Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

Sensualisisimo

Όσες φορές σκεφτόμουν το θάνατο ή ο θάνατος χτύπαγε την πόρτα του σπιτιού μου, η αυτόματη επιθυμία μου και σκέψη ήταν: θέλω να κάνω έρωτα. Τώρα. Χωρίς να με νοιάζει ούτε το ερωτόλογο ούτε αν η ιστορία θα είχε συνέχεια. Όμοια όπως ένας άντρας.

Φωτογραφία Waclaw Wantuch


Δεν μπόρεσα ποτέ μου να καταλάβω τις γυναίκες που σ’ όλα τους τα ζευγαρώματα απαιτούν ως προϋπόθεση το τριαντάφυλλο ή το να κάτσουν και ν’ ακούσουν ή να πουν την ιστορία της ζωής τους ή να εκθέσουν τις ευαισθησίες τους... Προς τι; Χάσιμο χρόνου. Έχει ο άλλος ευαισθησίες; Ωραία. Κι εγώ έχω. Δεν είμαι ψυχαναλύτρια κανενός. Κι ούτε χρειάζεται όλες τις φορές να ανοίξεις κουβέντα για την ποίηση ή τη φιλοσοφία. Δε θα συνουσιαστείς για να λάβεις μέρος σε συμπόσιο για την ποίηση του Μαγιακόφσκι, διάολε! Ούτε για την «αίσια έκβαση», που τις περισσότερες φορές συνεπάγεται με το στεφάνι.

Τα στεφάνια τα αποφεύγω επιμελώς. Στην πραγματικότητα το στεφάνι της κηδείας μου είναι αυτό που θέλω ν’ αποφύγω, για το δάφνινο της δόξας δε θα έλεγα όχι· δε γίνεται σ’ όλα τα στεφάνια όχι να λες κι έχω κι εγώ, όπως όλοι, τη δόση ματαιοδοξίας μου.

Κάποια ζευγαρώματα είναι άγευστα, ανούσια, περνούν και τα χρόνια, λες δε γίνεται και να σκορπίζομαι, ακούς δυο κουβέντες λες μέσα σου, τώρα να δεις που θα μου πει αυτό... Και το λέει. Και μετά πάλι λες, τώρα θα κάνει ετούτο και περιμένει από εμένα να κάνω το άλλο. Και κάνει ετούτο και κάνεις κι εσύ το άλλο. Ακριβώς όπως το σκέφτηκες, χωρίς καμιά παραλλαγή. Και μέσα σου γελάς και λες, κοίτα να δεις! Αν είμαι δα κι ο προφήτης του βαθμού του οργασμού μου, άστον να πάει στα κομμάτια, αν είναι να μοιάζει με της αγελάδας. Καλύτερα να μουγκρίσω σαν άνθρωπος κι ένας άνθρωπος μουγκρίζει καλύτερα, όταν παραμιλάει από έρωτα.


© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen, 18 Iουνίου 2008

buzz it!

32 σχόλια:

balabala bambaluna ( pink, of course ) είπε...

ΜΕΝΑ ΑΝΑΠΟΔΑ, ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΘΑΝΑΤΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΜΙΑΝ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΚΑΝ ΕΡΩΤΑ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΤΕΝΙΖΩ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.
ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΤΟ ΤΑΦΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΛΥΓΜΟ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ!
Β.Β.

Αστερόεσσα είπε...

Ίσως δεν έχεις ζήσει με άνθρωπο ακρωτηριασμένο και παράλυτο για χρόνια, που να σαπίζει ζωντανός και να είναι πρώτου βαθμού συγγενής, όπου ο δικός σου ρόλος οφείλει να είναι ενεργός. Τις καλησπέρες μου.
Ε.Κ.

Αστερόεσσα είπε...

Γίνομαι εξαιρετικά καχύποπτη, όταν βλέπω να προβάλλονται υπερευαισθησίες. Αυτό που έχω δει μέχρι σήμερα στα 40 μου χρόνια είναι η επιβεβαίωση τής φράσης του Oscar Wilde:
"Eυαίσθητος είναι αυτός, που επειδή ο ίδιος έχει κάλλους, πατάει πάνω στα πόδια των άλλων".

tovenito είπε...

3 υστερόγραφα
θέλω πληροφορίες για τον μαγιακοφσκι! λολ
το χρήμα πολύ εμίσησαν, τη δόξα ουδείς!
σκέφτεσαι συχνά τον θάνατο;;;λοοοολ

Αστερόεσσα είπε...

I. Υστερόγραφα περί Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, Ρώσου Φουτουριστή ποιητή:
Υστερόγραφο Νο 1
Yστερόγραφο Νο 2
Yστερόγραφο Νο 3

II. Περί Θανάτου απαντώ διά της φράσεως του Επίκουρου:
"Αυτό το οποίο είναι το χειρότερο όλων των κακών, ο θάνατος, δεν είναι τίποτα για μας, γιατί όταν υπάρχουμε δεν υπάρχει θάνατος, κι όταν υπάρχει θάνατος, εμείς δεν υπάρχουμε".
α. Όταν συνουσιάζεται κάποιος, υπάρχει.
β. Γυναίκες σπάνια αντιμετωπίζουν βαθύ υπαρξιακό φόβο, γιατί τεκνοποιούν και μέσω της γέννας και του ότι δίνουν ζωή, λειτουργούν ως διάμεσα στον κύκλο λίμπιντος - γέννηση - θάνατος.
γ. Δεν έχω τεκνοποιήσει.
δ. Δεν είναι απαραίτητος όρος η τεκνοποίηση, ακόμη και για μια γυναίκα, για να απαντηθούν υπαρξιακοί φόβοι.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αυτό με τον έρωτα και τον θάνατο, συνέβη και σε μένα... τεσπα...

Η αλήθεια είναι ότι στο φλερτ και στις σχέσεις έχει χαθεί ο αυθορμητισμός, η πρωτοτυπία και το απροσδόκητο! Είμαστε όλοι προβλέψιμοι, επαναλαμβανόμενοι και βαρετοί!
Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις...

Αστερόεσσα είπε...

Aσφαλώς θα χαθεί η πρωτοτυπία και το φλερτ, όταν υπάρχει προσκόλληση στο προσδόκιμο.
Αν αφαιρέσουμε τον τελευταίο όρο, τα πράγματα αλλάζουν.
Ομοίως αλλάζουν και με τον έρωτα. Να περπατάς και να παραμιλάς. Τότε τίποτα δεν είναι προβλέψιμο.
Υπάρχει ένα Ινδιάνικο παιχνίδι:
Σου δίνω ένα καρβέλι, μου δίνεις κάτι ίσης αξίας με το καρβέλι.
Σου δίνω κάτι μεγαλύτερης αξίας, το ανταποδίδεις κλπ.
Στο τέλος το μεγαλύτερο πράγμα που έχεις να δώσεις είναι η ίδια σου η ζωή.

Πολλά παζαρέματα, έχουν γίνει στον ερωτικό τομέα. "Σε αγαπάω, επειδή θα με παντρευτείς, έχεις φράγκα, κύρος, όνομα κ.ο.κ.". 'Η έφτασα σε ηλικία να ερωτευτώ κι ερωτεύομαι για να μην είμαι εκτός (θέμα αυτοπροβολής). Κι όμως. Ο έρωτας σε στέλνει στ' άστρα.

Αστερόεσσα είπε...

Kι υπάρχει κι ένας ακόμη όρος που δίνει χρώμα και χτυποκάρδι. Το να παίζεις παιχνίδι επί ίσοις όροις. Προδικασμένο είναι συνήθως το αποτέλεσμα, όταν παίζει ας πούμε η Α' Εθνική με τη Δ' Κατηγορία (χωρίς βέβαια να αποκλείονται εκπλήξεις και outsiders).
Eίναι ίδιο ας πούμε να αυτοαποκαλείσαι κυνηγός και να χτυπάς τσίχλες και το ίδιο να κυνηγάς αγριογούρουνα; Στη δεύτερη περίπτωση δεν ξέρεις καν αν θα επιστρέψεις ζωντανός για να φας το θήραμα. Μπορεί να σε έχει φάει αυτό. Ε, εκεί να πω "χαλάλι του".

