Και αναρωτιέμαι: Έστω ότι η σκηνοθέτις ποιητική αδεία αποφάσισε να κάνει ετεροχρονισμένες ιστορικές αναφορές. Πού το μεμπτόν; Και ο Luchino Visconti στην ιστορική παράσταση της Τραβιάτας στη Σκάλα το 1955 τοποθέτησε τη δράση του έργου 30 χρόνια αργότερα, ντύνοντας την Κάλλας με παλτό και καπέλο στην τελευταία πράξη μ' έναν υπαινιγμό η ηρωΐδα να θελήσει να βγει έξω πολεμώντας το θάνατο. Οι κριτικές έθαψαν τότε το Βισκόντι, για να έρθουν οι ιστορικοί Όπερας κάποια χρόνια αργότερα και να τον υμνήσουν γι' αυτές ακριβώς τις καινοτομίες του.
Αλλά, ας το προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα: Φυσιολογικό είναι οι μουσικοί της ορχήστρας της Ε.Λ.Σ. να μην είναι όλοι πολύγλωσσοι και να μη διαβάζουν λιμπρέττα όπερας. Κι αν η Wasserman αυθαιρέτησε στη Ρούσαλκα, τι θα έλεγαν για το ντουέτο των λουλουδιών από τη Lakmé του Léo Delibes:
Sous le dôme épais, où le blanc jasmin
À la rose s’assemble
Sur la rive en fleurs, riant au matin
Viens, descendons ensemble.
όπου υπάρχουν σαφέστατοι υπαινιγμοί γυναικείας ομοφυλοφυλίας μεταξύ της Lakmé και της θεραπαινίδας της Mallika; Κι αν το ομοφυλοφιλικό φιλί ήταν μεταξύ γυναικών και όχι ανδρών, θα ξεσήκωνε ομοίως τις ίδιες θύελλες αντιδράσεων; Αστεία πράγματα. Κι όμως κάποιος εκ των θεατών θα συνεπικουρήσει του γιουχαΐσματος της σκηνοθέτιδος: «Πώς θα φέρνουμε πια τις γυναίκες μας σε τέτοια θεάματα;».
Lucas Cranach ο Πρεσβύτερος, Venus, 1532, Städel Museum, Φραγκφούρτη, Φωτογραφία © Jochen Beyer, Village-Neuf.
Παρόμοια θύελλα αντιδράσεων είχε προκαλέσει στην Αγγλία πριν ενάμιση περίπου χρόνο η αφίσα της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου που προανήγγειλε την έκθεση με τα έργα του Lucas Cranach του Πρεσβύτερου, όταν επιλέχθηκε η γυμνή Αφροδίτη του για το πόστερ της έκθεσης. Θρησκευτικές και παραθρησκευτικές οργανώσεις ξεσηκώθηκαν θεωρώντας τον πίνακα του 1532 άσεμνο, προσβλητικό και χυδαίο, επειδή έδειχνε το ηβαίο της Αφροδίτης και για τον πρόσθετο λόγο ότι η Αφροδίτη δεν παρουσιαζόταν τελείως γυμνή, αλλά ημίγυμνη (λόγω μιας αραχνοΰφαντης μαντήλας που κρατά).
Και ο χορός καλά κρατεί. Και να φυλαγόμαστε όλοι απ' τους φιλότεχνους κατ' επίφασιν, που αδυνατούν ακόμη να ξεχωρίσουν το ερωτικό απ' την πορνογραφία και θεωρούν εαυτούς και επαΐοντες στα περί Τέχνης. Ας αρκεστούν στην κηπουρική και στην υμνωδία κι ας αφήσουν την Τέχνη ήσυχη. Μεγάλη η σειρά αυτών που κάηκαν στην πυρά λόγω της φρενοβλάβειας των απανταχού ψευδευλαβών, δε χρειάζεται κι άλλο κυνήγι μαγισσών.
___________________________________________
Συναφής ανάρτηση: Imprimatur
© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 8 Απριλίου 2009
Αναρτήσεις
70 σχόλια:
φυσικά και δεν θα ξεσήκωνε. αν ήταν γυναικείο το φιλί. γιατί η προπαγάνδα ή το μάρκετιν καλά κρατεί. το γυναικείο είναι πιο αισθησιακό. (και δη για τους άντρες). γιατί έχουν την ψευδαίσθηση ότι απλά προετοιμάζονται να εισβάλλουν αυτοί. ενώ στους άντρες τι να κάνουν;
όπως πορνογραφία. βρες μία τσόντα στρέιτ που να έχει δευτερόλεπτο σκηνής αντρικής ομοφυλοφιλίας και βρες μία που να μην έχει ολόκληρη σκηνή γυναικείας.
και ο χορός καλά κρατεί. να κόψουμε και τα πουλιά και τα μεμέ από τα αγάλματα διότι σοκάρονται πολλοί...
αμήν.
Τα κόβανε κάποτε σωρηδόν. Μετά επικράτησε να τους βάζουν φύλλο συκής. Κι ας μου βρουν έναν ή μία που να γεννιέται και να πεθαίνει με φύλλο συκής.
Κι όταν οι κύριοι και οι κυρίες του ελέους ξεσκατίζουν αρρώστους (αν φυσικά αυτό δεν ανήκει στη φιλανθρωπία που αποτροπιάζει) αγανακτούν ομοίως ή αποστρέφουν το βλέμμα στο άσεμνο θέαμα;
Μερικοί άνθρωποι είναι ηθικολάγνοι μόνο και μόνο για φαίνονται πως έχουν επίπεδο. Πιστεύω εδώ στην Ελλάδα έχουμε τους περισσότερους οι οποίοι έχουν για λάβαρό τους την ατάκα "μα τί θα πει ο κόσμος;" για ο,τιδήποτε κι αν τολμήσουν στην ζωή τους. Οι περισσότεροι είναι φανατικοί χριστιανοί που ενώ είναι ανήθικοι αρέσκονται στο να καταδικάζουν και να διαστρεβλώνουν ο,τιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί ως ερωτικό και γενικά κουβαλούν πάνω τους μια στείρα οπτική γύρω από τις τέχνες.
@ stardust30
Bλέπει κανείς συνήθως αυτό που θέλει να δει. Και καυτηριάζει αυτό για το οποίο ο ίδιος έχει πρόβλημα.
Η νοοτροπία της κλειδαρότρυπας στην Ελλάδα κυριαρχεί. Αλλιώς δε θα υπήρχαν όλες οι ξερασματικές εκπομπές τύπου reality show στην ΤV
Δεν είναι φαινόμενο της Ελλάδας μόνο. Έστω ότι η Ευρώπη έχει εν πολλοίς ξεπεράσει τέτοιου είδους κλισέ. Οι Η.Π.Α. όμως; Είναι τυχαίο ότι η Sarah Palin ήταν δημοφιλής; "In God they trust". Aναγράφεται και στο δολλάριο. Την ίδια στιγμή ωστόσο η soft τσόντα safe sex κάνει θραύση. Aπ' τα πολλά οξύμωρα.
Αν μου επιτρέπετε, οι φιλότεχνοι δεν έχουν καμία σχέση με τους έμπορους τέχνης και το συννάφι των "ειδικών" που τους περιβάλλει.
"Θρησκευτικές και παραθρησκευτικές οργανώσεις ξεσηκώθηκαν..."
Ναί...και ξέρετε ποιός τους άκουσε...
(Δεν νομίζω οτι υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ ερωτικού και πορνογραφίας.)
@ AA,
Tους άκουσαν πολλοί. Η Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου απέσυρε τελικά το πόστερ, ενώ ακολούθησε προβληματισμός ποιος άλλος πίνακας να επιλεγεί.
Όσο για τις διαφορές μεταξύ ερωτικού και πορνογραφικού είναι (κατά την άποψή μου) πολλές και τεράστιες, καθώς απέχουν και οι όροι "αισθητική", "αισθησιασμός", "ερωτισμός".
Δεν είναι καθόλου το ίδιο να διαβάζεις το "Μεγάλο Ανατολικό" του Εμπειρίκου ή τα έργα του Ζωρζ Μπατάιγ ή να βλέπεις την "Αυτοκρατορία των Αισθήσεων" του Όσιμα με το να παρακολουθείς μια τσόντα. Την τσόντα την παρακολουθείς για ειδικούς λόγους με σκοπό τη σεξουαλική διέγερση. Εκτός αν κάποιος διαβάζει πια Εμπειρίκο, Ντε Σαντ ή Μπατάιγ και ταυτόχρονα αυτοϊκανοποιείται, οπότε αυτό εμπίπτει σε ειδική κατηγορία βίτσιου.
Και κατ' αυτήν τη λογική ποιος ο λόγος να βγαίνουν πορνοπεριοδικά, όταν μπορείς μια χαρά να αυνανιστείς και με Τζιόττο, Μπελλίνι ή Μποτιτσέλλι ή θαυμάζοντας τον Κούρο της Βολομάνδρας στο Μουσείο;
Η θρησκεία είναι "περίεργο" πράγμα εδώ...Δεν ακούγεται τόσο πόλυ και είναι σαν ένας οργανισμός (όπως ο "σώστε τη χελώνα καρέτα" ας πούμε). Γι΄ αυτό και λέω "ποιός τους άκουσε"...Η Βασιλική Ακαδημία και βέβαια θα συμμορφωνόταν...γιατί να ρισκάρει τη ρετσινιά; :-D
Καλά τα λέτε (περι ερωτικού) αλλά είναι και τα δύο όψεις το ίδιου νομίσματος...Το σώμα είναι προέκταση του νού...Μη μου πείτε δηλαδή οτι και του ποιητή δεν του προξενεί τερψίθυμον εντρύφημα στην ευαίσθητον νεανική του ψυχή το....πρόσωπο.
Στον ποιητή μπορεί να προκαλεί ό,τι θέλει "τερψίθυμον εντρύφημα".
