Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Δεύτερο Μάθημα Νέας Ελληνικής διά Ρεμάλια ή Πώς θα Αποφύγουμε να Δολοφονήσουμε τα «-τε / -ται» μας


Howard Pyle, Σχολείο του Παλιού Καιρού στην Πενσυλβανία, 1881, Ιδιωτική Συλλογή. © Bridgeman Art Library



Ανοίγουμε τα ματάκια μας. Δε φωνασκούμε. Δεν πετάμε σαΐτες στην τάξη. Δίνουμε βάση:


Ενεργητική Φωνή:

Ενικός Αριθμός

α' πρόσωπο: εγώ βαρά
β' πρόσωπο: εσύ προσέχ-εις
γ' πρόσωπο: αυτός με γράφ-ει
γ' πρόσωπο: αυτή φτύν-ει

Πληθυντικός αριθμός

α' πρόσωπο: εμείς παίζ-ουμε
β' πρόσωπο: εσείς ακού-τε
γ' πρόσωπο: αυτοί βόσκ-ουν τα πρόβατα
γ' πρόσωπο: αυτές ψωνίζ-ουν


Μέση ή Παθητική Φωνή

Ενικός Αριθμός

α' πρόσωπο: εγώ κοιμά-μαι
β' πρόσωπο: εσύ βαριέ-σαι
γ' πρόσωπο: αυτός ξύνε-ται
γ' πρόσωπο: αυτή χασμουριέ-ται

Πληθυντικός Αριθμός

α' πρόσωπο: εμείς αγαπι-όμαστε
β' πρόσωπο: εσείς χτυπι-έστε
γ' πρόσωπο: αυτοί ξυρίζ-ονται
γ' πρόσωπο: αυτές χτενίζ-ονται

Τι παρατηρούμε;

Καλά κρασιά! Αφήστε, θα το πω εγώ.
Παρατηρούμε ότι:

1. Στην ενεργητική φωνή η κατάληξη του β' προσώπου πληθυντικού γράφεται με ε.
2. Στην παθητική ή μέση φωνή η κατάληξη του γ' προσώπου ενικού γράφεται με αι.


Μπερδεμένο!
Ας το απλοποιήσουμε. Πάμε πάλι απ' την αρχή.

-Πόσοι ακούνε;
-Πολλοί. Άρα, ε

-Πόσοι ξύνονται;
-Ένας. Αυτός ξύνεται.
-Πόσοι χασμουριούνται;
-Μία. Αυτή χασμουριέται. Άρα, αι

Δηλαδή: Πολλοί κάνουν κάτι; → ε
Ένας παθαίνει κάτι; → αι
Ή
Εσείς κάνετε κάτι; → ε
Αυτός ή αυτή παθαίνει κάτι; → αι

Πάμε τώρα σε μια πανδυσκολούρα. Ο πληθυντικός ευγενείας όταν είναι ομόηχος με το γ' πρόσωπο ενικού της μέσης ή παθητικής φωνής. Όχι πανικός! Με γλύκα, αγάπη, νάζι και υπομονή!

Παράδειγμα:

-Χαίρετε. Τι κάνετε;
-Καλά, ευχαριστώ.

Γιατί βάζουμε ε;
Γιατί, εσείς χαίρετε. (β' πρόσωπο πληθυντικού)

Ενώ:

Χαζογελάει και χαίρεται.

-Ποιο χαζογελάει και χαίρεται;
-Το χαζό παιδί που είναι χαρά γεμάτο. Αυτό. (γ' πρόσωπο ενικού)

«Χαίρεται η φύσις όλη

-Ποια χαίρεται;
-Η φύση. Αυτή. (γ' πρόσωπο ενικού)

(Σιγά μη χαίρεται, αλλά λέμε τώρα)

Ο παππούς χαίρεται.

-Ποιος χαίρεται;
-Ο παππούς. Αυτός. (γ' πρόσωπο ενικού)

(-Γιατί χαίρεται ο παππούς;
-Διότι κατάφερε κι αυτό το μήνα να τη σκαπουλάρει με τη σύνταξη των 300 ευρώ. Σκυλί ατάιγο ο παππούς. Να του την κατεβάσουμε στα 100 ευρώ, γιατί θα μας θάψει όλους!)

Το εμπεδώσαμε;

(Εμένα μου λες;)

Άντε, πάρτε τώρα και μία άσκηση για το σπίτι.




