Το μακρόν προ μακρού οξύνεται. Αλλά και το μακρόν προ βραχέος οξύνεται πια. Όλα οξύνονται σήμερα.
Περιστασιακά περισπάται ο νους (κάποτε και ως άμυνα στην υπερβολική όξυνση)· εκτός κι αν -λόγω κατάθλιψης, έρωτος, ADHD ή άλλης ασθένειας ή δυσλειτουργίας- περισπάται συχνά ή κατά κανόνα. Όμως κι εδώ όσο συχνότερα περισπάται, τόσο περισσότερο η κατάστασις οξύνεται και φτάνει πια να βαρύνεται, τόσο όσο να μην ανέχεται τους τόνους, και να οριζοντιώνεται (R.I.P.)
Μια προσωρινή λύσις είναι η κεφαλαιοποίηση των πεζών (γραμμάτων). Εκεί δεν έχουμε τόνους, που κινδυνεύουν να οξύνονται. Μόνο διαλυτικά έχουμε ακόμη, πιθανόν γιατί η ύλη εξακολουθεί και παραείναι συμπυκνωμένη, επροορίστη να σου φτουρήσει, έστω και άτονη.
© Ελένη Καλλιανέζου, Toftlund, Δευτέρα 8 Μαΐου 2017
2 σχόλια:
❤️��
Τέλειο!
Δεν ξέρω εάν περιστασιακά περισπάται ο νους, όμως ο δικός μου οξύνθηκε με αυτό το κείμενο!
Δημοσίευση σχολίου