Μήπως αυτός είναι ένας καλός λόγος να παντρευτούμε;
Aλλά και πάλι...
Ποιος αντέχει τη συμβίωση;
♥ Αχ, βαχ! ♥
...
KAPAΓKIOZHΣ: Kυρά, κατέβα, ήρθε η πρώτη αποστολή.
MOYΣTAΦA: Προσκυνώ, χανούμ, δε χρειάζεται να σας εξηγήσω.
AΓΛAΪA: Δε χρειάζεται, δεν έχω καιρό για παντρειά. Kαραγκιόζη, πες του να φύγει.
...
KAPAΓKIOZHΣ: Bρεεε!... καλώς το Nιόνιο.
ΔIONYΣIOΣ: Oυ, βγήκε το τσαλτσαμίνι, το φιόρο του Λεβάντε.
AΓΛAΪA: Kύριε, δεν έχω καιρό για παντρειά! Kαραγκιόζη, να φύγει αμέσως!
...
KAPAΓKIOZHΣ: Bάλε μου να φάω.
AΓΛAΪA: Aχ, Kαραγκιόζη, έγινα ρεζίλι, δε θέλω τη ζωή μου...
KAPAΓKIOZHΣ: Mην κλαις, ρε κυρά, γιατί με πήρε και μένα το παράπονο...
...
XATZHABATHΣ: Έλα, Kαραγκιόζη, στη θέση σου να σου παραδώσουν τη νύφη και να της δώσεις το μπουκέτο με τα λουλούδια.
KAPAΓKIOZHΣ: Nαι, πάμε γρήγορα να γίνω νύφος.
(Kουμπουριές. Eυχές "να ζήσετε" τρεις φορές).
KAPAΓKIOZHΣ: Έλα, βρε γυναίκα, τώρα. Bγάλε το φερετζέ να δει ο κόσμος την ομορφιά σου.
ΓPIA: Mη, όχι, μη μου βγάλεις το φερετζέ, ντρέπουμαι...
KAPAΓKIOZHΣ: Πω πω! Tι σορόκος, τι λεβάντες, τι πονέντες, τι γαρμπής, τι κάρο πήρα!...Tη γριά Aκρόπολη μου δώσαν για γυναίκα μου! Όξω από δω, γριά δεκάρα του Kαποδίστρια...
ΓPIA: Aχ, με διώχνεις, αντρούλη;
Ευγένιος Σπαθάρης, Ο Γάμος του Καραγκιόζη
© Ελένη Καλλιανέζου ~☺~ Kolding 19 Απριλίου 2009
Αναρτήσεις
29 σχόλια:
Και εκεί;!!!
Άστα να πάνε...
Φτιάξε ένα σενάριο και γράψε πως φαντάζεσαι την συβίωση:)
Θυμήσου και την ταινία "Η τιμή των Πρίτζι"
(Νίκολσον - Τέρνερ)
Πάω για το κλασσικό πασχαλινό μεσημεριανό, άργησα.
Αχά!
*Να σημειώσω στο καρνέ μου να αποπειραθώ να δολοφονήσω γαμβρούς*
Η απάντηση στο δήλιο πρόβλημά μου θα εμφανιστεί ως από μηχανής θεός!
Τελικά, όταν μόλις στα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης έλεγα ότι φαντάζομαι τον άνθρωπο σαν ένα διπλό οκτάεδρο, ήμουν μάγισσα, προφήτις ή απλούστατα πάνσοφη; ~☺~
χρόνια καλά, πολλά, τρισευτυχισμένα, αληθινά, ουσιαστικά, όμορφα!
με υγεία, αγάπη, ομορφιά ψυχής!
Μοτο,"Ο,τι και να κάνεις θα το μετανιώσεις,γι`αυτό φρόντισε κάθε φορά να κάνεις ότι γουστάρεις."
'Οταν πήγαινα μικρός να δώ Καραγκιόζη προσπαθούσα να φανταστώ την φάτσα αυτουνού που κούναγε τις μαριονέττες.Όταν τον είδα ξεκίνησα να βλέπω σινεμά..