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ είπε...

ΩΜΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΡΑΦΕΙΣ ! ΚΑΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΜΑΣΑΝΕ ! ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΛΗΠΤΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΘΑ'ΛΕΓΑ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ,ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΟΡΕΣ ! ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΩΡΗΘΩ ΚΑΙ ΚΟΛΑΚΑΣ ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ........

Αστερόεσσα είπε...

Χαχαχαχαχα! Τελικά σκιάζω! Δε νομίζω όμως ότι λέω και κάτι που κάποιος, έστω κι ενδόμυχα, δεν έχει σκεφτεί. Απλώς το δηλώνω γραπτώς κι επώνυμα κι είναι ελαφρώς ασύνηθες για γυναίκα.

Αστερόεσσα είπε...

Aν θεωρήσουμε αυτή την ανάρτηση ψυχαναλυτική, να πω ότι στην πραγματικότητα, ακόμη κι αν ξέρω να γίνομαι κυνική και να σαρκάζω, και λόγω βιωμάτων δεν πείθομαι καθόλου εύκολα ή αν προικίστηκα με κάποια ευθυκρισία ώστε να διακρίνω το γνήσιο από το fake στη σφαίρα του επιστητού μου με σχετική ευκολία, η βία και ο ωμός κυνισμός είναι πράγματα που με τρομάζουν. Γι' αυτό και ζω αρκετά με τη φαντασία μου. Εκεί παίζω μπάλα εγώ με τα υλικά μου. Από τη στιγμή δε που με κάποιο τρόπο ποιείς την ουτοπία σου (όποια κι αν είναι αυτή, από ένα παραμύθι, σκεπτολόγιο ή στίχο) και της δίνεις μορφή (εν προκειμένω δημοσιεύεις το κείμενό σου), αποκτά και υπόσταση.
Άρα, καθόλου κυνική δεν είμαι. Τουναντίον. Ρομαντική σε βαθμό κακουργήματος. ☺

zero είπε...

Ο θανατος ειναι ενα περασμα... απο τον κοσμο των ζωντανων στον κοσμο των νεκρων. (λεμε τωρα)
Ο Ερωτας ειναι Θεος, ενα περασμα κι'αυτος. (βαθυστοχαστο)

Επι ισοις οροις παιχνιδι με σενα, αγαπητη μου, ειναι κομματακι δυσκολο.
Θα επρεπε να ειμαι, τουλαχιστον... ο φον Καραγιαν. (και δεν ειμαι)

Μπορω ομως να ειμαι ενας ΝαπολεωΝ Βοναπαρτης, προς χαριν του φλερτ... μαζι σου.

Και φυσικα, νομοτελειακα και αμειλικτα, θα οδηγηθω... στο Βατερλω μου.

Αστερόεσσα είπε...

1. Να, κάτι τέτοια ακούω και το διαστροφικό μυαλό μου, αντί να σταθεί στο Ναπολέοντα ως ιστορικό πρόσωπο, πάει στην παλιά διαφήμιση της τηλεόρασης με το σλόγκαν "Τι κρατάει ο Ναπολέων;"
Kι ερωτώ η παναθώα: Τώρα φταίω εγώ;

2. Ο Ναπολέων ήταν αυτός που έδιωξε την Ιωσηφίνα κι όχι η Ιωσηφίνα το Ναπολέοντα.

3. Δεν είμαι η Ιωσηφίνα.

4. Ο Herbert von Karajan έχει διευθύνει και την 3η του Μπετόβεν, τη γνωστή Ηρωϊκή, που γράφτηκε για το Βοναπάρτη, άσχετα αν ο Λούντβιχ απογοητεύτηκε όταν το ίνδαλμά του από δημοκράτης στέφτηκε αυτοκράτορας.

zero είπε...

1) φταις.
2) του εδειξαν αποδειξεις πως τον απατουσε.
3) εισαι η Ελενη. Για χαρη σου εγινε ολοκληρος Τρωικος πολεμος.
4) ισως ενας Αυτοκρατορας να ειναι πιο δημοκρατης... απο εναν δημοκρατη που ξαφνικα αποκτα εξουσια.

