Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Η 25η Μαρτίου μέσα από παλιά αναγνωστικά των πρώτων τάξεων του Δημοτικού (1972 - 1976)

Το τρίπτυχο που για πολλά έτη τονιζόταν μέσα απ' τις βαθμίδες της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ήταν το γνωστό «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», το οποίο για να γίνει προσιτό στα παιδιά του Δημοτικού άρχιζε αντιστρόφως: Οικογένεια, Θρησκεία, Πατρίς. Έτσι, σε παλιά αναγνωσματάρια, μηδέ εξαιρουμένων και αυτών του δικού μου καιρού (στην Α' Δημοτικού πήγα το 1973-74), ξεκινούσε με νοσταλγικές - ωραιοποιημένες εικόνες οικογενειακής θαλπωρής. Παιδιά χαμογελαστά, ρόλοι μέσα στην οικογένεια ευδιάκριτοι, πειθαρχία και μια σχεδόν Ιεχωβίτικη εγκαρτέρηση και χαρά.

Το γλωσσικό ήταν ένα απ' τα θέματα που απασχόλησαν την κυβέρνηση της χούντας των συνταγματαρχών, καθώς ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, υπουργός τότε Προεδρίας, στις συζητήσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1972 πρότεινε τη ρητή καθιέρωση της καθαρεύουσας ως επίσημης γλώσσας. Η άποψη όμως του Ανδρουτσόπουλου δε βρήκε σύμφωνο το Γεώργιο Παπαδόπουλο, ο οποίος, όπως καταγράφουν και τα πρακτικά των συζητήσεων 1971, σ. 19, αντέταξε ότι η γλώσσα αυτή δεν μπορεί να προσδιοριστεί στη μορφή και στο περιεχόμενό της.

Σε επόμενη συνεδρίαση, ο υπουργός τότε Παιδείας Αθανάσιος Παπακωνσταντίνου επισημαίνει τον κίνδυνο ότι εάν στο Σύνταγμα αναγραφεί η καθαρεύουσα ως επίσημη γλώσσα θα τοποθετείτο η Δημοτική εκτός νόμου με αποτέλεσμα «να την αφήσωμεν εις τον κομμουνισμόν, να του την παραχωρήσωμεν» (Πρακτικά 1971, σ. 677)[1].



Έτσι τα αναγνωστικά της Α' Δημοτικού του 1973 με το Μίμη, την Άννα και τη Λόλα σε δύο τεύχη των Kωνστ. Δ. Κολοβού, Ανδρ. Σπ. Παπανδρέου, Ιωάν. Ανδρουτσοπούλου - Τσουρέκη (Α' τεύχος) και Μαρίας Πορφύρη - Μαργαρίτη και Βασιλικής Μπαϊρακτάρη - Παπακυριακοπούλου (Β' τεύχος) του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, Αθήναι 1973 με το εθνόσημο της χούντας με το φοίνικα στην πρώτη σελίδα δεν αποφασίζει αν π.χ. "η τάξη" είναι τριτόκλιτο ή πρωτόκλιτο και βλέπουμε στο Α' τεύχος σελ. 76 "Η τάξι μας είναι καθαρή" με γιώτα ή "Σήμερα η δασκάλα ήταν γελαστή. Έφερε τους ελέγχους. Ήταν για τους μαθητάς της" (Α τεύχος σελ. 108), ή στο Β' τεύχος (σ. 68): "Από το ανοιχτό παράθυρο μπήκε σήμερα στην τάξι μας μια μικρή πεταλουδίτσα" ή "Ο Γιάννης και ο Ηλίας σηκώθηκαν πρωί πρωί. Πήγαν με το θείο και τη θεία τους στην πόλι", με έμμεση προπαγάνδα της αντιπαροχής: "Εκεί είδαν πολλούς μεγάλους δρόμους, πολυκατοικίες, ωραία και μεγάλα καταστήματα".





Η έμφαση δινόταν περισσότερο στην 28η Οκτωβρίου παρά στην 25η Μαρτίου. Μαθαίναμε π.χ. πολύ γρήγορα το "Όχι" του Μεταξά, ακόμη και έμμεσα μέσω εικόνων, παρά το τι συνέβη την 25η Μαρτίου, που στο Αλφαβητάριο περιοριζόταν σ' ένα γενικόλογο: «Κάποτε η Πατρίδα μας ήταν σκλαβωμένη. Σαν σήμερα λοιπόν τα παιδιά της, τα Ελληνόπουλα, πήραν τα όπλα, πολέμησαν γενναία τον εχθρό και την έκαμαν και πάλι ελεύθερη. Ζήτω η 25η Μαρτίου! Ζήτω η Ελλάδα μας!» και συνέχιζε με ποιήματα για τη σημαία, ενώ η πρώτη διά των εικόνων κατήχηση εθνικοφροσύνης γινόταν στις πρώτες σελίδες.








Τα παιδιά ετοιμάζονται για το σχολείο στην πρώτη και δεύτερη εικόνα, η τάξη στην τρίτη, ο αγιασμός στην τέταρτη, η παρέλαση με τανκς στην πέμπτη: Οικογένεια, θρησκεία και διά του σχολείου και της οικογένειας η πατρίς. Επιπλέον ποιήματα για φουστανελάδες και τη σημαία στο παράρτημα του Β' τεύχους:






Τα βιβλία αυτά βέβαια δεν είχαν καμιά σχέση εικαστικά (ή και θεματολογικά) με το προηγούμενο Αλφαβητάριο των Ι. Κ. Γιαννέλη - Γ. Σακκά -για δεκαετίες σε χρήση- με τις γνωστές λιθογραφίες που αγαπήθηκαν και επανακυκλοφόρησε απ' τις εκδόσεις Νέα Σύνορα - Α.Α. Λιβάνη, όπου οποιοδήποτε μάθημα ιστορίας ή εθνικής συνείδησης γίνεται έμμεσα με αναφορές στα δώρα της θείας Ευγενίας με τα μολυβένια ευζωνάκια στις σελίδες 80-81 και αναφορά στην εθνική εορτή στις σελίδες 147-149.






Επικεντρώνεται στον Ευαγγελισμό, στην εορτή του σχολείου και στο λόγο που εκφωνεί ο δάσκαλος επευφημούμενος απ' τα «Ζήτω η Πατρίδα μας! Ζήτω ο Στρατός μας! Ζήτω η 25η Μαρτίου» για να συνεχίσει με το ποίημα της σημαίας, που σηκώνει και πολλές ερμηνείες, αφού επαφίεται στο δάσκαλο να βγάλει το λόγο του για την ημέρα και να πει αυτό που πρέπει ή να αφήσει να υπαινιχθεί ότι η εορτή περιορίζεται στους λόγους που εκφωνούνται στις επίσημες περιστάσεις.





Το βιβλίο επανήλθε στη διδασκαλία και στη μεταπολίτευση για κάποια χρόνια.




Οι σημερινοί 60άρηδες που πρωτοπήγαν σχολείο το 1956 θυμούνται ένα άλλο αλφαβητάριο "Τα καλά παιδιά" με το Ρήγα, την Άννα και τη Νίνα, ένα πολύ ευχάριστο σε εικονογράφηση αλφαβητάρι, στο οποίο δε γίνεται καμιά αναφορά στις εθνικές εορτές.



Ομοίως, καμιά αναφορά δε γίνεται και στο πολύ παλιότερο Αλφαβητάριο Α' Δημοτικού (Β' έκδοση 1934) της Αρσινόης Ταμπακοπούλου "Παιγνίδια - Παιδάκια".




Η σταδιακή μύηση στα μαθήματα εθνικής συνείδησης συνεχίζει στη Β' Δημοτικού μ' ένα αναγνωστικό του 1954 της Βασιλ. Γ. Οικονομίδου που βραβεύτηκε από το Υπουργείο Παιδείας τότε και εντάχθηκε στη Β' Δημοτικού κατά το 1954-1955, συνεχίζοντας την πορεία του για πάνω από μία εικοσαετία, αφού αυτούσιο διδασκόταν στις μέρες μου, αλλά και μετά από μένα στα σχολειά.