Ή μπορεί και να μην προκαλεί τίποτε απολύτως από τα γραφόμενά του "τερψίθυμον εντρύφημα". Πώς προδιαγράφουμε ότι ερμηνεύουμε τον ποιητή σωστά;
Όσοι γράφουν σχετικά καλά γνωρίζουν και το μυστικό: Αυτός που προσπαθεί να αποτυπώσει τον προσωπικό του πόνο, αποτυγχάνει στο γραπτό λόγο παταγωδώς! Αντίθετα, μπορεί να εκληφθεί ένα κείμενο ως πλήρες συναισθήματος, όταν ο ποιητής είναι και αποστασιοποιημένος απ' το κείμενό του.
Ο ποιητής παίζει και ποιεί. Ο αναγνώστης γιατί πέφτει στην παγίδα; :)
Όπου ποιητής...ο κάθε ποιητής...δεν είναι ανάγκη να γράφει στίχους.
"μπορεί να εκληφθεί ένα κείμενο ως πλήρες συναισθήματος, όταν ο ποιητής είναι και αποστασιοποιημένος απ' το κείμενό του."
Ναί...απο ένα κοινό το ίδιο άσχετο με το τι περιγράφεται...(Δεν με ενοχλεί που παρεκλίνει η συζήτηση απο αυτό που ξεκίνησε, όμως να το έχετε υπ όψην σας οτι ξεινήσαμε απο τη διαφορά ερωτισμού και πορνογραφίας)
Ο αναγνώστης, θεατής, οτιδήποτε, πέφτει στη παγίδα (αν κατάλαβα καλά τι εννοείτε) γιατί το θέλει ο ίδιος, ίσως επειδή αναζητά κάτι που δεν έχει...γι' αυτό και "πουλάει" το Άρλεκιν.
Ο [ποιητής] (και πάλι...ο οποιοσδήποτε ...ποιητής) παίζει και ποιεί αλλά δεν μπορεί ποτέ να αποστασιοποιηθεί απο τον εαυτό του...Μπορεί να ντύσει το [ποίημα] με 1002 επίπεδα, αλλά ο ίδιος μόνο θα μπορεί να ενώσει τα κομάτια του έργου....τέλεια.
Έλα μου ντε:)
Να ποινικοποιήσουμε και την φαντασία. λες;
Την σκέψη, μήπως;
"Ιδιωτικά βίτσια, δημόσιες αρετές"
ή "Δημόσια βίτσια, ιδιωτικές αρετές";
Χμ, Σόδομα και Γόμορα, γίναμε.
Εικονική πραγματικότητα το "η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος".
Μέχρι και ο Οσκαρ Ουάϊλντ πέθανε στην φυλακή!
Έγώ τιμωρούμαι άμα φιλήσω, ας πούμε;
Το σχόλιο μου, ως απάντηση στην ερώτηση:
" Και ο αναγνώστης γιατί πέφτει στην παγίδα;:)"
Να μην διαβάζει, άμα δεν πάρει δίπλωμα από την Ε.Ε!
Άρα, αυτός που θα πήγαινε στην παράσταση της Ε.Λ.Σ. για να σοκαριστεί απ' το ομοφυλοφιλικό φιλί πιθανόν έχει και λανθάνουσες ομοφυλοφιλικές τάσεις ή αυτός που πάει να δει όπερα μόνο για να "φτιαχτεί" από ένα φιλί αδυνατεί να παρακολουθήσει οποιοδήποτε έργο χωρίς να επικεντρωθεί σε αυτό που τον ενδιαφέρει.
Να το ξαναγυρίσω στην "ερωτική γραφή" (και φυσικά περιλαμβάνω στον ποιητή και τον Κινηματογράφο, το Θέατρο, τις Εικαστικές Τέχνες και δεν περιορίζομαι μόνο στο γραπτό λόγο).
Είναι πορνογραφικός ο Χένρυ Μίλλερ ή ο Μπρυκνέρ; Αν ναι, πόσοι "φτιάχνονται" με Μπρυκνέρ και Μίλλερ ή πόσα ομοφυλοφιλικά όργια ακολούθησε μια ανάγνωση ποιημάτων του Καβάφη ή απλά η ακρόαση ενός τραγουδιού του Χατζηδάκι;
Ο Ουάιλντ ήταν αμφισεξουαλικός και πέθανε στη φυλακή, ο Λόρκα ομοφυλόφιλος και πέθανε επίσης στη φυλακή, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν αν και πέθανε παρθένος είχε αμφισεξουαλικές τάσεις, αμφισεξουαλικός ήταν και ο Προυστ, ο Ρεμπώ και ο Βερλαίν ήταν εραστές, η Γιουρσενάρ ή η Βιρτζίνια Γουλφ ήταν ομοφυλόφιλες, ο Βισκόντι και ο Παζολίνι το ίδιο (και ο τελευταίος δολοφονήθηκε και άγρια) δεν πιστεύω όμως ότι το κοινό τους (ευτυχώς) περιορίζεται στους ομοφυλόφιλους ή στους αμφισεξουαλικούς. :)
@ Σπίθα,
Τι διπλώματα ορθής ανάγνωσης δίνει αλήθεια η Ε.Ε.; :)
"για τον Μπωντλαίρ, ο μοντέρνος άνθρωπος δεν είναι ο άνθρωπος που ξεκινά να ανακαλύψει τον εαυτό του, τα μυστικά του και την κρυμμένη αλήθεια του· είναι ο άνθρωπος που προσπαθεί να επινοήσει τον εαυτό του".