(ξερω τι κρατα στα χερια του ο ΝαπολεωΝ)
(χαχαχαχαχαχα)
(παναθωα... καλοο)

Αστερόεσσα είπε...

1. Εντάξει, πετάει ο γάιδαρος.
2. Παπάρια. Ο Ναπολέων δεν είχε αφήσει θηλυκό για θηλυκό, δε δικαιούτο να ομιλεί και επιπλέον η Ιωσηφίνα δεν μπορούσε να του εξασφαλίσει διάδοχο.
3. Το κρατώ, μου κολακεύει τη ματαιοδοξία, άντε να σου πω κι ένα "Αχ, καλέ, πώς τα λέτε, πώς τα λέτε!"
4. Δημοκράτης ήταν που απέκτησε ξαφνικά εξουσία και καβάλησε και μεγάλο καλάμι.

Στα υπόλοιπα, no comment. ☺

zero είπε...

Σιγα βρε...
ακους εκει no comment...
σιγα δεν ειπα και τιποτα.
Την εχω δει την διαφημιση, ματια εχω και βλεπω, αυτια εχω και ακουω... στομα εχω και λαλια δεν εχω.

zero είπε...

Καντο... Αχ! καλε μου.
Κολακευει την δικια μου ματαιοδοξια αυτο.
Επι ισοις οροις.
Ετσι δεν ειπες?

Αστερόεσσα είπε...

Kαλά. Θα σε σκέφτομαι και θα είσαι η πηγή έμπνευσής μου στη νέα ελεγεία μου για το Μακρόκοσμο.

(Φτάνει τόσο;)

Τα υπόλοιπα στο έπος.

Αστερόεσσα είπε...

By the way... Η Καλλιόπη είναι η Μούσα της επικής ποίησης.
Καλλιόπη λέγεται κι ένας ειδικός τόπος στη φρασεολογία των φαντάρων. Δένει και μ' αυτό που κρατά ο Ναπολέων. Ταμάμ! Ιδού το έπος! Ecce Homo! ☺

b|a|s|n\i/a είπε...

θες να κάνεις έρωτα, όσες φορές σκέφτεσαι τον θάνατο ή ο θάνατος χτυπά την πόρτα του σπιτιού σου, για να πεις ότι εσύ είσαι ζωντανή.
ή να νοιώσεις ζωντανή. να πεις στον θάνατο εγώ ζω ή αν με πάρεις αύριο, τώρα, να ζήσω το τελευταίο μου λεπτό.
και μετά ξεχνιέσαι. και στον επόμενο θάνατο, πάλι ξυπνάς. αυτό κάνει ο θάνατος. σου θυμίζει να ζεις.
όπου εσύ, και εσύ εσύ και όλοι όσοι έχουν δει τον θάνατο.
υπάρχουν ζευγαρώματα που σου τρυπάνε το κορμί.
υπάρχουν ζευγαρώματα που σου τρυπάνε την ψυχή.
υπάρχουν ζευγαρώματα που στα τρυπάνε όλα.
υππάρχουν ζευγαρώματα που δεν σου τρυπάνε τίποτα.
αυτό και αν είναι χάσιμο χρόνου.
το τίποτα.

Αστερόεσσα είπε...

@ b|a|s|n\i/a ... Mεγάλη κουβέντα! Ομίλησες!

zero είπε...

Η ποιηση της πρωτης Καλλιοπης εχει αμεση σχεση με την ποιηση της δευτερης καλλιοπης.
Ειναι ευρεως γνωστο πως αρκετοι δημιουργοι εχουν ιδεες οταν βρισκονται στην δευτερη καλλιοπη.
Υπαρχει εξηγηση στο φαινομενο αυτο.
Ακομα και μαθηματικη.
(δεν σου κανω τον εξυπνο, σοβαρα μιλαω. Αν ειχα περισσοτερες γνωσεις γυρω απο τα καλλιτεχνικα, θα μπορουσα να σου δωσω και παραδειγματα. Δεν κανω πλακα τωρα, σοβαρολογω. Και οντως υπαρχει εξηγηση)

Καλησπερα Αστροφεγγια.

Ανώνυμος είπε...

δεδομενου οτι στα πολυ σοβαρα θεματα ποτε δεν βρισκω κατι ευστοχο να πω, οχι πριν σκεφτω καλα τουλαχιστον, περασα να πω οτι το τραγουδι σου ειναι παρα πολυ ωραιο.

Αστερόεσσα είπε...

@ Xαχαχα, zero, το ξέρω. Ένας φίλος μου μαθηματικός π.χ. στη δεύτερη Καλλιόπη κάνει στα πλακάκια του μπάνιου του ανάλυση πρώτων όρων, αριθμών γεννητόρων κλπ, κλπ.
Δεν υποτιμώ τίποτα. Τα πιο σπουδαία πράγματα εξάλλου προήλθαν από κάτι φαινομενικά γελοίο.

@ Να 'σαι καλά, nag! Καλό σου απόγευμα! ☺

Αστερόεσσα είπε...

Μιλώντας πάντως γενικά, απολογιστικά κι εμπειρικά, αυτό που θα μπορούσα να πω είναι ότι μόνο όταν έχεις επίγνωση και εμπειρία θανάτου μπορείς να κατανοήσεις την έννοια του έρωτα σε όλα του τα επίπεδα.
Αυτό δεν είναι δικό μου αποστάλλαγμα σοφίας του οποίου διεκδικώ πατρότητα. Εμπειρικά έφτασα σ' αυτό το συμπέρασμα, αλλά είναι πρόδηλο απ' τη γενιά π.χ. των καταραμένων στη Λογοτεχνία και την Ποίηση των Μπωντλέρ - Ρεμπώ - Βερλαίν ή και Λόρκα, Καλλιτέχνες σαν το Μοντιλιάνι, μυθιστοριογραφία του Ζωρζ Μπατάιγ μέχρι και τις διδασκαλίες του Λιαντίνη.
Η προτεραιότητα στο δίπολο έρωτας - θάνατος δίνει προβάδισμα στο θάνατο: Πάει θάνατος - έρωτας κι όχι το ανάποδο. Η αναστροφή των εννοιών δε σε φέρνει ποτέ σε σημείο να κατανοήσεις ή να βιώσεις τον έρωτα.
Αυτό στην πράξη και βίωση δεν είναι καθόλου εύκολο ή εύπεπτο. Απ' τη στιγμή που αποφασίζεις να το βιώσεις και να είσαι σ' αυτή την αρχή συνεπής και ειλικρινής, την έβαψες. Η ζωή σου γίνεται κόλαση. Αλλά και το αποτέλεσμα, όταν πετύχει το γλυκό είναι θεσπέσιο!

zero είπε...

Χμμ... εισαι πολυ ψαγμενη εσυ.
Συμφωνω μαζι σου απολυτα.

Αστερόεσσα είπε...

☺ Ευχαριστώ πολύ. Το κατά δύναμιν. Έχουμε βάλει το Μυ-α/ε-λό μας να δουλέψει.

zero είπε...

Ναι, φαινεται αυτο.
Δεν κρυβεται.

zero είπε...

Αυτο το ποστ σου ακομα το διαβαζω.
Εχεις βαλει και αυτο το λινκ-αναφορα μεσα... και διαβαζω και αυτο.
Δεν εχω καταφερει ακομα να σχολιασω πανω σε αυτο το ποστ.

zero είπε...

Αυτη η λογικη ακολουθια... Ερωτας- θανατος θανατος-Ερωτας...
με προβληματιζει.

Αστερόεσσα είπε...

Ε, καλά. Μη διοχετεύσουμε και όλο το μυ-α/ε-λό μας στον προβληματισμό. Δε χάθηκε κι ο κόσμος αν δεν βρούμε το νόημα της ζωής σήμερα. Ο Douglas Adams είχε πει ότι η σωστή απάντηση είναι 41. (Ασχέτως με το αν κανείς πια δε θυμόταν την ερώτηση) ☺

zero είπε...

Σωστο κι'αυτο.