Dante Garbriel Rossetti, Lady Lilith, μεταξύ 1868 και 1873, Delaware Art Museum, Wilmington
Απέστειλαν, έμαθα, επιστολή εις την ακριβήν διεύθυνσιν του Παραδείσου, η οποία είναι:
Πειραματικό Οικολογικό Πάρκο
Τίγρη και Ευφράτη αριθμός 8
Μεσοποταμία
(Το Τίγρη και Ευφράτη, όπως λέμε Καραολή και Δημητρίου).
Τη διεύθυνση δεν την αμφισβήτησα, την έψαξαν προ εμού οι επαΐοντες.
Την επιστολή την απηύθυναν στον κατηραμένον όφιν. Αντ’ αυτού απάντησε μια άγνωστη γυναίκα, ονόματι Λίλιθ. Στο φάκελλο επάνω έγραψε: Παραλήπτης άγνωστος.
© Aστερόεσσα
Αναρτήσεις
18 σχόλια:
Xρόνια σου πολλά Ελενίτσα!
Ευχαριστώ πολύ!!!
(Να εορτάσω την Ελένη της Σπάρτης, και το έξοχο λογοπαίγνιο του Ευρυπίδη "Ελένη, Ελένωρ, Ελέναυς, Ελέπτολις" να πω ναι!)
Να εορτάσω όμως και τη Φλαβία Ιουλία Ελένη εκ Βιθυνίας, όψιμη φανατική χριστιανή, της οποίας η αγιότης υπαγόρευσε να απαγορεύσει ως Αυγούστα στις γυναίκες της επικράτειας επί ποινή θανάτου να φέρουν ροζ χρώμα επάνω τους, επειδή ήταν το αγαπημένο της χρώμα και μόνο αυτή έπρεπε να το φορά;
Θα ήταν ντροπή μου!
Χρόνια Πολλά
μα κυρίως
Καλά και Δημιουργικά.
"Με φωνάζαν Storm
όταν απ'τη μήτρα λύκαινας γυναίκας
ξεπρόβαλε τ'αστραπόφερτο κορμί μου
και ανθίσανε τα σύννεφα σε γαλάζιο ουρανό
ως γεννούνται τα κύματα στα γαλήνια νερά
Πένθιμα χτυπούσαν οι καμπάνες,
όταν τα βογγητά τους ντύθηκα
στην κώμη ως στεφάνι
κι ήμουν εγώ, η Θύελλα ,
που τους ρηγάδες καταπόντισα
πίνοντας τις Αμαρτίες τους
ως το πιο γλυκόπιοτο κρασί.
Σπαθί τη γη τους διάβηκα
Μια λαίλαπα φωτιά ,
στάχτη έκαμα τα ρσενικά σπαρτά τους
και τα κρανία τους στις χούφτες μου συνέτριψα.
Με φώναζαν Storm
μα το πραγματικό
μου όνομα ήταν Λίλιθ"
Μ.Ρ.
Την είπαν Κυρία της Αβύδου, Λεβιάθαν, Πόρνη, της Σκοτεινής πλευράς του φεγγαριού διαφεντεύτρα, Διαβόλισσα, μάγισσα, πλανεύτρα, λάβα και τυφώνα, μα ήταν Γνώση και Γυναίκα.
Σ' ευχαριστώ.
χρόνια καλά, χρόνια πολλά, χρόνια καλύτερα, χρόνια πιο ευτυχισμένα, κυρίως με υγεία, κυρίως με αγάπη, κυρίως να βρεις όλα αυτά που θέλεις να πάθεις και δεν τα 'χεις πάθει ακόμα :)
πολύ καλημέρα με πολλά χρόνια ευτυχισμένα !!
☺ Eυχαριστώ από καρδιάς!
(Αν και μεταξύ μας, για να πάθω όσα θέλω, δε με φτάνουν επτά ζωές. Κι αν στις άλλες έξι ανακαλύψω ότι θέλω κι άλλα πράγματα; Αδιέξοδο! Ορίστε! Προβληματίστηκα πάλι! Αίσχος!)
Χρόνια σου πολλά αγαπημένη μου φίλη. Ξέρω πως δεν θέλεις να ακούς τις συνηθισμένες ευχές οπότε να προσθέσω "Χρόνια Καλά" όπως εσύ τα εννοείς.
Με πολλή αγάπη η γειτόνισά σου (οδός Yahoo αριθ.360)
Μυριστικό Δυοσμαράκι και γλυκειά Ελμαμελένια, Χρόνια Πολλά και σε σένα!
Ποιος σου είπε ότι περιφρονώ το συνηθισμένο; Αλλά να... κάνεις ένα τσα! και ξαφνικά το βλέπεις αλλιώς. Ο μικρόκοσμος αποκτά άλλο νόημα, ζωγραφίζεται, μυρίζει, ακούγεται, χαϊδεύεται...
