Μικρό - μικρό

Τα πλανεμένα μάτια μας

στα σύννεφα εψαχνόντουσαν

που πήγαιναν κι ερχόντουσαν

κι ύστερα εχανόντουσαν.

Τα πλανεμένα μας αυτιά

τους ήχους μελετούσανε

κι αυτούς που τραγουδούσανε

γι’ αυτά που αγαπούσανε.

Τα μεθυσμένα χείλη μας

κουβέντα αρχινήσανε

κι ύστερα λησμονήσανε

για ποια πρωτομιλήσανε.

Ες Γην Υπερβορείων πάμε, μάτια μου, εκεί που ο Ήλιος δε νυχτεύγει ποτέ.

© Ελένη Καλλιανέζου, Κolding 18 Μαῒου 2011