Το Σπίτι Μου

Όταν κουράζομαι απ' αυτόν τον Κόσμο, ανηφορίζω για το σπίτι μου. Το Σπίτι μου είναι στον Παράδεισο, το σπίτι μου είναι όλος ο Παράδεισος.

Είμαι τυχερή. Έχω Πατέρα το Θεό, Αδερφός μου είναι ο Ιησούς και κατοικίδιό μας το Άγιο Πνεύμα. Τροφή παίρνει μόνο από τον Πατέρα. Μάνα μας είναι η Μαριάμ.

Η Μάνα μας είναι σεμνή και γλυκιά, γνέθει, υφαίνει, πλέκει, ράβει και κεντά τις ομορφιές του Κόσμου. Ζυμώνει άρτους και μας χορταίνει, μαγειρεύει ακούραστη, και τα βράδια μας νανουρίζει με το Άσμα Ασμάτων. Πάντα όμως μας κυνηγάει με τη σκούπα εμένα και τον Αδερφό μου, όταν ξεμοναχιαζόμαστε και πίνουμε τις κοινωνιές κι αρχίζουμε τα σόκιν ανέκδοτα. Ο Πατέρας γελά. 

Έχω κι άλλα αδέρφια πολλά. Κατοικούν σ' όλο τον Κόσμο και σ' όλους τους Κόσμους· άλλοι έχουν σάρκα και οστά, σ' αλλωνών τις φλέβες κυλάει αίμα, σ' άλλων ιχώρ, άλλοι είναι μόνο φως, άλλοι - όπως κι εγώ- ζουν στο βασίλειο των φωτοσκιάσεων, επειδή έχουν μέσα τους και λίγο σκοτάδι. Το κατοικίδιο όμως μας φωτίζει.

Τα αδέρφια μου είναι Εσύ, τα αδέρφια μου είμαι εγώ, τα αδέλφια μου είναι ο Αδερφός μου ο αγαπημένος. Ο Αδερφός μου πέθανε σαν σήμερα, όμως ο Αδερφός μου πεθαίνει κάθε φορά που κάποιος πεθαίνει. Πεθαίνει και γεννιέται εκατομμύρια φορές, ανασταίνεται εκατομμύρια φορές, έχει στα κύτταρά του την Ανάμνηση όλου του Κόσμου, όλων των Κόσμων, έχει την Ανάμνηση ακόμη κι αυτών που δεν έχουν ακόμη υπάρξει. Ο Αδερφός μου θα μπορούσε, αν ήθελε, να αναιρέσει τον εαυτό Του κι από Ων θα μπορούσε να γίνει μη-Ων. Όταν όμως αγαπάς, δεν αναιρείς κανέναν και τίποτα - ούτε καν τον εαυτό σου. Γιατί μαζί θα αναιρεθεί κι ο Κόσμος κι οι Κόσμοι κι η Καθαρή Αγάπη αυτό δε στο επιτρέπει.

Σ' αγαπώ - είσαι εγώ - είμαι Εσύ κι αντανακλώ το φως και τις σκιές σου. 

© Ελένη Καλλιανέζου, Toftlund, Μ. Παρασκευή  14 Απριλίου 2017