Κάτι που δε σε ρώτησα ποτέ και το 'χα πάντα στην άκρη του μυαλού μου: Το Elma είναι από την τουρκική λέξη μήλο;
Xρόνια σου όμορφα και καλά, Ελένη μου. Να είναι οι μέρες σου γεμάτες από εκείνα που αγαπάς και που σ' ενδιαφέρουν, να είσαι πάντα δημιουργική και πάντα αισιόδοξη. Πολλές ευχές, καλό σου βράδυ.
Σ' ευχαριστώ, θαλασσάκι. Αν κι απόψε θα σε αποκαλούσα απαλότητα, και χαρταετό. Όχι μόνο γιατί έτυχε να κολλήσουμε ίδια μέρα κι ίδια ώρα τυχαία πάνω στη Μαρία Νεφέλη και τη Λαμπέτη ν' απαγγέλλει το χαρταετό, αλλά για χίλια δυο πράγματα ακόμη που λέγονται κι άλλα τόσα που δεν λέγονται.
Ιστολόγια διαβάζω καιρό. Κάποιους σας ξέρω, κι ας μη με ξέρετε. Κάποιοι μου μιλούν 'στη γλώσσα μου', κάποιοι παίζουν μουσικές που τα αυτιά μου μου μπορούν ν' ακούσουν. Δε σχολιάζω πάντα. Γιατί δε βρίσκω κάτι να πω οπωσδήποτε ή γιατί αυτό που αισθάνομαι είναι μαγικό και δε θέλω να το ψευτίσω με το λόγο. Αλλά γνωρίζω πως υπάρχετε. Και κάποιοι από εσάς είναι πανέμορφοι!
Κι είναι πόσοι ουυυυ, που ούτε έχουν ανθιστεί ότι τους διαβάζω. Η Θαλασσινή ας πούμε, μ' αυτή τη Silver Lady της και τις σαρδελίτσες, αχ!
Ή ο Δημήτρης Δικαίος. Τι ταξιδιάρικος στίχος! Πέφτεις σε κάτι λεξούλες, να το coup de foudre! Mετά δεν ξεκολλάς. Λες σε κάποιες φάσεις, α, να πω κάτι... ε, δε βγαίνει. Χαμογελάς, υποκλίνεσαι, λες μέσα σου ευχαριστώ, παίδες που υπάρχετε και κλείνεις το χάσκον στόμα. Έτσι, απλά.
Πολύ μυστήριο τραίνο είσαι αδελφούλα μου!
Mάλλον ναι. Δεν το λέω γιατί θέλω να "το παίξω κάπως", αλλά γιατί η όλη μου ζωή και πορεία το αποδεικνύει.
Μπορείς να μελετήσεις κάποιον από χίλια δυο πράγματα. Από τον τρόπο που γράφει, από το πώς απαντάει σε σχόλια, από το πώς σχολιάζει τους άλλους και με ποιον τρόπο.
Όμοια όπως αρέσκομαι στο πώς κάποιοι κελαηδούν, κάποιοι άλλοι με τίποτα δε με πείθουν, κι ας εμφανίζονται λαοφιλείς. Μπορούν να λένε το γλυκύτερο πράγμα στον κόσμο. Αλλά εκεί χτυπάς τα δυο δάχτυλα μαζί μέσο και αντίχειρα και λες "ώπα, ρε φίλε, άστο, μυρίζει fake πρόταση από τα 100 χιλιόμετρα"
χρόνια πολλά! καθημερινά! δύσκολο μπλογκ. πολύ ψηλό επίπεδο, στα άστρα!
Ευχαριστώ πολύ και για τις ευχές και για τα καλά σου λόγια.
Να σημειώσω ότι πάντα μου είχα αδυναμία στους γνώστες μαθηματικών κι ας μην ξέρω μαθηματικά.
Μαθηματικοί - ποιητές είναι παρασάγγας θελκτικότεροι για μένα απ' τους αγεωμέτρητους φιλολογίζοντες. Κι έχεις κι εσύ μια πέννα, αδερφέ μου, που γνωρίζει γεωμετρία!
Οχι καμία σχέση.
Οτι το elma σημαίνει μήλο στα Τουρκικά το έμαθα από έναν Τούρκο επισκέπτη στό παλιό blog.
Φαίνεται πως χωρίς να το ξέρω έπιασα όλα τα ζαρζαβατικά...
Καλό βράδυ
Γιατί νομίζω ότι η Λίλιθ είναι η καλύτερη? (η Λίλιθ και η Μαγδαληνή είναι το ίδιο πρόσωπο?)
Δημοσίευση σχολίου