Ο Στραγγαλισμός του Κονίκλου.

Τω καιρώ εκείνω, προεστός τις έχων υιούς δώδεκα και μίαν θυγατέρα, ο κυρ-Ρωμανός Ρεμπούτσικας, εξέτρεφε εις το κτήμα του κονίκλους, ίνα εξασφαλίση εις τους παίδας του τροφήν.

Η θυγάτηρ του, αθώα τε και χαριτόβριτος, ής και όνομα Ρόζα η χαϊδιάρα, έτρεφεν αδυναμία εις έναν εκ των κονίκλων, όν και ηγάπα σφόδρα και ουδέποτε απεχωρίζετο και ετάιζεν αυτόν μαπόφυλλα και καροτάκια και εθώπευεν αυτόν νυχθημερόν, και εγένετο εν τω καθεξής και η παιδίσκη μετέβαινεν εις το παζάρι και εις την εκκλησίαν και εις το παρθεναγωγείον και εις τον μώλον και εις το χοροδιδασκαλείον και ο κόνικλος συν αυτή και αυτήν ηκολούθη κατά πόδας, εις σημείον ώστε άπαντες πλέον εγνώριζον την νεάνιδα ως "Η Ρόζα μετά του κονίκλου της".




Ήγγιζε δε η εορτή των γενεθλίων της παιδίσκης, έτη δεκαέξ εκ της ευτυχούς γεννήσεως αυτής, και ο κυρ-Ρωμανός ήτο περίφροντις ίνα παραθέση δείπνον εις τους υποστακτικούς του και εις τους πτωχούς της πόλεως, ότε η Ρόζα μετά του κονίκλου της διετάχθη να υπάγη εις το καρβουνιάρικον και να αγοράση οίνον και ζύθον διά τους παρισταμένους. Ο Μένιος ο καρβουνιάρης είχεν δε και ταβερνείον όπισθεν του καρβουνιάρικου, ίνα συμποσιάζονται οι διερχόμενοι μετά το πέρας του μεροκάματου ή και οι αργόσχολοι κατά την διάρκειαν αυτού. Μεταξύ δε αυτών, γνωστόν γομάριον ονόματι Μπάμπης Λαγνέας.

Salvador Dalí, To Αίνιγμα του Γουλιέλμου Τέλλου, 1933, Moderna Museet, Στοκχόλμη.

Ο Μπάμπης ελιγουρεύθη τον κόνικλον της μικράς και πολλά περιεργάζετο ίνα πώς στραγγαλίση αυτόν.

-Ο κόνικλος εστί βρωτέος!, ανεφώνησεν και απεχώρησεν εκ του ταβερνείου.

Είτα, εις την εορτήν της Ρόζας εις τον οίκον του κυρ-Ρωμανού Ρεμπούτσικα, μετέβη και ο Μπάμπης, περιποιηθής την κόμην αυτού και τον μύστακαν με μπριγιαντίνην και εν ώ η μικρά λικνίζετο μετά του κονίκλου εις πόλκας και βαλσάκια και εβγήκε εις τους κήπους ίνα δροσισθή, εφορμά ο Μπάμπης ο Λαγνέας εις την μικράν και εις τον κόνικλόν της εις πλησίον συστάδα.

Η μικρά εβόησε:

-Αχ, μη καλέ, μη καλέ τον κόνικλον!

Αλλά φευ! Ο Μπάμπης ο Λαγνέας εισήλθεν προς αυτήν και ταυτοχρόνως ο κόνικλος εστραγγαλίσθη και πάει καλλιά του και έκτοτε άμα τη διακορεύσει παρθένου, έμεινεν παροιμιώδες το ρηθέν: «Τον εστραγγάλισες τον κόνικλον;»

H Garbo στο Gösta Berlings saga, 1924, του Mauritz Stiller

Μη γελάτε, η νέα ζει ένα δράμα! O κόνικλός της εστραγγαλίσθη υπό δολίου και defrocked man of God.

___________________________________________

Σημείωση

Όπως ερχόμαστε από την Εθνική Οδό Αθηνών - Λαμίας προς την Αθήνα, κοντά στο Σχηματάρι, θυμάμαι μια τεράστια ταμπέλα που γράφει: ΚΟΥΝΕΛΙΑ. Δεν κατάλαβα ποτέ αν η πινακίδα είχε σκοπό να μας εφιστήσει την προσοχή γιατί κάπου εκεί εκτρέφονται κουνέλια, πωλούνται κουνέλια, διασχίζουν το δρόμο αθώα κουνέλια, μαγειρεύονται κουνέλια ή ζουν επικίνδυνα κουνέλια τύπου κουνελιού του Caerbannog όπως στην ταινία Monty Python and the Holy Graal, καθόσον τα κουνέλια τρώγονται, αυξάνονται ανελέητα, σκοτώνουν ιππότες ή πνίγονται. Επαφίεμαι στους ερευνητές για να μου λύσουν τις απορίες.

© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 28 Mαρτίου 2009