" Η μελαγχολική δημοκρατία " του Πασκάλ Μπρυκνέρ.
σελ 123, λοιπόν.
" Η μορφή του "φωτισμένου ανθρώπου" παραμένει προτιμότερη από τις καρικατούρες που ζητούν να αποκαταστήσουν τώρα......
Άς υποστηρίξουμε την κουλτούρα γνωρίζοντας καλά ότι δεν αρκεί και ότι μπορεί να ναυαγήσει και να μας αφήσει έρμαιους των εσωτερικών μας διαμόνων.
Είναι άλλωστε τόσο απλοικό να εξυμνούμε το μεγεθός της παραγνωρίζοντας την ανεπαρκειά της !"
(Ποστ μου)
Σταθεροποίησε την σελίδα σου, επιτέλους
Ζαλίστηκα πάνω-κάτω...
Όμορφα!
(Πώς να τη σταθεροποιήσω; Να την καρφώσω με σφυρί στην οθόνη;)
"Ho - Aa"...
Αλ Πατσίνο και πούρο στο χέρι.
(πούρο, όχι πουρό, εε;;)
Αυτή η πρόκα που κρατάς είναι για τον άλλο τοίχο!
Δεν βλέπεις το κεφάλι της πρόκας;
Αγόρασε καινούργιες πρόκες:)
Αυτές είναι για τις απέναντι σελίδες!
Ή άλλαξε θέση στην οθόνη, Ελενίτσα!
Eγώ καρφί δε γίνομαι! :Ρ
Καρφί; Δεν είναι sic...
Σούπα!
Με ολόκληρο μπουκάλι κρασί, μέσα:)
Μμμμ, ενδιαφέρον! Μου θυμίζει και μια ερωτική φαντασίωση που είχα στην εφηβεία μου, το έβλεπα στον ύπνο μου υπό μορφήν ονείρωξης:
Στο τραπέζι της κουζίνας του πατρικού μου σπιτιού, ερωτοτροπούσαν και συνευρίσκονταν κοτόπουλα με δεινοσαυράκια σε ποικίλες στάσεις. Η ερωτική πράξη κατέληγε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων και στην ενσωμάτωσή τους από τα κοτόπουλα.
Μήπως είμαι πορνογραφική, γιατρέ μου; :)
Πάω να φιλήσω τον Ασκαρ και να του κάνω μια "προσέγγιση"!
Με το μαλακό! Μπορεί να γίνει πρίγκιπας!!!
Αυτόν να ρωτήσουμε που είναι φιλόσοφος- σεξολόγος-θεολόγος!
Τώρα....Απο ολόκληρη παράσταση, δεν νομίζω οτι το κοινό θα πήγαινε επίτηδες για ένα τέτοιο φιλί.
(Ο ποιητής όμως είχε το δικό του λόγο έχει για να συμπεριλάβει μια τέτοια σχέση στο έργο του)
"Είναι πορνογραφικός ο..."
Κυρία Καλιανέζου, αναρρωτιέμαι αν υπάρχουν πλέον ελεύθεροι νευρώνες και συνδέσεις στον εγκέφαλο σας για να φιλοξενήσουν νέες γνώσεις! Ένας χείμαρος γνώσης έτοιμος να παρασύρει στο πέρασμα του κάθε τιποτένιο λουλουδάκι που τόλμησε να έχει μια ψιλή ρίζα. Μια λεκτική μηχανότρατα....Η παλάμη του King Kong...The wonder woman of the far North...
Υποκλίνομαι...
Εκτός απο τον Lorca και τον Wilde δεν έχω υπ όψη μου τους υπόλοιπους που αναφέρετε.
Δεν ξέρω αν έχετε δεί έργα του Helmut Newton όμως...(κι αν δεν έχετε δεί, είσαστε 2 κλίκ μακριά τους)...Ερωτικά; Πορνογραφικά; Μήπως απλά περίτεχνα;
Πφφ, αμα βιάζεσαι κάνεις λάθη...προφανώς το "έχει" είναι εκτός.
Η ονείρωξη ήταν πολύ "εξελικτική" :-D
Μαμάκα μου! Εξαφανίζομαι. Πάλι έπαιξα το ρόλο της ψαρωτήρας!
(Μου βγαίνει ώρες - ώρες).
Έχω καταντήσει η τρομοκράτης της μπλογκόσφαιρας!
Εκφραστείτε, παιδιά μου!
(Δεν είναι όλες οι ονειρώξεις μου Δαρβινιστικές, αλλά η επιστήμη δίνει πολύ ψωμί στα σεξουαλικά :D)
Σιγά το ψάρωμα, ίσα ίσα, ίσως μερικά έργα απο τους συγγραφείς που αναφέρετε να αξίζουν το χρόνο τους (αν και αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα βασανιστικό backlog απο βιβλία που με κοιτάνε απο τη βιβλιοθήκη σαν τις κάργιες του Καρ(γιο)τάκη)
"Εκφραστείτε, παιδιά μου!"
Θα έπρεπε να με έχετε κάνει στα 10 σας...(Το σεξουαλικό ρεύμα συνεχίζει να παρασύρει τη συζήτηση)
(Ρίξατε μια ματιά στα τσίτσιδα του Newton ή οτι δεν είναι απο το 1800 και πίσω δεν είναι τέχνη;;;; :-D :-D :-D :-D)
Λυπάσαι λες που δεν ήσουν στην Ελλάδα για την παράσταση...
Κριτικοί και κοινό είπαν οτι η παράσταση ήταν μάπα.....πολύ μάπα..
αλλά βέβαια η φασαρία έγινε για το φιλί...
ετσι είναι το μάρκετινγ σήμερα...και καθόμαστε τώρα και συζητάμε για πορνογραφία...
(από οτι ξέρω ουτε καν με γλώσσα ήταν..απλά φευγαλέο για τις ανάγκες του μάρκετινγ..)
@ AA,
Τον ξέρω τον Ηelmut Newton. 100 χρονών η αλεπού...
Εσύ ξέρεις από τσόντα (πραγματική τσόντα όμως) του 19ου αιώνα; :D
@ Tάκη,
Πιθανόν και να ήταν μάπα η παράσταση. Αλλά μήπως το "Μι εις τη Νι" του Ανδρουλάκη που καιγόταν ομαδικά, του Ψωμιάδη πρωτοστατούντος, ήταν κανένα αριστούργημα;
Απεναντίας πήγα και εγω μετά απο καιρό στο μέγαρο για μια πολύ καλή συναυλία της καμεράτα
(Μοτσαρτ,Μπετόβεν και μία "τσόντα" του Μ.Νάϊμαν..μουσική απο την ταινία "συνεχόμενοι πνιγμοί"..)
δεν είχε φιλί όμως ...είχε όμως κάτι καλές παρουσίες με ξώπλατα....και ήμουν και στο θεωρείο...
ωραίο το μέγαρο!..τη Λυρική μου λέτε...
@ Τάκη,
Μια από τις εκπληκτικότερες παραστάσεις του Μεγάρου ήταν η όπερα του Jean Philippe Rameau Les Paladins, που παρουσιάστηκε το 2006. Αρκετοί από τους χορευτές ήταν εντελώς γυμνοί, δεν είδα όμως μετά να ακολουθεί αυτό το σούργελο! Το είχε δείξει και η τηλεόραση της ΕΡΤ μέσα στις Χριστουγεννιάτικες γιορτές και το έβλεπα με κομμένη την ανάσα.
Μην πω και για παραστάσεις π.χ. της Met της "Βohème", όπου εμφανιζόταν κομπάρσα στο ρόλο γυμνού μοντέλου του ζωγράφου Rodolfo. Ένα εικαστικό αριστούργημα! Θύμιζε τις οδαλίσκες του Ingres!
Να βοηθησω στη συζήτηση.
Τσόντα του 19ου αιώνα?
"The pearl"...by anonymous.
δεν το εχω διαβάσει το Μι Νι αλλά εχω ακούσει οτι μάλλον μάπα ήταν.
Όσο για τσόντα του 19ου αιώνα... έχω υλικό, επιφυλάσσομαι σε μελλοντική ανάρτηση. :)
Τσόντα του 19ου αιώνα...με πόσα γράμματα;
Δεν έχω ιδέα...Όσο αφορά τη "πορνογραφική" φωτογραφία, έχω δεί κάποιες ασπρόμαυρες φωτογραφιές / ζωγραφιές οι οποίες όμως είχαν ακόμα "ζωγραφικό" καδράρισμα, "κλασικές" γυναίκες (δηλαδή με love handles) και λιγότερη επιτήδευση στο πώς ήταν στημένα τα μοντέλα...Δεν μου έρχεται όμως κάποιο όνομα (διάφορα nicknames υπήρχαν και τότε βέβαια)
@ ΑΑ,
άσε την επιμόρφωσή σου πάνω μου! :))
Ο εραστής της λαίδης Τσάτερλυ.
Ηο-ah!
Μορφώστε με!!!
(Κατά του "Σταυρώστε με"!)
Για όλα ενήμερη είσαι!
θα μπω στη σειρά για επιμόρφωση και εγώ...ας είναι και 19ος αιώνας...καυτές σκηνές να έχει μόνο..
@ ΑΑ,
ΕΛΕΟΣ! :)
Ρε Σπίθα το "εραστής της λαίδης Τσατερλυ" είναι του νηπιαγωγείου ανάγνωσμα...εκτός αν το έχεις στη βελτιωμένη έκδοση του γυμνασίου..
"Ο Εραστής της Λάιδης Τσάτερλυ" υπόψιν, είχε γυριστεί και σε σοφτ τσόντα με την Εμμανουέλα. :)
http://www.youtube.com/watch?v=Bh0gUrLrEJ4
Αυτό θυμάμαι ρε Τάκη:)
Γι αυτό είμαι εδώ για να επιμορφωθώ από την ιέρεια του σεχ!
