Mια φορά κι έναν καιρό ένας επιμελής φοιτητής, με το που πήρε το σύγγραμμα του καθηγητή του, του επιφανούς δόκτωρος Σπουδαιόπουλου, έτρεξε κι αγόρασε πολύχρωμα φωσφοριζέ μαρκαδοράκια για να σημειώνει τα αξιομνημόνευτα.
Κι άρχισε να υπογραμμίζει άλλα με κίτρινο, άλλα με πορτοκαλί κι άλλα με ροζ, μέχρι που όλο πια το κείμενο ήταν κίτρινο και πορτοκαλί και ροζ και πράσινο και δεν μπορούσε πια να επισημάνει τίποτα κι ούτε κατάφερε να βγάλει τελικά άκρη, όταν διάβαζε για εξετάσεις. Επειδή όμως σύχναζε στα αμφιθέατρα και κράταγε λεπτομερείς σημειώσεις, κατάφερε να περάσει το μάθημα -και με καλό βαθμό- γράφοντας αυτά που είκασε ότι θα αρέσουν στον καθηγητή του.
Όταν ύστερα από πολλά χρόνια πέθαναν οι γονείς του κι έκανε μια εκκαθάριση στα πράγματα του πατρικού σπιτιού, βρήκε και το σύγγραμμα με τις φωσφοριζέ υπογραμμίσεις. Ρίχνοντας μια ματιά στις κίτρινες, ροζ, πορτοκαλιές και πράσινες γραμμές του βιβλίου, διαπίστωσε ότι όλα τα αξιομνημόνευτα ήταν
α-ρ-λ-ο-ύ-μ-π-ε-ς
© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 15 Σεπτεμβρίου 2010
Αναρτήσεις
11 σχόλια:
OLEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!
ΓΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΦΕΙ...
-Δηλαδή να υποθέσω ότι κοίταξες τα παλιά σου κείμενα;
Όχι. Να υποθέσεις ότι κοίταξα για πολλοστή φορά τις φωτογραφίες κάποιων χρόνια πεθαμένων κι αποφάσισα να τους συγχωρήσω.
Βλέπω ξανα-μπλογκο-ενεργοποιείσαι, κι αυτό είναι καλό!
Ναι, ξαναμπλογκοενεργούμαι, αλλά δεν είμαι σε θέση να πω αν είναι καλό ή κακό.
Aργησε αλλά το κατάλαβε..
αρα ισχύει το "κάλλιο αργά παρά ποτέ"
Γι' αυτόν (ή αυτήν μήπως;) ισχύει το γνωμικό "Πού είσαι νιότη που έδειχνες, πως θα γινόμουν άλλος..."
χαχα
πες το ψέμματα..
Ελένη, αναρωτιέμαι ... κι αν οι σημερινές "αρλούμπες" ήταν τότε "αξιομνημόνευτες" ; κι αν τον "επιμελή" σου δεν τον ενδιέφεραν πραγματικά οι "αξιομνημόνευτες αρλούμπες" ... αλλά οι "πολύχρωμες" ; γιατί θα πρέπει δηλαδή η ύστερη σοφία να κρίνει τόσο αυστηρά την πρώτη ανεμελιά ; και γιατί τέλος νά 'ναι αμάρτημα αυτό ... το να χρονοτριβεί ο "επιμελής" και χρώματα πολλά ... τ' ασήμαντα και τα σημαντικά ... να σημαδεύει ; ... άλλωστε το βιβλίο το κακό ... χειρότερο δεν γίνεται να γίνει ... μόνο χρωματιστό ...
εγώ ... όταν οι άνθρωποι που εκτιμώ επιστρέφουν, χαίρομαι πάντα ... κι ας μην τους ξέρω ...
Γιάννης
Tώρα, δηλαδή εγώ πρέπει να σχολιάσω και να σας απαντήσω, ε;
Δεν έχω τι να πω.
@ Γιάννη, με συγκίνησες.
Συγκινήθηκε η αναίσθητη ρε...
Aναίσθητο είναι το μάτι σας!
Θέλετε δηλαδή και τεκμήρια ότι και το δικό μου δακρύζει; Μήπως πρέπει να βάψω και το δάκρυ μου κόκκινο, για να είναι και πιο πιασάρικο;
Δημοσίευση σχολίου