Από τον πασατέμπο στην ένεση.
Η θεία μου η Αθηνά είχε ένα βιβλίο με τον Σπερμούλη και την Αυγούλα. Το ξεσκόνισα στο πιτς φυτίλι και έμαθα ότι η Αυγούλα πάει κομμωτήριο, βάζει το καλό της φουστανάκι κι ένα φιόγκο στα μαλλιά.
Ο Σπερμούλης την ερωτεύεται. Αφού λοιπόν της στείλει καμιά ντουζίνα ανθοδέσμες και κρυφοκοιτάζονται σε ραντεβού τη νύχτα, κάποια στιγμή τη φιλάει και συντελείται το μοιραίο:
Σπερμούλης και Αυγούλα ενώνονται και μεταμορφώνονται σε παιδάκι.
-Ποιος έχει τον Σπερμούλη;
-Ο μπαμπάς.
-Πού ακριβώς κατοικεί ο Σπερμούλης μέσα στον μπαμπά;
-Βρίσκεται μέσα στην ουρά του. (Οι άντρες διαφέρουν από τις γυναίκες, διότι έχουν χοντρή φωνή, γένια και ουρά).
-Πού ζει η Αυγούλα;
-Στη μαμά, μέσα από τον αφαλό της.
Άρα, σαφές και το βιβλικό χωρίο «Ο άνδρας γεννά η δε γυναίκα τίκτει».
Πέφτουμε όμως σε βαθειά περισυλλογή πώς δίνεται αυτό το ραντεβού του Σπερμούλη και της Αυγούλας για να γίνει ένα παιδάκι. Το ερώτημα τοποθετήθηκε σ' ένα συρταράκι στο κεφάλι της μικρής Λένας και μόνη της αναφώνησε μετά από λίγα χρόνια και πάλι το «Εύρηκα!». Διότι στο μεταξύ έμαθε ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει μεταξύ αντρών και γυναικών την πρώτη νύχτα του γάμου τους: Πρώτα φιλιούνται και αγκαλιάζονται (Κανένα πρόβλημα). Μετά όμως; Γδύνονται! (Πρόβλημα! Δεν ντρέπονται;)
Το σενάριο σκαρώνεται τότε ως εξής:
Μετά την εκκλησία, ο γαμπρός και η νύφη πάνε στην κρεβατοκάμαρα. Αγκαλιάζονται και φιλιούνται. Μετά ο γαμπρός πάει στην τουαλέτα. Παίρνει από την ουρά του το Σπερμούλη και τον τοποθετεί σε μια σύριγγα. Και αφού αγκαλιάζει και πάλι τη νύφη και της λέει να μη φοβάται τη βελόνα, της ζητάει ευγενικά να κατεβάσει το βρακί της για να της κάνει την ένεση στον πωπό της. Αυτή ντρέπεται, αλλά το ξεπερνά. Ε, μετά η εγκυμοσύνη είναι θέμα επιστημονικό και θα το μάθω, όταν μεγαλώσω.
Παιδικές εγκυμοσύνες.
Μετά τη Δευτέρα Δημοτικού με βάζανε να κάνω υποχρεωτικά παρέα με τη Σοφούλα, την οποία και δε χώνευα. Οι λόγοι που μου καθόταν στο στομάχι ήταν πολλοί.
Βρώμαγε. Ήταν χοντρή, αντιπαθητική και σκράπας στα μαθήματα, αλλά τακτική μαθήτρια στο Κατηχητικό, όπως και η μαμά της ήταν μέλος του Κύκλου των Κυριών της Ενορίας. Ενώ όμως η Σοφούλα ήξερε απέξω ρητά απ' τους μακαρισμούς κι έλεγε ότι νήστευε τις Σαρακοστές, διηγόταν κάτι σιχαμένες ιστορίες, όπως π.χ. πώς τη στρίμωχνε ο θείος της σε γωνίες, όταν δεν ήταν μπροστά η θεία της ή οι γονείς της και της πασπάτευε τα βυζιά κι αυτηνής της άρεσε, κάτι που θεωρούσα αηδιαστικό. Επίσης έλεγε και κάτι θηριώδη ψέματα πως τα ζευγάρια φιλιούνται ακουμπώντας τις γλώσσες τους! Μπλιαχ! Κανένα ζευγάρι δεν μπορεί να κάνει τέτοιες βλακείες! Η Σοφούλα επίσης ήταν καλή νοικοκυρά και ήξερε να κεντάει, κάτι που εγώ σνόμπαρα, κι είχε κεντήσει μέχρι τα δέκα της 32 κεντήματα με ανεβατό κι άλλα τόσα με σταυροβελονιά και δε θυμάμαι και πόσους τσεβρέδες, ενώ εγώ μετά βίας κατάφερα να κεντήσω το ¼ σε ένα πανί με σταμπωτά λουλουδάκια από τη Δευτέρα Δημοτικού ως την Έκτη. Η μάνα μου για να με φιλοτιμήσει μου έλεγε ότι θα στόλιζε το κέντημά μου στο ψυγείο, αλλά της απάντησα:
-Έλα μωρέ, μόνο η μία γωνία θα φαίνεται. Δε σου φτάνει;
Είδε κι απόειδε και το τελείωσε το κέντημα μόνη της, κάτι που και σ' αυτήν δεν άρεσε, γιατί στα οικοκυρικά ήταν εξίσου με μένα ή και ακόμη περισσότερο άσχετη.
-Δες, βρε τη Σοφούλα πόσα κεντήματα έχει φτιάξει!
-Προτιμάς να φτιάχνω κεντήματα και να φέρνω εφτά στην ορθογραφία ή να διαβάζω;
Το επιχείρημα ήταν ακλόνητο. Καλύτερα να έχεις κόρη διαβαστερή, που ακούει όπερα.
-Να πας να παίξεις με τη Σοφούλα!
Επιλογή δεν υπήρχε.
-Τι θα παίξουμε;
Την ξαπέστελνα με συνοπτικές διαδικασίες, επινοώντας το παιχνίδι:
-Λοιπόν, θα είμαστε βασίλισσες. Εσύ τάχα μου θα φοράς χρυσό φόρεμα και πέπλο κι εγώ ασημένιο φόρεμα και πέπλο. Είμαστε και οι δύο έγκυοι τώρα και θα καθήσουμε στον καναπέ. Μέχρι να γεννήσουμε, εσύ θα κεντάς κι εγώ θα διαβάζω.
Ευτυχώς, οι παιδικές μας εγκυμοσύνες ήταν απανωτές. Εκείνη τέλειωσε πολλά ακόμη κεντήματα και τέλος έμεινε κι έγκυος στ' αλήθεια, απ' ό,τι έμαθα, χωρίς να χρειαστεί να βελτιωθεί στην ορθογραφία, γιατί παντρεύτηκε. Εγώ διάβασα κάμποσα ακόμη βιβλία και παρέμεινα αχαīρευτη κι ανεπρόκοπη.
Συμπέρασμα: Το διάβασμα είναι ο καλύτερος τρόπος αντισύλληψης.
Το λάστιχο ποτίσματος.
-Χθες το απόγευμα η μαμά μου δε με άφησε να παίξω στο πάρκο, είπε η Ρένα.
-Γιατί;
-Άστα! Βρήκε στο πάρκο κάτι λάστιχα. Το είπε και στο μπαμπά μου κι αυτός βγήκε έξω κι έβρισε κι είπε ότι πετάνε τις καπότες τους όπου λάχει.
-Τι θα πει καπότες;
-Να είναι ένα λάστιχο σαν του ποτίσματος. Η μία άκρη μπαίνει στο πιπί του άντρα και η άλλη στης γυναίκας. Έτσι το κάνουνε.
-Πώς είναι δυνατόν να κάνουν τέτοια πράγματα με λάστιχο; Χωρίς ένεση; Και πώς θα γίνει μετά το παιδάκι;
-Βρε βλάκα, το λάστιχο είναι για να μην κάνουν παιδάκι!
-Καλά, ηλίθιοι είναι; Αντί να αγκαλιαστούνε κάθεται ο ένας στη μια άκρη και ο άλλος στην άλλη και βάζουνε στο πιπί τους λάστιχα ποτίσματος; Θα πάθουν μόλυνση!
Συναφείς αναρτήσεις:
Ο άνδρας γεννά η δε γυναίκα τίκτει ή από πού έρχονται τα μωρά
© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα 24 Οκτωβρίου 2008
Αναρτήσεις
37 σχόλια:
μα με σύριγγα; και λάστιχο; λολ. προσπαθώ να θυμηθώ αν είχα ποτέ απορία πώς γίνονται τα παιδιά. μα δεν θυμάμαι κάτι. καλημέρες!
... απαπά! Εγώ προτιμώ τα σίγουρα... Αυτά με τον πελαργό, και για του λόγου του αληθές, μπορώ να βάλω και στο βίντεο τον Ντάμπυ, το ελεφαντάκι (της Ντίσνεϊ)... Μία εικόνα, χίλιες λέξεις!
Καλημέρα!
1) Σπερμούλης + Αυγούλα
Εδώ παπάς εκεί γιατρός...Ποιός σκέφτηκε αυτό το ξέρασμα; :-Q
2) Η Μαφάλντα τι σας φταίει; :-D
3) Αυτό με τη παράλληλη πραγματικότητα δε το έχω καταλάβει. Μήπως και δε καταλάβουν; Μήπως "πληγωθούν"; Εδώ βουλωμένο γράμμα διαβάζουν, πρίν ακόμα μιλήσουν. Κάτι σαν τα λούτρινα αρκουδάκια ένα πράγμα...βλέπουν μετά αληθινή αρκούδα και...ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΤΕΡΑΣ!!!! ή γουρούνι και...ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ!!!
4) "Εγώ διάβασα κάμποσα ακόμη βιβλία και παρέμεινα αχαīρευτη κι ανεπρόκοπη."
...Δηλαδή εσείς θέλατε να κάνετε αυτά που έκανε η Σοφούλα αλλά μια σκοτεινή ανυπέρβλητη δύναμη σας έκλεισε -παρά τη θέληση σας- σε ένα υπόγειο και σας ανάγκασε με τη βία να...ακαδημήσετε (;)
5) "Συμπέρασμα: Το διάβασμα είναι ο καλύτερος τρόπος αντισύλληψης."
Εξαρτάται απο τη θεματολογία του εντύπου.
καλά ετσι γίνονται τα μωρά?
και εγώ που νόμιζα οτι τα έφερνε ο πελαργός!
και τον κατηγορούσα γιατί ήταν κουφός και ενώ του ειπα βαρδινογιάννη, αυτός με πήγε στου .....γιάννη!
ώστε δεν έφταιγε ο πελαργός!