Είναι δασκάλα σ'όλα :)
Είναι να έχεις το γμνο το δασκαλίστικο!
"Φετιχ" και απωθημένο να πας με την καθηγήτρια σου!!
Αφού ο Ασκαρ δεν θέλει να τον φιλήσω και να τον "προσεγγίσω"!
Να, 1-1, Λίβερπουλ- Τσέλση!!
Eν πάση περιπτώσει όμως, φοβάμαι ότι ξέρω ποιανού από την ορχήστρα της Λυρικής ήταν η έμπνευση αυτού του περίφημου φυλλαδίου που μοιραζόταν στους θεατές.
Καλός μουσικός, αλλά δυστυχισμένο άτομο που σκόρπισε τη δυστυχία και στους οικείους του.
Πιθανόν η σκηνοθέτις να κατέφυγε σε διαφημιστικό τρυκ (γνωστό εξάλλου ότι το σεξ πουλάει), δεν είδα την παράσταση, δεν μπορώ να αποφανθώ. Το σάλο όμως που επακολούθησε δε δύναμαι να τον νομιμοποιήσω στο όνομα καμιάς δημοσίας αιδούς ή αισθήματος ηθικής.
Το "Μι εις τη Νι" του Ανδρουλάκη, ακριβώς λόγω του πολέμου που του έστησαν οι παπάδες έκανε τρελές πωλήσεις μέσω της αρνητικής διαφήμισης. Διαφορετικά, πιθανόν να περνούσε και απαρατήρητο, αν συγγραφέας του δεν ήταν ο Μίμης Ανδρουλάκης.
Σάλο είχε προκαλέσει και κατά το 1979 - 80 το βιβλίο διηγημάτων του Βασίλη Βασιλικού "Το Βραχιόλι". Το διάβασα. Τίποτα δε δικαιολογούσε τα λιβελλογραφήματα των τότε εφημερίδων.
Και τελικά σ' αυτή τη χώρα, αν θες να γίνεις διάσημος, γράφεις για την ερωτική ζωή του Ιησού κι έχεις τρελή επιτυχία (και παρά). Γιατί ο Έλληνας έχει μάθει να κραυγάζει αμετροεπώς, να συγκλονίζεται επαγγελματικά, να φρίττει σε καθημερινή βάση, ώστε αν του αφαιρέσεις κάτι από τη φρίκη του δεν μπορεί να ζήσει.
— Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
— Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
— Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.
—Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.
— Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
__
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
Kωνσταντίνος Π. Καβάφης, από τους μεγαλύτερους ποιητές (και ομοφυλόφιλος).
Τελικά, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι στην Ελλάδα ποτέ κανένα πρόβλημα δε θα λυθεί, γιατί δεν είναι καν το ελληνικό θέατρο και ο διονυσιασμός του που κραυγάζει απ' το κύτταρο των Ελλήνων, επειδή αγαπά την τραγωδία. Είναι αυτό το χαρακτηριστικό παρακμής των Γραικύλων που δε ζουν χωρίς "άρτον και θεάματα".
Και επί της ουσίας, πατριώτες;
ΜΗΔΕΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΗΛΙΚΟΝ!
Δεν υπάρχει απολύτως καμία ελπίδα σωτηρίας!
Συμφωνώ σε όλα.
Ο Ανρουλάκης και στο πρώτο βιβλίο και στο δεύτερο του, ήταν, άστα να πάνε.
Μιλάμε απερίγραπτα.
Γράψε, λοιπόν εσύ ένα, τι είναι αυτά που γράφουν;
Εγώ μόνο ξένα διαβάζω.
Τώρα έκανα σχόλιο στον zaphod για το θέμα του Τενέζου και του ακτιβιστή Κόλλια που κάψει το σπίτι εμπρηστές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ασχοληθεί με ερωτεις στη Βουλή ( Κουβέλης, Τσούκαλης) αλλά δεν αρκούν αυτά.
Γ
Το έχουν πνίξει τα ΜΜΕ. Έχουμε τις "αναλύσεις" του Χατζηνικολάου, του Τράγκα, του Πρεντετέρη, του Καψή.
Α, σου ζητάει βοήθεια ο Ασκαρ γιατί τον "προσεγγίζω" και δεν θέλει!!
Τον χούφτωσα:)
Έχουμε μπερδέψει τα μπούτια μας με την ελευθερία του λόγου και τη λογοκρισία.
Αναφαίρετο δικαίωμα του Χατζηνικολάου και του Τράγκα και του Κακαουνάκη και του όποιου να λένε δημοσίως τις απόψεις τους.
Πού βρίσκεται όμως το όριο μεταξύ ελευθερίας λόγου και λογοκρισίας στην περικοπή από την ειδησεογραφία και το σχολιασμό ορισμένων γεγονότων.
Εκφράζουμε άποψη επιλεκτικά σε ορισμένα καυτά θέματα και τα υπόλοιπα τα θάβουμε; Βάσει ποιων κριτηρίων και γιατί αυτό δεν είναι λογοκρισία;
Η σκανδαλοθηρία επίσης πουλάει. Λειτουργεί ως προπέτασμα καπνού σε αυτό που πραγματικά ανάβει φωτιές.
Και αυτό που είναι εμπρηστικό (και απορώ πώς δεν γίνεται ορατό) είναι η νοητική ανεπάρκεια να κρίνουμε πέρα από τα επιφαινόμενα και η απροθυμία τελικά να προχωρήσουμε σε δραστικές λύσεις. Κανείς δε θέλει λύσεις. Τα άλυτα προβλήματα ασκούν μια σαδομαζοχιστική γοητεία στα πλήθη.
Σε ΚΑΜΙΑ πολιτισμένη χώρα στον κόσμο δεν υπάρχουν δελτία ειδήσεων κατά τα ελληνικά. Υπόκεινται πλήρως στη λογική της show business. Γι' αυτό κάθε μέρα το γεγονός πρέπει να είναι συγκλονιστικότερο της προηγούμενης. Για να πουλήσει. Αλλιώς, τα χθεσινά σκάνδαλα μπαγιατεύουν.
Η ίδια λογική κυριαρχεί και στην πλειοψηφία των ιστολογίων. Ποια τα blogs με τη μεγαλύτερη δημοσιότητα; Τα σκανδαλοθηρικά.
Ύστερα μου λένε για διαφορά μεταξύ ιστολογίων και ΜΜΕ. Η μόνη διαφορά είναι ότι τα κανάλια και οι εφημερίδες ανήκουν σε τραστ, τα ιστολόγια ενδέχεται να είναι και προσωπικός καημός του κάθε γράφοντος, στο μέτρο και στο βαθμό που διαθέτει και την κρίση να ξεχωρίζει τα ουσιαστικά από τις φόλες.
Υ.Γ. Τον Άσκαρ χούφτωστον, χούφτωστον! Καλύτερα να τον χουφτώσεις εσύ, παρά εγώ! :))
Άλλο ερώτημα: Γιατί είναι προστασία του δημοσίου αισθήματος ηθικής η περικοπή ομοφυλοφιλικού φιλιού σε όπερα, ενώ η απόφαση του Εφετείου υπέρ του Πλεύρη (που επικαλέστηκε λόγους λογοκρισίας στα ασφαλιστικά μέτρα που του έγιναν στο βιβλίο του, όταν καταφέρεται κατά των Εβραίων) αφήνει την ίδια μερίδα ανθρώπων που κόπτονται για τα χρηστά ήθη παγερά αδιάφορη;
Όλα τα δύσκολα μου βάζεις, Ελένη.
Θα μπορούσα να σου απαντήσω για την "αφαιρετική" και ανερμάτιστη συμπεριφορά μας, αλλά όταν μου λες να αναλάβω μόνος μου τον Ασκαρ...
Εκεί τα βρίσκω μπαστούνια!
Άλλο ερώτημα: Βάσει ποιας γελοιωδέστατης και ηλιθιωδέστατης λογικής το θέαμα δύο γυναικών που ερωτοτροπούν είναι αισθησιακό, ενώ απορρίπτεται αυτό των ανδρών;
Μήπως δεν υφίσταται γυναικεία ομοφυλοφιλία κατά τα πρότυπα του Βικτωριανού νόμου στην Αγγλία του 19ου αιώνα που ποινικοποιούσε την ανδρική ομοφυλοφιλία, γιατί η Βασίλισσα Βικτωρία ήταν πεπεισμένη ότι γυναικεία ομοφυλοφιλία δεν υφίσταται;
@ Σπίθα,
σου έχω εμπιστοσύνη! Χούφτωστον αισθησιακά! Εγώ θα βλέπω και θα "φτιάχνομαι".
Περί πορνογραφικού και καλλιτεχνικού γυμνού:
Κατά τις δεκαετίες '20 - '30 και ακόμη πιο παλιά τα πακέτα από τα τσιγάρα έβγαζαν φωτογραφίες γυμνών γυναικών (που γίνονται ανάρπαστα σήμερα από συλλέκτες). Αλλά η τσόντα του 19ου αιώνα ήταν το ίδιο τσόντα με την τσόντα του 20ου και του 21ου αιώνα. Διαφορές μόνο η ασπρόμαυρη φωτογραφία, κάποτε κακής ποιότητας, αλλά φταίνε και τα μέσα της εποχής και στις ταινίες η έλλειψη ήχου.
Σε κάποια απ' όλες μου τις κούτες έχω πορνογραφικές φωτογραφίες από τη συλλογή της μητέρας μου των φίφτυς, κάποια στιγμή όταν τις βρω θα τις σκανάρω. Και φυσικά δεν έχουν καμιά σχέση με τα καλλιτεχνικά γυμνά των Helmut Newton, Narcis Virgiliou, Edward Weston, Waclaw Wantuch, Ruth Bernhard, Henry Chris, Jerry Uelsmann κλπ, των οποίων φωτογραφίες ανεβάζω κατά καιρούς σε αναρτήσεις.
Για μια πρώτη ιδέα πάντως του τι εστί ρετρό τσόντα από καλλιτεχνικό εδώ και εδώ
Τι κάνω πια για την επιμόρφωση των πλησίον μου!
