Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Ο Στραγγαλισμός του Κονίκλου.

Τω καιρώ εκείνω, προεστός τις έχων υιούς δώδεκα και μίαν θυγατέρα, ο κυρ-Ρωμανός Ρεμπούτσικας, εξέτρεφε εις το κτήμα του κονίκλους, ίνα εξασφαλίση εις τους παίδας του τροφήν.

Η θυγάτηρ του, αθώα τε και χαριτόβριτος, ής και όνομα Ρόζα η χαϊδιάρα, έτρεφεν αδυναμία εις έναν εκ των κονίκλων, όν και ηγάπα σφόδρα και ουδέποτε απεχωρίζετο και ετάιζεν αυτόν μαπόφυλλα και καροτάκια και εθώπευεν αυτόν νυχθημερόν, και εγένετο εν τω καθεξής και η παιδίσκη μετέβαινεν εις το παζάρι και εις την εκκλησίαν και εις το παρθεναγωγείον και εις τον μώλον και εις το χοροδιδασκαλείον και ο κόνικλος συν αυτή και αυτήν ηκολούθη κατά πόδας, εις σημείον ώστε άπαντες πλέον εγνώριζον την νεάνιδα ως "Η Ρόζα μετά του κονίκλου της".




Ήγγιζε δε η εορτή των γενεθλίων της παιδίσκης, έτη δεκαέξ εκ της ευτυχούς γεννήσεως αυτής, και ο κυρ-Ρωμανός ήτο περίφροντις ίνα παραθέση δείπνον εις τους υποστακτικούς του και εις τους πτωχούς της πόλεως, ότε η Ρόζα μετά του κονίκλου της διετάχθη να υπάγη εις το καρβουνιάρικον και να αγοράση οίνον και ζύθον διά τους παρισταμένους. Ο Μένιος ο καρβουνιάρης είχεν δε και ταβερνείον όπισθεν του καρβουνιάρικου, ίνα συμποσιάζονται οι διερχόμενοι μετά το πέρας του μεροκάματου ή και οι αργόσχολοι κατά την διάρκειαν αυτού. Μεταξύ δε αυτών, γνωστόν γομάριον ονόματι Μπάμπης Λαγνέας.





Salvador Dalí, To Αίνιγμα του Γουλιέλμου Τέλλου, 1933, Moderna Museet, Στοκχόλμη.



Ο Μπάμπης ελιγουρεύθη τον κόνικλον της μικράς και πολλά περιεργάζετο ίνα πώς στραγγαλίση αυτόν.

-Ο κόνικλος εστί βρωτέος!, ανεφώνησεν και απεχώρησεν εκ του ταβερνείου.

Είτα, εις την εορτήν της Ρόζας εις τον οίκον του κυρ-Ρωμανού Ρεμπούτσικα, μετέβη και ο Μπάμπης, περιποιηθής την κόμην αυτού και τον μύστακαν με μπριγιαντίνην και εν ώ η μικρά λικνίζετο μετά του κονίκλου εις πόλκας και βαλσάκια και εβγήκε εις τους κήπους ίνα δροσισθή, εφορμά ο Μπάμπης ο Λαγνέας εις την μικράν και εις τον κόνικλόν της εις πλησίον συστάδα.

Η μικρά εβόησε:

-Αχ, μη καλέ, μη καλέ τον κόνικλον!

Αλλά φευ! Ο Μπάμπης ο Λαγνέας εισήλθεν προς αυτήν και ταυτοχρόνως ο κόνικλος εστραγγαλίσθη και πάει καλλιά του και έκτοτε άμα τη διακορεύσει παρθένου, έμεινεν παροιμιώδες το ρηθέν: «Τον εστραγγάλισες τον κόνικλον;
»




H Garbo στο Gösta Berlings saga, 1924, του Mauritz Stiller

Μη γελάτε, η νέα ζει ένα δράμα! O κόνικλός της εστραγγαλίσθη υπό δολίου και defrocked man of God.

___________________________________________

Σημείωση

Όπως ερχόμαστε από την Εθνική Οδό Αθηνών - Λαμίας προς την Αθήνα, κοντά στο Σχηματάρι, θυμάμαι μια τεράστια ταμπέλα που γράφει: ΚΟΥΝΕΛΙΑ. Δεν κατάλαβα ποτέ αν η πινακίδα είχε σκοπό να μας εφιστήσει την προσοχή γιατί κάπου εκεί εκτρέφονται κουνέλια, πωλούνται κουνέλια, διασχίζουν το δρόμο αθώα κουνέλια, μαγειρεύονται κουνέλια ή ζουν επικίνδυνα κουνέλια τύπου κουνελιού του Caerbannog όπως στην ταινία Monty Python and the Holy Graal, καθόσον τα κουνέλια τρώγονται, αυξάνονται ανελέητα, σκοτώνουν ιππότες ή πνίγονται. Επαφίεμαι στους ερευνητές για να μου λύσουν τις απορίες.



© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 28 Mαρτίου 2009

buzz it!

4 σχόλια:

Yannis Kapnidis είπε...

Καλά, να είσαι καλά, με έχεις πεθάνει στο γέλιο!!!!!!!!!!

Δε νομίζω να έχω απολαύσει ανάγνωση blog άλλη φορά έτσι!!!!!

Αν τώρα μου βρείς και από που βγήκε η φράση "τη λαδώσατε τη φέτα", σε παραδέχομαι!!!!

Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες εκφράσεις που περιγράφουν αυτό που λέμε "διακόρευση της παρθένου", αλλά αυτή με τη φέτα με έχει βάλει σε σκέψεις... από πού να κρατάει;;;;

Πολλά φιλιά!

Αστερόεσσα είπε...

Να το στίψουμε, κάτι θα βρούμε και για τη φέτα!

Μήπως το πνίξιμο του κονίκλου ήρθε απ' το Μπάμπη και τη Ρόζα; Κανείς δεν ξέρει πούθε κρατάει η σκούφια τους.

Κίσσες μπακ! :)

maika είπε...

Ο Μπάμπης ο Λαγνέας
τσακάλι κι αετός
έπνιξε το κουνέλι
και έγινε λαγός..
ντραν ντράν (αυτό ήταν κιθάρα)

μ΄εκανες και γελασα και για να σ΄ευχαριστήσω σου χαρίζω.. το παραπάνω τετράστιχο!
καλημέρα!!
;0))

Αστερόεσσα είπε...

@ maika,
Καλόοο! Το συνεχίζω:

Kι η Ρόζα η χαδιάρα
που 'χασε το κουνέλι της
παρέμεινε ναζιάρα
λικνίζοντας τα μέλη της.

Μα πάει το κουνέλι
κι αγόρασε μια γάτα
και την ετάιζε μέλι
η Ρόζα η μαυρομάτα.

Γκλιν - γκλιν (μπαγλαμαδάκι) ♪ ♫