Όμορφα ήταν που ανεβήκαμε στις στέγες για να βάψουμε τον Ουρανό με τα χρώματα της αρεσκείας μας. Βάλαμε το βράδυ ένα φεγγάρι πάνω σε βαθύ μπλε κι ανάψαμε με τις ανάσες μας τα κεριά στο κοντινό νεκροταφείο, χαμογελώντας πονηρά, skælmskt, κι ύστερα οργιάσαμε με ροδόχρωμα και χρυσαφιά που αλλάζανε κατά το δικό τους δοκούν και το ρυθμό των δικών τους ερώτων. Οφείλουμε να σεβόμαστε τους πόθους των νεφών για να μπουν και τα σύννεφα εντός μας, να μας δροσίζουν.
© Ελένη Καλλιανέζου, Κolding 18 Μαῒου 2011
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Γεία σου Ελένη! Σε διαβάζω και σε χαιρετώ από Νορβηγία
Ένα τσιγάρο δρόμος... :)
Δημοσίευση σχολίου