John Everett Millais, The Valley of Rest, 1858***
Йταν πρωί τ’Αυγούστου μετά τη ροδαυγή
κι η μοναχή Καλλίστη μετά την αγρυπνίαν
μετά τον Όρθρον κι έπειτα από την Λειτουργίαν
ησθάνθη μίαν φούντωσιν καθώς και μίαν λάβρα
που ίσως της προκάλεσαν τα ράσα της τα μαύρα
ή ίσως και ο καύσων συνήθης εις το θέρος
ή ακόμη κι ο διακαής εις Κύριόν μας έρως...
Й καλογραία εκοίταξε τριγύρω της με τρόμον
μην κι η ηγουμένη πάνω της το βλέμμα της γυρίσει
και όπως δεν εδύνατο να εύρη άλλη λύση
διά την μαύρην φούντωσιν που ένοιωθε στο στήθος
-καθώς απαγορεύεται εις μοναχάς ο ζύθος-
εσκέφθη να ξεφύγει με ελαφράν την πίστη
ακόμη κι απ’ την νεαράν δόκιμον Θεοπίστη.
Єβίασε το βήμα της και το ‘καμε ταχύ
κι εδιάβη τον αυλόγυρον με μύριες προφυλάξεις
καίτοι ο γέρων –ως γνωστόν- δεν επαινεί τοιαύτες πράξεις.
Τρέχει γοργά εις σύδεντρα πέρα απ’ τις βατουλιές
επάτησε και κάποιων πτηνών τις κουτσουλιές
κι ευρέθη αίφνης εις του δάσους το κέντρον
όπου και πέφτει πυκνή η σκιά των δέντρων.
Ŧο βλέμμα της υπέπεσεν εις ένα ποταμάκι
όπου κυλούσε λαγαρόν και δροσερόν νεράκι...
κι ευθύς τα ράσα της πετά κι αμέσως τσιτσιδώνεται
και πέφτει βουρ εις το νερόν και λέγει κι «άχου, άχου»
καθώς αισίως κολυμβά πλησίον ενός βράχου
και χαίρει άκρως κι αρχινά να ψέλνει και τροπάρια
ύμνους, πολλά κοντάκια, καθώς και εξαποστειλάρια.
Ǒταν δροσίστη επαρκώς εβγήκε απ’ το ποτάμι
και εξαπλώθη παρευθύς εις στο χλωρόν χορτάρι
και κλείουσα τους οφθαλμούς εσκέφθη με καμάρι
πως ήτο η κολύμβησις εις όποιαν έχει χρείαν
μεγίστη ωσαύτως ηδονή περί την μεσημβρίαν.
Қαθώς αυτές αι σκέψεις περνούν απ’ μυαλό της
εις αίγαγρος βοών το «μπε» γλείφει το δάχτυλό της.
© Eλένη Καλλιανέζου, Vejen, 9 Νοεμβρίου 2007
***
Richard Cosway, A Nun Surprising a Monk Kissing a Nun in a Church Interior περίπου 1785-1800. Μολύβι και ακουαρέλα σε χαρτί.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου