Πρόβλημα, Πέμπτη 7 Μαρτίου 1974
"H Μαρία έχει δύο κολλιέ. Το ένα έχει 7 χάντρες και το άλλο έχει 5 χάντρες. Πόσες χάντρες έχουν και τα δυο μαζί;
Σκέψι: Θα κάνω πρόσθεσι.
Λύσι: 7 + 5 = 12 χάντρες
Απάντησι: Η Μαρία έχει 12 χάντρες."
Διόρθωση: Τα δυο κολλιέ έχουν 12 χάντρες.
...Και τα κολλιέ ποιανού είναι;
Στο καλάθι του στοχαστικό 6 1/2 μηνών, στις 29 Απριλίου του 1968 λύνει προβλήματα της ζωής.
H εκπαίδευση άρχιζε νωρίς...
Συναφής Ανάρτηση: Τα Γράμματα - Οι Λέξεις - O, patria mia!
© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 20 Mαρτίου 2009
Αναρτήσεις
20 σχόλια:
σωστός ο πατερούλης!
@ Καλημέρα, Ρία.
@ ΕΛΛΗΝ VS CHAOS
Καλημέρα σας. Ουδένας λόγος ανησυχίας. Ημείς της Ομάδος Ε θα επιληφθώμεν του θέματος μετά της προσήκουσας σοβαρότητος.
Μυθική ήρωας... κι εσύ... Πάντως σωστή η "σκέψις" σου και εύλογο το ερώτημα.. Τα κολλιέ όμως τα κλαίει η μαμα!... Είμαστε και ίδια "σειρά" καλημέρα...
Ναι, αλλά τι τραβάμε κι εμείς οι μυθικοί ήρωες! Δεν κοτάμε να πιούμε έναν καφέ, βρε αδερφέ και πλακώνουν οι μυστικοί σύνδεσμοι από την Ανδρομέδα! ~☺~
Καλημέρα, Βασίλη!
έλα ντε! τίνος είναι το collier?
λίγο άκυρη η διόρθωση βέβαια, αλλά η λετομέρεια κάνει τη διαφορά!
υγ. πήρες καινούργιο σκάνερ;
;-P
To θυμάσαι, μπαγάσα, ε;
Όντως. Το παλιό έκανε μια κίτρινη γραμμή στη μέση του σκανναρίσματος και μετά τα έφτυσε τελείως.
Γι' αυτό και σας έχω ταράξει στα κειμήλια! :))
@ ria,
Η μία όψη είναι ότι ο πατέρας μου με φόρτωνε βιβλία. Αληθεύει.
Η άλλη είναι: εκείνος διάβαζε πολύ, αλλά ήταν και βιβλιοπώλης και μάλιστα δαιμόνιος πωλητής.
Όσα λοιπόν βιβλία διάβαζε, μετά "για να μην του πιάνουν χώρο στη βιβλιοθήκη" (έτσι έλεγε) τα πουλούσε.
Ο μόνος τρόπος να μείνει βιβλίο απούλητο ήταν να μαρκαριστεί (σύστημα της μητέρας μου) ή να πατσαβουριαστεί (σύστημα της δεύτερης γυναίκας του). ~☺~
Mε τρομάζουν οι αναδρομές στο παρελθόν.
Εκτός του ότι με στεναχωρούν ...
η μαρία έχει και 2 κολλιέ και 12 χάντρες που τις μοιράζει στα στρατιωτάκια του παύλου.
(το λύση, σκέψη, απάντηση με ι το γράφατε;)
@ Τάκη,
Ας πούμε ότι είχαμε μια χρονομηχανή κα ταξιδεύαμε στο Μέλλον, μέναμε εκεί για 2-3 χρόνια και μετά επιστρέφαμε.
Το Παρόν (εντός του Παρόντος) θα ήταν παρελθόν ή μέλλον του Μέλλοντος;
Αντίστροφα, αν ταξιδεύαμε στο Παρελθόν και μέναμε εκεί, το Παρελθόν θα ήταν παρελθόν ή μέλλον;
Χωρίς παρελθόν ή μνήμη θανάτου (memento mori) δεν υπάρχει έρωτας, γέννηση ή αλληλουχία.
Γιατί να μην αγαπώ το χρόνο; Αφού, ούτως η άλλως, θα σπάσει όταν πεθάνω. Ο χρόνος με δένει με τον εαυτό μου και την κατανόηση του φυσικού κόσμου και των αιτίων, αλλά και με αδερφώνει με τους ανθρώπους, γιατί ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου οι ανθρώπινες ανάγκες, οι φόβοι, οι επιθυμίες και οι πόθοι των ανθρώπων είναι ίδιοι. ~☺~
@ b|a|s|n\i/a,
Pas mal! Kαι σιγά τώρα τα κολλιέ της Μαρίας τα μισερά: 7 χάντρες και 5 χάντρες! ~☺~
Τα σκέψη, λύση, απάντηση, έκθεση κ.λ.π τα γράφαμε με ι και σπανιότερα με η στην Πρώτη. Ήταν εκείνο το μπάσταρδο στάδιο μεταξύ Καθαρεύουσας και Δημοτικής επί χούντας:
η τάξις / η τάξη
της τάξεως
την τάξι / τάξη
-τάξι / -τάξη
Μετά, στη Δευτέρα (Μεταπολίτευση και μεταρρύθμιση εκπαιδευτικού συστήματος) εδραιώθηκε από την αρχή με η
Ήταν τριτόκλιτα ακόμη. Μετά έγιναν πρωτόκλιτα. ~☺~
Μια γυναίκα, δύο άντρες (Σπίθας-Άσκαρ)... κομπολόι δίχως χάντρες!
Ασκαρ, μπαγάσα κομπο-λογά...!
@ Τρέξε, Άσκαρ να ρωτήσεις
να σου πουν ποια ειμ' εγώ.
Ειμ' εγώ γυναίκα φίνα, ντερμπεντέρισσα
που τους άντρες σαν τα ζάρια τους μπεγλέρισα. ~☺~
@ Σπίθα, θα ψάχνεις όσο ζεις
στη ζωή, θα κουραστείς.
Και θα ΄ρθεις να μου πεις
πως γυναίκα σαν και μένα δεν θα βρεις. ~☺~
Έχω πάψει να ψάχνω, οριστικά και αμετάκλητα, Ελενίτσα μου.
Εσύ πρέπει να το έχεις καταλάβει!
Οι αναμνήσεις σου και τα κολλιέ είναι δικές σου. Όμορφες, γλυκές, αλλά πονάνε οι θύμησες, μάτια μου.
Μαλάκωσε, λίγο:)
Aυτά είναι στερεότυπα. Η "νοσοκομειακή" αντίληψη του παρελθόντος: ό,τι πέρασε ή ό,τι μπορεί και να πονάει (γιατί δεν πονάει κατ' ανάγκην) απωθείται.
ΜΕΓΑ λάθος!
Είναι όπως αντιλαμβανόμαστε τις γέννες και τους θανάτους νοσοκομειακά, δε μιλάμε για ασθένειες (βλέπε καρκίνος = η επάρατος νόσος) ή δεν κλαίμε πια τους νεκρούς μας στο σπίτι και τους πάμε κατευθείαν στα Γραφεία Τελετών.
Συμφιλιώνεσαι με τον εαυτό σου μόνο όταν μπορείς να πεις τα πράγματα με το όνομά τους.
Δεν είναι επάρατο το παρελθόν μας. Μέρος μας είναι και αναπόσπαστο με το τώρα.
Προβληματικό είναι να αγκυλώνεσαι εκεί και να εγκλωβίζεσαι στο χρόνο, χωρίς να τον αφήνεις να προχωρήσει. ~☺~
Aνακοινώνω τη μεγάλη μου χαρά:
Προσπαθώντας να κατεβάσω μουσική απ' το imeem κάτι κόλλησε στο πρόγραμμα ήχου και είναι αδύνατον ν' ακούσω οτιδήποτε.
Ανοίγω τα Windows Media Player και ω, του θαύματος! Μαγικό!
Με το που ανοίγει ακούω ελληνική ERT Τρίτο Πρόγραμμα!!!
Μόλις άκουσα μια εκπληκτική εκτέλεση Χατσατουριάν για τσέλλο και ορχήστρα και τώρα ακούω Κόρσακωφ, "O Xρυσός Κόκορας"! ~☺~
YESSSSSSSSSSSS!!!!!!!
Εκτός από το να ακούς κοκόρους να κάνουν κικιρίκου, κοίτα και κανά μέηλ, αστροχτυπημένη :)
Καληνύχτσ :)
Μμμμ... σωστά. Έχω και μέιλ.
Καλά, αναρωτιέμαι: Γιατί οι Έλληνες βλέπουν π.χ. TV και δεν ακούνε ραδιόφωνο...
Αθάνατο Τρίτο!
Τι τζαζ κομματάρες!!!
Δημοσίευση σχολίου