Η Γάτα και το Φεγγάρι

Όταν ο Θεός αποφάσισε να φκιάσει τον κόσμο, ήτανε στους ουρανούς πίσσα σκοτάδι. Πάει το λοιπόν κι αρμέγει την αγελάδα του κι ήφκιαξε ένα μεγάλο κεφάλι τυρί και το ‘πε Φεγγάρι και το ‘βαλε στον ουρανό για να φέγγει. Αλλά του Διαόλου οι ποντικοί πααίνανε και τρώγανε το φεγγάρι κι αυτό λιγόστευε. Τότε ο Θεός ήφκιασε τη Γάτα. Όταν η Γάτα τρώγει πολλά ποντίκια, τότε προλαβαίνει κι ο Θεός να φκιάσει καινούργιο τυρί και το Φεγγάρι γεμίζει. Όταν η Γάτα όμως κοιμάται, τρέχουν οι ποντικοί του Οξαποδώ και τρώνε - τρώνε και το Φεγγάρι αδειάζει.

Αιγυπτιακή Γάτα Πτολεμαϊκής Περιόδου (330 – 30 π.Χ), Τhe Metropolitan Museum of Art, Νέα Υόρκη

Για τη Γάτα και το Φεγγάρι έγραψε ποίημα ο Yeats[1]. Aς χορέψει η γάτα του Yeats λοιπόν με το φεγγάρι. Στη δικιά μου επιφυλάσσω ρόλο πρωταγωνίστριας στη Γένεση. Ίσως προτιμήσει το έργο (αν βεβαίως δεν ενδιαφέρεται για υψηλό κασέ, κάτι που θεωρώ μάλλον απίθανο, αλλά άβυσσος η ψυχή μιας Ντίβας και μιας Γάτας).

________________

[1] William Butler Yeats, Τhe Cat and the Moon

The cat went here and there
and the moon spun round like a top,
and the nearest kin of the moon,
he creeping cat, looked up.
Black Minnaloushe stared at the moon,
for, wander and wail as he would,
the pure cold light in the sky
troubled his animal blood.

Minnaloushe runs in the grass
lifting his delicate feet.
Do you dance, Minnaloushe, do you dance?
When two close kindred meet,
what better than call a dance?
Maybe the moon may learn,
tired of that courtly fashion,
a new dance turn.

Minnaloushe creeps through the grass
from moonlit place to place,
the sacred moon overhead
has taken a new phase.
Does Minnaloushe know that his pupils
will pass from change to change,
and that from round to crescent,
from crescent to round they range?

Minnaloushe creeps through the grass
alone important and wise,
and lifts to the changing moon
his changing eyes.

© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 24 Iουνίου 2008