Ευλογημένοι οι οικτρά ηττημένοι, που ένας Βρέννος τους είπε το «Ουαί τοις ηττημένοις!» και κατάλαβαν ότι μόνη ελπίδα του χαμένου είναι να μην περιμένει σωτηρία από πουθενά. Μόνο έτσι χτίζεται και πάλι η Ρώμη, άσχετα αν οι Έρουλοι θα τη μακελέψουν και πάλι, αν γεννηθούν Καλλιγούλες, η Σύγκλητος πήξει και πάλι στη διαφθορά κι η Δημοκρατία κινδυνεύσει.
Paul Jamin, O Βρέννος και το μερίδιο των λαφύρων του, 1893, Ιδιωτική Συλλογή
© Ελένη Καλλιανέζου, 14 Ιουνίου 2011 εν Δανία
© Ελένη Καλλιανέζου, 14 Ιουνίου 2011 εν Δανία
Αναρτήσεις
19 σχόλια:
Αυτό τώρα αποτελεί σχολιασμό της επικαιρότητας;
Γιατί ρωτάς; Περιμένεις από μένα το λυσάρι για να δεις πώς θα απαντήσεις και τι θα πεις; Προς τι; Πάλι εκτός θέματος θα είσαι, όπως και οι περισσότεροι εδώ μέσα.
Πράγματι, είσαι πολύ «σκοτεινή», σαν τον Ίωνα φιλόσοφο...
δεν τα καταλαβαινω όλα όσα γράφεις αλλά ξεφιλίζω το blog σου και το " πήγα με τη βαλίτσα απ' το αεροδρόμιο απευθείας στην Πλάκα, για να παραγγείλω μια μερίδα μπάμιες, μια φέτα κι ένα καραφάκι ούζο, να γίνω σκνίπα και να αρχίσω να κλαίω" το κατάλαβα. κι ας μη μαρεσουνε η μπάμιες. φιλία απ τον βορρά
Όμως ελπίδα υπάρχει γιατί είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης.
Δεν ξέρω αν το είπα καλά
αυτό που ξέρω σίγουρα είναι οτι και σε μένα δεν αρέσουν οι μπάμιες και σίγουρα δεν γίνομαι σκνίπα με ενα καραφάκι...
τώρα για το κλάμα...
ΥΓ Το θυμήθηκα και εγω αυτό το απόσπασμα...θενκς στην DEMIE για την ωραία πάσα.
Mας μάθανε να θεωρούμε την ελπίδα ως κάτι καλό. Όμως σκεφτείτε: το κουτί της Πανδώρας είχε μόνο δεινά. Γιατί η ελπίδα δεν είναι;
Γιατί ο Καζαντζάκης είπε "δε φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λέφτερος";
Η ελπίδα είναι φενάκη. Είναι η χειρότερη τροχοπέδη. Ακόμα και η ρεαλιστικότερη μας δεσμεύει μικρόνοα με αυτό που σε δεδομένη στιγμή θεωρούμε ως καλό.
Οι δημαγωγοί και οι προπαγανδιστές της εξαθλίωσης με αυτήν παίζουν αναίσχυντα (και όχι μόνο από ένδεια πρότασης λύσης).
Όταν πάψουμε να ελπίζουμε, τότε είμαστε σε καλό δρόμο.
Όχι, παιδιά! Δεν υπάρχει καμία απολύτως ελπίδα!
δεκτόν. αλλά για κάποιους κοινούς θνητούς ελπίδα σημαίνει καρατάω το κεφάλι ψηλά, ανασηκώνω τα μανίκια ( ξεσκονίζω και τα γόνατα απτην καρτακυλα που φαγα) σταματάω την κλαψούρα, και τη μοιρολατρείa και αρχίζω να δουλευω για ένα καλύτερο μέλλον.
Μάλλον θα συμφωνήσω με την Demie.
Οι "αφορισμοί" του Καζαντζάκη δεν με βρίσκουν σύμφωνο.
Δηλ. υπάρχει ελευθερία ?
Ο φόβος και η ελπίδα όμως υπάρχουν..
και σε μια λογική και ανθρώπινη διάσταση μπορεί να αποτελέσουν στοιχεία ανθρώπινης δημιουργίας.
Δεν θα διαφωνήσω βέβαια οτι και τα δύο έχουν γίνει στοιχεία εκμετάλλευσης απο πολιτική, θρησκεία πχ.
φυσικά ελπίζω να πιούμε κάτι αυτό το καλοκαίρι ας πούμε!
@ demie,
έτσι ναι! Περισσότερο όμως αυτό έχει να κάνει με πίστη στο επιδιωκόμενο -ακόμα κι αν αυτό είναι το ζωτικό μας ψεύδος- παρά με την ελπίδα, που από φύση ως ἐννοια είναι συγκεχυμένη κι ενέχει μοιρολατρεία. :)
Η αποδοχή της ήττας, αν δε σε κάνει να βουλιάξεις περισσότερο, κινητοποιεί.
@ Tάκη,
Οι αφορισμοί του Καζαντζάκη είχαν να κάνουν με τον αφορισμό του, τους επιβεβλημένους φόβους, τις επιβεβλημένες ελπίδες. Ναι, είναι απελευθέρωση πιο σωστά, παρά ελευθερία, να αποσπαστείς απ'την αγωνία του έξωθεν δογματικά δοσμένου οράματος. (Το "λέφτερος", "καλή λεφτεριά" κλπ. εξάλλου της Κρητικής ντοπιολαλιάς πιο πολύ στην ιδέα της απελευθέρωσης προσιδιάζει παρά της ελευθερίας. Επίσης σχετίζεται και με την έννοια της Ασκητικής του φιλοσοφίας και της απελευθέρωσης απ'τα πάθη και τα τερτίπια του θυμικού).
O Όλι Ρεν είναι ο Βρέννος;
Μέεεεεεεεερντ!
Vae victis, ἀγαπητή μου!
Κατὰ τὰ λοιπά, συγχαίρω!
Mεγάλη μου τιμή, κυρ Μανουήλ στο τσαρδί μου!
Πάλι χάθηκες ρε πούστη μου;
Πάλι χάθηκες ρε πούστη μου;
black velvet
Y.G κάπου μουφυγε ο λογαριασμος στο google...Ή εγώ είμαι μαλάκας ή αυτοί. Αυτοί μάλλον όχι...
Ton Ξαναβρήκα τον κωλολογιαριασμό.
Όχι το γαμημένο που θα μου ξέφευγε...
Δεν θα πεθάνουμε ποτε κουφάλες νεκροθάφτες...Γενικά και της google φυσικά...
Που΄σαι μαντάμ Αστέρω;
Εν τω μεταξύ...το 'Πάλι χάθηκες ρε πούστη μου', ελπίζω να κατάλαβες όττι πάει σε σένα και όχι στο λογαριασμό..
Ναι ξέρω είσαι πανέξυπνο γατί...με μάτι νααααα
Οι οικτρά ηττημένοι θα έπρεπε να είναι καταδικασμένοι να διδαχτούν απο την ήττα τους.
Ρε Ελένη, θα δώσεις σημεία ζωής ρε γαμώτο;
Δημοσίευση σχολίου