@ b|a|s|n\i/a-κο, αντεύχομαι!
Ωραία είναι η ομορφιά ψυχής. Στη δικιά μου (ομορφιά ψυχής) φοράω συνήθως μπούργκα. Είναι και το κακό το μάτι στη μέση... ~☺~
@ Heliaster,
Δε μας τα λες καλά. Το "κάνε ό,τι γουστάρεις" αφήνει πολλά κενά.
Μπορεί να γουστάρω να γίνω μάνα. Αν το μετανοιώσω και δεν το γουστάρω πλέον, δικαιούμαι να γίνω και Μήδεια;
Σαν την ευχή "Καλά να περνάτε, όπου κι αν βρίσκεστε". Και τι θα πει αυτό; Αν ο άλλος κάνει τράφικ ναρκωτικών ή βιάζει ανήλικα η ευχή ισχύει και γι' αυτόν;
Ο Καραγκιόζης έχει τα χαρακτηριστικά αυτοσαρκασμού μιας κωμωδίας bourlesque. Σα φιγούρα είναι μάλλον άσχημος. Εννοείς ότι ο Καραγκιοζοπαίχτης δεν είχε μυτόγκα, φαλάκρα και καμπούρα και απογοητεύτηκες; ~☺~
Ελένη μου, δεν το πιστεύω ότι σε βρίσκω εδώ μετά από τόσα χρόνια. Περάσαμε μαζί κάποιους μήνες σε αθηναϊκό φροντιστήριο και βολτάραμε με τη Γεωργία και την Τόνια. 'Ελα, ρε Ελένη, σε βλέπω καμιά φορά στη μοναδική φωτογραφία, που μου χάρισες και συγκινούμαι. Ελπίζω να είσαι καλά και θα σου δώσω προς το παρόν ένα στοιχείο για το ποιος είμαι. Το όνομά μου αρχίζει από Α.
Φιλιά πολλά πολλά πολλά (!!!) και τα περισσότερα στην ηλεκτρονική σου διεύθυνση.
Πριν δω mail...
Απόστολος; ~☺~
Aν εσύ είσαι αυτός έχω ακόμη τις "Iστορίες του κ. Κόυνερ" του Μπρεχτ μ' εκείνο το καταπληκτικό ποίημά σου στην πρώτη σελίδα.
(Υπάρχει κι άλλος με ψευδώνυμο ΑΑ)
Σπεύδω να κοιτάξω!
mail δεν έχει έρθει ακόμη. Περιμένω. ~☺~
99,999999% Απόστολος. Είπον.
Ελένη μου γλυκιά, ναι, με βρήκες. Είμαι κατασυγκινημένος. Είχα κάποιο πρόβλημα με την αποστολή, αλλά δεν πειράζει.Δε χρειάστηκε. Θα τα λέμε πολύ-πολύ συχνά και θα ξαναπροσπαθήσω να στείλω mail με αριθμούς τηλεφώνων κ.λ.π. Λοιπόν, όσα δε φέρνει ο χρόνος (τα χρόνια)............
Φιλιά πολλά, αστερόεσσα της εφηβείας μου
Υ.Γ. Αν δεις ότι αργώ, στείλε μου εσύ στο δικό μου, if possible xxx
Η Τόνια φυλάει ακόμη αλληλογραφία εντός μαθήματος που είχαμε έμμετρη...
[-Ovidius poeta in terra Pontica exulat...
-Tι λέτε, ω, τέρατα - τερατόρουμ!...
-Τοποθετήστε...
Μ.Σ.:Αν μου πεις από πια όπερα είναι αυτή η άρια θα σε φιλήσω.
moi: "Μαγεμένος Αυλός!"
M.Σ.: Παιδιά, θα τη φιλήσω!
ΤΟΝΙΑ: (Ψιθυριστά) Καλά μην κατουρηθείς κι απάνω σου!
-Πες μας, Μπούμπη εσύ.
-Εσύ τι λες, Μικράκι;
-Γιατί με λέτε Μικράκι;
-Γιατί όλα τα κορίτσια είναι μικράκια και τ' αγόρια Μπούμπηδες!...]
Κάπου στα links μου θα βρεις και κάποιον καθηγητή που είχαμε εκεί (Ιστολογεί και αυτός. Ο του "Μαγεμένου Αυλού".)
O, tempora... ~☺~
Y.Γ. Αν δεν έχεις ήδη εκδοθεί (σε βιβλίο εννοώ), για φρόντισέ το πάραυτα!
Εδώ μέχρι και η Μάρα Μεϊμαρίδη έχει εκδοθεί, μαζί με τη σάρα και το κακό συναπάντημα... Γκραν σουξέ!
(Αν και τι σουξέ να κάνεις, αν δε γράψεις και 10 μαγιολίκια για το πώς ρίχνεις γαμπρούς που 'χουν τις κότες με τα χρυσά αυγά, προπαντός όταν συνοδεύονται από τράπουλες ταρώ...
Ελλείψει επινοητικότητας σε ξόρκια και ιδίου μυαλού, ιδιωτεύομεν ασυστόλως αγοράζοντας τυφλοσούρτες).
" Η ελπίδα έχει φτερά που ξεκινούν απ' την ψυχή"
To κουτί της Πανδώρας που είχε μέσα και την ελπίδα δεν αναφέρει τίποτα για ψυχές. Δεινά είχε μέσα.
Θεωρητικώς και σε ιδανικές καταστάσεις η ελπίδα είναι παντελώς άχρηστη.
Είναι κι ο Αριστοτέλης στη μέση: "Καλύτερα μια βέβαιη απιθανότητα από μια αβέβαιη πιθανότητα". ~☺~
Και σε μη-ιδανικές καταστάσεις πάλι η ελπίδα είναι άχρηστη, υποθέτω.
Πιστεύες ακράδαντα στο θαύμα και στην αίσια έκβαση, αλλά τελείως αποδεσμευμένος ψυχικά από το επιδιωκόμενο. Μπορείς; Εδώ είναι η μαγκιά!
Μέσα στη συνταγή των θαυμάτων κι αυτό.
Μεγάλο θέμα συζήτησης.
Η ισορροπία ψυχής - μυαλού, η εποκοινωνία και οι εκάστοτε απόψεις επ' αυτών δεν είναι θέμα μόνο επιχειρημαων.
Και το γνωρίζεις πολύ καλά, εσύ
Πώς ορίζεις την ψυχή; Μπορείς να τη διαχωρίσεις εντελώς απ' τη διάνοια; Καλείται και πνεύμα.
Στα τέσσερα βασικά αρχέτυπα του Jung: μητέρα, αναγέννηση, πνεύμα και κατεργάρης.
Ατέλειωτες συζητήσεις, άρθρα και πραγματείες γράφτηκαν περί ισορροπίας νου - ψυχής (λανθασμένα η ψυχή ονομάζεται και καρδιά, λες και το συναίσθημα εδράζεται κάπου μεταξύ μυοκαρδίου και αορτών, ενδιαφέρον, άρα και κάποιος με τεχνητή καρδιά είναι ανάξιος συναισθήματος), όμως όταν δεν καταφέρνω να ισορροπήσω το νου μου ούτε την ψυχή μου ισορροπώ.
Ναι, όντως δεν είναι θέμα επιχειρημάτων να κάνεις τη βούληση να κυριαρχήσει του θυμοειδούς, ωστόσο το επιχείρημα μπορεί να λειτουργήσει ως βοηθητικό θεωρητικό υπόβαθρο της βιοθεωρίας σου. Λογικά, η ισορροπία νου - ψυχής (αν τα εκλάβουμε ως διαφορετικές έννοιες) όχι μόνο είναι εφικτή, αλλά και απολύτως φυσιολογική.
