Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Ο Ανέστης, η Νεράιδα κι η Άσπρη Γίδα

Ζούσε μια φορά ένας νερουλάς, ο Ανέστης, που είχε πηγάδι άπατο στην αυλή του κι απ’ αυτό προμήθευε νερό σε πέντε χωριά. Μια μέρα, εκεί που καθόταν κάτω απ’ την κληματαριά κι έπινε τσιπουράκι ακούει μια φωνή:

-Βουρ εδώ, βουρ κι εκεί, βουρ και παραπέρα
βούτα μέσα στο νερό να δεις μιαν άσπρη μέρα.

-Έλα Χριστέ και Παναγιά, λέει μέσα του, το τσίπουρο με πείραξε.

Την άλλη μέρα ψήνει καφέ, πάει να τον πιει κάτω απ’ την κληματαριά. Εκεί που πήγαινε να κατεβάσει μια γουλιά, ακούει πάλι τη φωνή:

-Βουρ εδώ, βουρ κι εκεί, βουρ και παραπέρα
βούτα μέσα στο νερό να δεις μιαν άσπρη μέρα.

-Άι σιχτίρ, τίποτα παιδιά θα παίζουν, σκέφτηκε ο Ανέστης και πήγε να αρμέξει τη γίδα.

Εκεί που γέμιζε την καρδάρα, γυρνάει η γίδα και του λέει:

-Βουρ εδώ, βουρ κι εκεί, βουρ και παραπέρα
βούτα μέσα στο νερό να δεις μιαν άσπρη μέρα.

-Αμ, εσύ είσαι πουλάκι μου, που μου μιλείς και λες και βουρ;

-Βουρ εδώ, βουρ κι εκεί, βουρ και παραπέρα
τράβα λίγο παρακεί, τι χάσκεις εδώ πέρα;

-Α, εσύ δεν έχεις το Θεό σου, λέει ο Ανέστης στη γίδα, σε βλέπω το Πάσχα σουβλιστή.

Η γίδα βέλασε.

-Μα το μπε και το μπε μπε, και το μεγάλο Τράγο
παλιά καθώς εβόσκαγα συνάντησα έναν μάγο
που μου ‘μαθε τα μυστικά της μοίρας να διαβάζω
και των ανθρώπων τις βουλές να τις εξιχνιάζω.

Ο Ανέστης έπεσε σε βαθειά περισυλλογή κι άρχισε να ρωτά τη γίδα πράματα και σε όλα εκείνη έδινε απόκριση. Με τα πολλά τη ρώτησε και σε ποια νερά να βουτήξει για να δει κι αυτός μιαν άσπρη μέρα, που οι σόλες των παπουτσιών του είχαν γίνει ένα με τη σάρκα του και δεν υπήρχε τριγύρω ανθρώπινη ψυχή να πει κι αυτός τον πόνο του, αφού κανείς δεν τον έβλεπε σαν άνθρωπο, πάρεξ σα νερουλά.

-Το και το, του λέει η γίδα, θα βουτήξεις μέσα στο πηγάδι.

-Παλαβό είναι το ζαγάρι, λέει μέσα του ο Ανέστης, αλλά από την άλλη σ’ όλα που τηνε ρώτησα πριν έδωσε απαντήσεις.

Το σκέφτηκε, το γύρισε, φτιάχνει μια τριχιά, την πέρασε απ’ το ζωνάρι του και μπήκε μέσα στο πηγάδι. Με το που φτάνει στον πάτο, βρίσκεται σε μια κοιλάδα κι ακούει γέλια και τραγούδια. Άλλος άνθρωπος στη θέση του ίσως ορρωδούσε, ο Ανέστης όμως δεν ήταν απ’ αυτούς που σκιάζονταν εύκολα.

Βγαίνει σ’ ένα ξέφωτο και βρίσκει τρεις νεράιδες να παίζουν. Μαντήλια δεν έβλεπε τριγύρω να τα κλέψει να τις κάνει να μιλήσουν, αλλά πολυμήχανος σκέφτηκε να στήσει ξώβεργες. Και πραγματικά, σε λίγο τσουπ! πιάνεται μια νεράιδα στην παγίδα.



William Bouguereau, Nymphes et Satyre, 1873, Sterling and Francine Clark Art Institute, Williamstown, Μασσαχουσέττη, Ηνωμένες Πολιτείες


-Δε σ’ αφήνω να πας πουθενά, λέει ο Ανέστης στη νεράιδα, αν δε μου πεις πώς θα δω μιαν άσπρη μέρα καταπώς μου είπε κι η άσπρη γίδα μου.

-Μόνο αν μου φέρνεις για δέκα μέρες γάλα απ’ τη γίδα σου την άσπρη, του λέει τότε η νεράιδα.

Τι να κάνει κι ο Ανέστης, κάθε μέρα άρμεγε τη γίδα και πήγαινε το γάλα στη νεράιδα.

-Πρώτα θα μ’ ελευθερώσεις, μετά θα πιεις το γάλα, κι άντε να ματαδείς τη γίδα σου, τον ορμηνεύει εκείνη.

Και πίνει ο Ανέστης το γάλα κι εδροσίστη κι αισθάνθη μέσα του μια φοβερήν ορμή.

Σκαρφαλώνει και το πηγάδι και πάει να βρει την αίγα.

Και με το που τη βλέπει ξύνει με το δεξί του ποδάρι τη γη κι ύψωσε το κεφάλι του κι οσμίστη τον αέρα. Κι είδε τη γίδα τη λευκή να του γελά και να του βελάζει κι αυτός σφόδρα ευχαριστήθηκε και δεν είδε που είχε μεταμορφωθεί σε τράγο λευκό. Και παντρεύτηκε ο Ανέστης τη γίδα και κάνανε κι αίγες πολλές και τραγιά και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.



© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen, 27 Mαΐου 2008
___________


La Rotta - The Dufay Collective

buzz it!

17 σχόλια:

Αστερόεσσα είπε...

Ορίστε, φίλε μου κατάσταση! Τους βάζεις τέλος τραγικό, δεν τους αρέσει, σου λένε "τη βρήκε από γυναίκα".
Τους βάζεις happy end, που ο ήρωας βρίσκει την υγειά του, πάλι δεν τους αρέσει. Αχαριστία!

b|a|s|n\i/a είπε...

ευτυχώς να πω ή δυστυχώς που δεν μιλάει ο μόμπυ;

Αστερόεσσα είπε...

Xαχαχαχαχα! Άσπρος πάντως είναι, n'est - ce pas?

Dimitra Andritsiou είπε...

Συμπέρασμα: Γίνε τράγος, βρες και μια κατσίκα να βρεις την υγειά σου. Ας τις νεράιδες, αυτές δεν πιάνονται...

Χμμ... λες γι'αυτό να μην σταυρώνω άντρα; Προτιμούν τις κατσίκες; (Και καλά, εγώ είμαι νεράιδα! :D Πφττ)

Αστερόεσσα είπε...

Tς, "σταυρώνω άντρα"! Ακούνε σταύρωση, φεύγουνε. Σου λένε "Κάτσε εκεί που κάθεσαι, γίδα και πάλι γίδα".

Dimitra Andritsiou είπε...

Λες αυτό να φταίει; Το λεξιλόγιό μου; Με προβληματίζεις! Ωχ, άλλη κακή λέξη!

Ν.Α. Λάμπης είπε...

Δεν ξέρω τί κάνεις ως αρχαιολόγος, αλλ' ως διηγηματογράφος σκίζεις.

{Διάβασα όλα τα μαγιάτικά σου. Τα απριλιανά σου άλλη φορά. Δεν νομίζω πάντως ότι θ' αλλάξω γνώμη...}

Και, ...by the way που λέει κι ο Κίμων, εκείνο το "σολιπσίστρια" τί τό 'θελες στον πάτο του «βιογραφικού»;
Με όσα ξέρω για τον όρο, δεν "κολλάει" στο «όλον» μπλόγκ (το μαγιάτικο τουλάχιστον...).

Αστερόεσσα είπε...

Nα 'σαι καλά. Τι άλλο όρο δόκιμο να επέλεγα για να πω ότι είμαι στην κοσμάρα μου;

Αστερόεσσα είπε...

To άλλαξα. Το έκανα φαντασιόπληκτη, γιατί το σολιψίστρια παραπέμπει και στο τομάρι και δεν είμαι και τόσο, δυστυχώς για την τσέπη μου.

tovenito είπε...

έπρεπε να πάει με την νεράιδα πάντως ο ανέστης

Αστερόεσσα είπε...

Eίχε διαβάσει το άλλο παραμύθι με το Γιάννη και τη Γοργόνα (Βλέπε H Παιδοφάγος) και σκιάχτηκε.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Τελικά έχει δίκιο ο σοφός λαός που λέει: "θα γυρίσει ο τροχός θα γαμήσει κι ο φτωχός"! Αυτό να εννοούσε άραγε;

Αστερόεσσα είπε...

Εξαρτάται από τον τροχό, υποθέτω. Τροχός είναι και ο τροχός μιας Landrover. Τροχός είναι και η ρουλέττα στο καζίνο. Τροχός ήταν και μεσαιωνικό βασανιστήριο. Τροχός είναι και η ανέμη της γριάς που δίνουμε κλώτσο στα παραμύθια για ν' αρχινήσει μια ιστορία. Οι πλανήτες στο σύμπαν χορεύουν σε τροχιά, στροβιλιζόμενοι ως τροχοί. Τροχό φτιάχνουμε κι όταν χορεύουμε τον Ικαριώτικο ή τον Πυρρίχιο. Εσύ για ποιον τροχό θα ήθελες να μιλήσεις;

Myrto είπε...

HΘικόν Δίδαγμα

Καλύτερα με τη γίδα
που γνωρίζεις
παρά με τη νεράιδα
που προσπαθείς
να ξεμυαλίσεις...

Αν όμως δεν προσπαθείς
το άπιαστο να αγγίξεις
πως το όνειρο
θα μπορεσεις να ξορκίσεις?

καλημέρα...

Αστερόεσσα είπε...

Όταν ακούω ανθρώπους να λένε "τα όνειρα δεν πιάνονται", γελώ. Όλα τα όνειρα πιάνονται, αν ξέρεις τον τρόπο να κλέψεις της νεράιδας το μαντήλι. Οι νεράιδες όμως φεύγουν, όταν οι αγαπητικοί τους πάψουν να ονειρεύονται.
Δεν κρατάς μια νεράιδα στο σπίτι για να σου σιδερώνει σώβρακα, διάολε!

Καλημέρα σου, Μύριαμ!

Thalassini είπε...

Πολύ ωραία η νεραιδοιστορία σου! Με νόημα!

Καλή σου μέρα!

Αστερόεσσα είπε...

Καλημέρα σου, κυρά του αγαπώ και της αγαπώς! Πολλές φορές οι ιστορίες σου μ' έκαναν να ονειρευτώ!