... Kι από λέξεων εραστές γίναμε λεξιπόρνοι με διαπραγματεύσιμη ταρίφα -συνήθως την αποδοχή της αθλιότητάς μας-. Κάποιος επιτέλους να επιβάλλει νόμο στα μπουρδέλα λόγου. Είναι το ίδιο άθλια όσο η λεξιπενία και κοστολογούνται δυσανάλογα σε σχέση με αυτό που προσφέρουν.
© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 4 Aυγούστου 2010
Αναρτήσεις
16 σχόλια:
Πόσο σωστό, αλλά και πόσο αληθινό!
Πολύ όμορφο το blog σου..
Η λεξιπορνεία, αρχίζει εξ απαλών ονύχων. Συνυπεύθυνοι είναι και οι οίκοι... "ενοχής" τα ούτω καλούμενα και σχολεία ή εκπαιδευτικά ιδρύματα. Και ας μην βγάζουν την ουρά τους απέξω και τα ΜΜΕ, δηλαδή τα ακρωνυμικώς ούτω αποκαλούμενα και μαγαζιά των "νταβατζήδων"!!!
Λεξιπόρνοι και όχι μόνο...
Πόση αξία έχει σήμερα μια λέξη;
Και να ήταν μόνο οι λέξεις...
Σύνθετο θέμα πιάνεις με λίγες μόνος λέξεις αφήνοντας. Δεν μπορώ να πω κακό λόγο για τις λέξεις γιατί απλά τις αγαπώ. Κάποιοι όμως είναι αλήθεια πως τις σκοτώνουν δίχως έλεος.
Για τις τυπωμένες λέξεις όμως τα πράγματα πάνε κάπως καλύτερα όπως βλέπω.
φυσικά...
26 Ιουνίου 2010 11:21 π.μ.
Τότε έγραψα για τελευταία φορά...
Εσύ έχεις να κάνεις θέμα από το Δεκέμβριο...
Εντέλει,τι στο δαίμονα, θα βγείς επιτέλους να πεις τι στο καλό σου συμβαίνει; Κιαν είναι καλό στα χαλάλι σου, αν όχι εδώ είμαστε...
Τώρα γιατί με περνάει ως ανώνυμο ούτε ξέρω...
Με τιμή
black velvet
aaaa
Αποκαταστάθηκε..μαλακίες της γκούγκλ...
"Άτιτλο"
Που είναι η παλιά Ελένη που όλοι, τυουλάχιστον τα αρσενικά, εμπιστευτήκαμε; Τώρα δεν μπαίνει, ούτε καν στον κόπο απάντησης...Ο.Κ το ξέχασα μόλις τελειώσει ο τρύγος και πήξη το τυρί...sorry
Όποιος αγαπά τις λέξεις, αγαπά και τις σιωπές.
Γιατί ο φόβος κενού στη ζωγραφική και πρόβλημα με τη σιωπή; Μην περιφρονούμε τις σιωπές. Είναι εξίσου απαραίτητες όσο και ο λόγος.
Λέξεις..σιωπές..φόβοι..κενά..
αισθήματα..ανάγκες..απουσίες..
Ρε ΕΛΕΝΗ, γαμώ την πουτάνα την Εύα,εγώ τώρα πάλι, γιατί ανησυχώ;
Ανησυχώ για σένα ανησυχώ, όμως...
Λάθος timing. Τότε που έγραφα σαν τρελή και απαντούσα άμεσα υπήρχε ΟΝΤΩΣ λόγος ανησυχίας, ακόμη (και κυρίως) όταν έγραφα τα χιουμοριστικά μου.
Τώρα απλώς κάνω άρνηση να γράψω, (κάποια στιγμή θα μου ξαναβγεί, αλλά δε θέλω να το ζορίσω), πέρασα έναν δύσκολο χειμώνα με ένα μέτρο χιόνι έξω απ' το σπίτι μου για μήνες και για κάποιες μέρες ήμουν και χωρίς φαγητό, αλλά τίποτα το ανησυχητικό που να μη συνέβαινε και πριν.
Στα λογο-μπουρδέλα κάνουν και "καρεκλωτό";
Kυρίως!
Δημοσίευση σχολίου