Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Μετανάστης

Υπάρχει στην Ελλάδα ένα φυτό, ο «κλέφτης». Λέγεται και γαλατσίδα ή ζόχος. Οι βοτανολόγοι και οι επαΐοντες το κατατάσσουν στην οικογένεια των Asteraceae ή Compositae στην ίδια οικογένεια δηλαδή που ανήκουν οι μαργαρίτες και τα ηλιοτρόπια.

Αγνοώ το επιστημονικό όνομα του κλέφτη, αλλά πιθανόν αυτό δεν έχει και πολλά να πει σ' όλους που γνωρίζουμε τι είναι ο κλέφτης. Είναι αυτό το παρασιτικό φυτό με το άνθος του να σχηματίζει μια φουντίτσα που αποτελείται απ' τους σπόρους του. Έχουν κοντολογίς οι σπόροι μια τριχοειδή κεφαλή που απαρτίζεται από πολλές ίνες, που στο πρώτο φύσημα του καλοκαιριάτικου αέρα τους κάνουν να πετούν, να καλύπτουν αποστάσεις μακρινές και να πηγαίνουν στα πιο απομακρυσμένα μέρη. Ύστερα αγκιστρώνονται στο έδαφος και φυτρώνουν με τα πρωτοβρόχια.

Η παράδοση θέλει αν κάποιος πιάσει ένα σπόρο κλέφτη που ίπταται και μετά τον αφήσει, η ευχή του να εκπληρώνεται. Άλλοι πάλι λένε πως αν βάλεις στο μαξιλάρι σου αποξηραμένους σπόρους κλέφτη το βράδυ σ' επισκέπτονται τα αερικά στον ύπνο σου.

Η ουσία όμως είναι μία. Ότι οι κλέφτες είναι εχθροί των καλλιεργητών, γιατί είναι φυτό παρασιτικό κι έτσι τους ξεριζώνουν ανελέητα. Σ' όλες τις χώρες του κόσμου.




Jerry Ν. Uelsmann, Άτιτλο



Όταν αφήνεις τον τόπο σου, το μέρος που σε φύτεψαν για να πας σε άλλες γαίες ξένες και μακρινές πρέπει να προσέχεις πολύ στη μεταφύτευσή σου. Να κουβαλήσεις μια μπάλα χώμα στις ρίζες σου και να έχεις και κάποιον να σε φροντίζει και να σε ποτίζει στα ξένα μέρη. Αλλιώς η μεταφύτευση αποτυγχάνει. Μαραίνεσαι και ξεραίνεσαι. Ή γίνεσαι σαν τον κλέφτη ν' αφήνεις τους σπόρους σου να πετούν με τον άνεμο και να σε ξεριζώνουν οι καλλιεργητές, γιατί αφαιρείς την ικμάδα απ' τη σοδειά. Είσαι ο ξένος, ο παρείσακτος, που δε μοιάζει με τα δικά τους φυτά.

Αν γίνεις κλέφτης, κι αν ακόμη οι άνεμοι σε πάνε στα μέρη που πρωτοφύτρωσες, στους δικούς σου τόπους, πάλι σε ξεριζώνουν οι δικοί σου. Δεν ανήκεις πια ούτε εδώ ούτε εκεί. Αυτό το ζουν όλοι οι μετανάστες που έφυγαν, κάηκαν απ' τον πόθο να ξαναγυρίσουν κι ύστερα θέλουν πάλι να ξαναφύγουν.

Μένει όμως ένα πείσμα να συνεχίσεις να ζεις ένεκα των φτερωτών σου σπόρων. Τους αφήνεις να αφεθούν στο φύσημα του αέρα, να φυτρώσουν παντού κι όσο κι αν μοχθήσουν οι γεωργοί, δε γίνεται να τους ξεριζώσουν όλους.



© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα, Παρασκευή και 13 μήνα Φλεβάρη του 2009

buzz it!

25 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Mιά Οδύσσεια είναι κι' αυτή σαν όλες τις άλλες κι' η Τροία αν δε κατακτήθηκε πρωτύτερα άς περιμένει με τη σειρά της.
Ξέρεις ο Θορώ που περιδιάβηκε με "Ανυπακοή" "Περπατώντας" έγραψε τέτοια λυπητερή για τα ακίνητα μέρη της Φύσης που χάσκουν στάσιμα.

Αστερόεσσα είπε...

Πολιτική Ανυπακοή του Θορώ, ε; :)

Όμως ο Θορώ αρνήθηκε να πληρώσει φόρους.
Εγώ πληρώνω σε δύο κράτη. Κι η δική μου "ανυπακοή" μόνο στο συγκριτικό κοινωνικό status quo έδειξε "παραβατισμό".

Ok, το τίμημα της παράβασης το πληρώνω, αλλά αυτό δεν νοιάζει στο κάτω - κάτω της γραφής και κανέναν.

Η Τροία κατακτήθηκε πάνω από εννιά φορές. Δεν της λείπει η επανάκτηση. Εξάλλου ανήκει στους Τρώες.

Πλάκα έχει... :))

tovenito είπε...

ακόμα εν αθηναίς; δεν θα έφευγες δανία;
μπορεί να κάνω και λάθος αλλά η γιαγιά μου λέει ότι αν μπει ο κλέφτης μέσα στο σπίτι είναι γρουσουζιά.
οι ρίζες του καθενός είναι σημαντικό να υπάρχουν είτε είσαι μετανάστης είτε όχι. αυτό που με ενοχλεί είναι η εμμονή σε αυτές ή ο υπερτονισμός τους

Αστερόεσσα είπε...

Γρουσουζιά λέει η γιαγιά σου;

Ωχ, Παναζία μου! Καινούργιο δίλημμα τώρα!

Τι φυτό να γίνω πια για να μην αντιμετωπίζω κρίση ταυτότητας;

Αστερόεσσα είπε...

Υ.Γ. Όχι, δε με απασχολούν μόνο οι ρίζες μου. Κι ο βλαστός μου με απασχολεί και τα άνθη μου και τα φύλλα μου και οι καρποί μου. Σώζομαι, γιατρέ μου;

takis είπε...

Μύθοι και παραμύθια...

Στη πραγματική ζωή ισχύει το "όπου γής και πατρίς"...

Ασε που επειδή μιλάς για Ευρώπη ,αν κατάλαβα καλά, η γής είναι λίγο πολύ η ίδια (αν και πιο επίπεδη κάπου!..)...
το "πρόβλημα" παραμένει το ίδιο..
δηλ. εμείς.

Αστερόεσσα είπε...

Μύθοι και πραγματικότητες είναι ένα.
Κόσμος κι όνειρο ένα.
Αρετή κι αμαρτία ένα.
Εσύ κι εγώ και όλοι ένα.
Κι όλες οι μονάδες κι οι αριθμοί εμπεριέχονται στο ένα κι έχουν όλοι οι αριθμοί ανάγκη το ένα και το ένα χρειάζεται όλους τους αριθμούς.

Αν δώσω στους μύθους μου υπόσταση, γίνονται αλήθειες. Κι αν αμφισβητήσω τις αλήθειες, τότε γίνονται οι μύθοι μου.

Το "παντού πατρίς" δε θα είχε κανένα νόημα χωρίς το "πουθενά πατρίς" ή το "κάπου πατρίς". Και μιας και τον πατέρα μου τον έθαψα, μάλλον είμαι και τυπικά "άπατρις".

Αλλά θα συμφωνήσω στο ότι το πρόβλημα παραμένει το ίδιο = εμείς.
Όταν ο σκύλος βρίσκεται σε δίλημμα κυνηγάει την ουρά του. :))

dyosmaraki είπε...

Καμιά φορά όσο κι αν μοχθούν οι γεωργοί δεν καταφέρνουν να ξεριζώσουν τις δυνατές τις ρίζες.

Και τότε το φυτό ξαναριζώνει στον τόπο που αρχικά είχε φυτρώσει...

Αλλοτε πάλι το μεταφυτεύουν μα και τότε ακόμη δεν ξεχνά τι σόϊ φυτό είναι και τι αξία έχει. Και τότε ακόμη και τα φυτά που στις αρχές δεν μπορούσαν να το αποδεχτούν το προσκαλούν και πάλι για να δημιουργήσουν από κοινού έναν πυκνό φράκτη...

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

@ Αστερόεσσα

Το φυτό να έχει δυνατές ρίζες.
Όπου κι'αν βρίσκεται να μπορεί να ανθίζει.

Τα ζιζάνια να ξεριζώνει που βρίσκονται μέσα του για να δυναμώνει.

Την καλημέρα μου.

Ανώνυμος είπε...

