Η Εύα και η Σκορδαλιά του Αδάμ

Ήφκιασε ο Θιος την Εύα και τον Αδάμο, τους έδωκε τη σκούπα, το τυρί, τον τραχανά και τις χυλοπιτίτσες και τους λέγει:

-Όλα αυτούνα είν’ δικά σας, τ’ αυγά και τα βουτύρατα, τα γάλατα, τα λάδια και τα δέντρα, τα πρόβατα, οι κότες και τα γίδια. Μόνε, μπάρε ‘μ, αυτήνα την καρυδίτσα πο ‘χω φυτέψει εδώ στη γωνιά μην την πειράξετε, γιατί θα σπάσουνε τα δόντια σας και ο Οξαποδώ που ‘ναι μπαρμπέρης θα σας ζητάει για να τα φκιάσετε ξανά τη μάνα και τον πατέρα σας!

-Εντάξει, Θεουλάκο μου, είπανε τότες η Εύα κι ο Αδάμ, μείνε ήσυχος.

Ο Διάλος είχε όμως σκατοπαραδιές, γιατί κανείς δεν ξουριζόταν τότε και κανενός τα δοντάκια δε χαλνούσανε. Πάγει το λοιπόν στον Αδάμ και του λέγει:

-Αυτούνο το δέντρο που σας απαγόρεψε ο Θιος, δίνει ωραία καρυδάκια, που άμα τα φας, η κυρά σου δε θα παραπονιέται πια ότι δεν έχεις σηκωμάρες.

Ανωνύμου, Αrbor Vitae, To Δέντρο της Ζωής, μινιατούρα από το Ψαλτήρι Scherenberg, Pergamenthandscrift, 158 Blätter του Στρασβούργου, γύρω στο 1260, Badische Landesbibliothek, Κώδικας St. Peter perg. 139, Blatt 8r, Καρλσρούη, Γερμανία.

Το δέντρο της ζωής είναι κοινός τόπος στις γενεαλογίες και στις θρησκείες των λαών, από το δέντρο της Γνώσεως της Εδέμ ως την Καμπάλα κι απ’ το Σταυρό ως το Δέντρο Υγκντράσιλ στις Ισλανδικές Έντες, από τα Ασσυριακά ως τα Αιγυπτιακά ανάγλυφα και τις απεικονίσεις του Βούδα και από το χριστουγεννιάτικο δέντρο ως τα κέλτικα σύμβολα, τα σχέδια στα ανατολίτικα χαλιά, τους πίνακες από τη Γουαδελούπη ως και τα γλυπτά των Αζτέκων.

_______________________________________

Ο Αδάμος το σκέφτηκε, θυμήθηκε κι αυτό που είπε ο Παντοδύναμος για το Διάλο και πώς τούτος εκμεταλλεύεται τσ' ανθρώποι κι ήβαλε πρώτα την Εύα να δοκιμάσει ένα καρύδι, όμως τούτη ήτονε πεινασμένη πολύ και το ‘κατάπιε με τα τσόφλια και της έκατσε στο λαρύγκι. Ο Αδάμος τηνε χτύπησε στην πλάτη και βάνει κάτω την κεφαλή του και λέγει της γυναικός του:

-Χωρίς τσοφλάκια, να διεις θα τρώγουνται καλύτερα.

Η Εύα θάμαξε τη σοφία του αντρός της κι έτρεξε να βρει σφυρί κι άρχισε να σπάει τα καρύδια του Αδάμ, μ’ αυτούνος της λέγει πάλι:

-Με ζάλισες, μωρή, άμε να βρεις σκορδάκι και ψιχουλάκια απ’ τη χθεσινή αρτοκλασία, και φέρε και λίγο ξιδάκι απ’ το καλό κρασί του Θεού, που το ‘χει για τις μεταλήψεις κι αλατάκι και λαδάκι απ’ το κελάρι.

Και παγαίνει η Εύα και τα ήφερε ούλα και βάλθηκε ο Αδάμος να φκιάχνει τη σκορδαλιά στο γουδί του.

Τη δοκιμάσανε και τους άρεσε πολύ. Το γιόμα όμως ήσαντε καλεσμένοι στ’ αρχοντικό του Θεού για μια Λειτουργιά που θα κάμανε οι αγγέλοι στη χάρη Του. Πάγουν κι ο Αδάμ με την Εύα, αλλά βρωμάγανε πολύ απ’ το σκόρδο και ξερνάγανε οι αγγέλοι και χάλασε η Λειτουργιά και τότε ο Ύψιστος θύμωσε πολύ και τους λέγει:

-Όξω, λεχρίτες απ’ τον Παράδεισό μου και τ’ Αρχοντικό μου! Εσύ Αδάμο ούλο θα τρως σκορδαλιές κι η γυναίκα σου δε θα πλαγιάζει μαζί σου! Κι εσύ Εύα εις το εξής θα σπάζεις τα καρύδια του αντρός σου! Κι εσύ Διάολε δε θα σταυρώνεις πελατεία σαν οδοντογιατρός.

Και τότες ο Θιος ήφκιασε την οδοντόπαστα.

_______________________________________________

Αφιερώνεται στον Άσκαρ, που στην προηγούμενη ανάρτηση μας πληροφόρησε ότι ο απαγορευμένος καρπός στον Παράδεισο ήταν το καρύδι κι ο Αδάμ έφτιαχνε σκορδαλιές.

© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 6 Απριλίου 2009