Τα παιδιά συμμετέχουν στη σχολική εορτή με το στολισμό του σχολείου, ενώ η πληροφόρηση συνεχίζει με το δίπτυχο θρησκευτικής - εθνικής γιορτής, αναφορά σε κάποιους ήρωες, πατριωτικά τραγούδια, δοξολογία, θρησκευτικά σκετς, εθνικό ύμνο και τα απαραίτητα εύσημα στο δάσκαλο που οργάνωσε τη γιορτή: «Τέτοια γιορτή ας μην τελείωνε ποτέ, είπαν οι περισσότεροι την ώρα που έφευγαν. Μπράβο στο δάσκαλο και στα παιδιά μας, που μας χάρισαν μια τέτοια ωραία γιορτή.»





Το 1975, όταν υπουργός Παιδείας ήταν ο Γεώργιος Ράλλης, διδάσκεται στη Γ' Δημοτικού το Αναγνωστικό της Αγγελικής Βαρελλά με τον Παναγιώτη, το μεγάλο του αδερφό Κλεάνθη και τη μικρή τους αδερφή τη Μαρίνα, με πολύ πιο ανθρώπινα και σχετικά με την τότε κοινωνία πρόσωπα και δρώμενα, προσιτούς δασκάλους που πάνε τα παιδιά επίσκεψη και σε εργοστάσια σοκολάτας, χωρίς ωστόσο να χάνουν ευκαιρία για μάθημα ηθικής και συμπεριφοράς (σελ. 25-26):

«Ο δάσκαλος περνούσε σοβαρός από τα θρανία, έδινε το χέρι του στα παιδιά, μάθαινε τ' όνομά τους και ρωτούσε:
-Συμφωνείς μ' αυτά που είπαμε, Ηλία;
-Εσύ, Φάνη συμφωνείς;
-Μάλιστα, κύριε.
Όταν έφτασε μπροστά στο Δημήτρη, του χάιδεψε το σγουρό του το κεφάλι και ρώτησε:
Λοιπόν, ποιο είναι το δικό σου όνομα;
-Δημήτρης Παπαϊωάννου, κύριε, απάντησε εκείνος.
Ο δάσκαλος του χτύπησε με συμπάθεια την πλάτη.
-Να ένα συμπαθητικό παιδί. Τον λένε Δημήτρη Παπαϊωάννου και το αγαπώ πολύ, γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να μιλήσω στο πρώτο κιόλας μάθημα για τις βάσεις της ζωής μας μέσα στην τάξη.
Προχώρησε με βιαστικά βήματα στον πίνακα κι έγραψε πάλι με κεφαλαία γράμματα.
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ
»







Η 28η Οκτωβρίου 1940 όπως και η 25η Μαρτίου διδάσκεται μέσω των αναμνήσεων του παππού, που, αντίθετα απ' τη γιαγιά που λέει παραμύθια, "προτιμά να διηγείται αληθινά περιστατικά". Αφού λοιπόν η διδασκαλία αρχίζει απ' τον Ευαγγελισμό, συνεχίζει με ανεκδοτολογικά περιστατικά απ' το Βλαχογιάννη για το βοσκό που δεν πολεμά γιατί δεν έχει όπλα, αλλά ο Κολοκοτρώνης του επισημαίνει ότι και η γκλίτσα είναι όπλο και συνεχίζει με τραγούδια της κλεφτουριάς και το χορό του Ζαλόγγου.





Η αυτοθυσία υπέρ πατρίδας παίρνει τεράστια αίγλη στα μάτια των πιτσιρικάδων του καιρού μου, που ονειρευόμασταν ρομαντικές μάχες και αυτοθυσίες, συνεπικουρούμενες κι από τις εθνικές εορτές και τα αναγνώσματα του Γεροστάθη που φτάνανε μέχρι τη θυσία της Ιφιγένειας ή της Αγλαύρου. Το Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια εμφυτευόταν μέσα μας για τα καλά.

_____________________________________________

Σημειώσεις:



© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 25 Mαρτίου 2009

buzz it!

26 σχόλια:

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Καλά λέω εγώ ότι είσαι έτοιμη για το γυμνάσιο, έφτασε η ώρα!
Εσύ παιδί μου σήμερα διάβασες όλα τα μαθήματα σου:)

Η καλύτερη μαθήτρια ήσουν Ελένίτσα, γι' αυτό μας κάνεις την δασκάλα!

Αστερόεσσα είπε...

Όντως, ήμουν. Αλλά διάβαζα πάρα πολύ, σαν τρελή και οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια μου χωρίς να περιορίζομαι στα αναγνώσματα για παιδιά.

Συχνά τα βιβλία των ενηλίκων κρύβονταν σ' ένα εξώφυλλο παιδικού βιβλίου για ξεκάρφωμα ή οι κουβέρτες γίνονταν αντίσκηνο τη νύχτα κι από κάτω είχα το πορτατίφ με κάποιο βιβλίο.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

H tv έχει το "Ένας υπέροχος άνθρωπος", την ιστορία του Τζον Νας (νομπελίστα μαθηματικού) διάνοια!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κι εγώ πήγα στην 1η Δημοτικού την περίοδο 1973-73!
Έχω μάλιστα και το τεράδιο ορθογραφίας και αντιγραφής... και διαβάζω... "Εν Καρπενησίω (με υπογεγραμμένη) Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 1973"!
(λέω κάποια στιγμή να τα σκανάρω να δείτε τι καλό μαθητούδι ήμουνα... Αλλά όχι τόσο καλό όσο εσύ!)
Λοιπόν, τι λέγαμε; Αααα για την πλύση εγκεφάλου με τη θρησκεία-πατρίδα-οικογένεια. Την πρώτη γυμνασίου την έκανα στο 1ο Γυμνάσιο Βύρωνα (το λεγόμενο και "κόκκινο"). Τότε η εορτή της 17 Νοέμβρη απαγορευόταν, αλλά αυτά δεν πέρναγαν στο "κόκκινο γυμνάσιο"! Πρωί-πρωί, που λές, αρχίσαμε να ετοιμάζουμε το κλειστό γυμναστήριο για τη γιορτή μας. Ο γυμνασιάρχης, ένας φανατικός θεολόγος, ψιλοέφρυτε, αλλά και τι να κάνει ο δόλιος; Έμενε και μας παρακολουθούσε. Κάποια στιγμή ήμουν ανεβασμένος σε μια σκάλα για να καρφώσω στον τοίχο μια αφίσσα. "Ένα σφυρί ρε παιδιά" φωνάζω. Οπότε, γυρνάει ο γυμνασιάρχης και λέει: "μήπως θες να σου φέρουμε και το δρεπάνι;"
Ο γυμνασιάρχης μένει κοντά στην Ανάληψη του Βύρωνα κι επειδή περνάω συχνά από εκεί τον βλέπω και τα λέμε. Μου δείχνει μεγάλη αγάπη και όταν του είπα πως σπουδάζω θεολογία, έβαλε τα κλάματα από συγκίνηση...
Αρκετά γι' απόψε!

Αστερόεσσα είπε...

Η πλύση εγκεφάλου ήταν δεδομένη, όχι όμως στο χάλι μερικών χρόνων πριν. Αντιγράφω από το Αναγνωστικό Γ' Δημοτικού 1966, σελ. 223-224:

"Οι Βασιλείς περνούν από το Κεφαλοχώρι.

Ήταν μια μέρα όμορφη, που προμηνούσε τη χαρά και τον ενθουσιασμό.
Στην αυλή του σχολείου τα παιδιά ήταν όλα μαζεμένα και ντυμένα με τ' άσπρα τους γιορτινά φορέματα. Κρατούσαν όλα τις γαλανόλευκες σημαιούλες τους, που τις φύλαγαν για κάθε εθνική εορτή. Μιλούσαν ζωηρά.
Από χτες ο διευθυντής του σχολείου τους είχε δώσει τη χαρούμενη είδηση, πως οι Βασιλείς θα περνούσαν από το δημόσιο δρόμο, που πηγαίνει προς το Κεφαλοχώρι. Τα παιδιά θα κατέβαιναν στη διασταύρωση να χαιρετήσουν το Βασιλιά, τη Βασίλισσα και το Διάδοχο.
Τα παιδιά χαρούμενα ξεκίνησαν. Όταν έφτασαν στο ωρισμένο μέρος, παρατάχθηκαν στη γραμμή και περίμεναν με καρδιοχτύπι. Ήταν εκεί μαζεμένοι και πολλοί χωρικοί με τον πρόεδρο της κοινότητας.
Το αυτοκίνητο έφτασε και σταμάτησε. Μεγάλη χαρά άστραψε διά μιας στα πρόσωπα των παιδιών, που κοιτούσαν περίεργα. Μ' ενθουσιασμό και συγκίνηση ζητωκραύγαζαν οι μεγάλοι.
Οι Βασιλείς κατέβηκαν από το αυτοκίνητο με τον Διάδοχο. Ο διευθυντής του σχολείου προσφώνησε τους Βασιλείς και τα παιδιά έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο.
Η Ελενίτσα πρόσφερε στη Βασίλισσα μια ωραία ανθοδέσμη εκ μέρους του σχολείου και του χωριού και της φίλησε το χέρι. Η Βασίλισσα της χάιδεψε τα μαλλιά, την φίλησε και χαιρέτισε όλα τα παιδιά μ' έναν θερμό χαιρετισμό. Πατρικά χαιρέτισε τα παιδιά κι ο Βασιλιάς με τον Διάδοχο.
Ήταν μια μεγάλη στιγμή που έζησαν τα παιδιά και οι χωρικοί. Οι Βασιλείς μπήκαν πάλι στο αυτοκίνητο κι έφυγαν συνοδευόμενοι από τις χαρούμενες ζητωκραυγές όλων.
"

Σκοπός ήταν να σε ομογενοποιήσουν και καλός μαθητής λογιζόσουν, αν τελικά έγραφες εκθέσεις με πολλά κοσμητικά επίθετα, γλυκερές και τυποποιημένες για να είσαι εντός των στάνταρ.

Έπαιζε όμως ρόλο και ο πολιτικός προσανατολισμός των δικών σου για να αποκτήσεις, έστω και διά υπαινιγμών, μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τα πράγματα.

Στο σπίτι μου υπήρχαν πάρα πολλά βιβλία, κι όσο για το '21 από Φωτιάδη και Βλαχογιάννη, Μακρυγιάννη, μέχρι Σκαρίμπα "Το 21 και η Αλήθεια".

Περνούσε όμως καιρός για να συνειδητοποιήσεις ότι στους ήρωες δεν συγκαταλέγεται στην ίδια μοίρα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και ο Γρηγόριος ο Ε' που αφόρισε την επανάσταση με τη Μαντώ Μαυρογένους και τον Καραϊσκάκη ή ο Μιαούλης που στον εμφύλιο που επακολούθησε ζητούσε αποζημιώσεις γι' αυτά που πρόσφερε στον αγώνα σε αντίθεση π.χ. με τη Μαντώ που δεν καταδέχθηκε να ξεπουλήσει αυτά που πίστευε και πέθανε στην ψάθα.
Όλοι ήταν συλλήβδην "ήρωες" και στον ίδιο βαθμό.

Από την άλλη όμως σήμερα περάσαμε και στην απόλυτη ξεφτίλα: να ντρέπεσαι να κρεμάσεις τη σημαία ή να κάνεις οποιαδήποτε αναφορά στο '21 μπας και σε πουν συντηρητικό. Από πού κι ως πού; Είναι κατάντια να απεμπολείς την ιστορία σου. Και στο όνομα ποιων γελoιωδέστατων λόγων; Ότι "συντηρείς το μένος μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων". Έλεος, "συντρόφια", αυτό είναι βλακωδέστατο!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Έλένη, είμαστε υπερβολικοί σε όλα.
Σε λίγο θα γιορτάζουμε μόνο τον Αγ, Βαλεντίνο την Τσικνοπέμπτη και την Πρωτομαγιά, αλλά δεν ξέρω πού.
Στο πεδίο του Άρεως, στο Σύνταγμα ή στις στήλες του Ολυμπίου Διός;
Να γιορτάζουμε και την ημέρα των ευχαριστιών, να τελειώνουμε.

@ Ασκαρ, είσαι απίστευτος!
Κρυφοκομμούνι είσαι!
Και έκανες και τον δάσκαλο να κλάψει βρε αθεόβοφε;
:)

βασίλης είπε...

Ωραία η αναδρομή σου.. Μερικές φορές είναι χρήσιμη για να θυμόμαστε πώς είμασταν.. Φιλιά αστεράκι !

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Κατέβα από τα άστρα και κοίτα και τα μέηλ. Μην πάρω τη βίτσα ή τη γκλίτσα.
Φιλιά δεν έχει, σου έδωσε ο Βασίλης.
Φτάνουν γι΄αυτή την εβδομάδα.
Σ΄έχουμε καλομαθημένη, αρκετά.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Παρατηρώ και μία αλλαγή!
Αργείς να απαντήσεις στα σχόλια...
(και στην επικοινωνία)
Είπαμε, αλλά μην το παρακάνεις!
Ντάξ;

:D

Αστερόεσσα είπε...

@ Γειά σου, Βασίλη.
Προσωπικά, θυμάμαι μια χαρά πώς ήμουνα. Παιδί ήσυχο και με αρχές, με σχεδόν 0 σκανταλιές και αυθορμητισμό, διάβασμα και κλασική μουσική, που δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με άλλα παιδιά και προτιμούσα την παρέα ενηλίκων ή τη γωνιά μου. Ζώντας στην κοσμάρα μου και κλεισμένη στον εαυτό μου. Είναι αφύσικο αυτό για παιδί. Και γυρίζει σε μια ηλικία μπούμερανγκ πίσω και σε χαστουκίζει ανελέητα...
Φιλιά :)


@ Σπίθα, άστα!
Εδώ είμαστε εις τας εξοχάς. Πώς είναι η Αθήνα; Καμιά σχέση. Χθες βράδυ λοιπόν έκανα τσακωτό έναν ποντικό! Έπεσε κυνήγι ανελέητο και καταδίωξη, αλλά ο κακοποιός εξαφανίστηκε προς άγνωστον διεύθυνσιν.
Σκέφτομαι να πάρω γάτα, αλλά 1) πρέπει να την αγοράσω γιατί εδώ δεν έχουμε αδέσποτα 2) να την τρέχω για εμφύτευση μικροτσίπ με την ταυτότητά της κλπ, εδώ οι νόμοι για τα ζώα δεν είναι παίξε - γέλασε. Αλλά είναι και δέσμευση.
Από την άλλη, αν πάρω γάτα θα είναι μοβόρα να δουλεύει και λίγο για τα χαδάκια της και το φαγητό της ή θα μου βγει άχρηστη και ηλίθια; Δίλημμα...

Αστερόεσσα είπε...

Αυτό που μου την έσπασε όμως περισσότερο απ' όλα είναι ότι ο θόρυβος που άκουγα από πέρσυ μέσα στο σπίτι ήταν απ' αυτόν τον αχρείο κι εγώ πίστευα ότι έχω έναν σπιτικό καλλικάντζαρο στα κεραμίδια, έναν nisse!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Έλα ρε Λενάκι:)
Ο Ασκαρ σου κάνει σκανταλιές!
Μπάινει από το τσατοκούτι, κρυφά σαν καλικάτζαρος και κάνει θόρυβο ή άφησε ένα ποντικούλη για να βρεί αφορμή νάρθει να σε σώσει!

Ξέρεις τι σκαρφίζεται, αυτός;
Αυτός είναι και γυρίζει γύρω -γύρω από το σπίτι, ο χαμένος.

Αυτός θα την πληρώσει:Ρ

Yannis Kapnidis είπε...

"Η άλλη ματιά" θα μπορούσε να λέγεται η σελίδα σου... η ματιά του Άλιεν!

Δεν πρόλαβα κανένα από αυτά τα βιβλία εγώ. Εγώ είχα σαν αναγνωστικό το "Η Γλώσσα μου" το οποίο και μισούσα! Σπανίως, μέχρι την Έκτη Δημοτικού να μου άρεσε κάποιο κείμενο. Παρακαλούσα να κάνουμε Ανθολόγιο. Τι μου θύμησες...

Πάντως είχε πολύ ενδιαφέρον η εναλλαγή του τρόπου διδασκαλίας της εθνικής γιορτής, ανάλογα με την κυβέρνηση... κάτι μου θυμίζει αυτό... ξέρεις, εκείνο το συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης στην καταστροφή του '22...

Αστερόεσσα είπε...

@ Hellenic Potion,

Πάσχανε και τα αναγνωστικά του καιρού μου.
Εξηγούμαι, όχι σε όλα, γιατί είχανε παροιμίες, ποιήματα, αποσπάσματα από την ελληνική λογοτεχνία: Μαλακάση, Καρκαβίτσα, Πηνελόπη Δέλτα, Θέμο Ποταμιάνο...

Αλλά, διάβολε, γραμματική και συντακτικό μαθαίναμε. Δεν την αποτασσόμασταν μετά βδελυγμίας! Ούτε βγαίνανε αυτά τα λειψά σε μυαλό περίεργα όντα να μη διορθώνουν τα λάθη για να μη δημιουργήσουν, λέει, στα παιδιά ψυχολογικά τραύματα!!!

Αυτά τα βιβλία της "Γλώσσας"... Τα απόλυτα ξεράσματα, γραμμένα στο πόδι από αστοιχείωτους - αργόμισθους δημοσίους υπαλλήλους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Όλα συγκεχυμένα με μια ψευδεπίφαση κουλτούρας της πυρκαγιάς, γεμάτα λάθη και διδασκόμενα από εξίσου αστοιχείωτους δασκάλους να στέλνουν σωρηδόν τα παιδιά στα ιδιαίτερα μαθήματα απ' την Α' Δημοτικού! Τι αίσχος!

Αστερόεσσα είπε...

Μια ανακολουθία παντού! Και στα Γυμνάσια το ίδιο!
Θυμάμαι βιβλίο Γλώσσας Α' Γυμνασίου να έχει κεφάλαιο για τα "γλωσσήματα" και τα "μορφήματα" και τις Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες!

Ώπα! Αυτά τα έκανα στο Πανεπιστήμιο. Αλλά και χωρίς αυτά μια χαρά ήξερα να γράφω και να διαβάζω από πριν.

Τώρα κάνουν εισαγωγή στη Γλωσσολογία, τρομάρα τους (!) χωρίς να έχουν διδάξει γραμματική. Είμαστε σοβαροί;;;

Το ίδιο και κάποια βιβλία του ΟΕΔΒ Γαλλικών. Από τα βοηθητικά ρήματα être, avoir και parler στην Α' Γυμνασίου κατευθείαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στα Carmina Burana και τον Carl Orff!!! Μάθανε όλην την γαλλικήν και φτάνανε στην Τρίτη Γυμνασίου να γράφουνε εκθέσεις για το Μαρσώ στα γαλλικά!

Αλλά πότε έγινε και κάτι σοβαρό σ' αυτή τη χώρα; Μετά μιλάμε για Παιδεία!!!

Αστερόεσσα είπε...

Έγινε πριν από κάποια χρόνια ολόκληρο θέμα για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού.
Της Δ' Τάξης η Αρχαία Ιστορία που ήταν για πέταμα;

Συγχίζομαι.

Αν ζούσα στην Ελλάδα και είχα παιδί, θα το θεωρούσα εγκληματικό να το στείλω στο Δημοτικό. Καλύτερα θα του τα δίδασκα η ίδια. Αλλά θα με χώνανε μέσα για εγκληματική αμέλεια ποιοι; Οι εγκληματίες.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Εγώ τον έστελνα σχολείο, έπαιζε και έκανε παρέα με τα παιδιά και διαβάζαμε μαζί το
απόγευμα.
Δεν είναι να τον έχεις όλη τη μέρα στο σπίτι, δεν κάνει.

Αστερόεσσα είπε...

E, αν ήταν να διαβάζετε μετά μαζί, γιατί να πήγαινε και σχολείο;

Ας διαβάζατε μαζί και μετά ας τον έστελνες για παιχνίδι κάπου κατευθείαν.

Δεν την καταλαβαίνω αυτή τη λογική του "διαβάζω το παιδί". Εμένα δε με "διάβασαν" ποτέ. Μόνο απαγγελία με δίδασκε η μαμά μου για να μάθω να διαβάζω εκφραστικά και τέλος.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Ο καθένας δίνει την δική του ερμηνεία "στο διαβάζω το παιδί"
Έμείς συζητούσαμε επί του θέματος (έκθεση, νεολληνικά, μαθηματικά) πρίν ανοίξει το βιβλίο.
Μετά μόνος του και ότι φτιάξει.
Στα λάθη δεν διόρθωνα, αλλά αναρωτιόμουνα το αντίθετο.
Μήπως και μετά τον άφηνα να επιλέξει, ενώ διάβαζ εφημερίδα ή βιβλία.
Κάναμε και προπόνηση μαζί!
Ότνα εγώ έκανα κοιλιακούς, αυτός έπρεπε να προλάβει να περάσει κάτω από το σώμα μου:)

Μήπως να δοκιμάσεις την μεθοδό μου;
Λίγο "διάβασμα", "αλλά σπίθας".
Να δεις τι καλό που θα σου κάνει!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Στα μαθηματικά είχα άλλη αντίληψη.
Δεν λύναμε ασκήσεις, αλλά παίζαμε με την ταχύτητα της αντίληψης π.χ.
Και την ανάπτυξη της επαγωγικής σκέψης.

Από 3χ3, μετά στο 3χ 13( το σπάζαμε σε 3χ10 καο προσθέταμε το 3χ3.
Έτσι χωρίς χαρτί κάναμε άσκηση ταχύτητας και παίζαμε με 23χ 30

23χ36, π.χ
Δηλαδή το 23 το σπάζαμε σε 20, δηλάδή 2χ10.

2Χ36= 72, βάλε και ένα 0 =720.
Το κρατάμε στο μυαλό, αργά όμως αυτό είναι το μυστικό
το ξαναλέμε:"ΚΡΑΤΆΜΕ ΤΟ 720"
ΤΏΡΑ:
Μένει το 3χ36=
3χ3=9 (χ10)=90 και 3χ6=18 =108

720+108 =828, απλό.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Οχι σαν τον Ασκαρ που θέλει(έτσι σχολίασε, στο ποστ του) να σε βάλει να τρέχετε και να πηδάτε στην ανηφορά, μαζί:)
Πρόσεχε Λενάκι, αυτός θέλει να σε παρασύρει στον...ανήφορο και όχι στον κατήφορο!

tovenito είπε...

παρελάσεις κάνουν στη δανία όπως οι δικές μας;
έχω την εντύπωση ότι από τις σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες, όπως θέλουμε να λεγόμαστε κι εμείς, μόνο η γαλλία έχει κάτι αντίστοιχο..

Αστερόεσσα είπε...

@ Σπίθα
Μάλιστα. Και τι θες τώρα; Να κάνεις εσύ κοιλιακούς κι εγώ να τρέχω να προλάβω να περάσω από κάτω; Και τι να προλάβω; Μη μου φύγει ο ιπτάμενος δίσκος; :Ρ


@ tovene592
Δεν έχει, παιδί μου παρελάσεις εδώ. Ούτε εθνικές γιορτές. Άντε καμιά παράτα για τη βασίλισσα σε κανένα βασιλικό βαφτίσι, γάμο ή κηδεία.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Τοβενίτο, γιατί παιδί μου να μην δούμε τους νεολαίους/ες μας;

Τι παρέλαση να κάνουν στην Ισπανία;
Θα γίνει εμφύλιος.

Στην Ιταλία τι να γιορτάσουν;
Μουσολίνι ή την Μαφία;

Στη Γερμανία;
Τον Χίτλερ ή την ομάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ

Καλά η Δανία έχει την Ελένη, αλλιώς...

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Ελενη, τότε να μου κάνεις εσύ μάθημα και να διαβάσουμε παρέα!

Αστερόεσσα είπε...

"Aυτός που με χαρά παρελαύνει στη μουσική κατά σειρές και στοίχους, έχει ήδη την περιφρόνησή μου. Του δόθηκε εγκέφαλος κατά λάθος, αφού γι' αυτόν ο νωτιαίος μυελός θα ήταν υπεραρκετός." -Albert Einstein