Γούνα από ερμίνα.

Leonardo da Vinci, H Κυρία με την Ερμίνα, Μουσείο Czartoryski, Kraków, Πολωνία

Η Κυρία με την Ερμίνα είναι ένα έργο του Leonardo da Vinci, που πρέπει να φιλοτεχνήθηκε είτε γύρω στα 1485 είτε μεταξύ των ετών 1489 – 1490. Απεικονίζει τη Cecilia Gallerani, ερωμένη του δούκα του Μιλάνου Lodovico Sforza, ευρύτερα γνωστού ως ”Lodovico il Moro”, (o Μαυριτανός, λόγω της σκούρας του επιδερμίδας). Ο Leonardo συνάντησε την Cecilia το 1485, όταν η τελευταία ήταν μόλις 17 χρονών στο Castello Sforzesco. Λέγεται ότι ήταν πολύ όμορφη, και εξαιρετικά μορφωμένη και καλλιεργημένη, μιλούσε άπταιστα λατινικά, έγραφε ποίηση και ήταν προικισμένη μουσικός. Με τον Lodovico Sforza απέκτησε έναν γιο, τον Cesare. Η ερμίνα (αν και πολλοί λένε ότι στον πίνακα απεικονίζεται μια λευκή νυφίτσα) συνδεόταν με την αριστοκρατία και είναι σύμβολο αγνότητας, ενώ στον ίδιο το Lodovico, είχε αποδοθεί το 1488 ο τίτλος του τάγματος της ερμίνας. Ακόμη κι όταν ο Lodovico παντρεύτηκε τη Beatrice d’ Este, η Cecilia διατήρησε τα διαμερίσματά της στο κάστρο του Sforza. Αργότερα, όταν η Beatrice ανακάλυψε την ύπαρξή της, της ζητήθηκε να αφήσει την αυλή. H Cecilia παντρεύτηκε τον κόμη του Bergamino, Ludovico di Brambilla και ζούσε στο παλάτι Carmagnola. Μετά το θάνατο του συζύγου και του γιου της αποσύρθηκε στο San Giovanni dei Croce, ένα κάστρο στην Κρεμόνα. Ο Matteo Bandello, μυθιστοριογράφος της εποχής περιγράφει την Cecilia ως μεγάλη πάτρονα των τεχνών, ενώ κατ’ άλλους ήταν η πρώτη στην Ευρώπη που είχε φιλολογικά σαλόνια. Ο Bernardo Bellincioli, ποιητής της αυλής του Lodovico Sforza όταν η Cecilia ζούσε ακόμη με το Sforza, έγραψε κάπου ότι η Cecilia πόζαρε στο πορτραίτο, σα να άκουγε έναν αθέατο ομιλητή.

____________

***

Στο Κρεμλίνο, μωρό μου, στο Κρεμλίνο!

Vejen, 23 Οκτωβρίου 2007

Άκου, λοιπόν, ταβάριτς, πώς τα σκέφτηκα:

Πρώτα απ' όλα, πρέπει να κονομήσουμε για την πάρτη μου ένα μακρύ λευκό γούνινο παλτό, ένα γούνινο σκούφο, ένα μανσόν κι ωραίες ζεστές μπότες, γιατί πρέπει να μοιάζω στη Λάρα Φιοντόροβνα. Γι' αυτό, θα πάω Κοπεγχάγη και θα γίνω protegée σε διάφορους θείους. Σου επιτρέπω κι εσένα ζιγκολίκι σε άσχημες, πλούσιες γριές. Όλα για τα γουναρικά!
Μετά, dorogaya, την κάναμε κατευθείαν για Μόσχα και νύχτες λευκές. Κι ενώ ο Ivan Rebroff τραγουδά το «ότσι τσόρνια» και τις «Νύχτες του Βόλγα», ανεβήκαμε, λέει, στο έλκηθρό μας που το σέρνουν άσπρα μαλαμούτ. Το έλκηθρο σταματά έξω από το Грановитая Палата, και μπαίνουμε μέσα στα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Ιβάν του Τρομερού, βρίσκουμε το κρεβάτι που πέθανε δηλητηριασμένη η ωραία Αναστασία κι εκεί κάνουμε έρωτα... Αχ, miliy moy… κι αντηχούν οι κολώνες και χτυπούν οι καμπάνες της Успенский Собор... Νταν – νταν, νταν – νταν... εξήντα τέσσερις φορές.
Νταν – νταν και τα βήματα του γέρο – Αλεξέι να αντηχούν πάνω στον παγωμένο Βόλγα.
Νταν – νταν εξήντα τέσσερις φορές κι εξήντα τέσσερις λύκοι στέππας να στέλνουν το ουρλιαχτό τους στο φεγγάρι.
Νταν – νταν κι εξήντα τέσσερις κοζάκοι να χορεύουν στην Κόκκινη Πλατεία.
Νταν – νταν, εξήντα τέσσερις φορές, γιατί εξήντα τέσσερα είναι τα στάδια των αλλαγών.
Νταν – νταν, καλημέρα solnyshko.
Страстные поцелуи

Ελένα Συμεώνοβιτς Καλλιανέζοβνα.

Τελικά, μια γούνα μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα...
Το σημαντικό είναι να φυλάγεται από το σκώρο, ταβάριτς...

© Eλένη Καλλιανέζου