τσ τσ τσ, τι μαθαίνει κανείς στα μπλογκ.
καλημέρα!
@ b|a|s|n\i/a,
Σύριγγες, λάστιχα και πλείστα άλλα. Φαίνεται ότι είχα φύση επιστημονική και δοκίμασα πολλές υποθέσεις εργασίας, πριν περάσω σε επιβεβαίωση διά του πειράματος. :D
Kαι τις δικές μου καλημέρες.
Υ.Γ. Έχω πρόβλημα με το αρχέγονο κομπιούτερ που χρησιμοποιώ, μοντέλο Flintstone. Δεν κοτάω να μπω σε κάποια ιστολόγια (μεταξύ αυτών και το δικό σου) και με πετάει εκτός blogger.
@ Aνεμοσκορπίσματα,
Με πελαργό... jamais! Καλύτερα τα πούπουλα να είναι μέσα στο μαξιλάρι κι όχι απ' έξω. Κι αν κουτσουλήσουν το κρεβάτι; :)
@ aa,
1. Για την εποχή ο Σπερμούλης και η Αυγούλα ήταν από τα προχωρημένα αναγνώσματα, μην πω κι απαγορευμένα... Η Hχώς των Γεγονότων μας επαναλάμβανε το Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών για να το εμπεδώσουμε.
2. Η Μαφάλντα δε μου φταίει περισσότερο απ' όσο μου φταίτε όλοι οι υπόλοιποι. :D
3. Ποιος πληγώνεται; Τη δική τους αμηχανία πραγματεύονταν. Μπουρδούκλωναν κάτι και σταματούσαν (στην πλειοψηφία). Αν και τότε ήξερες ότι το γουρούνι είναι ζώο, πριν γίνει κουμπαράς και ότι ο γκέκας είναι σκύλος κοπαδιού κι όχι θείος σου (χωρίς αυτό να εμποδίζει το θειο σου να γίνεται και γκέκας).
4. Μέχρι τα 18 ήθελα να γίνω α) αναχωρήτρια - καλόγρια - ερημήτης, β) εφευρέτης, γ) τραγουδίστρια όπερας, δ) χημικός, ε) φιλόσοφος, στ) παιδίατρος, ζ) νεράιδα η) αιγυπτιολόγος θ) Μάτα Χάρι ι) περιηγήτρια της Λατινικής Αμερικής σε βοϊδάμαξα, ια) δικαστικός, ιβ) ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου, ιγ) Κρανίο στην παράσταση του Άμλετ, ιδ) επαναστάτρια, ιε) ζωγράφος, ιστ) Νομπελίστα, ιζ) θεά ιη) βιολονίστα σε συμφωνική ορχήστρα και πλείστα άλλα με επίκεντρο όμως κατά βάσιν την αρχαιολογία από τα 14... Η Σοφούλα δεν έπαιξε κανένα ρόλο στη μετανάστευση, εξάλλου τα ίχνη της εχάθησαν.
5) "Θεματολογία εντύπου". Διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις, γιατί όσο περισσότερα έντυπα πέφτουν στα χέρια σου αναρωτιέσαι αν αξίζει να καταδικάσεις κι άλλους να ζήσουν αυτό που ζεις, που εσύ μπορείς να αποφύγεις επειδή διαβάζεις. Κατά βάσιν όμως, παραμένω μάλλον αισιόδοξο άτομο. :)
@ ria,
Το πρόβλημα του κουφού πελαργού το έλυσα με άλλο ατράνταχτο δεδομένο:
Στην πραγματικότητα δεν είμαι παιδί των γονιών μου, αλλά κλεμμένο βρέφος κάποιου λόρδου με τίτλο και πύργο, που είναι απαρηγόρητος ακόμη επειδή έχασε την κόρη του πριν 41 χρόνια και ακόμη με ψάχνει. Θέλω να πιστεύω ότι μια μέρα θα με βρει και θα πέσουμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.
-Πατέρα! Θα αναφωνήσω...
Γι' αυτό μαθαίνω και ξένες γλώσσες. Για να μπορώ να τον καταλάβω, όταν θα μου πει συγκινημένος:
-Κόοοοοοορη μου! Για σένα οι πύργοι μου και τα κτήματα. Για σένα οι πετρελαιοπηγές μου και οι Εταιρίες μου. Για σένα τα εργοστάσια και τα πλοία μου...
Ααααααχ!
:-D ΟΚ ΟΚ Σειρά μου.
"Η Hχώς των Γεγονότων μας επαναλάμβανε το Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών για να το εμπεδώσουμε."
Η ποιά; Μιλάμε για εφημερίδα ή φυλάδιο απο τη τοπική ενορία;
"Μέχρι τα 18 ήθελα να γίνω
α) αναχωρήτρια - καλόγρια - ερημήτης,
Αναχωρήτρια;;; Κάτι σαν το Easy Rider δηλαδή; Τελικά αναχωρήσατε για Δανία.
β) εφευρέτης,
Ίσον δημιουργός...κάτι έχω ακούσει για κάτι βιβλία...καλύφθηκε και αυτό.
γ) τραγουδίστρια όπερας,
Δεν υπάρχει καλύτερη ακουστική απο αυτή του μπάνιου...Σοβαρολογώ. Εξαρτάται απο τις διαστάσεις του δωματίου αλλά συνήθως τα πλακάκια αντανακλούν πολύ περισσότερο τον ήχο και δημιουργούν περισσότερη Αντήχηση που μερικές φορές είναι ευχάριστη στο ανθρώπινο αυτί (που γουστάρει την αντήχηση ανάμεσα στα 10-50ms)...γι΄ αυτό και πολύς κόσμος γουστάρει να τραγουδάει στο μπάνιο...Τα μέγαρα είναι αφορμή για τη κοινωνικοποίηση των φίλων της Μουσικής (φυλακεί το στόματι μου!!!)
δ) χημικός,
Καλυμένο...αν μαγειρεύετε ή σας αρέσει το ποτό.
ε) φιλόσοφος,
Χρειάζεται φαλάκρα, γενειάδα, χλαμύδα, σανδάλι flat....έχει μια διαδικασία το πράγμα...ίσα που το καλύπτετε απο τα βιβλία.
στ) παιδίατρος,
ίσον μπαμπούλας...!
ζ) νεράιδα
L.ucy in the S.ky with D.iamonds...Κι αυτό κανονίζεται.
η) αιγυπτιολόγος θ) Μάτα Χάρι
Αυτό το έχουμε σε σετάκι.
ι) περιηγήτρια της Λατινικής Αμερικής σε βοϊδάμαξα,
Ay Caramba! (Ελπίζω να μη σας πήρε στο λαιμό του ο Castaneda γι' αυτό)
ια) δικαστικός,
Για τα γουνάκια στους ώμους;
ιβ) ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου,
Ποιανού έθνους;
ιγ) Κρανίο στην παράσταση του Άμλετ,
Αυτό σε βάθος χρόνου κανονίζεται.
ιδ) επαναστάτρια
Η επανάσταση έγινε ήδη κατά της Σοφούλας.
ιε) ζωγράφος,
Ίσον δημιουργός, μη τα ξαναλέμε.
ιστ) Νομπελίστα,
Προλαβαίνετε
ιζ) θεά
Προλαβαίνετε
ιη) βιολονίστα σε συμφωνική ορχήστρα
Η αδυναμία μου! Οι βιολονίστες και οι Κορυφαίοι-Β στο Όμποε. Είναι όργανα με ειδικές ανάγκες.
"Διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις, γιατί όσο περισσότερα έντυπα πέφτουν στα χέρια σου αναρωτιέσαι αν αξίζει να καταδικάσεις κι άλλους να ζήσουν αυτό που ζεις, που εσύ μπορείς να αποφύγεις επειδή διαβάζεις."
Δηλαδή Escapism? Όχι η αναζήτηση της γνώσης;
Πάμε ένα - ένα:
Η Ηχώς των Γεγονότων ήταν το δελτίο ειδήσεων στο Πρώτο Πρόγραμμα στο Ραδιόφωνο (τότε Εθνικό Πρόγραμμα). Άρχιζε με μια καμπανιά:
"Νταντάααααν! Η ηχώς των γεγονότων!" (Με στόμφο)
Μετά έβγαινε Παπαδόπουλος, Παττακός ή Μακαρέζος και συνήθως άρχιζε με το "Αποφασίζομεν και διατάσσομεν!".
Ακολουθούσαν κάμποσες απαγορεύσεις και λόγοι γιατί πρέπει να μπούμε στο γύψο και χρήζομεν εγχειρήσεως κλπ, κλπ.
α) αναχωρήτρια: Μια ζωή αναχωρώ. Αλλά βλέποντας ότι και οι αναχωρητές ασχολούνται με τα κοσμικά λέω να πιω κανένα ποτάκι ακόμη και να αναβάλλω την επόμενη αναχώρηση επ' αόριστον.
β) Εφευρέτης: Στα 10 είχα σχεδιάσει και σε κλίμακα ποδήλατο (με λεπτομερείς μετρήσεις), και δυο καθίσματα και πηδάλιο, σκέπαστρο, σούπερ ντιζάιν. Δεν ξέρω ποιος αγύρτης μου βούτηξε το σχέδιο πριν κατοχυρώσω πατέντα και είδα μια μέρα την "εφεύρεσή ΜΟΥ" στις ειδήσεις....
γ) Τραγούδαγα και στο μπάνιο και σε κάθε ακάλυπτο χώρο ιταλικές άριες που είχα μάθει απέξω. Υποψιάζομαι ότι αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που δε με έπαιζαν τα άλλα παιδάκια.
δ) Πίνω ή μαγειρεύω μόνο όταν έχω έμπνευση.
ε) Αν είναι απαραίτητα τα γένια, να πατήσω μια κόντρα. Αλλά η Υπατία και η Διοτίμα δε χρειάστηκαν γενειάδες.
στ) Το απέρριψα πολύ νωρίς.
ζ) Και χωρίς LSD. Δε μου χρειάζεται τεχνητή φυγή. Μπορεί κανείς να είναι φευγάτος κατά βούλησιν.
η) Γνωστόν. Διάβαζα και Αγκάθα Κρίστι και μου άρεσαν και τα φιλμ νουάρ, Χάμφρυ Μπόγκαρτ - Λωρήν Μπακώλ κλπ.
ι) Όχι μόνο. Και Μάρκες και Μπόρχες και Αστούριας.
ια) Όχι. Για τη Θέμιδα. Μου άρεσε σα φιγούρα κι ήταν απ' τις αγαπημένες μου θεές μαζί με την Αθηνά. Χιτώνας, κλειστά μάτια, ζυγαριά και σπάθα.
ιβ) Αγγλίας και Γαλλίας. Πήτερ Στάιν και κυρίως Πήτερ Μπρουκ.
ιγ) - ιζ) Το ξέρω
ιη) Μετά το έριξα στο φλάουτο.
Escapism κυρίως και φόβος του αμετάκλητου. Δουλεύεται. Η γνώση είναι πάντα ζητούμενο. :)
"Η Ηχώς των Γεγονότων ήταν το δελτίο ειδήσεων στο Πρώτο Πρόγραμμα..."
Η ΕΛΛΑΣ! ΩΣ. ΑΣΘΕΝΗΣ! ΕΠΙ ΤΗΝ. ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΝ ΚΛΙΝΗΝ!!! Δεν το έχω ακούσει σε πρωτότυπο φυσικά, θυμάμαι όμως με μια γλυκιά νοσταλγία, τα θερμά καντήλια (ήταν αναμένα) που του έριχνε η μάνα μου όποτε τον άκουγε (δηλαδή κάθε παραμονή της 17όμης)...Τώρα τελευταία δεν αντιδρά έτσι όταν τον ακούει...νομίζω οτι ανακάλυψε επιτέλους το voodoo.
"...Μια ζωή αναχωρώ."
Ε μια ζωή ταξίδι δεν είναι κι άσχημα (ακόμα κι αν ταξιδεύεις συνεχώς economy)
"μια μέρα την "εφεύρεσή ΜΟΥ" στις ειδήσεις...."
Όχι μεγαλύτερο σόκ απο το να δείτε τη Σοφούλα στο Facebook.
"Τραγούδαγα και στο μπάνιο και σε κάθε ακάλυπτο χώρο ιταλικές άριες που είχα μάθει απέξω. Υποψιάζομαι ότι αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που δε με έπαιζαν τα άλλα παιδάκια."
...Τα οποία ήταν Ελληνάκια (;)
"Πίνω ή μαγειρεύω μόνο όταν έχω έμπνευση."
Κι εγώ αλλά τώρα τελευταία έχει πέσει πείνα :-D :-D
"η Υπατία και η Διοτίμα δε χρειάστηκαν γενειάδες."
Τι να τη κάνει τη γεννειάδα το θύλη και ιδιαίτερα στην εποχή που ήταν της μόδας τα Ελευσίνια; Είχαν άλλα, εν δυνάμει ζωοφόρα, αξεσουάρ να προβάλουν!
"Και χωρίς LSD. Δε μου χρειάζεται τεχνητή φυγή. Μπορεί κανείς να είναι φευγάτος κατά βούλησιν."
Δε μου χρειάζεται τεχνητή φυγή αλλά διαβάζω και κανα μυθιστόρημα έτσι για να "ξεχνιέμαι"...Πάντως για Νεράϊδα απο L.S.D. θα περάσετε (ή απο παραλιακή)
"Όχι μόνο. Και Μάρκες και Μπόρχες και Αστούριας."
!!! Και σας βγήκε περιηγήτρια επι βοϊδάμαξας;;;; Αντί απλή γυναίκα / μάνα / σύζυγος;;;;
"Μου άρεσε σα φιγούρα κι ήταν απ' τις αγαπημένες μου θεές μαζί με την Αθηνά. Χιτώνας, κλειστά μάτια, ζυγαριά και σπάθα."
Ναί έχει κάτι απο θρυσκευτική παράνοια το να εμπιστευτείς γυναίκα με κλειστά μάτια και σπαθί (κυρίως σπαθί).
"Αγγλίας και Γαλλίας. Πήτερ Στάιν και κυρίως Πήτερ Μπρουκ."
Ο ΑΑ σηκώνει ψηλά τα χέρια στο αλλοδαπό θέατρο και επιφυλάσεται απάντησης.
"Μετά το έριξα στο φλάουτο."
Επίσης όργανο με ειδικές ανάγκες.
"Escapism κυρίως και φόβος του αμετάκλητου."
Το αμετάκλητο είναι ψευδαίσθηση...κι αύριο μέρα είναι.
Τα παιδιά που άκουγαν τις άριες ναι, σαφώς και Ελληνάκια στο 2ο Δημοτικό Νέας Σμύρνης και αργότερα 2ο Γυμνάσιο και Λύκειο ή Ομήρειο Παρθεναγωγείο. :)
Eίχανε και λευκώματα. "Ποιος είναι ο αγαπημένος σας τραγουδιστής"; Γράφανε: "Ο Τραβόλτα, η Ραφαέλλα Καρρά, οι Άμπα".
Έγραφα: "Μαρία Κάλλας, Μπεντζαμίνο Τζίλι, Σαλιάπιν"... :Ρ
Με το θέατρο υπήρχε κι άλλο κόλλημα. Κάθε Τετάρτη και Κυριακή ώρα 10:00 μμ. ακούγαμε θέατρο στο Πρώτο Πρόγραμμα στο ράδιο. (Τηλεόραση δεν υπήρχε). Στο μόνο δε μάθημα που με επόπτευε η μητέρα μου ήταν στην ανάγνωση και απαγγελία ποιημάτων. Πώς θα χρωματίσω τη φωνή μου, πώς θα σταματώ στα κόμματα, στις τελείες. Στην αρχή τα ποιήματα (τα οποία και έπρεπε να μάθουμε τότε απέξω) ήταν μαρτύριο, γιατί μέχρι να εμπεδώσω την απαγγελία, ξεχνούσα τους στίχους. Μετά όμως μου καλάρεσε και με βάζανε στο σχολείο πάντα αναγνώστρια για να διαβάζω υποβλητικά. Λέγανε και διάφορα οι δάσκαλοι π.χ. "η μικρή Κατίνα Παξινού", είχα πει κι ένα ποίημα με την Αλέκα Κατσέλλη και με φίλησε, έγινε χαμός από κάτω, είχα γίνει κατακόκκινη απ' τη χαρά μου, αλλά ήμουν ταυτόχρονα πολύ ντροπαλή....
Μαγείρεμα και ποτό (ενίοτε): Τώρα ξαναμαγειρεύω, μετά από δύο χρόνια. Πριν το είχα ρίξει στην αεροφαγία.
"Το αμετάκλητο είναι ψευδαίσθηση...κι αύριο μέρα είναι"
Και το αύριο ψευδαίσθηση είναι :)
σε χρήζω ιέρεια του σεξ.
αφού παραδίδεις μαθήματα σε χρήζω.
δεν τολμώ να πω πως πίστευα ότι γεννιούνται τα παιδιά όταν ήμουνα μικρός...
Υ.Γ. Με τη βοϊδάμαξα στη Λατινική Αμερική υπήρχε και συνέχεια. Είμαστε μια παρέα από 3-4 κορίτσια, οι "κουλτουριάρες της τάξης"... Με μία είχαμε και αλληλογραφία, ενώ μέναμε και οι δύο στη Νέα Σμύρνη και βλεπόμαστε κάθε μέρα στο σχολείο για να μιμηθούμε τους ποιητές του '30. Κάθε φορά που ο πατέρας της τής πήγαινε το γράμμα μου έλεγε:
"Έ, ρε μαλακία που σας δέρνει!"
Με αυτήν θα κάναμε το ταξίδι στη Λατινική Αμερική και θα πίναμε τεκίλα κι εγώ θα έκανα και έναν νόθο γιο, το Φρεδερίκο Γκαρθία Λόρκα το Β', που θα μας μάζευε από τα καταγώγια, όταν δε θα γράφαμε ποίηση... :))
@ Τοβενίτο,
Πες, πες!!!!
"Τα παιδιά που άκουγαν τις άριες ναι, σαφώς και Ελληνάκια"
Ε τότε πώς να εκτιμήσουν τις άριες στα Ιταλικά και να σας παίξουν;
Λεύκωμα (!) άλλο ξέρασμα...Αυτό το Facebook δε θα πεθάνει ποτέ :-D
"Με το θέατρο υπήρχε κι άλλο κόλλημα...." κάτι έχω ακούσει...Μια "οικιακή" ανάμνηση είναι να καθόμαστε όλοι μαζί να βλέπουμε το Θέατρο της Δευτέρας.....αυτά πότε θα βγούν σε DVD ρε γαμμώτο;;;
"η μικρή Κατίνα Παξινού", είχα πει κι ένα ποίημα με την Αλέκα Κατσέλλη και με φίλησε, έγινε χαμός από κάτω,"
Μέχρι τη Παξινού σας "είχα"...στο δεύτερο όνομα σας έχασα.
"Μαγείρεμα και ποτό (ενίοτε): Τώρα ξαναμαγειρεύω, μετά από δύο χρόνια. Πριν το είχα ρίξει στην αεροφαγία."
(Το ενίοτε γιατί; Μη σας μαλώσω αμα πίνετε;)
Η Delivery αεροφαγία είναι η καλύτερη!
"Το αμετάκλητο είναι ψευδαίσθηση...κι αύριο μέρα είναι
Και το αύριο ψευδαίσθηση είναι :)"
Δίκιο (και πόντος). Αλλά προσπαθώ (σκληρά) να ελπίζω οτι θα έρθει πάρα να φοβάμαι οτι θα φύγει και δεν θα μπορώ να το πάρω πίσω. No?
"Με αυτήν θα κάναμε το ταξίδι στη Λατινική Αμερική..."
Δε ξέρω τι κάνει ο νόθος γιός αλλά η νόθα Τεκίλα βαράει κατακούτελα.
συγγραφεύς είσαι φαντασία διαθέτεις..
μπορείς να υποθέσεις από που θα μπορούσε να βγει κάτι..
(χριστέ μου τι γράφω σε σοβαρό μπλογκ!)
@ aa,
Θα ήθελα να έβγαιναν σε CD και παλιά ραδιοφωνικά προγράμματα. Θέατρο από το ραδιόφωνο, μέχρι και κάτι ραδιοφωνικά σήριαλ (τύφλα να έχει η Μάρθα Βούρτση) όπως "Το Σπίτι των Ανέμων" ή το "Πικρή - Μικρή μου Αγάπη". Τα τελευταία για πλάκα και μελέτη.
Η Αλέκα Κατσέλλη (μητέρα της Νόρας Κατσέλλη που είναι στη Βουλή) ήταν βετεράνα τραγωδός, Νεοσμυρνιώτισσα και για χρόνια πρωθιέρεια στην αφή φωτός στην Ολυμπία. Πανέμορφη δε γυναίκα στα νιάτα της και με μια φωνή βαθειά - κοντράλτο.
Σιγά μη φοβόμουν μη κακοχαρακτηριστώ για το ποτό. Πέρσι π.χ. έτρωγα μόνο ποπκόρν κι έπινα βότκα με πορτοκάλι και καφέδες.
Catering αεροφαγία; Καθόλου σχεδόν τροφή. Ίσα για να μην πεθάνουμε. Κατά καιρούς μπορεί να πίνω ντεπόζιτα. Μετά μπορεί να περάσουν και 3-4 χρόνια και να μη βάλω στο στόμα μου σταγόνα αλκοολούχου. Παίζει. Παλιά τέλειωνα την ημέρα μου με κρασί και τυρί ή σολωμό ακούγοντας μουσική κι ανάβοντας κεριά. Τρυκ και τεχνικές, μπας και αντέξω την επόμενη μέρα στη δουλειά, παλαβούς προϊσταμένους και ρουφιάνους συναδέλφους και την πίεση που πέφτει συνήθως στους συμβασιούχους :)
@ Έλα, βρε Τοβενίτο!
Με κάνεις να νοιώθω σαν τη γιαγιά μου. Κι εσύ δε με παίζεις, ρε γμτ; Δεν τραγουδάω πια άριες, λόγω τιμής. Μόνο ρεμπέτικα, μπαλλάντες και δημοτικά και στο τσακίρ κέφι και τροπάρια. Μπορεί να πηγαίνουν και εναλλάξ με αντάρτικα...
Είχα παραμελήσει λίγο "ποδήλατό μου", αλλά τώρα εντάξει. Βρήκα και τον λογαριασμό μου στο google και πέρασα να πω ένα γεια. Και βλέπω ενδιαφέρουσα ανάρτηση μμμμ...
Μου 'ρχεται να προσθέσω κάτι, αλλά στο ποδήλατο ακόμα δεν έφτιαξα τα φρένα και με παίρνει ο κατήφορος ....γειαααααααααααααα!!!
(φωνή από μακριά)
θα ξανάρθω...
@ angelos!
Από τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα στη μπλογκόσφαιρα, εδώ και 2 χρόνια!
Καλώστονα!!!
(Εγώ δε θυμάμαι το password για το Flickr... κάπου στη Δανία το είχα σημειώσει)
Σπίθα / Αστερόεσσα (οργανωθείτε...κάνετε login με τη σωστή ταυτότητα :-D)
"Θα ήθελα να έβγαιναν σε CD και παλιά ραδιοφωνικά προγράμματα. Θέατρο από το ραδιόφωνο, μέχρι και κάτι ραδιοφωνικά σήριαλ (τύφλα να έχει η Μάρθα Βούρτση) όπως "Το Σπίτι των Ανέμων" ή το "Πικρή - Μικρή μου Αγάπη"."
Μόνο απο διηγήσεις τα ξέρω αυτά. Βάζει ακόμα θέατρο η ΕΡΑ αν δεν κάνω λάθος.
"Η Αλέκα Κατσέλλη (μητέρα της
...
νιάτα της και με μια φωνή βαθειά - κοντράλτο."
Εξέλαβων...Αυτό το κοντράλτο είναι σα το "ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ!!!" της Νοταρά; (Φωνητικά) :-D
"Σιγά μη φοβόμουν μη κακοχαρακτηριστώ για το ποτό. Πέρσι π.χ. έτρωγα μόνο ποπκόρν κι έπινα βότκα με πορτοκάλι και καφέδες"
Πυθαγόρεια λιτοφαγεία...
"Δεν τραγουδάω πια άριες, λόγω τιμής. Μόνο ρεμπέτικα, μπαλλάντες και δημοτικά και στο τσακίρ κέφι και τροπάρια. Μπορεί να πηγαίνουν και εναλλάξ με αντάρτικα..."
Αυτά πότε θα βγούν σε DVD??? :-D
@ Bρε, aa :D
Τι να βγει σε DVD; Είμαι αντιεμπορική κι απροσάρμοστη, γι' αυτό μάλλον και δε θα βρω τον αληθινό μπαμπά μου, το λόρδο... Άντε αν δεν είμαι κόρη του μακαρίτη του πατέρα μου, που αμφιβάλλω, να βρω κανέναν πατέρα που αντί να είναι λόρδος, θα τον κόβει λόρδα.
Ωστόσο, διάβασα τελευταία ένα δημοσίευμα σε εφημερίδα περί ματαιοπονίας να μάχεσαι το σύστημα και αναφορές στον Chomsky και με προβλημάτισε...
ΥΓ. Τίποτα δε σου ξεφεύγει, ε; :))
Σιγά βρε Σπίθα, μη μας έγραψες το σχόλιο Νο 14
@ aa
Το μηχάνημα είναι αργό και μέχρι να "οργανωθεί"...βαρέσανε τα όργανα:)
Αν είναι να οργανωνόμαστε κάθε τρία λεπτά την βάψαμε.
@ αστερόεσσα
Μην εκμεταλλεύεσαι...και το όνομά μου:D
Έγινες ο θηλυκός Ασκητής, τώρα;
σου έστειλα ημέιλ για το flintstone blogger. δοκίμασε τα και ενημέρωσε ;)
@ Σπίθα,
Μea culpa... Το είδα πολύ αργά.