Όλα για τη Γνώση και την Τέχνη! :ΡΡΡ
Εδώ μέσα γίνοντε σόδομα και γόμορα
Διαχρονικά θέματα όμως και βγαλμένα μέσα απο τη ζωή! (Του 19ου λέμε, αφήστε τα μετέπειτα...η φωτογραφία δεν είναι τέχνη γιατί απεικονίζει τη πραγματικότητα :-D :-D :-D :-D )
(Όταν σας πιάνει αυτός ο ίστρος με τα πολιτικά και τις αναγωγές ψάχνω να βρώ τρύπα να κρυφτώ...Ελένη Καλλιανέζου Naggasaki...Καλύτερα να κάνω καράτε για να αποφεύγω τους άγνωστους συγγραφείς / ορολογίες / (και ποιός ξέρει τι άλλο) που μου επιτίθεντουστεμάνε απο την οθόνη πάντως παρά για τα υπόλοιπα κοινωνικοπολιτικόγαμμώτηναγανάκτιση σχόλια)
Αθώο μου παιδί!
Το βίδεον με τις πεοαιδοιολειχούσες προ-προ-προγιαγιάδες το είδες; :)
(Έχω ψοφήσει στο γέλιο μ' αυτήν την ανάρτηση. Οι περισσότεροι αναγνώστες διαβάζουν την ανάρτηση από feed μην τυχόν και κακοχαρακτηριστούν).
Τελικά, απ' όλη αυτή την ιστορία έμεινε μόνο το "φιλί"! Χωρίς αυτό δεν θα έπαιρνε κανένας χαμπάρι το έργο...
Τελικά όλα είναι μάρκετινγκ;
Συζητούσα σήμερα με έναν εκδότη που ετοιμάζει να κυκλοφορήσει τη μεγάλη εβδομάδα ένα μυθιστόρημα μάπα. Με θερμοπαρακαλούσε ο άνθρωπος: "εσύ που ξέρεις τόσους δεσποτάδες, σε παρακαλώ βρες έναν να βγει να το καταδικάσει δημόσια! Έχω ρίξει πολλά λεφτά σ' αυτό το βιβλίο κι αν δεν κάνει τρελές πωλήσεις θα βουλιάξω!"
Να πω και το κλου της ιστορίας; Το πρότεινα σε έναν γνωστό μου επίσκοπο και ζήτησε ... 30.000 ευρώπουλα!
Πού ζούμε γε γαμώτο...
Όταν γράφεις βιβλίο (σε μια χώρα που η πρόσβαση στους εκδοτικούς οίκους δεν είναι καθόλου δύσκολη για να το τυπώσεις τζάμπα) και ρίχνεις και πολλά λεφτά σ' αυτό για το ψώνιο σου, για να σε πουν "συγγραφέα", είσαι άξιος της τύχης σου. Ας φαληρίσεις.
Το 80% των Ελλήνων δηλώνουν "συγγραφείς". Μέχρι και η Άντζελα Δημητρίου. :)
Πολλές προσεγγίσεις με τον Ασκαρ, βλέπω Ελένη.
Θα τον ξεμυαλίσεις, τελείως.!
Αλλά τζάμαπα ο κόπος σου. Ξεμυαλίζεται ο ξεμυαλισμενος;
Ιδού η απορία:)
Έλα μου, ντε! Ούτε στα λινκ ρετρό τσόντας που δίνω πιο πάνω δεν τσίμπησε!
Αλλά πού θα πάει; Αν δεν τον πιάσω στις τσόντες, θα τον πιάσω στον άμβωνα!
Αυτό ήταν το original σενάριο απο το "Γλυκό πουλί της νιότης"...Μετά έπεσε απάνω το marketing department του studio και έχασε ο καλλιτέχνης τον έλεγχο του ποιήματος του.
Ασκαρ στον άμβωνα!
Με πράσινα άμφια και το χαρέμι του για χορωδία!
@ ΑΑ,
έτσι είναι αυτά τα ανεξέλεγκτα. Εκτός ελέγχου. Σαν τη Λουκρητία του Αρκά. :)
@ Σπίθα,
Μη λες "άμφιο". Πάντα μου ήθελα να ράψω άμφια και να τα φορώ μέσα στο σπίτι! Έχουν κάτι το... βυζαντινοπρεπές...
Και δεν το κάνεις:)
Σέξυ θάσαι!
Πού να βρω κεντήστρες; Άσε, ρώτησα. Κάνουν μια περιουσία...
Θα κάνουμε "απαλλοτρίωση"!
Όνειρα γλυκά, φιλιά:)
Ωραία. Όταν την κάνεις (την απαλλοτρίωση), πες μου να είμαι παρούσα όταν διαλέγουμε σχέδιο κεντήματος, γιατί είμαι και δύσκολη.
Και δε θέλω μοντέλο ιερατικό. Θέλω κάτι σε αναγεννησιακό ή στυλ αμπίρ ή εποχής Ιβάν Τρομερού.
Άντε, καλό βράδυ!
Καλώς :)
Καλημέρα!
(τρόπος του λέγειν..έχεις μήνυμα)
Δημοσίευση σχολίου