Aφιερωμένο στο Μετανάστη,
"Ούχ οι τόποι τους άνδρας εντίμους αλλ' οι άνδρες τους τόπους επιδεικνύουσι"

Υ.Γ. τους άνδρας, όπως διασώζεται στηνν αγγλική γλώσσα, δηλώνοντας ταυτόχρονα και άνθρωπος δλδ και γυναίκα, δια να μη με παραξηγήσουν οι παρεξηγιάρες φεμινίστριες.

Αστερόεσσα είπε...

@ dyosmaraki,
Πας, καλή μου, σ' έναν τόπο. Βρίσκεις 2 πράγματα που αναζητούσες αγωνιωδώς, χάνεις αυτά που είχες δεδομένα.

Γυρνάς, πάλι σου λείπει αυτό που βρήκες αλλού. Για να φτιάξεις ως μετανάστης φράχτη σε ξένο τόπο πρέπει να υπάρχει ομογένεια. Ελάχιστοι είναι οι Έλληνες που ζουν στη Δανία κι είναι διασκορπισμένοι παντού.

Πέρσυ το φθινόπωρο βρέθηκα στο Μέλανα Δρυμό, και στo Freiburg. Βρήκα ελιές φυτεμένες στην πόλη και τις αγκάλιασα! Αισθάνθηκα να γειώνομαι.

Το ιδανικό είναι να έχεις λύσει το βιοποριστικό, να έχεις μια φωλιά κάπου και μετά να γυρνάς. Ένα μήνα σε πανσιόν π.χ. στη Βαυαρία, ένα μήνα στα Πυρηναία, μετά στην Αμοργό, ύστερα στη Σκωτία κ.ο.κ. με ελάχιστα ρούχα. Θα έπαιρνα μόνο μαζί μου ένα λάπτοπ και το φλάουτο...
Αλλά δεν το σηκώνει η τσέπη μου.

@ Σπίθα,
δεν είναι δυνατόν τα φυτά να ανθίζουν παντού. Θυμάσαι εκείνη τη φράση που μαθαίναμε στη Φυσική Ιστορία στη Δ' Δημοτικού; "Η καστανιά ευδοκιμεί στα ορεινά", "η λεμονιά σε κλίμα Μεσογειακό";...
Τα πορτοκάλια, τα κεράσια και τα ρόδια είναι για τη Δανία φρούτα εξωτικά, τα τζιτζίκια έντομα των τροπικών χωρών. αλλά χελιδόνια έχει, το ίδιο και πατάτες, μήλα και φράουλες...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Υπάρχουν όμως και κάτι ξένες χορτολιβαδικές εκτάσεις που δίνουν για 5 χρόνια επιδόματα ανεργίας ίσα με το 90% του βασικού μισθού...

Αστερόεσσα είπε...

Στη Δανία δεν ισχύει αυτό ή μη μόνον αν έχεις συμπληρώσει ευδόκιμο χρόνο εργασίας εντός Δανίας ή αν είσαι πολιτικός πρόσφυγας. Ως πολίτης της Ε.Ε. δεν δικαιούσαι να πας εκεί και να μην πληρώνεις φόρους ή να σου δώσουν επίδομα.

Άλλες χώρες της Ένωσης είχαν αυτήν την πολιτική μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Πήγαιναν λοιπόν κάποιοι παγαπόντηδες Ιταλοί π.χ. στη Γαλλία. Δήλωναν μια εικονική διεύθυνση κι έπαιρναν επίδομα ανεργίας. Το ίδιο έκαναν και στην Αγγλία και σε 2-3 άλλες χώρες και κατάφερναν να συγκεντρώνουν κάμποσα επιδόματα και να την περνούν κοτσάνι. Μέχρι που τους ανθίστηκαν. ;))

Δεν είναι πια τα πράγματα έτσι.

Αστερόεσσα είπε...

@ airgood@gmail.com,

Δε με ενοχλεί ποσώς το man. :)
Δεξιά στην παρασελίδια στήλη κάνεις κλικ στην εικόνα της Sibylla Palmifera που γράφει γυναίκα και θα δεις τις απόψεις μου και σε αναρτήσεις και σε σχόλια.
Αν δεν εκτιμώ τις αρχές ενός ατόμου, δε στέκομαι ποσώς στο φύλο του. Αρνούμαι να υποστηρίζω το φύλο μου πάση θυσία.
Ευπρόσδεκτο, και μ' άρεσε!

Ανώνυμος είπε...