Είμαι ο θηλυκός Α-σκητής, μόνο υπό την έννοια ότι είμαι ασκητής άνευ σκήτης κι αναγκάζομαι να δανείζομαι μέχρι και το δικό σου.... ράσο. Αν αυτό δεν καλείται αναχωρητισμός, τότε θα πάω να ξαναβαφτιστώ Θάνος και θα βάλω και υποψηφιότητα με το ΠΑΣΟΚ. :D
@ b|a|s|n\i/a,
Θενκς! Πάω να δω τι να κάνω, αλλά στο παρόν Μοναστήρι είναι Λινουξάκηδες και τόσο σκληροπυρηνικοί χριστανοί, που αφού εφαρμόσουν το δόγμα, μετά δεν ξέρουν και πώς διαβάζεται. Είπαμε να τα βάλω με τη Μονή Βατοπεδίου. Όχι και με την Εσφιγμένου! :Ρ
μου απευθύνει το λόγο ο σπίθας (οποία τιμή) ή η αστεροεσία μετλλάχθηκε;
ή λόγω τίτλου του ποστ έγιναν οι δύο εις σάρκαν μία;
Βρε Τοβένιε...
Πόσο πια να μεταλλαχθεί ο Σπίθας; Τον ταΐσαμε μετά τα μεσάνυχτα και δεν παίρνει άλλη μετάλλαξη, εκτός κι αν τον βρέξουμε.
Μας παραχώρησε τη μεγίστη τιμή να μας αφήσει το κομπιούτερ για ολίγα λεπτά (Μεγάλη η Χάρη Του!) Μέχρι να δω ότι μου είχε βουτήξει το πληκτρολόγιο για πάρτη του, το κακό είχε γίνει κι έγραψα χωρίς να του κάνω log out. Μετά μας ανθιστήκανε, όσο να 'ναι ντραπήκαμε, αλλά φοράμε κόσκινο και το ξεπερνάμε με υπομονή.
"Το διάβασμα είναι ο καλύτερος τρόπος αντισύλληψης." - σωστόν αρκεί αυτό που διαβάζει κανείς να μην είναι κανένα κατινίστικο περιοδικό του στυλ "πως-να-τον-τυλίξετε-μια-για-παντα".
Κατ' άλλα απολαυστικό άρθρο όπως πάντα!
;D
αστερόεσσα είπε:
"Στην πραγματικότητα δεν είμαι παιδί των γονιών μου, αλλά κλεμμένο βρέφος κάποιου λόρδου με τίτλο και πύργο, που είναι απαρηγόρητος ακόμη επειδή έχασε την κόρη του πριν 41 χρόνια και ακόμη με ψάχνει"
ΑΔΕΡΦΟΥΛΑΑΑΑΑ?
Ωχ! Συγκληρονόμος! Πρέπει να τον καθαρίσουμε!
Μα και σ'αυτό μου έμοιαξες;
Και σκεφτόμουνα να σου στείλω κανένα "εκρηκτικό" δωράκι να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή απ'την αρχή τα κληρονομικά μας..
Όμως δεν βλέπω να τη βγάζω καθαρή.. :S
Είμαι γεμάτη καλοσύνη. Να, σε προσκαλώ σε γεύμα με μια καταπληκτική σπεσιαλιτέ με μανιτάρια του δάσους.
(*αγγελικό χαμόγελο και φωτοστέφανο*)
Μανιτάρια του δάσους; Μμμμ.. Ωραία ακούγονται.. Θα φέρω κι εγώ αν είναι γλυκόπιοτο κρασί να πιείς να δροσιστείς πιο πριν(μην έρθω με άδεια χέρια πρώτη φορά ο έρμος δεν κάνει).
Μμμμμ... ναι.
Αλλά να μη φορέσεις το δαχτυλίδι με το οικόσημο και την κρυφή θήκη για τις ....ασπιρίνες.
Αλήθεια, ο μπαμπάς μας ποιος είναι;
Μα φυσικά η Αυτού Γαληνοτάτη Υψηλότης Ρενιέ Λουί Ανρί Μαξάνς Μπερτράν Γκριμαλντί που γεννήθηκε στις 31 Μαΐου του 1923, πρίγκιψ του Μονακό.
Ταιριάζει κάτι λιγότερο στο προφίλ μας;
Φτου, γκαντεμιά! Πέθανε αυτός!
Άντε τώρα καθάριζε και τ' άλλα αδερφάκια μας, τον Αλβέρτο, την Καρολίνα, τη Στεφανί κι όλα τα κουτσούβελά τους, για ένα ψωροκτήμα στο Μονακό κι ένα καζίνο!
"..Αμάρτησαν για ένα.. καζίνο" θα γράψουν για μας οι εφημερίδες..
Αλλά μπρος στο καζινό τί είναι ο πόνος (ο δικός τους δηλαδή γιατί εμείς δεν θα νιώσουμε τίποτε);
Δε μ' αρέσουν αυτοί οι γονείς. Να βρούμε άλλους. Με πύργους στη Σκωτία και αμπελώνες στη Γαλλία, περίπτερα στη Βαυαρία (πυργοειδή όχι με εφημερίδες), τίποτα εκτάσεις στο Μέλανα Δρυμό, κάνα εξοχικό στα Πυρηναία, σαλέ στην Ελβετία, μύλους στη Βόρειο Ιταλία...
Μονακό... πφτ... το είχε και ο Ωνάσης για τσιχλόφουσκα.
Έτσι έτσι.. Να έχει ένα ένδοξο όνομα κάτι σε McCloud, McArthur, έστω ένα McDonalds βρε αδερφή!Κι ένα κάστρο με πολεμίστρες, πύργους και πολλές σημαίες να κυματίζουν το οικόσημο της φαμίλιας..
Δημοσίευση σχολίου