Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

H δική μου Δανία (Μέρος Α')

Η Δανία είναι η νοτιότερη χώρα της Σκανδιναυίας και η βορειότερη της Ευρώπης. Τοπία χωρίς ιδιαίτερο φυσικό κάλλος, όπως επί παραδείγματι η Νορβηγία, η οποία μπορεί να σε μαγέψει, αλλά δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πεδιάδες, λιβάδια και χαμηλοί λόφοι, που δεν ξεπερνούν τα 200 μ. και ο λόφος των 173 μ. στη χερσόννησο της Γιουτλάνδης ονομάζεται Το Όρος Που αγγίζει Τον Ουρανό, λιμνούλες και ποταμάκια όπου κολυμπούν κύκνοι, αγριόπαπιες και νερόκοττες, πόλεις μικρές, χωριουδάκια μικρά, σε έκταση μιας χώρας που μόλις και ξεπερνά την Πελοπόννησο, και με πληθυσμό περί τα πεντέμισι εκατομμύρια, ενώ η Κοπεγχάγη δεν κατορθώνει καν να αγγίξει το ενάμισι εκατομμύριο κατοίκους.

Στη χώρα όμως αυτή που δεν προικίστηκε ιδιαίτερα από τη φύση, οι άνθρωποι, ευγνώμονες σ' αυτό που τους δόθηκε τόσο φειδωλά, θα φυτέψουν λουλούδια στους κήπους τους, θ' αφήσουν τα παιδιά να παίξουν ελεύθερα στα ποταμάκια και οι φούρνοι θα δίνουν τσουβάλια με το ψωμί της προηγούμενης μέρας στην πιτσιρικαρία δωρεάν, για να ταϊστούν κύκνοι και παπιά.

Οι άνθρωποι γλυκείς, προσηνείς κι ευγενικοί θα σε πλησιάσουν με χαμόγελο και θα ανοίξουν άνετα μαζί σου κουβέντα, ιδίως στις μικρότερες πόλεις, χωρίς ίχνος τουπέ, αλαζονείας ή επιθετικότητας. Φιλικοί, ήρεμοι και κοινωνικοί θα ζητήσουν να μάθουν για σένα, και οι ηλικιωμένοι θα σε πάρουν απ' το χέρι για να σου δείξουν πού βρίσκεται η στάση του λεωφορείου, αν χάθηκες και θα εμφανιστούν ιδιαίτερα πρόθυμοι -αν τους μιλήσεις στα δανέζικα. Θα αποδεχτούν και θα βοηθήσουν τους ξένους ή τους πρόσφυγες και η προθυμία τους θα γίνει κοινωνική στάση που ξεπερνά την ευαισθησία, αν διαπιστώσουν ότι αποδέχεσαι τον τρόπο ζωής τους (που δεν αλλάζει εύκολα).


Η χώρα γνώρισε τη φτώχια στο πετσί της κι αισθάνεται ιδιαίτερα περήφανη για την ιστορία της και την «αρχαιολογία» της. Ποια αρχαιολογία; Αυτή τη μισερή που καλεί Προϊστορικούς Χρόνους την εποχή των Βίκινγκς απ' το 1000 μ.Χ μέχρι και το 16ο-17ο αιώνα και ιστορικούς χρόνους απ' το 1600 και εντεύθεν, με αρχαιολόγους που θα ενθουσιαστούν να ανασκάψουν σ' ένα χωράφι για να βρουν ίχνη πασσαλόπηξης από ξύλινες αγροτικές κατοικίες. Τα αρχαιολογικά κατάλοιπα σπάνια, μόνο το χρώμα του χώματος αλλάζει, κι αν τύχει και βρεθεί η βάση κάποιας τριποδικής χύτρας, θα κάτσουν να την αποτυπώσουν με τέτοια σπουδή, που στην Ελλάδα μόνο αν βρισκόταν το άγαλμα ενός κούρου θα έβρισκε παράλληλο. Και βέβαια, οι ανασκαφές τους δεν έχουν καμία σχέση με τις ανασκαφές εν Ελλάδι. Εργάτες δεν προσλαμβάνονται και οι αρχαιολόγοι θα σκάψουν μόνοι τους με φτυάρι και μυστρί στο σκληρό – αργιλώδες χώμα, που σκληραίνει ακόμη περισσότερο απ' τις συνεχείς βροχές και θα κουβαλήσουν τα μπάζα με το καροτσάκι. Ακόμη περισσότερο ζόρικο, αν βρέχει και το καροτσάκι γίνεται ασήκωτο απ' το χώμα που μετατρέπεται σε λάσπη. Μαρτυρικό αν είσαι Ελληνίδα αρχαιολόγος -μαθημένη αλλιώς, με σωματότυπο μικρό χωρίς μπράτσα και βάρος που γυροφέρνει τα 50 κιλά, πιο συχνά κάτω παρά πάνω.


Η αλληλεγγύη είναι στο χαρακτήρα τους. Δε νοείται π.χ. να μετακομίζεις σε σπίτι και να καλέσεις μεταφορική εταιρία, εκτός κι αν είσαι στέλεχος μεγαλοεπιχείρησης. Οι γείτονες και οι φίλοι θα συνδράμουν όλοι με τα αυτοκίνητά τους με αντάλλαγμα ένα ή δυο λουκάνικα και μπύρα. (Αν τους φτιάξεις κι ένα παστίτσιο, τους έχεις σκλαβώσει κι αισθάνονται και καταϋποχρεωμένοι που δούλεψαν για χάρη σου σκληρά κουβαλώντας βαριές κούτες και έπιπλα).

Θεωρείται απόλυτα φυσικό στις γειτονιές να κρατήσεις το σκυλί τους ή τη γάτα τους, όταν θα λείψουν για διακοπές κι αυτοί θα κρατήσουν το δικό σου.

Όμοια όμως, η ογδοντάχρονη γριούλα θα βγει με το φτυάρι έξω να φτυαρίσει το χιόνι απ' το πεζοδρόμιο, το ίδιο όπως και ένα άτομο ανάπηρο, που θα κάνει το ίδιο απ' το αναπηρικό καροτσάκι! Αν δε φτυαρίσεις χιόνι απ' το πεζοδρόμιό σου, έχεις πρόστιμο.

Στην Ελλάδα, το έβρισκα απόλυτα φυσιολογικό, όταν αγόραζα τζην παντελόνι να το πήγαινα στη ράφτρα να μου το κοντύνει. Εδώ όμως το είδος σπανίζει. Νοείται άνθρωπος, που να μην ξέρει πώς να δουλέψει τη ραπτομηχανή, άνδρας ή γυναίκα; Το μαθαίνει στο Δημοτικό. Θες ράφτη; Άντε πλήρωσε μια περιουσία.

Αντικαταναλωτικοί από φύση (όπως σχεδόν όλοι οι Ευρωπαίοι) κι οι Δανοί ακόμη περισσότερο. Η χώρα του «φτάξτο μόνος σου». Βάψε το σπίτι μόνος σου, βάλε το πάτωμα μόνος σου, ράψου μόνος σου, παζάρεψε τιμή στο μαγαζί. Ναι! Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, οι Δανοί παζαρεύουν τιμές και το παζάρεμα θεωρείται αναμενόμενο. Ο τρόπος διαφέρει. Πρέπει να κερδίσεις τον πωλητή με έξυπνο χιούμορ.

Ο Έλληνα αστός θα κρυφοπαινευτεί να πει πόσο ακριβά πλήρωσε τα πόμολα απ' τις πόρτες στο σπίτι που αγόρασε. Οι άλλοι θα τον φθονήσουν για την επίδειξη «ευμάρειας» και πιθανόν να βρει μιμητές σ' ένα παιχνίδι ανταγωνισμού. «Πλήρωσες τόσα εσύ, εγώ πλήρωσα τριπλάσια κι είναι της τάδε μάρκας». Τότε ο Δανός θα κοιτάξει τον Έλληνα με μάτια διάπλατα -χωρίς να σχολιάσει-. Έχει μπροστά του προφανώς έναν ηλίθιο, γιατί αυτός θα παινευτεί μόνο στην αντίθετη περίπτωση: για να σου δείξει πόσο φτηνά αγόρασε το ίδιο πράγμα. Το ίδιο πνεύμα αντικαταναλωτισμού αντικατοπτρίζεται και στις τηλεοπτικές διαφημίσεις. Λιγοστές, χαμηλού κόστους, χιουμοριστικές, που κατ' ουσίαν διακωμωδούν το προϊόν, παρά το διαφημίζουν.

Μå jeg låne en citron? (Μπορώ να δανειστώ ένα λεμόνι;)

Η φράση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως. Δανείζεσαι. Δε ζητάς. Ζήτησες ένα λεμόνι απ' το γείτονα, γιατί ξέμεινες. Θα το επιστρέψεις. Αν δεν το κάνεις, σε γράφουν στα μαύρα κατάστιχα ως μπαταξή.

Με την ίδια λογική, πριν από μόλις ένα χρόνο που κάπνιζαν και στα τρένα, η κοπελιά θα ερχόταν προς το μέρος σου, αν σε έβλεπε να καπνίζεις κι αυτή δεν είχε επάνω της τσιγάρα. Πληρώνει το αντίτιμο ενός τσιγάρου κι εσύ το παίρνεις. Δε χωράνε εδώ γενναιοδωρίες, «άστο, αλλοίμονο». Εκείνη την ώρα συναλλάσσεσαι. Δεν προσφέρεις βοήθεια στο γείτονα ή συνάδελφο.


Θεωρείται όμως απόλυτα φυσιολογικό οι μαθητές των σχολείων να οργανώσουν ομάδες εθελοντών για να διδάξουν τη χρήση των υπολογιστών σε άτομα της τρίτης ηλικίας ή οι Δανέζες να συμμετέχουν σε ομάδες βοήθειας για τους πολιτικούς πρόσφυγες συνδράμοντας ταυτόχρονα κρατικούς ή κοινοτικούς φορείς.


Και τα παιδιά; Θα κάνουν ποδηλατάδες, θα παίζουν στο ύπαιθρο ελεύθερα χωρίς την υπερπροστατευτική μάνα από πίσω, και θα εθιστούν σταδιακά στην εργασία. Η παιδική εργασία δεν απαγορεύεται, αλλά υπάρχουν όροι. Ο φράχτης θα βαφτεί από το γειτονόπουλο έναντι χαμηλής αμοιβής, στους φούρνους συχνά οι πωλητές είναι παιδιά επί πληρωμή, το baby – sitting γίνεται αποκλειστικά σχεδόν από μαθητές σχολείων, η βοήθεια στο σπίτι – όπως το σίδερο σε οικογένειες, όπου οι γονείς είναι εργαζόμενοι και οι δύο- από φοιτητές.


Οικογενειακή ζωή, γυναίκα, σεξ.

Ο γάμος δεν είναι απαραίτητος όρος για τους Δανούς για να συμβιώσουν και να κάνουν οικογένεια.

Υπάρχουν ζευγάρια που συζούν 30 και 40 χρόνια και κάνουν και 3-4 παιδιά. Θα πάρουν τα επιδόματα τέκνων, κανονικά όπως οι παντρεμένοι, αλλά οι τελευταίοι θα έχουν κάποιες φορολογικές ελαφρύνσεις. Η μόνη διαφορά.

Σε μια χώρα που η σεξουαλική ελευθερία είναι δεδομένη (δεν ποινικοποιείται απολύτως καμία προτίμηση ή ιδιαιτερότητα, αρκεί τα άτομα να είναι ενήλικα και να συναινούν αμοιβαία), ο μέσος Δανός ή Δανέζα, αντίθετα απ' ό,τι οι Έλληνες θέλουμε να πιστεύουμε για τους Σκανδιναυούς, δεν είναι ευνοϊκά προδιατεθειμένοι για περιπέτειες της μιας νύχτας. Θα επιδιώξουν να κάνουν σχέση, είναι από φύση τους ντροπαλοί, αδιάφοροι γενικά για τη θρησκεία, αλλά μαθημένοι σε πουριτανικές αρχές κατά Λούθηρο. Η τυπολατρεία τους είναι παντελώς αδιάφορη, αλλά από φυσικού τους στην πλειοψηφία είναι οικογενειάρχες. Δε θα κριτικάρουν αρνητικά απολύτως τίποτα, αλλά τα προσωπικά δεδομένα του καθενός είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση κι όχι θέμα προς συζήτηση.

Μπαίνουν σε μια σχέση αποκαλύπτοντας εξαρχής όλα τους τα χαρτιά. Παράλληλες σχέσεις και λάθρα επιβιώσαντες δε νοούνται. Εάν και οι δύο συναινούν κι επιθυμούν τις νύχτες τους να τις μοιραστούν με κάποιο άλλο πρόσωπο, αυτό δε γίνεται ποτέ ερήμην του συντρόφου, ακόμη και τα «στραβοπατήματα».

Οι Δανοί δεν αλλάζουν εύκολα συνήθειες. Αυτό σημαίνει ότι και τα ζευγάρια συνευρίσκονται σχεδόν προκαθορισμένα: Έχουμε τη «μικρή Τετάρτη» και το «μεγάλο Σάββατο». Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κι άλλες «μικρές» ημέρες. Αλλά οι Τετάρτες και τα Σάββατα δε θα αγνοηθούν και ποτέ.

Η γυναίκα απολαμβάνει ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με έναν άνδρα. Μια σαραντάχρονη με τρία παιδιά δε θα δυσκολευτεί καθόλου να συνεχίσει να έχει προσωπική ζωή μετά το διαζύγιό της ούτε τα παιδιά της θα αποτελέσουν εμπόδιο για τον καινούργιο της σύντροφο, όπως στον Έλληνα που θα αποφύγει αντίστοιχες ιστορίες, όπως ο διάολος το λιβάνι.

Ο Νιλς είχε τρία παιδιά απ' τη μακρόχρονη συμβίωσή του με την Αννέτε. Γνώρισε την Κριστίν, διαζευγμένη με τρία παιδιά δικά της. Τώρα ζουν και η δυο τους στη φάρμα της Κριστίν, μαζί με τα 6 παιδιά, 5 άλογα, 2 σκυλιά και τη γάτα.


Τα καθήκοντα μέσα στο σπίτι μοιράζονται σε όλους. Στη φασίνα θα συμμετέχουν άντρες, γυναίκες και παιδιά. Θα φροντιστεί ο κήπος και τα βράδια, που το χειμώνα είναι ιδιαίτερα μεγάλα, μιας και νυχτώνει απ' τις 3 το απόγευμα θα χαλαρώσουν όλοι με τραγούδια, παιχνίδια, συζήτηση και μουσική υπό το φως των κεριών. Και τα κεριά ανάβονται απ' τους Δανούς καθημερινά κι η διάθεσή τους γλυκαίνει.

Αυτές οι ώρες της χαλάρωσης το hygge sig είναι αδιαπραγμάτευτες. Αυτό σημαίνει ότι και στη δουλειά τους λήξη ωραρίου σημαίνει τέλος εργασίας και κανείς εργοδότης δε θα το διαπραγματευτεί αυτό, όμοια όπως και ο εργαζόμενος. Αντίθετα, προτίμηση στις θέσεις εργασίας έχουν οι γονείς με προσωπικά ενδιαφέροντα και ισορροπημένη ζωή και κανείς δε θέλει βέβαια να προσλαμβάνει υπαλλήλους ανισόρροπους που παντρεύονται αποκλειστικά και μόνο την εργασία, γι' αυτό και στα βιογραφικά παίζει τόσο σπουδαίο ρόλο η καταγραφή των ενδιαφερόντων και χόμπυ των υποψηφίων.


(Συνεχίζεται)



© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα 23 Σεπτεμβρίου 2008


buzz it!

20 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

εμείς γιατί μοιάζει να έχουμε πάρει κάπου λάθος δρόμο;
λες να είναι αργά;

Αστερόεσσα είπε...

@ b|a|s|n\i/a,
Επιφυλάσσομαι να απαντήσω σ' έναν κύκλο μελλοντικών αναρτήσεων.
Αυτό που έχω να πω είναι ότι το ανθρώπινο και επιδιωκόμενο εν Ελλάδι, εκεί είναι κατακτημένο κι αυτονόητο.
Αλλά η Δανία "κλείνει" τον κύκλο αυτών που έχει να "προτείνει", μπαίνοντας σε εποχή ύφεσης. Η Ελλάδα έχει ακόμη ανοιχτές προοπτικές, αν και πολύ φοβάμαι ότι για να γίνει ιδεατή χώρα διαβίωσης μάλλον θα χρειαζόταν "βομβαρδισμούς" για να καταστραφούν συθέμελα τα κακώς κείμενα και να οικοδομηθεί εξαρχής σε νέες βάσεις.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Καταπληκτική η περιγραφή!
Αναμένουμε την συνέχεια...
Πράγματα που δεν γνωρίζουμε και
τόσο ενδιαφέροντα!

tovenito είπε...

εξεπλάγην με ορισμένα πράγματα, όπως με τα της αλληλεγγύης. είχα την αίσθηση ότι εκεί πάνω είναι ολίγον τι αδιάφοροι για τον πλησίον. στερεότυπα βλέπε. πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

υγ. αν αντί για μικρή τετάρτη και μεγάλο σάβατο, καθιερωθεί η μεγάλη βδομάδα, έφυγα!

AA είπε...

Πρός τι η αποφώνησης;

Αστερόεσσα είπε...

@ Σπίθα - tovene592,
Πολλά τα στερεότυπά μας και ο τρόπος ζωής κατοίκων μιας χώρας δεν είναι δυνατόν να γίνει γνωστός από έναν απλό τουρίστα. Έμεινα εκεί σχεδόν τρία χρόνια. Νοοτροπίες αποτυπώνω.

@ aa,
Αποφώνηση; Το αντίθετο. Κλείνει ένα κεφάλαιο, ανοίγει ένα άλλο. Δε ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου. Τι το φυσιολογικότερο; Δεν αποτιμάς όντας εντός, αλλά όταν παίρνεις τις αποστάσεις σου από κάτι.

takis είπε...

Σιγά μωρέ , πως κάνεις ετσι...
σαν την Ελλάδα είναι...

Εχεις και τον Σπίθα που δεν γνωρίζει τίποτα...

δυστυχώς δεν εντυπωσιάζομαι απο τέτοια...άσε που αν κάποιος είναι λίγο "Ευρωπαίος" οφείλει να τα γνωρίζει...(άρα ο Σπίθας δεν είναι!..)

Επίσης δεν θα σχολιάσω τις μικρές μέρες της εβδομάδας...στις μεγάλες νύχτες του χειμώνα θα προτιμούσα να στρέψω το ενδιαφέρον μου...

Απ'όλα όμως κρατώ την εικόνα της μαρτυρικής Ελληνίδας αρχαιολόγου με το μικρό σωματότυπο και τα αδύναμα μπράτσα...
"μπράτσα που δεν τάδε ο ήλιος..." κατά το γνωστό Ηπειρώτικο μοιρολόι..
(εδω χτύπησες μια αδυναμία μου...χωρίς να το ξέρεις..)

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Τάκη
Δεν έχω πάει Δανία.
Πώς να ξέρω τις συνήθειες ενός λαού;
Μαθαίνω...
Λίγο από 'δώ, λίγο από 'κεί.

Αστερόεσσα είπε...

@ tovene592,
Συμπληρωματικά: Αν καθιερωθεί στην Ευρώπη (κι όχι μόνο στη Δανία) "Μεγάλη Εβδομάδα", αναρωτιέσαι πόσοι Ευρωπαίοι θα βγουν στην ανεργία; Οι Έλληνες μπορεί να είναι πρόθυμοι, φιλότιμοι και εργατικοί, αλλά προτιμούν να δουλεύουν μόνο σε κάτι δίμηνες συμβάσεις. :P

@ Τακούλη,
Ο Σπίθας επικεντρώνεται στην κτηνοτροφική ζωή και στις γκλίτσες, αλλά το παλικάρι είναι διαβαστερό. Τι Oscar Wilde, τι Shakespeare, τι Henry Miller διαβάζει στα ορεινά και στα χειμαδιά...
Άσε πια και τα Άρλεκιν... Κάθεται στη στάνη και μ' έναν Chomsky ξεχνιέται!

Όσο πια για τα αδύναμα μπράτσα της μαρτυρικής Ελληνίδας... πίκρα! Αααχ!
Πού πήγα η εύθραυστη στους Βίκινγκς;

@ Σπίθα,
Εύγε, φιλομαθές αγόρι!

Αστερόεσσα είπε...

"Μεγάλων Εβδομάδων" και μικρών, συνέχεια επί tovene592

Εν Ελλάδι, αν κατόπιν επαναλαμβανόμενων "συμβάσεων" σε διάφορες "θέσεις εργασίας" οι άνδρες εργαζόμενοι πετύχουν την πολυπόθητη μονιμότητα, πιάνουν δεύτερη και τρίτη δουλειά, γιατί το εισόδημα δεν τους φτάνει.
Αποτέλεσμα: Ο "δημόσιος τομέας" πάντα χωλαίνει.
Αι γυναίκες παρατηρώντας τις αδικίες της ανδροκρατούμενης κοινωνίας και επιθυμώντας ίσα δικαιώματα μιμούνται το παράδειγμα των αρρένων για να "χειραφετηθούν".
Μετά έχουμε την πάλη των φύλων προς επικράτηση του ισχυρού (βλέπε ψυχολογία Άντλερ) και δώστου τσιτάτα, και να και κόντρα στερεότυπα, βάλε και μύδρους και καταγγελίες, σκανδαλολογίες και τα ρέστα, και το διά ταύτα:
Ούτε ευνομούμενη πολιτεία έχουμε και η πάλη των τάξεων παραμένει ιστορικά αδικαίωτη...

Ειρήνη υμίν! Την ευνομία την επιθυμούν και τα δύο φύλα. Προς τι τα μίση και ο αλληλοσπαραγμός;

Αστερόεσσα είπε...

Άσε πια και το άλλο: Με τόση φοροδιαφυγή και μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί έχουμε και την αξίωση να ζητάμε διαφάνεια στο δημόσιο τομέα;;;;
´Αντε τώρα, μην ανοίξω πάλι το στόμα μου! Συγχίστηκα η εύθραυστη!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

...ειρήνη υμίν, ρε παιδιά-)
Μαζεύω το κοπάδι και διαβάζω και
... Χ.Μιλλερ!

"Ο καιρός των δολοφόνων".!!

ΚΑΛΗΜΈΡΕΣ -)

Μην συγχίζεστε κυρία μου, αλίμονο μας!!

Αστερόεσσα είπε...

@ Σπίθα,
Αφού με "παίζεις" με Μίλλερ να πάρω το μπαλάκι και να απαντήσω πάλι με Μίλλερ:

"To παράδειγμα κινητοποιεί τον κόσμο περισσότερο από το δόγμα.Οι μεγαλύτεροι παραδειγματιστές είναι οι ποιητές δράσης και μικρή η διαφορά αν λειτουργήσουν ως δυνάμεις για το καλό ή το κακό", Χ. Μίλλερ, Το Κοσμολογικό Μάτι

Κοντολογίς: Παίρνουμε μια Δανία π.χ. και βλέπουμε τι μας δίνει. Από εκεί και πέρα "ο καθείς και τα όπλα του", κατά Ελύτη. Να μας αρέσουν και να αποδεχτούμε όλα τα στοιχεία ενός λαού είναι αδύνατον. Όταν όμως αποδεχόμαστε μια αρχή, να είμαστε έτοιμοι να τη δούμε και στη σχέση αιτιότητάς της.
Θέμε π.χ. το τάδε; Ωραία. Αυτό έχει και το δείνα αποτέλεσμα συνήθως. Πόσο όλοι είμαστε διατεθειμένοι να το αποδεχτούμε κι όχι να επιλέγουμε τα "καλά και συμφέροντα" κατά περίπτωση;

Και τις δικές μου καλημέρες!

