To τάβλι είναι παιχνίδι των Ελλήνων προσφιλές, ιδίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Τάβλι παίζουν βεβαίως και οι Ευρωπαίοι, αλλά και οι Πέρσες, αφού η εφεύρεσή του αποδίδεται σ’ αυτούς. Τάβλι παίζει κι όλος ο κόσμος. Διαδόθηκε.Μια σωστή παρτίδα τάβλι παίζεται στις τρεις, πέντε ή επτά νίκες.
Τα παιχνίδια του είναι τρία. Οι πόρτες, το πλακωτό και το φεύγα.
Πόρτες. Το αμυντικό και οργανωτικό, ενίοτε δε και συντηρητικό. Πειθαρχημένο και πολεοδομικό. Τείχος εδώ, φουρούσια εκεί. Καταπέλτης εδώ, πολεμίστρες και καταχύστρες εκεί. Πεντάπορτα, εξάπορτα, πολιορκίες, αμπάρωμα στις ακροπόλεις. Χτύπημα ανελέητο απέξω, πολεμικοί ελέφαντες και ακροβολιστές.
Πλακωτό. Το επιθετικό και υπαινισσόμενο. Σε πιάνω εντός, δε γλιτώνεις. Σου κρατώ και την παραμάνα; Παραδίνεσαι άνευ όρων. Διπλή νίκη, θρίαμβος. Βεντέττα. Αν αλώθηκε κι η πόλη με τις πόρτες, εδώ εκδικούμαι. Vae victis!
Φεύγα. Το ευφυές και ταξιδιάρικο. Είσαι εκεί; Είμαι αλλού. Φτάσε με, αν μπορείς. Μαζεύω ήδη τα πούλια μου. Γελώ και παίζω και σου κλείνω το μάτι. Ακόμη δεν απογειώθηκες; Έφυγα και πήγα σε άλλους γαλαξίες. Πετώ, τραγουδώ και σου βγάζω αυθάδικα τη γλώσσα.
Υπάρχει τέλος και το γκιουλ, παιχνίδι αβανταδόρικο, που δεν προσμετράται στις νίκες. Παίζεται όπως και το φεύγα, αλλά η ειμαρμένη θα καθορίσει και τις πινελιές. Έφερες άσσους; Παίζεις μετά διπλές, τριπλές, ντόρτια, πεντάρες, εξάρες. Παίρνεις αμπάρριζα πριν ο αντίπαλος προλάβει να πει «επ, επ, πού πας;»
Οργάνωσα παρτίδα τάβλι με τα στοιχειά του σύμπαντος κόσμου.
Στις πόρτες πήρε το παιχνίδι ο Θεός. Στο πλακωτό ο Διάβολος. Στο φεύγα ο Έρωτας. Τέλος, όλοι έπαιξαν και μια παρτίδα γκιουλ και νίκησε ο Θάνατος.
Νομίζω, πως είναι φρόνιμο να αποφεύγονται τ’ αβανταδόρικα παιχνίδια με τα στοιχειά.
© Αστερόεσσα, Vejen, 26 Mαΐου 2008
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
Ελένη, έχω μάθει τάβλι 3 φορές και ξέχασα πως παίζεται και τις τρείς!!! Μετά από αυτό το κείμενο όμως, μάλλον θα το ξαναρχίσω... Όχι τίποτε άλλο, αλλά το παιχνίδι με τα στοιχεία πάντα με συναρπάζει: μαθαίνω τα όριά μου!
Yπάρχουν κι άλλες ιεροτελεστίες και τελετουργικά.
Η κασσετίνα πρέπει να είναι ξύλινη κι από καλό ξύλο, ν' ακούς επάνω τα πούλια και τον ήχο των ζαριών.
Το ξεσκονίζεις συχνά και από καιρού εις καιρόν περνάς από πάνω βαμβάκι εμποτισμένο σε λάδι. Για να γυαλίζει και να γλιστρά. Γυαλίζεις και τα πούλια. Φρόντισε να μην είναι πλαστικά. Κι αν είσαι μερακλής, στο λάδι του βαμβακιού, όταν γυαλίζεις το τάβλι σου, ρίξε και μερικές σταγόνες μέλι.
Μετά, όταν δεν παίζεις, τύλιξε την κασετίνα σε τσόχα μαλακή. Να αισθάνεται αγάπη και προστασία.
Ένα καλό στο τάβλι είναι ότι απενοχοποιεί και το λόγο. Σου βγάζει από μέσα σου την Αριστοφάνεια πλευρά σου.
Έχω ακούσει συχνά τον πατέρα μου να λέει στο σύντροφό του στο παιχνίδι:
"Είδες τι παπάρας είσαι;"
"Εγώ;", του 'λεγε ο άλλος. Πού δεν ξέρεις την τύφλα σου, κι έρχεσαι στο δάσκαλο να του μάθεις τι;"
"Παίζε, μπήξε - δείξε, ξημερώσαμε, μάθε να μετράς...."
...Τι πλάκα!
Μαθαίνεις πρώτα τους κανόνες του παιχνιδιού και μετά οφείλεις να παίξεις καλύτερα από τους άλλους, είπε ο Αϊνστάιν.
Μπορείς να μάθεις πολλά περισσότερα για τον άλλον μέσα από ένα παιχνίδι, είπε ο Πλάτωνας.
Είσαι μέσα στο παιχνίδι. Δεν μπορείς να νικήσεις. Δεν μπορείς να χάσεις. Δεν μπορείς να φέρεις ισοπαλία. Δεν μπορείς καν να εγκαταλείψεις το παιχνίδι.
Αλλά τα αβανταδόρικα παιχνίδια των στοιχειών είναι ύπουλα. Συκέ, στημένα, μιλημένα. Και τα ζάρια σημαδεμένα.
Και κάτι ακόμη για το τάβλι.
"Το τάβλι θέλει υπομονή, κι η γκόμενα κυνήγι", λέει ο λαός.
Η συνήθης τάση είναι διαφορετική. Κυνηγάμε στο τάβλι, αλλά και με τα ποθούμενα πρόσωπα τα κάνουμε πάλι μαντάρα ως κυνηγοί αδαείς. Επέλασις πλακωτού, και κάνουν πόρτες, όπως στις πόρτες και μετά φεύγουν, όπως στο φεύγα... Τώρα μάλιστα που και οι γυναίκες ανακτούν τις δυνάμεις των γιαγιάδων Αμαζόνων, της Πανγαίας και της θεάς Οφιούχου, τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ. Και χάνουν και οι γυναίκες πόντους, αλλά όλα θέλουν το σωστό χρόνο.
το αγαπημένό μου είναι οι πόρτες. τα δύο τελευταία, γνωρίζω μόνο το όνομά τους, αλλά δεν ξέρω πως παίζονται. συνήθως χάνω βέβαια.
Μάθε φεύγα. Χωρίς φεύγα ούτε πόρτες ούτε πλακωτό έχουν νόημα.
Καλά ... ο επίλογός σου ήταν θεϊκός!
όσο για το "πλακωτό", προσωπικά το παίζω πάντα μέχρι τέλους, ακόμα κι αν μου έχουν πιάσει την παραμάνα!
Βλέπεις, πάιζω τάβλι ... "φυλακίσιο"!
Την καλησπέρα μου γοργόνα...
Είναι ολόκληρο θέμα. Ίσως βγει σε καινούργια ανάρτηση. Εκεί κι αν έχει κανείς να πει πράγματα!
Την καλησπέρα μου και σε σένα!
Δημοσίευση σχολίου