Γάμοι ορθόδοξοι, ανορθόδοξοι και άλλα αιρετικά

Γάμος: εκ του συνηρημένου ρήματος γαμέω – γαμώ. H νόμιμη σύζευξη άντρα και γυναίκας, ορίζει το λεξικό του Τεγόπουλου- Φυτράκη και είμαι βέβαιη ότι αν ψάξω και άλλα λεξικά, θα βρω παρεμφερείς ορισμούς.
Η φράση αυτή καθαυτή είναι αντιδραστική, αφού καθίσταται «παράνομη» η σύζευξη άντρα και γυναίκας εκτός γάμου, για τους ενθέρμους δε χριστιανούς είναι πορνεία.

Παράμετρος Πρώτη: Νoμιμοποιημένες συζεύξεις, φοροαπαλλαγές και ανησυχίες για το δημογραφικό.

Η πολιτεία θα επιδοτήσει τις νόμιμες συζεύξεις και θα εκφράσει την ευαρέσκειά της στις καταγεγραμμένες και νομιμοποιημένες συνουσίες με φοροαπαλλαγές, τις οποίες δε χαίρουν οι άγαμοι. Από το ποσόν δε της φοροαπαλλαγής ενός έγγαμου σε σχέση με έναν άγαμο στην ίδια θέση και με τα ίδια προσόντα μ’ έναν άγαμο, βλέπουμε και κατά πόσον χρεώνεται ο άγαμος τη μη νομιμοποιημένη συνουσία του ή τον αυνανισμό του.
Αρθρογράφοι των ελληνικών εφημερίδων θα εκφράσουν τις ανησυχίες τους για δημογραφικές μεταβολές στην Ελλάδα, βλέπε αναδημοσιευμένο άρθρο του Γεράσιμου Κοντού στον Ελεύθερο Τύπο εδώ, ενώ ταυτόχρονα θα αναφέρει και το ασύνδετο με το υπόλοιπο κείμενο «Σε χώρα γερόντων, με φθίνοντα πληθυσμό και ολοένα μικρότερη προσήλωση στις ‘παραδοσιακές αξίες’ όπως ο θρησκευτικός γάμος» που θα εμφανιστεί και πάλι προς το τέλος του κειμένου «Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι από το 1995 ως το 2006 οι εκτός γάμου γεννήσεις σχεδόν διπλασιάστηκαν φθάνοντας τα 52,8 παιδιά ανά χίλιες γεννήσεις», χωρίς να μας διευκρινίσει ωστόσο, αν οι δικές μας ανησυχίες πρέπει να επικεντρωθούν στη μείωση των γεννήσεων ή το φθίνoν ενδιαφέρον μας στις παραδοσιακές αξίες, όπως ο θρησκευτικός γάμος.
Αν λοιπόν κύρια μέριμνα της πολιτείας είναι η αύξηση των γεννήσεων, θεωρώ υποκριτική και ανερμάτιστη την όποια ανησυχία μας γιατί χάνονται ταυτόχρονα οι παραδοσιακές αξίες, όπως η πίστη μας στο θεσμό του γάμου, αφού οι εκτός γάμου τεκνοποιούντες φέρονται και ως a priori περιφρονούντες την τυπολογία των παραδοσιακών αξιών.

Παράμετρος Δεύτερη: Ελληνορθόδοξος χριστιανικός γάμος.

Η Εκκλησία συγκαταλέγει το γάμο μέσα στα επτά μυστήρια. Το ζεύγος άρα που θα ευλογηθεί από ιερέα σε μια ελληνορθόδοξη εκκλησία είναι «ευλογημένο», οι λοιποί ζούμε μέσα στην αμαρτία υποπίπτοντας στο αμάρτημα της λαγνείας.
Οι απανταχού Έλληνες γονείς καλούν το αγοράκι τους να νοικοκυρευτεί και το κοριτσάκι τους να ντυθεί νυφούλα για να επιτελέσουν και τα παιδιά τον προορισμό τους και να κάνουν οικογένεια και να δουν κι αυτοί επιτέλους εγγονάκια. Τα εγγονάκια βεβαίως θα μπορούν και να τα δουν χωρίς να ντυθεί το κοριτσάκι νυφούλα και το αγοράκι γαμπρός και να πληρώσουν τα μαλλιοκέφαλά τους για νυφικά, δεξιώσεις, κόκκινα χαλιά, χορωδίες και πολυελαίους σε μια εκκλησία, με πλήθος ασχέτων και συχνά μοχθηρών συγγενών, που αφού έκαναν το χρέος τους να καταθέσουν ένα σεβαστό ποσόν στη λίστα γάμου που άνοιξε το ζεύγος στο πολυκατάστημα της αρεσκείας του, επιθυμούν να αποπληρώσουν το ποσόν και την περιέργειά τους με ολίγο κουτσομπολιό. Πώς είναι η νύφη, αν το νυφικό ήταν φτηνιάρικο, σε τι κέντρο τους δεξιώθηκαν, αν οι γαρίδες ήταν πρώτης ποιότητος και η σαμπάνια γαλλική.
Τα ίδια βεβαίως μπορούν να έπονται κι ενός πολιτικού γάμου. Και τα νυφικά κι οι δεξιώσεις και οι λίστες γάμου. Αλλά, καλώς ή κακώς για τα ελληνικά δεδομένα ο πολιτικός γάμος έχει λιγότερη γκλαμουριά.
Ομοίως, ο πιστός χριστιανός θα γυρίσει και θα μου πει: «Ο γάμος είναι ευλογία, και μπορείς, αν θες, να πας να παντρευτείς σ’ ένα ξωκκλήσι στο Αιγαίο χωρίς νυφικά, με γαϊδουράγκαθα για ανθοδέσμη. Το τελετουργικό είναι που μετράει»
Και αυτή η τελευταία άποψη αποκτά όλο και περισσότερους οπαδούς. Που όντως θεωρούν το γάμο μυστήριο γιατί «ους ο Θεός συνέζευξεν άνθρωπος μη χωριζέτω» κλπ, κλπ και θα παραβλέψουν τη φράση του Παύλου «η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα» και θα θεωρήσουν αναξιοπρεπή τη στάση της πληβείας νύφης που εκείνη την ώρα θα πατήσει στον κάλλο τον άνδρα, τον οποίο οφείλει να φοβείται –άντε και να χαμογελάσουν ειρωνικά, αλλά ομοίως θα παραβλέψουν ή δε θα κατανοήσουν ποτέ την ευχή του παπά και την ευλογία του «ως ο Θεός ηυλόγησεν τον Αβραάμ και τη Σάρα, τον Ισαάκ και τη Ρεβέκκα».
Ο Αβραάμ λοιπόν και ο Ισαάκ συγκαταλέγονται στους πατριάρχες και στα πρότυπα οικογενειαρχών και τα πρότυπά τους δε χωρούν αμφισβήτιση, αφού η φράση αποτελεί και μέρος του τελετουργικού ενός από τα θεσπισμένα μυστήρια. Βεβαίως, οι ένθερμοι αυτοί χριστανοί δεν έχουν διαβάσει τη Βίβλο στα αντίστοιχα κεφάλαια, πώς αυτοί οι ευλογημένοι πατριάρχες πάσαραν ο μεν πρώτος τη γυναίκα του πρώτα στο Φαραώ της Αιγύπτου (Γένεση, κεφ. ΙΑ, 14-20) και πήρε αντάλλαγμα δούλους κι ύστερα στον Αβιμέλεχ, το βασιλιά των Φιλισταίων στη Γεράρα (Γένεση, κεφ. Κ, 1-14) και πήρε αντάλλαγμα κι άλλους δούλους, δούλες, πρόβατα και βόδια και η Σάρα επιπλέον 1000 αργύρια), ο δε γιόκας του ακολουθώντας το παράδειγμα του ευλογημένου του πατέρα ομοίως πήγε κι αυτός στη Γεράρα εκεί που η μανούλα του χάρηκε κι άλλους άντρες με τις ευλογίες και προτροπές του ανδρός της και πήρε κι αυτός με τη σειρά του κοπάδια και δούλους και χρήματα.
Άρα, αν εγώ ευλογηθώ διά του μυστηρίου του γάμου, «ως ο Θεός ηυλόγησεν» τους προαναφερθέντες πατριάρχες, θα πρέπει να θεωρώ τον εαυτό μου πολύ ευτυχή, αν ο άντρας μου με βγάλει στο κλαρί. Γιατί για μια θεοκρατική κοινωνία η μοιχαλίς τιμωρείται με λιθοβολισμό, μόνο αν δεν έχει καλό νόμιμο νταβαντζή και δη πατριάρχη.

Παράμετρος Τρίτη. Νόμιμη σύζευξη άνδρα και γυναίκας;

Μεγάλη δημοσιότητα είδαν τις τελευταίες ημέρες στον τύπο τα δημοσιεύματα για την τέλεση πολιτικών γάμων ομόφυλων ζευγαριών στην Τήλο και ακολούθησε και οργασμός αναρτήσεων σε δημοφιλή ιστολόγια. Αν και από τη Δανία δεν παρακολουθώ ελληνική τηλεόραση, είμαι βέβαιη ότι αντιστοίχως πληθώρα πάνελ πρέπει να έγινε ιδιαίτερα αισθητή και στα ελληνικά τηλεοπτικά μέσα. Τον απόηχο της δημοσιότητας τον γεύτηκα μέσα από ποικίλα δημοσιεύματα και ιστολόγια, ανάμεσα δε σ’ αυτά και του Πιτσιρίκου. Ο Πιτσιρίκος λοιπόν, υπακούοντας στις επιταγές των καιρών, που δεν ορίζουν πλέον την ομοφυλοφιλία ως ασθένεια ή σεξουαλική παρέκκλιση ή ανωμαλία, κάνει την παραχώρηση να ονομάσει τους ομοφυλόφιλους απλώς «ομόφυλους», θα στιγματίσει με το γνωστό του τρόπο τη μη ανεκτική ελληνική κοινωνία σε γάμους ομοφύλων, αλλά θα το τραβήξει και στα άκρα: «Ο δήμαρχος της Τήνου αποφάσισε να κτίσει την εκκλησία της Παναγιάς της Τζιβιτζιλούς -ώστε να προσελκύσει για προσκύνημα λεσβίες απ' όλο τον κόσμο-, ενώ τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων έχουν αποφασίσει να φτιάξουν εκκλησίες προς τιμήν του Άγιου Νικόλα του Ντιγκιντάνγκα» Και λίγο πιο κάτω: «Το πρόβλημα στην Τήνο είναι πως η εκκλησιά της Παναγιάς της Τζιβιτζιλούς θα χτιστεί κοντά στην Παναγιά την Ευαγγελίστρια» και «Σύμφωνα με το δήμαρχο, οι κάτοικοι της Τήλου θα παραμείνουν αναγκαστικά στρέιτ -με αποκλειστικό σκοπό την αναπαραγωγή- αλλά θα ψηφιστεί νόμος που θα επιβάλλει να ντύνουν τα κορίτσια ναυτάκια και τα αγόρια κοκκινοσκουφίτσες».
Ενδιαφέρουσα ανάρτηση, τολμώ να πω. Γιατί οι θέσεις του γράφοντος δεν είναι καθόλου εμφανείς. Στιγματίζει την ελληνική κοινωνία που δέχεται, αποτροπιάζει ή απορρίπτει γάμο μεταξύ ομοφύλων ή απλώς θέλει καλά και σώνει να γράψει ένα άρθρο υποβιβάζοντας αυτούς που επιλέγουν ομόφυλους για ερωτικούς συντρόφους σε «ντιγκιντάνγκες» και «τζιβιτζιλούδες»;

Ως ετεροφυλόφιλη γυναίκα και πολίτης να δηλώσω ότι:
1. Ουδέποτε με απασχόλησαν οι ερωτικές επιλογές του οιουδήποτε, ιδίως αν οι εν λόγω οιοιδήποτε δεν αποτελούν δικό μου αντικείμενο ερωτικού πόθου.
2. Δε θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ να αποκαλέσω αυτούς που δεν μοιράζονται τις ίδιες σεξουαλικές προτιμήσεις με εμένα, τουτέστιν δεν είναι ετεροφυλόφιλοι, «ντιγκιντάνγκες», «κραγμένες» ή «τζιβιτζιλούδες». Καθένας έχει δικαίωμα να επιλέξει τους ερωτικούς του συντρόφους με αξιοπρέπεια και σεβασμό της προσωπικότητάς του και συνακολούθως, εάν η πολιτεία επιδοτεί τους ετεροφυλόφιλους νομιμοποιώντας τη σύζευξή τους, έχουν και οι διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού φορολογούμενοι πολίτες δικαίωμα σε αυτήν την επιδότηση.
3. Όχι, η ομοφυλοφιλία δεν είναι κολλητική ασθένεια που φθείρει ήθη χρηστά. Ένας ομοφυλόφιλος ενδέχεται να είναι πολύ πιο ηθικό στοιχείο από έναν ετεροφυλόφιλο θρηκευόμενο απατεώνα.
4. Όχι, η υιοθεσία παιδιού από ομοφυλόφιλο ζευγάρι δε μυεί τα υιοθετημένα παιδιά στην ομοφυλοφιλία, ομοίως όπως η υιοθεσία παιδιών από ετεροφυλόφιλα ζευγάρια δεν είναι και αναγκαία συνθήκη για να προσανατολίσει τα παιδιά σε ερωτικούς συντρόφους του άλλου φύλου.
5. Δεν είναι ο γάμος των ομοφυλοφίλων που αμφισβητώ, ανεξαρτήτως αν ο δήμαρχος Τήλου ενδέχεται να προέβη σ’ αυτόν τον εκσυγχρονισμό για να ενισχύσει τον τουρισμό στο νησί του και όχι γιατί ίσως και πιστεύει ότι οι καιροί είναι ώριμοι για κάτι τέτοιο. Εξάλλου, δε δύναμαι να αμφισβητήσω τις προθέσεις ενός ανθρώπου που δε γνωρίζω, άρα δεν είμαι σε θέση να κρίνω τα κίνητρά του.
Είναι ο όλος θεσμός του γάμου που αμφισβητώ είτε μεταξύ ετεροφυλοφίλων είτε μεταξύ ομοφύλων και η υποκριτική και ρατσιστική στάση κοινωνίας και πολιτείας ως προς αυτόν καθώς και απέναντι σε αυτούς που τον αμφισβητούν.

© Eλένη Καλλιανέζου, Vejen 14 Iουνίου 2008