ca. 1886-1905, Wadsworth Atheneum, Hartford
Μια από διάσημες σκηνές της ζωγραφικής των Προραφαηλιτών είναι Η Κυρά του Σαλότ (The Lady of Shalott) του William Holman Hunt, η οποία απεικονίζει τη στιγμή κορύφωσης στο ποίημα του Lord Alfred Tennyson, που φέρει και τον ίδιο τίτλο, με έμπνευση από το μύθο του βασιλιά Αρθούρου. Απομονωμένη στον πύργο της, η ωραία Κυρά του Σαλότ δεν μπορεί να κοιτάξει απευθείας απ’ το παράθυρό της, λόγω μιας κατάρας. Η μόνη της εναλλακτική είναι να δει τον κόσμο μέσα από την αντανάκλαση ενός καθρέφτη κι αυτή την αντανάκλαση την υφαίνει σ’ έναν ‘ιστό’ στον αργαλειό της. Όταν όμως περνάει κάτω απ’ το παράθυρό της έφιππος ο Sir Lancelot, η Κυρά του Σαλότ θα επαναστατήσει στη μοίρα της και τα μάγια, και θα σπεύσει στο παράθυρο να δει τον ωραίο ιππότη. Έτσι η κατάρα θα εκπληρωθεί κι ο κόσμος της θα καταστραφεί:
Out flew the web and floated wide;
The mirror cracked from side to side;
'The curse is come upon me,' cried The Lady of Shalott.
-Και να μου κλώσετε νήμα χρυσό κι ασημένιο κι αστρινό
και να μου αλλάξετε τη φύση του άνδρα και της γυναίκας
και να γίνει το Μεγάλο – Μικρό και το Μικρό – Μεγάλο
Πράσινο το Κόκκινο και το Πράσινο Γαλάζιο και Κροκί
Κι η Φωτιά να γίνει Αέρας κι ο Αέρας Γη και Θάλασσα,
για να υφάνει του Χρόνου ο αργαλειός του πανδαμάτορος
τον καινούργιο Χιτώνα του Κυρίου Μου!
Κι η Άτροπος Μοίρα -η σκύλα, η πλάνα, η Κλειδοκράτορας
ψαλιδιά μη βάλει πουθενά –
για ν’ αλλάξει το Πεπρωμένο
Ανθρώπων και Θεών - και Κένταυρων κι Ιππόκαμπων!
Θέρος - Έρως - Ήρως ~ Τρύγος - Κρασί και Πόλεμος!
Αυτά να γράψεις ποιητή, για να θυμούνται οι Άνθρωποι
τους Αθανάτους που πέρασαν τις Πύλες των Άστρων.
© Eλένη Καλλιανέζου, Vejen 5/2/2008, Για το Αστέρι μου*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου