
Ένας κήπος λουλούδια στην αγκαλιά των κοριτσιών με τα κόκκινα χείλη και τ’ άστρα στην ποδιά, ένα γιορντάνι μαγιάτικο και τριγύρω να χορεύουνε τ’ αερικά στους καλαμιώνες του Άργους, όπως τους βλέπεις απ’ τις κορυφές της Πρόσυμνας:
Σιθνίς, Αιξ ή Θύμβρις, Ιοδάμα, Πηρώ, Ελάρα, Μελανθώ, Λυσιάνασσα, Μαγδαληνή, Μεγάλη Μητέρα.

Δαμάσιππε και Χαλινίτι, ψάχνω να σε βρω.
Θέλω νερά κι ανέμους στην υπηρεσία της Νύχτας μου.

Τα κορμιά των ανθρώπων είναι αυτόνομα κι έχουν τη δική τους λογική.
Το δικό μου κορμί είναι ξερικό σαν την άμμο της ερήμου, ταξιδιώτης στη Σαχάρα να βαδίζει προς Βορράν να βρει τη Μεσόγειο.
Το δικό μου κορμί ψάχνει να βρει τη θάλασσα.
Κάθε κορμί κι η βάρκα του.
Paul Klee, Ad Parnassum, 1932, Kunstmuseum, Βέρνη
Το κύμα θα με πάρει κι ο άνεμος
να φέγγω να σου γνέφω
πάνω απ’ τον ποταμό της Λήθης
κι ίσκιος θα γίνω στον κόσμο των Ονείρων,
να κρατάς το κερί και να λυώνουν τα χιόνια
στις κορυφές του Ολύμπου.
© Ελένη Καλλιανέζου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου