Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Της Μηλιάς τα Παπουτσάκια. Παραλλαγή σε μια Παραλογή


Αlbrecht Dürer, Αδάμ και Εύα, 1507, Museo del Prado, Μαδρίτη


Για τις ανάσες αυτών που νυχτωδούν πόθους αστραίους κι αυγινούς.


Ήταν Μηλίτσα στο γκρεμό με μήλα φορτωμένη,
τα μήλα της λιμπίστηκα μα το γκρεμό φοβόμουν[1].
-Αν θες να φας τα μήλα μου και το γκρεμό φοβάσαι,
σ’ εσέ θα πω να στέρξουνε κόκκινα μηλαράκια.
Κι απ’ τα κλαδιά θα πέσουνε, σε σένα θα κυλήσουν.
Και για να μη ματώσουνε των μήλων οι πατούσες,
παπούτσια θα φορέσουνε καινούργια απ’ τον τσαγκάρη
κόκκινα σαν το δέρμα τους, κόκκινα σαν τους πόθους
κόκκινα σαν το αίμα σου και σαν κρασί Αυγουστιάτη.
Κι απ’ τα κλαδιά επήδησαν τέσσερα μηλαράκια,
φορέσαν τα παπούτσια τους και προς εμένα στέρξαν.
Κι από το χέρι μ’ έπιασαν και σε χορό με σύραν
χτυπώντας τα τακούνια τους στους ήχους βιολιτζήδων.

____________


[1] Το δημοτικό τραγούδι όπου στηρίχτηκε η δική μου παραλλαγή είναι το γνωστό:
Μηλίτσα που ‘σαι στο γκρεμό με μήλα φορτωμένη
τα μήλα σου λιμπίζομαι, μα το γκρεμό φοβούμαι.
-Σαν το φοβάσαι το γκρεμό έλα απ’ το μονοπάτι.
Το μονοπάτι μ’ έβγαλε σε μια παλιοεκκλησίτσα
εκεί ‘ταν τρία μνήματα, τα τρία αράδα – αράδα,
δεν τα ‘δα και τα πάτησα στα μάτια και στα φρύδια.
Ακούω το μνήμα να βογκά, βαριά ν’ αναστενάζει.
-Ποιος είν’ αυτός που με πατεί στα μάτια και στα φρύδια;
Αν είναι νιος να χαίρεται, αν είναι παλικάρι
κι αν είναι κανας γέροντας, χρόνος να μην τον εύρει.


© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen, 3 Iουλίου 2008

20 Ikariotikos (Pa...

buzz it!

22 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

ώπα!
για τις ανάσες...

Αστερόεσσα είπε...

Μη μου πεις τώρα ότι πρέπει να τις κρατήσουμε! Θα σκάσουμε!
(Και να μου το έλεγες βέβαια, έχω κάνει και yoga. Αναπνοές σε τέσσερις χρόνους, ανωθωρακικές, μεσοθωρακικές, διαφραγματικές, πλήρεις, ωκεάνειες...)~☺~

b|a|s|n\i/a είπε...

άσχετο!
ούτε τον ήχο βλέπεις, ούτε το βίντεο; μήπως καταλάθος έχεις πατημένο τίποτα mute, ή κλειστό τίποτα στο volume control; intenet explorer χρησιμοποιείς ή κάτι άλλο;
βασικά το τραγούδι ήθελα να βάλω. το βίντεο το βρήκα από το youtube. καλό είναι, ταιριαστό. αυτά! λολ

Αστερόεσσα είπε...

Τίποτα από τα παραπάνω. Πουλήθηκε η τηλεφωνική εταιρεία που έχει αναλάβει το Internet και χρειάζομαι ένα επιπλέον εξάρτημα στο άλλο επιπλέον που μου έστειλαν. Άρα για κάποιο διάστημα θα είμαι "κουφή". Ευτυχώς που δεν είμαι και άλαλη! ☺

Μιμης Ζερβος είπε...

durer με δημοτική παράδοση..όλο εκπλήξεις...

Αστερόεσσα είπε...

@ μίμης ζερβός
Πού σταματά το όριο του δημώδους και πού αρχίζει η ατομική δημιουργία; Καλωσήλθες! ☺

tony jakarta είπε...

Πόθος, Έρωτας και Θάνατος.

Αστερόεσσα είπε...

☺ To αλλάζω λίγο: Θάνατος - Πόθος - Έρωτας.
Ή: Θάνατος - Έρωτας - Πόθος.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Η..
Ερωτας- πάθος,
έρωτας-πάθος,
έρωτας-πάθος.

Αστερόεσσα είπε...

Κι ο Πόθος ή ο Θάνατος πού πάνε; Είναι μέρος του τριπτύχου. Αναπόσπαστο.

tony jakarta είπε...

Προτιμώ το πρώτο που έγραψες.
Με την ανακύκλιση ...
αν υπάρχει

Γιά να κατεβάσεις στον σκληρό σου βιντεάκια τύπου youtube και να μπορείς να τα βάλεις στο blog σου πήγαινε εδώ.

http://www.youtubehack.net/

επέλεξε download as MPG video file

καλύτερα.

Αστερόεσσα είπε...

@ tony jakarta, δεν έχω πρόβλημα με βιντεάκια. Απλώς, ένα παροδικό πρόβλημα με τον ήχο, που θα λυθεί σε λίγες μέρες.

Πάμε στο θέμα: Συνήθως πόθος γεννά τον έρωτα. Δεν αποκλείεται όμως και έρωτας να γεννά πόθο.

tony jakarta είπε...

Ο αμοιβαίος πόθος του φωτός προς το σκοτάδι , του ζεστού πρός το κρύο, του αρσενικού προς το θηλυκό,
φέρνει την βίαια ένωσή τους που είναι ο έρωτας.Ο έρωτας πάντα προυποθέτει δύο και δημιουργεί ζωή.
Η βίαια αυτή ένωση μοιραία καταλαγιάζει τις αντίθετες δυνάμεις και έρχεται η εξισορρόπιση καιο θάνατος.
Παλιγγενεσία ;

Αστερόεσσα είπε...

Ναι, αλλά πίσω απ' όλα αυτά υπάρχει επίγνωση του θανάτου. Άρα, ο θάνατος με οδηγεί στον έρωτα διά του πόθου ή ο έρωτας στον πόθο.
Ωραία, σε απτό ανθρώπινο επίπεδο όλα στο θάνατο καταλήγουν. Αλλά τι ένταση θα είχε ο πόθος μου και τι βάθος ο έρωτάς μου, αν όλα δεν ξεκινούσαν απ' το θάνατο;

Αστερόεσσα είπε...

Kαι μια και μου αρέσουν οι Χαΐνηδες, υπάρχει ένα τραγουδάκι τους, στηριγμένο πάνω σε Κρητική μαντινάδα:

Ο Έρωντας κι ο Θάνατος
ίδια σπαθιά βαστούνε
κι οι δυο με τρόπο ξαφνικό
και ύπουλο χτυπούνε.

tony jakarta είπε...

Η τραγωδία της επίγνωσης του θανάτου είναι ανθρώπινη.
Πόθος έρωτας θάνατος και δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής με απασχολεί πολύ τώρα τελευταία ,όταν δεν διονυσιάζομαι φυσικά.
Αμα βάλω τις σκέψεις μου σε μία σειρά θα κάνω σχετική ανάρτηση στο blog.

Αστερόεσσα είπε...

Xαχαχαχαχα! Θερμοδυναμική στον έρωτα;
Εντάξει, δε λέω όχι. Στις πρώτες αναρτήσεις μου το αναφέρω:
Χάρτινο Φεγγάρι (Της Αρχιμάγισσας το «σ’ αγαπώ»)

Σε εφαρμογή όμως νόμων φυσικής και στη φιλοσοφία του έχει ενδιαφέρον! ☺

tony jakarta είπε...

Γιατί όχι ο άνθρωπος μέσα στο σύμπαν ζεί, από τους νόμους διέπεται.
Εξ άλλου τα πάντα είναι ύλη.
Αυτή τη στιγμή αυτοσυνθέτω παίζοντας berimbau , σου αφιερώνω το κομμάτι.
Και λίγη κατανόηση παρακαλώ, προχθές αγόρασα το berimbau αλλά έχω θέληση και θα το μάθω.Πού θα πάει

Αστερόεσσα είπε...

☺ Ευχαριστώ, να είσαι καλά! Πες ότι το ακούω και πες ότι είσαι και βιρτουόζος.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Τον θάνατο δεν τον ξέρω
και τι να πώ γι'αυτό.

Το πάθος είναι έντονο πόθος,
εμπεριέχει το πασχίζω, και αγωνίζομαι για κάτι. Είναι στάση ζωής ..
και εραστής του βιώνω

Ο πόθος είναι, έντονη επιθυμία και εκδληλώνει..διάθεση, ίσως και ανεκπλήρωτη να μείνει, αν δεν έχεις ..πάθος.

Αστερόεσσα είπε...

@ σπίθα, ωραία τοποθέτηση. Μου άρεσε.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

:))