Και φυσιολογικό και να χάνεται, όταν επιχειρείς να διευρύνεις τις δυνατότητές σου. Ποιος λέει ότι στους νευρώνες του εγκεφάλου, όταν φτιάχνεις "δρόμους" και "οδικό δίκτυο" δεν υπάρχει και μποτιλιάρισμα και ώρες αιχμής; Δε θα χρειάζεσαι και τροχονόμους; Πιθανόν να προκηρύσσονται θέσεις για οργανικές θέσεις πολλών υπερεγώ. Δεν μπορεί όλο το χαμαλίκι να βγει από ένα υπερεγώ μόνο, δε νομίζεις; ~☺~
ένα εδώ
μία μυρωδιά, ακόμη
Κι'αυτό, πριν πάω για ύπνο
"Αδιάβατος δρόμος
Να ακούμε τις ψυχές
με προσοχή, που
ξέρουν πώς χτυπάνε.
Σε σταθερές, αρχές
τα αισθήματα,
με αγάπη ν' ακουμπάμε.
Το πιό απλό δεν μάθαμε
άνθρωπος, τι εστί.
Αγάπη, λέμε , θέλουμε
νάναι μοναδική.
Μόνο, που το φωνάζουμε
στου άλλου, το.. αυτί.
Γράμματα, δεν μάθαμε
μείναμε στη ...Χημεία.
Αυτή η λέξη, έμεινε
από όλη την παιδεία.
Αυτή, ορίζει, σήμερα
Αγάπη ,τι θα πεί.!
Χάπι θα την παίρνουμε
Χάπυ...εμείς κι αυτή.
Τα νέα, μας το λένε
για αγάπη, μην μιλάς
αυτό , δεν εξηγείται
και μην παραμιλάς.
Γίνεται από μόνο του
και όποτε, μας δεί..
Εμείς.. τυφλοί, υπάκουοι.
Είναι προσταγή.
............................................
Θα σας το πώ, εγώ
ψέμματα, μας λένε.
Από παλιά γνωστό,
τούτο το... Παραμύθι.
Ανοίξτε τα βιβλία
και το αλφαβητικό.
Ούτε στην ζωολογία
δεν γίνεται , αυτό.
Στις χορδές μας , τις λεπτές
το ψάχνουμε, πονάμε
Κιθάρες, δεν κουρδίζουμε..
για τις ψυχές μιλάμε.
Στεγνώνουμε, σιδερώνουμε
στα μάτια, δεν κοιτάμε.
καθαριστήριο, ανοίξαμε.
Τον Έρωτα , ξεπλένουμε
τρίχα να μην του.. μείνει.
Ατσαλάκωτος κι άοσμος
έτσι να παραμείνει.
.............................................
Αρκεί, να μας ταιριάζει
όταν θα τον φοράμε .
Για το ταίρι μας , μιλώ
τέλειο το θέλω,
νάναι και ταιριαστό.
Για σένα, Έρωτα μου
εγώ παραμιλώ...
Μέτρα, πρώτα, παίρνουμε
από αρχή- αρχή
να κόψουμε, να ράψουμε
αλόγιστα κι άσκοπα
σκέψη, βολική.
Ιδανικοί .. μικροί.
Έρωτα..μου
Κουτί , φτιάχνουμε
εκεί θα μπείς , εσύ.!
.............................................
Καλά, τάχα , φερόμαστε
όταν το θέλει, η ώρα.
τον ουρανό και τ΄άστρα,
θα στρώσουμε, θα απλώσουμε.
φιλιά πολλά και δώρα.
Στην καρδιά και στη ψυχή
κρατάμε, όμως, τεφτέρια.
Θάρθει, αργά ή γρήγορα
τα ρέστα θα ζητάμε
όλοι πιά το μάθαμε
θέλουμε Ανταμοιβή.
Εκεί θα το πληρώσουμε
και θάναι ακριβή.
...............................................
Αυθόρμητα και αθώα
γίνονται μου λές ,
Αγάπη μου, μην βιάζεσαι
και μην τα παραλές.
Θύματα, είμαστε , όλοι μας
το θές ή δεν το θές.
Υπάρχουν στο κουτί
εκεί , κοντά σου, μέσα σου.
το λένε και ..Πανδώρα.
Ψάξε και δές , μπορείς;
Κρυμμένα, έχεις δώρα.!
Όλα τα δίνουμε, με μιάς
εύκολο μάτια μου,
το κάναμε,
εμείς...
Μην με κοιτάς.
Είναι για να γελάς.
Προστάζει η στιγμή
αυτήν , εδώ την ώρα.
Τι είχαμε, τι χάσαμε
έτσι μάθαμε , τώρα.
..........................................
Μα σύντομα, αλλάζουμε
γεμίσαμε, χορτάσαμε
μα.. νηστικοί, ακόμη.
Πήραμε , ότι θέλαμε
στήν άκρη, το ξεχάσαμε
και ακόμη παραπέρα.
Ζητάει η καρδιά, καρδιά μου
και το μυαλό, δεν σταματά
βρίσκει, ψάχνει, αναζητά.
Ακόρεστα και Άπληστα.
Τι, το συζητάς..
Ξέχαστα σου λέω,
άκρη δεν έχει,
άστα.
Την τελευταία δεν την
πιάσαμε , μας ξέφυγε.
Στην άκρη, φώλιασε
εκεί, πούναι γωνία!
Αυτή η μικρή , που κρύφτηκε
την λέν ..Ελευθερία!
....................................................
Τα θέλουμε, όλα
τώρα πιά.
Αυτά κι εκείνα, κι άλλα.
Το Εγώ ξυπνά, ζητά
Δική μου είναι η ζωή
δεν φτάνουν , όσα
μούδωσες και,
δεν θυμάμαι τώρα.
Ξέβαψαν , ξεθώριασαν
χλωμά και μαραμένα.
Μας έφτασαν, μας κούρασαν.
σαν δέντρα ξεραμένα
Αλλιώτικα χτυπά, η καρδιά
παράξενα και..πλάνα.
Πάλι σε ξεγέλασε
σε κάνει , ότι θέλει.
Σήμερα ' δώ, μετά 'κεί
ολούθε γύρω φέρνει.
Μα αυτή , είναι σταθερή
στα λάθη της και πάλι
Το νέο ψάχνει, για να βρεί,
πάλι τα ίδια , άρχισε
Ξανά στα ίδια πάλι!
Μοιάζουν, νέα και όμορφα
το είδες , το κατάλαβες
Ίδια , πάλι με τ' άλλα!
Ιδια θάναι κι αύτά
παρόμοια, με τ' άλλα.
Δεν άλλαξες, εσύ
τα ίδια θα γνωρίσεις.
Τόσες φορές, πολλές
όσο να βαρεθείς.
Ίσως και σταματήσεις.
......................................
Τα μέτρα μας
δεν εμάθαμε, μα λίγο,
αυτό μας νοιάζει.
Το μικρό το μυστικό, αυτό
η καρδιά, αα....δεν θέλει .
Ποτέ δεν θα στο μάθει!!!
Εύκολο το άλλοθι
στροφή, αλλού..
Κοιτάει αλλού,το μάτι !
Η καρδιά και το μυαλό
παιχνίδι , τόχει κάνει!
...................................................
Πλησίασε και στάσου
με βήματα αργά
κίνηση , μην κάνεις .
Ανάσα, πάρε εσύ
καλά στο νού, να βάνεις.
Τα βήματα, του άλλου
δεν είναι και δικά σου
αυτό μην το ξεχνάς
Αν βιάζονται , μην βιαστείς
γρήγορα θα κουραστούν
εσένα περιμένουν.
Να μάθεις,..
Έτσι οι χορδές ...καλούν!
Άπαλά με τις χορδές
και μην τις πολεμάς
φίλα τες , αγγιξέ τες
δεν θέλουν αλλαγές.
Αύριο εκεί θα είναι
το ίδιο θα χαρούν
να παίξουνε για σένα.
Είναι, αυτό που σου
ζητούν , χρόνια μαζεμένα
Στοργή, ματιές...
σε δόσεις, μοιρασμένα.
...................................................
Δύσκολο κι ακατόρθωτο
φαίνεται , ως τα τώρα.
Σε μιά στιγμή ,
ναρθεί, μπορεί
όσα ποθεί το είναι μας.
Τα ..θέλω μας.
Άξαφνα, απρόσμενα.
Ποτέ μην το ξεχνάς.
Δεν έχεις, άλλο δρόμο.
Τον Ωραιότερον !
Αυτόν δάλεξα, για σένα
και για μένα.
Εκείνον, που άδιάβατο
τον άφησα...
Εσένα στον χαρίζω,
δικός σου...όλος!"
*σπίθας
(25 / 5/ ο8)
Ωπ! Τα ποιητικά άπαντα του Σπίθα!
Μια απλή ερωτησούλα για τα υπερεγώ έκανα κι εσύ μας απαντάς με την "κατάθεση ψυχής" σου; Εντάξει, ενδιαφέρον κομπόδεμα.
(Εκτός της χρήσης των κομμάτων. Πάρα πολλά κι εκεί που δεν πρέπει. Είπαμε πλουραλισμός, αλλά μην κάνεις το λάθος του Αλαβάνου!)
Κρατώ το δεύτερο λινκ σου με τη διανοητικότητα και σωματικότητα της ψυχής και τα λοιπά. Το πρώτο επιβεβαιώνει ότι είναι ανέφικτο να μιλάμε με κάποιον την ίδια γλώσσα, αφού ο καθένας μιλάει τελικά τη γλώσσα του και τα ποιήματα μιλούν για το δικό σου αδιάβατο δρόμο που έχει να κάνει και με τις γλώσσες σου / της / του / των. Για μένα δεν είναι καθόλου αδιάβατος αυτός ο συγκεκριμένος δρόμος. Μπορώ μια χαρά να του έχω την υψηλή εποπτεία και στάδιο υπάρχει για να τρέξεις ή να κάνεις βάδην, αλλά οι δρομείς μας νοσούν. Οι δόσεις της ντόπας που πήραν σε παλιότερους αγώνες ήταν πολύ μεγάλες και κλατάρανε. Άλλωστε είναι και Δρόμοι παλιοί. Πάλι τους ίδιους να πάρεις; Τους βαριέσαι. Άλλοι;
(Τώρα είμαστε στη φάση να σχεδιάζουμε κι άλλους δρόμους, αν και πρακτικώς άχρηστο μόνο για να τους βλέπεις στο χάρτη...) ~☺~
Όρεξη έχεις, μου φαίνεται...
Τα παιδία παίζει;
Και μην μου βάζεις τέτοια τραγούδια, δεν τα μπορώ, άλλο πια...
Προτιμώ αυτό που λέμε:
Πράξεις χρειάζονται και δεν μπορώ μιζέριες και κλαψουρίσματα.Όπως και συ:)
Πολλά είπα, με κούρασες..
Δε σε κούρασα... ακόμη. Ετοιμάζω ανάρτηση. Τώρα θα σε κουράσω μιααααα ιδέα τόοοοοσο δα παραπάνω. Όσο πατάει η γάτα! ~☺~
Καλά το φαντάστηκα!
Θα μας βάλεις να σκεφτούμε, πάλι.
Λες και είμαστε στο φροντιστήριο και κάνουμε εντατικά μαθήματα.
Θα κάνω κοπάνα..
Δεν κάνεις καμιά δουλειά, λέω εγώ.
Σκούπα έχεις, σφουγγαρίστρα;
χρόνια πολλά υγεία και χαρά
Kοπάνα με τον Σπίθα για κανένα κρασί....
ΥΓ Σιγά μωρέ μην είναι η σύνταξη καλός λόγος για παντρειά...
απλά λόγος, μπορεί να είναι...
@ akratούλη,
Χρόνια Πολλά! ~☺~
@ Τακούλη,
κάνω ό,τι μπορώ. Να, τώρα δα εξασκούμαι στην τηλεμεταφορά! ~☺~
Δημοσίευση σχολίου