«Σαμψών και Δαλιδά, Μαρίκα μου!»

Σάρα Μπερνάρ, στο ρόλο «La Sorcière» (H Mάγισσα), 1903. Πηγή φωτογραφίας: Τhe Sara Bernhard Pages

Ο Δημητρός είχε ξενητευτεί στην Αμέρικα. Κουμανταδόρισσα στα οικονομικά του σπιτιού ήτανε πάντα απ' όλα τα αδέρφια η Μαρίκα, που ήτανε νοικοκυρά και προκομένη.

Έτσι λοιπόν, ο Δημητρός δούλευε κι έφτιαχνε κομπόδεμα για να 'χει, όταν θα επέστρεφε στην Ελλάδα φροντίζοντας και τ' αδέρφια του, που ήρθαν με την προσφυγιά άλλοι στη Μακεδονία, άλλοι στην Κοκκινιά, άλλοι στου Χαροκόπου κι άλλοι στη Ραφήνα.

Τις οικονομίες του ο Δημητρός τις έκαμε ασημένια πεντοδόλλαρα και τα έστελνε στη Μαρίκα, που ήξερε να κάμει το σκατό της παξιμάδι. Ήφκιασε λοιπόν η Μαρίκα έναν μεταλλικό κύλινδρο κι έχωνε μέσα τα πεντοδόλλαρα. Και για να τα 'χει και σίγουρα, πήγε στον αντράδερφό της το Νίκο, που ήτανε ρολογάς και χρυσοχόος και της έβαλε στον κύλινδρο μια αλυσίδα, και κρέμασε η Μαρίκα το μασούρι με τα φραγκάκια απ' το λαιμό της.

Ο Στέλιος τα λιμπίστηκε, ήτανε και τσαχπίνης κι άρεσε και στις γυναίκες (κι αυτουνού του αρέσανε), αλλά πώς θα κατάφερνε το γυναικάκι του να βάλει χέρι στον παρά; Το σκέφτεται απ' εδώ, το γυρίζει απ' εκεί... το βρήκε! Η Μαρίκα ήτανε απ' τα νιάτα της στην Πόλη θεατρόφιλη. Ρίχνει λοιπόν την ιδέα να την κάνει θεατρικό επιχειρηματία.

-Μαρίκα μου, να σου χτίσω θέατρο, και θα γίνουνε τα λεφτά του Δημητρού διπλά και τρίδιπλα.

Σα να καλάρεσε η ιδέα στο Μαρικάκι. Μια και δυο του εμπιστεύτηκε το μασούρι.

-Το οικόπεδο αγοράστηκε στους Αμπελοκήπους. Ήρθανε κι εργάτες και θα ρίξουμε τα μπετά.

Περνάει ο καιρός, δεν άδειαζε η Μαρίκα να επισκεφτεί το οικόπεδο με το θέατρό της.

-Πώς πάγει, Στέλιο μου;

-Προχωράει με ταχύτατους ρυθμούς, σήμερα βάλανε τη στέγη.

-Να πάγω να το ιδώ!

-Το Σαββάτο, που θα έχει και πρεμιέρα.

Χαρά η Μαρίκα.

-Και τι έργο ανεβαίνει, Στέλιο μου;

-Το «Σαμψών και Δαλιδά», Μαρίκα μου!

Κατσαρώνει η Μαρίκα τα μαλλιά της με το σίδερο, κοτσάρει και το καπέλο που είχε φέρει απ' την Πόλη, βάζει και κραγιόν και περίμενε το Στέλιο να έρθει να την πάρει να πάνε στην πρεμιέρα.

Έρχεται ο Στέλιος με οιμωγές, τάχα πως έπαθε συμφόρηση, ρίχνει και μια λιποθυμία.

-Καταστροφή, Μαρίκα μου! Επήρε φωτιά το θέατρο και πάει, στάχτη γινήκανε όλα!

Ήρθε και της Μαρίκας νταμπλάς κι έπεσε κι αρρώστησε.

Μέχρι που πέθανε, πίστευε ότι ο Στέλιος της έφτιασε θέατρο που κάηκε, πάνω που ετοιμαζόταν ως θεατρώνης να πάει στην πρεμιέρα του «Σαμψών και της Δαλιδά».

________________

Συναφείς αναρτήσεις:

Εξ Ιωνίας

«Δι' ενοίκιον και πλυστικά»

© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα 20 Νοεμβρίου 2008