Υ.Γ. (Ξεσυγχίστηκα τώρα, όσο μπορεί κανείς να διατηρεί την ηρεμία του με την ελληνική επικαιρότητα. Από αναλύσεις ή στιγματισμό όλοι ξέρουν, διαγνώσεις έχουν γίνει άπειρες με σύσσωμο το ιατρικό συμβούλιο από επιφανείς επιστήμονες, αλλά ο ασθενής πεθαίνει!)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αστερούλα, σόρυ, έχω διαβασματάκι γιατί αύριο δίνω μάθημα!
Μόλις βρω χρόνο θα διαβάσω τα τελευταία σου ποστάκια!
Αλλά ρε παιδάκι μου ... "παπάδες" κατέβασες!

Αστερόεσσα είπε...

@ Άσκαρ,
... πού να κατέβαζα και "καλογέρους"...

Καλή επιτυχία!

(Πέθανε και ο Χριστόδουλος που μοίραζε και τα ευλογημένα στυλό στη φοιτητιώσα νεολαία... Βολέψου εσύ με τα καταραμένα!)

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

Να πάρει...
θέλω να μετακομίσω
επειγόντως στη Δανία

σκέφτομαι όμως το
εξής
αν δανειστώ λεμόνι
και ξεχάσω να το επιστρέψω????

ασε που είμαι χάλια
στη κηπουρική
και στις χειρωνακτικές
εργασίες

και έχω και απαίσια φωνή

αλλά θα το διακινδυνεύσω...

(βρε σεις πέθανε
ο Χριστόδουλος???
Πότε έγινε αυτό???
ααααα ναι τότε
που τα παιδιά
χοροπηδούσαν
επειδή είχαν αργία..
πωπω θα πέσει
κεραυνός να με κάψει!!)

:):):)

Αστερόεσσα είπε...

@ Βρε, Μαριώ...
Δεν τα πας καλά με την κηπουρική, είσαι ξεχασιάρα, σε κόβω και σένα για εύθραυστη...
Δεν πας, πουλάκι μου να φλερτάρεις τον αδερφό του διαδόχου, το Γιόακιμ, που είναι και ωραίο παλικάρι; Πήρε πέρσυ διαζύγιο και τον γυροφέρνει μια σουρλουλού, αλλά ίσως μπορείς και να τον στρώσεις. Θα έχεις κι έτοιμα δυο πριγκιπόπουλα. Μην κουράζεσαι και με γέννες.
Από την άλλη βέβαια κι αυτός δηλώνει "επάγγελμα αγρότης"...
Με προβλημάτισες πάλι είχες - δεν είχες!

Ερατώ είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Συγκρίσεις βέβαια με εμάς δεν γίνονται γιατί είμαστε Ελληνάρες!

ναυτίλος είπε...

Σ' ευχαριστώ για τη φιλοξενία στη χώρα σου... Σα να έμεινα για λίγο μαζί σου.Αδημονώ να σε ξαναεπισκεφτώ...

Αστερόεσσα είπε...

@ Ερατώ,
... *γκουχ - γκουχ* (Τσιγαρόβηχας)...

"Ελληνάρες"...
Ο κάθε λαός μπορεί να το πει αυτό για τους ανθρώπους του.

Αφού είμαστε Ελληνάρες, τότε γιατί ζούμε ακόμη αλά Καραγκιόζη; Ή στην παράγκα ή ημι-βολεμένοι αεί επιχειρώντες την έξοδο από τη μιζέρια αλλά κατ' ουσίαν προσκυνημένοι σαν το Χαζατζάρη ή σε θέση ισχύος στο σαράι του πασά;

@ Ναυτίλε,
Χώρα μου δεν είναι η Δανία, αλλά λυπάμαι πολύ που την αφήνω.
Έχω την αίσθηση ότι αφήνω ένα σπίτι για να μετακομίσω και πάλι στην παλιά μου τρώγλη. Αλλά τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο.
Η Ελλάδα έχει άριστα μυαλά και πνευματικούς ανθρώπους. Σου δίνει την αίσθηση ότι θεωρητικά τα πάντα είναι δυνατά κι ότι έχεις ανοιχτές προοπτικές. Στην πράξη όμως τα περισσότερα είναι αδύνατα. Δεν υπάρχει συλλογικότητα πουθενά.