Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Θα συμβεί, αγόρι!

Για το εδώ και το τώρα, που έγιναν κάπου κι εκεί και τότε και πριν, για το εδώ και το τώρα, που θα γίνουν πάντα και παντού, για τα ου καιρός και μηδέποτε καιρός που ζαβολιάρικα γίνονται παντός καιρού, για τον καιρό τότε που εισχωρεί στο τώρα, αλλά και για το τώρα βεβαίως που θα μιλήσει αύριο, κι ακόμα για τα καλειδοσκόπια που χάζευα μικρή, ν' αλλάζουν σχήματα -όταν τα γυρνάς-, το κόκκινο να έλκει το πράσινο, το οκτάγωνο το τρίγωνο, το εξάγωνο το ρόμβο, και για κείνα -πώς τα λέγανε; Ήταν ορθογώνια, πλαστικά κι είχαν μέσα τρεις κύκλους κενούς με οδοντωτή περιφέρεια. Κι υπήρχαν και άλλοι τρεις κύκλοι με δοντάκια τριγύρω και τρυπούλες. Προσάρμοζες έναν κύκλο σ' ένα κενό, χώνοντας ένα στυλό σε μια τρυπούλα κι έφτιαχνες ένα σχήμα που έμοιαζε με την κίνηση των ηλεκτρονίων γύρω από τον πυρήνα. Έπειτα έπαιρνες έναν άλλο κύκλο, έβαζες άλλο χρώμα στυλό σε άλλη τρυπούλα κι έφτιαχνες συμμετρίες, ένας χορός γύρω από έναν πυρήνα, όλα εποπτικά παραδείγματα μικρόκοσμων και μακρόκοσμων, κυττάρων, ζώντων κυττάρων που αλλάζουν μορφές, (μού αγόραζαν τέτοια και η μητέρα μου και ο πατέρας μου και χανόμουν στα σχήματα, μη μιλώντας με τις ώρες, ήταν το σχήμα που είχε σημασία, που προείχε, να φτιάχνει την τροχιά του γύρω από σημεία).

Max Ernst, Μοναχικό Δέντρο και Συζυγικά Δέντρα (Arbre solitaire et arbres conjugaux), 1940, Συλλογή Thyssen-Bornemisza, Μαδρίτη, (Πηγή εικόνας: Olga's Gallery)

Σ' όλα αυτά έχει θέση και ο Σήφης. Ο Σήφης, που λες, είχε έναν γιο το Γιωργάκη κι ήτανε κι οι δυο τους διαόλου κάλτσες. Ο Σήφης είχε αδυναμία στο μικρό, τον έπιανε, τον ζούλαγε, του έλεγε μόνο:

-Αγόρι, αγόρι! Θα συμβεί, αγόρι!

Και δεν καθόριζε ποτέ τι ακριβώς θα συμβεί κι έμαθε κι ο μικρός πως ό,τι συμβαίνει θα συμβεί.

Η μάνα του Γιωργάκη ήταν έγκυος σε κορίτσι.

Όταν πλησίαζαν οι μέρες να γεννήσει, παίρνει η Γιάννα τηλέφωνο και το σηκώνει ο Γιωργάκης.

-Τι έγινε με τη μικρή σου αδερφή;

-Συνέβη. Γεννήθηκε, λέει αυτός κι ήταν δεν ήταν πέντε χρονών.

Καλειδοσκόπια, χοροί πλανητών, ηλεκτρονικά νέφη γύρω από έναν πυρήνα, σπέρμα γύρω από ωάρια θα συμβούν.

Μικροί στρόβιλοι σκόνης σε νησιά, εκεί που αγιοκλήματα ξεφυτρώνουν μέσα από πέτρες και σκυλάκια μέσα απ' τα ασβεστωμένα δρομάκια στο Αιγαίο κι εκείνος ο σκύλος που έπαιρνε στην πλάτη του τη γάτα για να την πάει βόλτα στο δάσος του Χαλικούνα στην Κέρκυρα συμβαίνουν.

Και θα ξανατρεμουλιάσει η θάλασσα στο Λευκαντί. Εξάλλου και το καπέλλο που το πήρε ο αέρας βρέθηκε, γιατί καταπώς έλεγε ο Σήφης, θα συμβεί, αγόρι.

Χρόνια τώρα έχω μια εμμονή ανάμεσα στις πολλές. Ένας μικρός Εσκιμώος που ιππεύει το Βόρειο Σέλας και γυμνά γυφτάκια με τα πόδια στη θάλασσα να τρώνε φέτες καρπούζι και να πασαλείβονται με τα ζουμιά δίπλα σε βουνά από ροδάκινα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι θα συμβούν, αγόρι.



Μεταμεσονύχτια αφιέρωση επί των συμβεβηκότων, των συμβαινόντων και των συμβεβησομένων, λίγο μπερδεμένη στο χρόνο. Κάπου απ' το μέλλον θαρρώ ήρθε, αλλά ήδη είναι παρελθόν. Vejen, 9 Μάρτη και παλουκοκουβαλητή του 2009 και η θερμοκρασία έξω απ' το σπίτι μου αυτή τη στιγμή είναι ήπια, 2 °C, με υγρασία χαμηλή, μόλις 75% !


© Ελένη Καλλιανέζου, Kolding 25 Φεβρουαρίου 2009

buzz it!

15 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

να συμβεί, εσκιμώος
(ακόμα στον δρόμο είσαι;)

Αστερόεσσα είπε...

Γυαλίζω το Βόρειο Σέλας, μπας και δείξει το δρόμο για το Δρόμο.
Εδώ είναι Βορράς. Δεν είναι παίξε γέλασε. Να κατευνάσεις το Θωρ να μη βαράει όπου λάχει με το σφυρί του, να προσφέρεις γατοτοτροφή στη γάτα της Φρέγιας, δουλειές με φούντες!
Έχεις και τα Νιμπελούνγκεν από κάτω να κάνουν ό,τι γουστάρουν... :)

Αστερόεσσα είπε...

Αυτό που λένε ωστόσο οι ειδήσεις είναι ότι ο Απόλλωνας μετώκησεν στη Γη των Υπερβορείων κι ο Λόκι -θεός της απάτης ψάχνει ν' αγοράσει στην Ελλάδα οικόπεδο...

Κι επειδή το Υγκντράσιλ, το Παγκόσμιο Δέντρο που κάθε κλαδί του συγκρατεί στη θέση τους τους Εννέα κόσμους ξεραίνεται, ψάχνω να βρω το συντριβάνι του Υμίρ για την ειρήνη στο Άσγκαρντ και για να ξαναγίνει ο Όντιν θεός της ποίησης, της μαγείας και της σοφίας.

Αυτά μάλιστα! Έχουν δυσκολίες. Τι έχει δυσκολία; Να βρει ο Παλαιοκώστας ελικόπτερο; Πανευκολούρα!

b|a|s|n\i/a είπε...

γιατί έχουν δυσκολία τα 32 ανθιμοστρέμματα δώρο; αυτό και αν είναι πανευκολούρα!

Αστερόεσσα είπε...

Καλά. Θα πιάσω τις πανευκολούρες με τη σειρά. Μετά θα γίνω αστροναύτης. Και τέλος θα γυρίσω στην Ελλάδα να δώσω λύση στην οικονομία. :)

Ανώνυμος είπε...

Αντικειμενοκρατία λοιπόν αλλά με πάθος! Απο τόπο σε τόπο φυσικά διαφέρουν μεταξύ τους τα ποσοστά.

AA είπε...

Σπιρογράφος λέγεται.

(Χαίρομαι για την "επιστροφή" και επειδή ξανά 'νοιξε το "μαγαζί" :-) )

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

θα συμβεί, κορίτσι!
Καλή σου μέρα, Ελένη :)

Αστερόεσσα είπε...

@ airgood@gmail.com
Αντικειμενοκρατία; Και απ' αυτό, εξαρτάται από τις κατά καιρούς εμμονές μου. :)

@ ΑΑ,
Σπειρογράφος! Πόσο σ' ευχαριστώ! Δεν ήξερα ποτέ πώς λέγεται, αλλά ήταν απ' τα ιδιότυπα "παιχνίδια" μου που κόλλαγα. Είχα κι άλλα και γίνονταν φετίχ. Ό,τι μου γυάλιζε. Γκαζές, άδεια μπουκαλάκια, τενεκεδάκια, στρακαστρούκες, περίεργα κουτιά, στρατιωτάκια απ' το μουρουνόλαδο...

Υ.Γ. Το μαγαζί ανοιχτό ήταν. Αλλά επεκταθήκαμε επιχειρηματικά σε ό,τι δεν πουλάει. Καταντάει βίτσιο. :Ρ


@ Σπίθα,
Μεγάλη πόρτα θα διαβείς βλέπω. Κάτι χρήματα παίρνεις πάνω στο 1, αλλά και χρήματα θα δώσεις.
Δρόμος, αλλά με εμπόδια. Κρεβάτι σύντομα δε βλέπω.
Κάτι μαυρίλες μπρος σου, αλλά τις ξεπερνάς. Η καρδιά σου όρθια.
Στο τέλος βλέπω μία μεγάλη χαρά. Μπορεί να είναι και δύο.
Από βδομάδα σου λέω και Ταρώ. :)

AA είπε...

Εγκεφαλικό!!! Απο όλα τα γράμματα που μπορούσα να κόψω απο τη σπείρα του σπειρογράφου, της έκοψα το έψιλον :-/ Θα έχει γίνει έξαλλο το πνεύμα του Αρχιμήδη.

"Γκαζές..."
Δηλαδή κέτσες;

"...στρακαστρούκες..."
?!?!?!?!?! Σε γιάφκα μένατε;
Κανούν καλές αττάκες όμως αυτές ε;
"Πάμε στο σπίτι μου να δείς στρακαστρούκες;;;"

Αστερόεσσα είπε...

Γκαζές = κέτσες, ναι. Αγνοούσα ότι τις έλεγαν έτσι. Το σύνηθες ήταν να κουβαλώ τουλάχιστον μία στην τσέπη, την πλησίαζα στο μάτι μου κι έβλεπα από εκεί μέσα ό,τι ήθελα: πρόσωπα παραμορφωμένα, το φεγγάρι... Αποκτούσε και μαγική ιδιότητα. Θα τα γράψω.

Στρακαστρούκες = Μη φανταστείς κροτίδες. Ήταν ένα τενεκεδάκι κυρτό από πάνω με μια ζωγραφιά. Π.χ. ένα μαμουνάκι, ένα βατράχι κλπ.
Από κάτω είχε ένα έλασμα. Το ζούλαγες και έκανε τίκι - τίκι - τίκι - τίκι, που έπαιρνε τα μυαλά των γύρω.

Μετά ήταν τα "τάκα - τάκα", που η χούντα τα είχε απαγορεύσει λόγω "διατάραξης κοινής ησυχίας". Δυο μπάλες που ενώνονταν με κορδόνι και τις προσάρμοζες μ' έναν κρίκο που υπήρχε στη μέση στο δάχτυλό σου. Ανεβοκατέβαζες το χέρι γρήγορα για να χτυπήσουν οι μπάλες και γινόταν το έλα να δεις.

AA είπε...

"Στρακαστρούκες = Μη φανταστείς κροτίδες."
Έ, το φαντάστηκα ήδη...
Αυτό το ξέρω ώς...βατραχάκι :-/ Αλλά το έχω γνωρίσει πλαστικό και σε "ρεαλιστικό" βατράχινο σχήμα.

"Μετά ήταν τα "τάκα - τάκα""
Αυτό το έχω γνωρίσει σε πλαστικό με γρανάζια...high tech. Σε κάποια φάση είχαν κυκλοφορήσει και κάτι μπίλιες με μια επικάλυψη (σα μπαρούτι) που όταν χτυπάγανε βγάζανε και σπίθες (απο τύχη ζούμε...αλλά πολύ περισσότερο ο υιός του βενζινά).

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Αστερόεσσα
Εγώ χρήματα δεν βλέπω:
Το κρεβάτι δεν το έβλεπες γιατί τόχε καλύψει η κορμάρα μου
(τόχα ρίξει στον ύπνο!!)

Και πάω να δώ την συνέχεια :)
Νιρβάνα!

Αστερόεσσα είπε...

Μας έλειπε η νέα ενσάρκωση του Βούδα, τώρα τη βρήκαμε!
Μας απαλλάσσεις κι απ' το να τρέχουμε στο Θιβέτ.
Καλή επιτυχία στη διδασκαλία της ατραπού του Ντάρμα!

Καλά πας. Σαν την Ιστορία του '60 - '70. Όταν ο κόσμος απογοητεύτηκε απ' την πολιτική, το έριξε στη σωτηρία εξ Ανατολών. Αλλά παρέκαμψες τα παιδιά των λουλουδιών κι εγώ τσάμπα στολίστηκα με άνθια κι έβαλα στην πόρτα το σήμα της ειρήνης;

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Ένα μικρό τάιμ- άουτ:)
Μαζεύω δυνάμεις και επανέρχομαι δριμύτερος!