις στράτες
να τρέχω και να περπατώ.

___________

Σημ.
[1], [2],[3], [4] Από το ποίημα του Νίκου Γκάτσου «Ο Κόσμος σου να είμαι εγώ», που μελοποιήθηκε από το Μάνο Χατζηδάκι στους Aντικατοπτρισμούς.

© Νίκος Γκάτσος – Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 18 Ιουνίου 2008, Για την Πανσέληνο.