Memento Mori

Φοβόμουν το θάνατο πολύ, αλλά ύστερα είδα πως φοβόμουν τη ζωή. Το συνειδητοποίησα νέηλυς στην Αχερουσία, αλλά ως φιλίστωρ που σέβεται τον εαυτό της δε θέλησα να πιω απ’ τα νερά της Λήθης για να περάσω αμνήμων καλύτερες μέρες μαζί με τις άλλες σκιές, γιατί είπα ότι είναι ύβρις η λησμονιά. Με τοποθέτησαν στο ίδιο τμήμα με το Σίσυφο. Όταν διαμαρτυρήθηκα και ζήτησα να δω τον υπεύθυνο, πήρα εγγράφως την ακόλουθη απάντηση πρωτοκολλημένη:

«Θέμα: Εξέταση θέσεως εργασίας ως ελκύστριας – διακοσμήτριας ογκολίθων.

Αγαπητή Κυρία,

Η Επιτροπή η οποία εξέτασε την περίπτωσή σας, απεφάνθη ομοφώνως, ότι ορθώς τοποθετηθήκατε στο εν λόγω τμήμα, διότι εξετάζεται το ενδεχόμενο με μία θέση εργασίας παραπάνω ο βράχος του Σισύφου να παραμείνει στην κορυφή. Εσείς θα στέκεστε εκεί που πάντα επιθυμούσατε, στην κορυφή του λόφου, και κάθε φορά που ο συνεργάτης σας θα επιχειρεί να στερεώσει το βράχο θα τον βοηθάτε να τον σταθεροποιήσει διά της μεθόδου της έλκυσης. Κατόπιν θα σκαλίσετε πάνω του καθημερινές σκηνές από τις περιπέτειες των τεθνεώτων στον Άδη.

Το Κεντρικό Συμβούλιο

Μίνως – Ραδάμανθυς - Αιακός

Επικυρώνεται

Πλούτων Βασιλεύς»

Μου έδωσαν και φόρμα εργασίας (λίγο άκομψη) με ενίσχυση υαλοβάμβακα – δεν καταλάβαινα γιατί, αφού η ζέστη ήταν πολλή, σχεδόν καύσωνας.

Μετά τις απαραίτητες συστάσεις με το Σίσυφο, “Welcome to Hell, my name is Sisyfos”, “Nice to meet you, I am Eleni”, στρωθήκαμε (δηλαδή εκείνος στρώθηκε για να ακριβολογούμε, εγώ τον περίμενα στην κορυφή) στη δουλειά. Κάποτε έφτασε εκεί που στεκόμουν εγώ κι άρχισα να τραβώ εγώ τον πελώριο λίθο με δύναμη πολλή (μας τάιζαν καλά), προς το μέρος μου. Τότε κύλησε ο βράχος απ’ την άλλη πλαγιά του λόφου.

H Aρκάνα της Δικαιοσύνης, ανατύπωση από τράπουλα ταρώ του Charles VI ή τράπουλα Gringonneur, 14ος αιώνας


Ο Σίσυφος έκανε το γύρο και άρχισε να τον ανεβάζει απ’ την άλλη πλαγιά κι εγώ τον περίμενα. Τον τράβηξα πάλι προς τη μεριά μου κι έβαλα πολλή δύναμη και τότε πάλι κύλησε απ’ την άλλη μεριά -κι εγώ μαζί- και τότε αισθάνθηκα ευγνωμοσύνη για τους εργοδότες μου που φρόντισαν να με εφοδιάσουν με μια φόρμα με ενίσχυση υαλοβάμβακα.

Αυτή τη φορά περίμενα το Σίσυφο να ανεβάσουμε την πέτρα μαζί κι όντως ανέβηκε στην κορυφή στο μισό περίπου χρόνο από τις προηγούμενες φορές.

Όμως δεν πρόλαβα να πηδήξω επάνω να βάλω ένα χεράκι να τον στερεώσουμε και κύλησε πάλι από την άλλη πλευρά του λόφου. Αυτή τη φορά, γνωρίζοντας τι θα ακολουθήσει, κατέβηκα λίγο απ’ τα ψηλά κι ύστερα πήρα φόρα, κι όταν ο βράχος ερχόταν καταπάνω μου τον έσπρωξα με ορμή (ίσως λίγο παραπάνω της κανονικής, γιατί πάλι έπεσε απ’ την πλευρά του συνεργάτη μου αυτή τη φορά), αλλά είμαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα τον τοποθετήσουμε εκεί ψηλά στην κορυφή και θα πάρουμε εύσημα για την αγαστή μας συνεργασία και τη φιλοπονία μας, οπότε θα μας στείλουν διακοπές στη σκιά του κώνου της Γης, στη Νήσο των Μακάρων να απολαμβάνουμε τη μουσική των σφαιρών. Οι αναβάσεις προς κόρυμβον είναι επίπονες, αλλά το ευτυχές τέλος είναι κατά 99% εξασφαλισμένο. Στείλανε και τον Κρόνο εξάλλου εκεί μετά την ευδόκιμο υπηρεσία του στα Τάρταρα και τον έκαναν και άρχοντα στα Ηλύσια Πεδία.

© Eλένη Καλλιανέζου, Vejen 28 Απριλίου 2009