Theodor Hosemann, Δάσκαλος εν ώρα ξυλοδαρμού, περί το 1842, © Bildarchiv Pruessischer Kulturbesitz


Άσκηση:

Να βάλετε ε ή αι εκεί που πρέπει στα ανθολογήματα της Νέας Ελληνικής:

1. Πού θα πάτ_ το Σαββατοκύριακο;

(Δημώδης φράση)



2. Γιατί χαίρετ_ ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα,
γιατί λάμπει ο ήλιος έτσι, γιατί φέγγει έτσι η μέρα;

(Πατριωτικόν άσμα επί Μεταξά)


3. Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις,
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκαλο με το λουρί στο σβέρκο,
νάτη πετιέτ_ από ξαρχής.

(Γιάννης Ρίτσος, 18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας)


4. Πατάω ένα κουμπί
και βγαίνει μια χοντρή
και λέει στα παιδάκια νιξ φαΐ .
Θα πάω να το πω
στον Ερυθρό Σταυρό
πως είσαστ_ συνένοχες κι οι δυο.

(Κατοχικόν άσμα)


5. Η ρούμπα, παιδί μου χορεύετ_
με πολύ σφιχτά τα μπούτια.
Πρέπει να πάθετ_ σύγκαμα.
Αν δε συγκαείτ_
δε μάθατ_ ποτέ ρούμπα
προσέξτ_ το αυτό
Θέλω να κουνηθείτ_… έτσι… με κέφι
Άλλα θα λέτ_, άλλα θα καταλαβαίνουμε
Άλλα θα νομίζετ_ κι άλλα θα νομίζουν αυτοί
Έτσι είναι
Πολύ γιαχνί, πολύ ρούμπα
Και θα λέτ_
Είναι υπεράνω χρημάτων

(Λίνα Νικολακοπούλου, Ανωτάτη Ρουμποειδής Σχολή)


6. Στο καφενείον "Η ΕΛΛΑΣ" ο σαλτιμπάγκος
πουλά τα νούμερα φτηνά
δραχμή τα ακροβατικά
οι αλυσίδες δωρεάν
το πήδημα θανάτου δυο δραχμές
χωρίς σκοινιά, περάστ_ κόσμε.

(Κ. Χ. Μύρης, Καφενείον 1950)


7. Του Διογένη πιάσετ_ αμέσως το φανάρι,
κι᾿ ελάτ_ να γυρέψουμε κανέναν αρχηγό·
αλλα καθένας μας, θαρρώ, είν' αξιος να πάρη
την αρχηγίαν κόμματος, ακόμη δα κι᾿ εγώ.
Για τα πρωτεία ξεψυχά κάθε Ρωμιός λεβέντης,
μόνον αυτός πρωθυπουργός, μόνον αυτός αφέντης.


Μας λείπει ένας αρχηγός;... πενήντα ξεφυτρώνουν,
το ένα κόμμα χάνετ_;... θα έβγουν άλλα δέκα·
όλοι για το αξίωμα του αρχηγού μαλλώνουν,
κι᾿ ίσως αργότερα μας βγη ᾿ς τη μέση και γυναίκα.
Αλλά κι᾿ εγώ ο αφανής των Αθηνών πολίτης
ελπίζω πως καμμιά φορά θα γίνω Κυβερνήτης.

(Γεώργιος Σουρής, Αρχηγοί)


8. «Μην τ᾽ αγγίξτ_, γιατί θε να γνωρίσετ_
το βουλιασμό της αθωότητός σας,
και πλέον δε θα μπορέσετ_ να ζήσετ_
ευτυχισμένοι στον παράδεισό σας.
Τα᾽ φτιασ᾽ ο Διάολος, κι είναι διαολεμένα.
Άστ_ τα εκεί. Του τα᾽ χω αμαχεμένα»

(Ανδρέας Λασκαράτος, Γιατί τα τάλαρα τα λένε τάλαρα)




ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!




___________________




Συναφής Ανάρτηση: Εκλαϊκευμένον Μάθημα Νέας Ελληνικής διά Ρεμάλια



© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα 27 Νοεμβρίου 2008

buzz it!

35 σχόλια:

akrat είπε...

γκλουπ...
γκλουπ...
γιατί με στήνεις στον τοίχο??

Αστερόεσσα είπε...

Xμμ...
Μου έχουν ξαναπεί ότι είμαι πάνσκληρη, αλλά βασικά κάτω απ' τη φλούδα μου, που δε μασιέται, κρύβεται η ευαίσθητη και τρυφερή καρδιά ενός μαρουλιού και βάλε. ~☺~

tovenito είπε...

επειδή έχω φάει φασολάδα ζητώ προκαταβολικά επιείκια

1.ε
2.αι
3.αι
4.ε
5.αι, ε, ε, ε, ε, ε, ε, ε, ε
6.ε
7.ε, ε, αι
8.ε,ε, ε, ε, ε

ε;

b|a|s|n\i/a είπε...

το επόμενο μάθημα να είναι για το -ια -εια. σαν να λέμε επιείκεια ανήψι. λολ. εμένα πάντως πάντα με μπερδεύει για δευτερόλεπτα το παρόν και το παρών.

Αστερόεσσα είπε...

@ Tοβενίτο....
Φτου σου... να μην αβασκαθείς, καμάρι μου!



@ Ό,τι πει ο b|a|s|n\i/a!

Λοιπόν, εν τάχει για το παρόν -ών

-ο παρών (του παρόντος, τον παρόντα κλπ.)
-η παρούσα
-το παρόν

Αλλά:

Δίνω το παρών (=Φωνάζω "παρών")

AA είπε...

ΟΜΩΣ:

Γειά σου Τέν-Τέν... ΑΛΛΑ
Γειά σας Ταίν-Ταίν...που είναι ο Μιλού;

Αστερόεσσα είπε...

Mην μπερδεύουμε τα μαθήματα!

Αυτό θα το μάθουμε, όταν κάνουμε γαλλικά.
Θα έχουμε και εποπτικό υλικό:

-Tintin en Amérique
-Tintin au pays des Soviets
-Tintin au pays de l'or noir
-Tintin au Tibet...

κ.ά. πολλά! ~☺~

AA είπε...

Εξέλαβων...

Όσο αφορά το θέμα του post...Καλοί όλοι αυτοί οι κανόνες και κατα κάποιο τρόπο (μαγικό) τους μάθαμε και κατα κάποιο τρόπο (αβίαστα) τους παραβιάζουμαι (<-μόλις).

Το θέμα είναι...γιατί είναι έτσι και γατί επέζησε έτσι η ωρθωγραύεία μας;

Κάποιο λόγο θα είχε η συλλογική μας μνήμη όταν έφτιαχνε τη γλώσσα και τα στοιχεία της.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Ο toveenaie592...
Ε,εεε, κυρία, κυρία
Πετάει σαΐταις με καρφίτσαις!!!


Ο b|a|s|n\i/a
Κυρεία, κυρία (ει, ή ι )
Είναι παρόν προς το παρών!

Αστερόεσσα είπε...

@ ΑΑ,

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σκέψη!!! Έμπρακτη απόδειξη ότι και το πιο "χαβαλεδιάρικο" ποστ μπορεί να μας κάνει να σκεφτούμε "παπάδες"!
Συνθέτω το ερώτημα:

"Γιατί είναι έτσι η γλώσσα και γιατί επέζησε έτσι... Κάποιο λόγο θα είχε η συλλογική συνείδηση, όταν έφτιαχνε τη γλώσσα και τα στοιχεία της".

Για να πάμε στο ερώτημα γιατί η γλώσσα είναι έτσι, θα πρέπει να ανατρέξουμε στην ιστορία της γλώσσας, με παρελκόμενα τη γλωσσολογία, τη μορφολογία της γλώσσας, τα δομικά της στοιχεία, την παραγωγή λέξεων και τις γλωσσικές οικογένειες και φυσικά να μελετήσουμε την ιστορική ορθογραφία των λέξεων μέσα από τη διαχρονία της γλώσσας και τον πολυμορφισμό της μέσα απ' τα συγχρονικά της φαινόμενα.

Για την ελληνική ιδιαίτερα γλώσσα (και αυτό όχι για λόγους γλωσσικού σωβινισμού, αφού κάθε λαός με μεγάλη ιστορία μπορεί να υποστηρίξει αντίστοιχα φαινόμενα για τη δική του γλώσσα) ισχύει και ίσχυε για πάρα πολλούς αιώνες, μην πω χιλιετηρίδες, το φαινόμενο του γλωσσικού διμορφισμού:
Διάκριση δηλαδή μεταξύ της γλώσσας των λογίων, των ιερατείων και της καθομιλουμένης, της καθημερινής ή λαϊκής γλώσσας -που οδηγούσε πάντα σε διχασμούς. (Όχι δεν είναι φαινόμενο του πρώιμου 20ου αιώνα η διαμάχη μεταξύ "καθαρής" και "δημοτικής". Είναι φαινόμενο παμπάλαιο).

Για την κλασική π.χ. Αθήνα γνώμονας "σωστής" γλώσσας ήταν τα έπη του Ομήρου. Για τους Αλεξανδρινούς χρόνους η "αττική κοινή" διάλεκτος. Σε αυτό να προσθέσουμε την πολυμορφία που παρουσιάζει η ίδια η γλώσσα μέσα απ' τη συγχρονία της με την ποικιλία των ελληνικών διαλέκτων.

Ποια τελικά είναι η σωστή ορθογραφία ή η σωστή γλώσσα;

Οποιαδήποτε κάθετη απάντηση ενέχει το ρίσκο να μας οδηγήσει σε μια στείρα διαμάχη "καθαρής" (λόγιας γλώσσας) και "χυδαίας" (ή καθομιλουμένης) και να μας κάνει να αγνοήσουμε το ζητούμενο, που είναι ο απλός Αριστοτέλειος κανόνας κοινής λογικής: Το σκέπτεσθαι και η ικανότητα εύρους της σκέψης μας, η συνδυαστική γλωσσική φαντασία ή η ικανότητα εμβάθυνσης σε μία έννοια βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το γλωσσικό μας πλούτο, αφού η ακριβής χρήση όρων παράγει φιλοσοφία (de profundis θέση).

Η γλώσσα είναι ζωντανή. Αλλάζει, εξελίσσεται. Αλλά όσο περισσότερο την κατέχουμε σε βάθος, τόσο περισσότερο ελεύθεροι είμαστε ως όντα σκεπτόμενα, οπότε και η φράση του Σολωμού "σάματις μου έμεινε τίποτε άλλο, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα" αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα.

☺ ☺ ☺

Αστερόεσσα είπε...

@ Σπίθα,
Πώς λέγεται αυτός που είναι μαζί τούβλο + καρφί; :Ρ

ria είπε...

κυρία, κυρία, εγώ τα ξέρω, πρέπει να γράψω και το διαγώνισμα?

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Τούβλο + καρφί= εε, εε...
χμμ...

Ασκαρ!!!

AA είπε...

Νομίζω οτι ξεκάθαρα δεν μπορούμε να μιλάμε για σωστό ή λάθος. Ο γλωσσικός διμορφισμός ή τουλάχιστον η διαμάχη μεταξύ καθαρεύουσας και δημοτικής που μπορώ να πώ οτι έχω ακούσει τουλάχιστον μου φαίνεται περισσότερο τοπική (στο χρόνο) διαμάχη παρά θέμα της γλώσσας στη κλίμακα του χρόνου που την επιρρεάζουν.

Εγώ θα πρότεινα κάτι διαφορετικό όσο αφορά το γιατί είναι η γλώσσα έτσι όπως είναι, χωρίς να έχω πρόσβαση στην ορθογραφία των λέξεων ανα τους αιώνες....το οποίο είναι αρκετά ενδιαφέρον και μπορεί να γίνει σχετικά εύκολα απο τη στιγμή που τα κείμενα υπάρχουν σε ψηφιακή μορφή.

Ο γραπτός λόγος απαιτεί ένα μέσο. Πέτρα, μάρμαρο, πινακίδα απο πυλό, πάπυρος...άντε στη καλύτερη περίπτωση χαρτί. Αυτά τα μέσα ταλαιπωρούντε, φθείροντε, χαλάνε...το "έχεις πιρούνια" μπορεί να γίνει "έχει σπιρούνια" και το νόημα να ξεφύγει τελείως.

Ίσως το αί, ε, η, ή, υ, οί, εύ, έβ, έφ να είναι ένας τρόπος για να μπορείς διαβάζοντας ένα ελλειπές χαραγμένο στο μάρμαρο κείμενο να καταλάβεις περισσότερα για το μήνυμα που μεταφέρει, απο οτι αν δεν είχες εφαρμόσει αυτούς τους κανόνες της γλώσσας. Και όχι μόνο στο μάρμαρο...σε κάθε μέσο που φθείρεται και θέλεις να κρατήσεις κάποια γνώση για να τη μεταφέρεις στο χρόνο.

Όμως...αν ισχύει αυτό το πράγμα πρέπει να αναλογιστούμε γιατί έχουν επιζήσει οι λέξεις έτσι όπως έχουν επιζήσει....γιατί δεν έχει επιζήσει μια λέξη που να μοιάζει με αρφενοπατικερματισταξεριβαρβανομαρτιβερολίστανο;

...Είναι προφανές. Είναι δύσκολο να τη θυμάσαι...να τη διατηρήσεις, να τη μάθεις σε κάποιον άλλο.

Όμως δεν είναι δύσκολο και να θυμάσαι και να διατηρείς τόσους συνδιασμούς που παράγουν τον ίδιο ήχο;

Άρα λοιπόν, ίσως υπάρχει ένας συμβιβασμός ανάμεσα στην ικανότητα της γλώσσας να "διορθώνει" λάθη, να μπορείς να τη θυμάσαι αλλά και να είναι αρκετά πολύπλοκη για να εκφράσει αυτό που θές να πείς.

Δεν ξέρω γιατί είναι τα Ελληνικά έτσι όπως είναι. Γιατί γιατί και όχι γιατή, γιατεί, γιατοί, γιατύ...όμως αν πάς να το εξηγήσεις ίσως πιάσεις τον εαυτό σου να λέει.."Γιατή θα ήταν θηλυκό, γιατεί θα ήταν ρήμα, γιατοί θα έπρεπε να έχει νόημα πλυθηντικού και το γιατί δεν είναι ουσιαστικό..."...Δηλαδή, να διορθώνεις "λάθη".

Δεν ξέρω γιατί είναι τα Ελληνικά έτσι όπως είναι, αλλά νομίζω οτι θα πρέπει κάπως να διδασκόμαστε τον κανόνα πίσω απο την ορθογραφία και όχι την ορθογραφία την ίδια...Να μη κοιτάμε το δάχτυλο δηλαδή, να κοιτάμε αυτό που μας δείχνει.

Δεν ξέρω...μόνο υποψίες έχω...και έχω ήδη την υποψία οτι το τράβηξα πολύ.

Αστερόεσσα είπε...

@ Σπίθα...

Και πώς λέγεται το καρφί^2? :Ρ



@ Ρία,

Εσύ αναλαμβάνεις τμήμα. Θα βλέπουν τις θείες αυτές γάμπες κι ίσως στρωθούνε να διαβάζουνε. Αν δε διαβάζουν, θα το λες σε μένα κι εγώ θα τους βαράω. :D



@ AA,

Έχει επιζήσει τεράστια ελληνική λέξη αποτελούμενη από 171 γράμματα.
Η λέξη είναι:

λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυ-
ποτριμματοσιλφιοκαραβομελιτοκατακεχυμενο-
κιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτο-
κεφαλλιοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφη-τραγανοπτερύγων


από τις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη, που αναφέρεται σε είδος φαγητού.
(Τη χώρισα με παύλες για ευνόητους λόγους).

Οι κανόνες της ορθογραφίας παίζουν ρόλο καθαρά πρακτικό κι εγκλώβισαν και τις παλιότερες γενιές, που προσκολλήθηκαν στο γράμμα του νόμου και όχι στην ουσία.

Το να διδαχθεί σωστά η γλώσσα είναι ένα ζητούμενο. Αλλά ... όταν η λεξιπενία είναι τόσο εμφανής και τα άτομα που ειδωλοποιούνται είναι κατά κανόνα οι αστοιχείωτοι, το να ζητάει κανείς σωστή διδασκαλία της γλώσσας είναι το κερασάκι στην τούρτα. Τι θα γαρνίρεις, όταν δεν υπάρχει τούρτα; Και καλά οι κάθε λογής κ.κ. Αρναούτογλου, Μενεγάκη, Λαμπίρη, η σάρα και η μάρα... Αλλά μήπως και ο Σημίτης, που ήταν και πρωθυπουργός στο κάτω - κάτω της Ελλάδας, μιλούσε και σωστά ελληνικά;
... Μελαγχολώ όταν βλέπω την ασχετοσύνη και την απαιδευσία να θεσμοθετούνται και το πλήθος από κάτω να χαζογελάει και να μην τους παίρνει με τις ντομάτες.
Τελοσπάντων...

tovenito είπε...

ο σπίθας ψεύδετΕ! λολ
δεν πετάω σαϊτες. μόνο γνώση μοιράζω (έχω πάρει από τη θεία)

AA είπε...

"αναφέρεται σε είδος φαγητού."
Μπελαλίδικο ακούγεται...

"όταν η λεξιπενία είναι τόσο εμφανής και τα άτομα που ειδωλοποιούνται..."
Αυτό μπορεί να καταλήξει σε ατέλευτη αναδρομή...Η κότα έκανε τ' αυγό ή το αυγό την κότα; :-D


"Μελαγχολώ όταν βλέπω την ασχετοσύνη και την απαιδευσία να θεσμοθετούνται..."
Προτείνω να ιδρύσουμε μια σέκτα με σκοπό την αφύπνηση του "Γιατί", τη καταπολέμηση του "έτσι" και λογότυπο τη ντομάτα.
:-D

Μην μελαγχολείτε όμως...
You can fool some people some time, but you can't fool all the people all the time: (Όχι απο Lincoln όμως...απο Marley)

Αστερόεσσα είπε...

@ AA,
Ευχαριστώ για το Marley.



@ tovene592,
Είσαι ένα αγγελούδι!
Το ξέρω, παιδί μου ότι δεν πετάς σαΐτες.
Άλλη φορά όμως όταν πετάς γνώσεις, μην τους βάζεις μπροστά και καρφίτσες. :Ρ

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αυτή την παθητική φωνή ... πολύ την πάω!

Κυρά δασκάλα, επειδή εδώ μέσα υπάρχουν και προχωρημένα γεροντορόμελα, γίνεται να μας θυμίσεις τις βαρίες και τις υπογεγραμμένες;

Αστερόεσσα είπε...

Καλώστον το γέροντα!
Λοιπόν, παππού:

Σε γενικές γραμμές, υπογεγραμμένη παίρνει η κατάληξη της δοτικής, όταν λήγει σε φωνήεν διαφορετικό από ι ή όταν δεν περιέχει ήδη το ι αυτό σε δίφθογγο, για να δηλώσει ένα ανεπαίσθητο ι στην προφορά των λέξεων.

Και, όλες οι οξυνόμενες λέξεις που τονίζονταν στη λήγουσα έπαιρναν βαρεία, εκτός κι αν ακολουθούσε σημείο στίξης.

Αλλά αυτά είναι μοντερνισμοί! Μήπως εννοούσες να θυμηθούμε το μυκηναϊκό αλφάβητο; :Ρ

Αστερόεσσα είπε...

Άσε που αν ήξερες και τους κανόνες προσωδίας, οι τόνοι είναι άχρηστοι. Σημειολογικό σύστημα των αλεξανδρινών φιλολόγων που έδιναν στα παιδόπουλα "λυσάρι" να μάθουν πώς προφέρονται οι λέξεις, αφού η ελληνική εξαπλώθηκε σ' όλες τις κατακτημένες απ' τον Αλέξανδρο περιοχές.

Υποψιάζομαι, παππού Ασκάρ, ότι το κόλλημά σου και με τα ευαγγέλια, που είναι γραμμένα σε "κακά" ελληνικά, όταν η ελληνική έγινε η lingua franca, πρέπει να έχει να κάνει και με την ηλικία σου, η οποία με τα συναφή συνευρήματα υπολογίζεται μεταξύ 2ου και 3ου μ.Χ. αιώνα. :Ρ

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Διαδικασία!
Ο Ασκαρ έβαλε ένα σοβαρό θέμα,
κυρία μου!


μὴν καταργεῖτε τὴν ὑπογεγραμμένη
ἰδίως κάτω ἀπὸ τὸ ὠμέγα
εἶναι κρῖμα νὰ ἐκλείψει
ἡ πιὸ μικρὴ ἀσέλγεια
τοῦ ἀλφαβήτου μας

Αστερόεσσα είπε...

Διαβάζεις και Ντίνο Χριστιανόπουλο, Σπίθα, παιδί μου;

Έχει και συνέχεια αυτό:

"...
κάθε φορὰ ποὺ νομίζω πὼς σ᾿ ἔχω στὸ χέρι
βλέπω πόσο ὁ ἔρωτας εἶναι ἀχειροποίητος
"

takis είπε...

greeklish kai pali greeklish...i opos alios grafetai...

Αστερόεσσα είπε...

Σωστά το έγραψες, Τάκη, αλλά δεν ασέλγησες! Πού είναι η υπογεγραμμένη σου;
Και καλά, βρε αδερφέ, μην βάζεις στο ω υπογεγραμμένη. Αλλά ούτε καν ένα ο ανάμεσα σε δύο w, να έχουμε τουλάχιστον ένα "wow" ?

Τρελός του Χωριού είπε...

Γλώσσα
Η μητέρα της Γνώσης
Νιστέρι οι ήχοι της .Μπορούν να χαρίσουν ποιότητα ζωής ή και να την καταστρέψουν

ria είπε...

δεν πρόκειται να ξεχάσω τον πρωθυπουργό σημίτη να λέει "υπάρχει φως στην άκρη του τουνέλου!"

Myrto είπε...

Πάνω που είμαι έτοιμη
να δείξω τη άριστη
γνώση στην Ελληνική
γραμματική ένας μικρός
δαίμονας πετιέτΕ απο
το πουθενά και μου ψιθυρίζει

"Δεν έχουν σημασία
τα ΑΙ , Ε όσο δεν έχεις
μάθει με το νου σου
να τα ξεχωρίζεις"

Τι σου ναι οι μικροί
διάβολοι ε??

σε όλα Ε μέχρι να μάθω
την διαφορά ...

Καλημέρα αστερόεσσα..:):)

Αστερόεσσα είπε...

@ Mέρεεμ,

Σ' έλε ε; Δελεδέ έτσε;

Πέντε κ' έπε σ' εντεκρέζε
με λεχτέρε στεμετέ,
επερέφενε δεκρέζε,
τεπενέ σε χερετέ.

Δέξε εθένετε στελέζε
κέθε θέε σε πτεχέ
κε μεζέ σε χερετέζε
τες πετρέδες ε πτεχέ


(Εεέννες Πελέμες) ????

Ε; ~☺~



@ Ρία,

Σου αντιγράφω απ' το άλλο μου ιστολόγιο, κομμάτι μιας ανάρτησης με τίτλο Όνειρα,
ένα πχιοτικό όνειρο που είχα δει γύρω στα 30 μου με το Σημίτη.

[...(Το είδα πριν από κάποια χρόνια, όταν ακόμη πρωθυπουργός ήταν ο Σημίτης).

Ανηφόριζα λέει την Ιπποκράτους. Ξαφνικά βλέπω απέναντί μου το Σημίτη αλαμπρατσέτα με τη Δάφνη.

-Κύριε Πρόεδρε, του λέω κι αυτός χαζογελάει... Δε νοείται ο εκλεγμένος εκπρόσωπος του ελληνικού λαού να κακοποιεί τόσο βάναυσα την ελληνική γλώσσα. Αλλά, μου επιτρέπετε, βιάζομαι, θα σας υποβάλλω τις σκέψεις μου σε σχετικό υπόμνημα.

Και το είπα λέει αυτό μέσα στον ύπνο μου, γιατί ένοιωθα επιτακτική την ανάγκη τουαλέτας. Κάπου ψηλότερα στην Ιπποκράτους ήταν υποτίθεται ένα δημόσιο ουρητήριο, σαν αυτά που έχουν τα χωριά, με γαντζάκι στην πόρτα. Τρέχω προς τα κει, μπαίνω μέσα και μ’ ανακούφιση κατουρούσα και κατουρούσα....

Ξύπνησα μούσκεμα.
...
]

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Kόπιασε πάλι, σου έχω νέο υλικό για ανάλυση!

Αστερόεσσα είπε...

Tην τρέλα μου μέσα! Είχες μια φωτογραφία, στην αναλύσαμε με μυθιστόρημα.
Κάθε μισή ώρα θα κάνεις update με άλλες δυο φωτό; Έχουμε και δουλειές.
Κάτσε και περίμενε. Δεν αδειάζω τώρα!

Κι άλλη φορά τις αιτήσεις σου στο τσατοκούτι παραπλεύρως! Τι το έβαλα;
Για να έρχονται μέσα στο σπίτι απ' τη θάλασσα χωρίς να ξεπλύνουν την άμμο; Τσάμπα θα σφουγγαρίζω;

Ανώνυμος είπε...

asta la vista baby...I'l be back! Idiaitera mathhmata paradidete KYRIA mou?

habilis είπε...

!!!
Κυρία-Κυρία , είμαι ένα ρεμάλι αδιάβαστο ,δεν θά το ξανακάνω...

Dimitra Andritsiou είπε...

Άσκηση:

Να βάλετε ε ή αι εκεί που πρέπει στα ανθολογήματα της Νέας Ελληνικής:

1. Πού θα πάτε το Σαββατοκύριακο;

(Δημώδης φράση)


2. Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα,
γιατί λάμπει ο ήλιος έτσι, γιατί φέγγει έτσι η μέρα;

(Πατριωτικόν άσμα επί Μεταξά)


3. Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις,
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκαλο με το λουρί στο σβέρκο,
νάτη πετιέται από ξαρχής.

(Γιάννης Ρίτσος, 18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας)


4. Πατάω ένα κουμπί
και βγαίνει μια χοντρή
και λέει στα παιδάκια νιξ φαΐ .
Θα πάω να το πω
στον Ερυθρό Σταυρό
πως είσαστε συνένοχες κι οι δυο.

(Κατοχικόν άσμα)


5. Η ρούμπα, παιδί μου χορεύεται
με πολύ σφιχτά τα μπούτια.
Πρέπει να πάθετε σύγκαμα.
Αν δε συγκαείτε
δε μάθατε ποτέ ρούμπα
προσέξτε το αυτό
Θέλω να κουνηθείτε… έτσι… με κέφι
Άλλα θα λέτε, άλλα θα καταλαβαίνουμε
Άλλα θα νομίζετε κι άλλα θα νομίζουν αυτοί
Έτσι είναι
Πολύ γιαχνί, πολύ ρούμπα
Και θα λέτε
Είναι υπεράνω χρημάτων

(Λίνα Νικολακοπούλου, Ανωτάτη Ρουμποειδής Σχολή)


6. Στο καφενείον "Η ΕΛΛΑΣ" ο σαλτιμπάγκος
πουλά τα νούμερα φτηνά
δραχμή τα ακροβατικά
οι αλυσίδες δωρεάν
το πήδημα θανάτου δυο δραχμές
χωρίς σκοινιά, περάστε κόσμε.

(Κ. Χ. Μύρης, Καφενείον 1950)


7. Του Διογένη πιάσετε αμέσως το φανάρι,
κι᾿ ελάτε να γυρέψουμε κανέναν αρχηγό·
αλλα καθένας μας, θαρρώ, είν' αξιος να πάρη
την αρχηγίαν κόμματος, ακόμη δα κι᾿ εγώ.
Για τα πρωτεία ξεψυχά κάθε Ρωμιός λεβέντης,
μόνον αυτός πρωθυπουργός, μόνον αυτός αφέντης.


Μας λείπει ένας αρχηγός;... πενήντα ξεφυτρώνουν,
το ένα κόμμα χάνεται;... θα έβγουν άλλα δέκα·
όλοι για το αξίωμα του αρχηγού μαλλώνουν,
κι᾿ ίσως αργότερα μας βγη ᾿ς τη μέση και γυναίκα.
Αλλά κι᾿ εγώ ο αφανής των Αθηνών πολίτης
ελπίζω πως καμμιά φορά θα γίνω Κυβερνήτης.

(Γεώργιος Σουρής, Αρχηγοί)


8. «Μην τ᾽ αγγίξτε, γιατί θε να γνωρίσετε
το βουλιασμό της αθωότητός σας,
και πλέον δε θα μπορέσετε να ζήσετε
ευτυχισμένοι στον παράδεισό σας.
Τα᾽ φτιασ᾽ ο Διάολος, κι είναι διαολεμένα.
Άστε τα εκεί. Του τα᾽ χω αμαχεμένα»

(Ανδρέας Λασκαράτος, Γιατί τα τάλαρα τα λένε τάλαρα)

Δασκάλα, πως τα πήγα; Πέρασα, ξαναμένω στην ίδια τάξη;;

Αστερόεσσα είπε...

@ habilis, παιδί μου...

Δεν πειράζει. Είναι άρρωστη η μανούλα σου και πεινάν και τα παιδάκια σου;

(Πες ναι!)




@ Αμελοδήμητρα, εύγε!

Θα σου δώσουμε το απουσιολόγιο και θα επιβραβεύσουμε την επιμέλειά σου.
Να είσαι, κόρη μου, βεβαία ότι όλοι οι φιλομαθείς και μελετηροί στο σχολειό και στη ζωή προκόβουν!