Mε μπέρδεψες λίγο νομίζω ότι κατά βάθος ομιλείς για Περιήγηση, τι λές;

habilis είπε...

Μην το πολυψάχνεις ολα είναι star stuff.
Eυτυχώς!

Αστερόεσσα είπε...

@ airgood@gmail.com,
Θα μου άρσε να ομιλώ για περιήγηση, θα είχε κάτι το εστέτ που δεν σηκώνει όμως η τσέπη μου. Τελοσπάντων, αρκετά τσαντίστηκα με τα πολιτικά σήμερα! :)


@ Αρκετά το έψαξα. Νισάφι!
Έξω κάνει ψόφο, επάνω σε λίγες μέρες θα κάνει ακόμη πιο ψόφο και δεν πιστεύω ούτε καν στο Βαλεντίνο για λίγη παρηγοριά, φτου! :)

Dr. Feleki είπε...

Ελα που γεμισε ο τοπος τσιμεντα. Που να πιασουνε οι σποροι μας; Δεν διδασκεις τίποτα στην πέτρα...

Αστερόεσσα είπε...

Πέτρες, τοίχοι, ωραίες προοπτικές μαθητών. Θα τις εξετάσω επισταμένως. :)

Φεύγω τώρα. Πάω να τσαντιστώ. Όταν με πιάνει το μελοδραματικό μου, μια γερή δόση τσαντίλας με φέρνει στα ίσα μου και συνέρχομαι! Αλλά πρέπει να τσαντιστώ αφ' εαυτής μου, γιατί αν με τσαντίσουν άλλοι τότε με καταλαμβάνουν ίσαμε 7 δαιμόνια!

Αν σας περισσεύουν λιβάνια, σφυρίξτε μου, γιατί θα τα χρειαστώ. Πάνε πακέτο με τα καντήλια.

akrat είπε...

εγώ τώρα τι κακό είναι αυτό...
μέχρι του Γκύζη γουστάρω...
δηλαδή όταν πάω Πειραιά ... κάτι με ωθεί προς Αμπελόκηπους...
τι κακές συνήθειες...
τς τς

Αστερόεσσα είπε...

Ωραία χώρα του Γκύζη! Έμεινα 13 χρόνια.
Ο μανάβης, ο Θανάσης είναι ωραίος τυπάς, γατόφιλος, κουλτουριάρης και φιλόσοφος.

Στο χασάπη όταν ζητούσα αρνί του έλεγα "θέλω να είναι κοριτσάκι". Και μου απαντούσε "όλα κοριτσάκια είναι. Σπανίζουν τα αρσενικά τη σήμερον". Είχε και το βιβλιοπωλείο της γωνίας με την Άσπα και την Κόρα και κάναμε σούπερ γέλια.

Είχε τη λουλουδού απ' όπου αγόραζα ζέρμπερες, τον ψαρά (πολύ ωραίο παιδί), το ρολογά τον Ιεχωβά, το Γυφτοκώστα με την εξαιρετική φέτα, το κέντρο δυο βήματα με όλους τους σινεμάδες, από κάτω τα ουζερί, τις ανηφόρες, τα σκαλάκια, το σχολείο που ακόμη ψηφίζω, τα καντήλια για να βρεις πάρκινγκ... O tempora, o mores!

Αααααχ!

------ είπε...

Καλε Ελένη!!!!Για το Ευρωπη ωρα 0 πού αφηνουμε σχολια;;;;
τα παιρνουμε μαζι μας;;;
εκτος αν ειναι καπου και εγω τυφλώθηκα λογω ηλικιας!!!!

Αστερόεσσα είπε...

Δίνω λινκ, Νανούλα. Στο πολιτικό μου ιστολόγιο.
Έκλεισα τα σχόλια εδώ, γιατί η ανάρτηση είναι εκεί.
Διασπορά και στο δίκτυο. :)
Αποκτήσαμε και πολιτικό μπλογκ, όπου συντάκτες είναι ο Σπίθας κι εγώ και μουσικό (δικό μου).

Καλή αντάμωση, από πάνω τώρα πια!

Ανώνυμος είπε...

Ελένη μου, εδώ έχουμε καταντήσει να είμαστε ξένοι στην ίδια μας την πατρίδα..
Καλό ταξίδι να έχεις και ελπίζω να δούμε αναρτήσεις σου λίαν συντόμως.

Αστερόεσσα είπε...

:)
"Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε
".

(Μανόλης Αναγνωστάκης)

A, ρε stardust30...