Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Ακίνητες Γυάλες πάνω στον κινούμενο "Δρόμο"

Είμαι μέσα σε μια γυάλα ακίνητη, τα τοπία γύρω αλλάζουν. Τρέχουν οι ελαιώνες στα Σπάτα προς το μέρος μου και με προσπερνούν, αναρωτιέμαι γιατί δε στέκονται να πουν ένα "γεια", να νεύσουν. Το οδόστρωμα κινείται κι αυτό. Εγώ στη θέση μου, αλλά ο δρόμος σαν κυλιόμενος διάδρομος τρέχει με ταχύτητα. Κάποια στιγμή επιβραδύνει και το αεροδρόμιο παρκάρει για λίγο μπροστά, όχι για πολύ, τρέχει σε μια ουρά, η τσάντα μου ανοίγει από μόνη της, η τσάντα μου μού δίνει το διαβατήριο και το εισιτήριο και η βαλίτσα μπαίνει σ' έναν άλλο κυλιόμενο διάδρομο για να φύγει.


Παρατηρώ τα πάντα μέσα απ' το σκάφανδρο της διαστημικής μου στολής, ένας καφενές με τραπεζάκια κοντοστέκεται, κάποια τραπέζια με γυροφέρνουν, αλλά δε με γουστάρουν, είναι γεμάτα. Ένας πάγκος κλείνει το μάτι, ένα τασάκι με σβησμένες γόπες έρχεται κι αυτό, σπεύδει και μια κουρού τυρόπιτα κι ένας καφές, αλλά κατεβαίνουν απ' το λαιμό μου γρήγορα, "σιγά, ρε παιδιά, θα με πνίξετε", αυτά τίποτα, ένα τσιγάρο αυτοαναφλέχθηκε, δεύτερο τσιγάρο, γουλιά τη γουλιά ο καφές κατεβαίνει στο λαρύγκι μου σα δίσκος βινυλλίου 33 στροφών που παίζεται στις 78, μία κουβέντα, δεύτερη κουβέντα, γρήγορες κουβέντες, δε στέκονται, βιάζονται, ένα χέρι, ένα πόδι και μισό κεφάλι έρχονται, ακουμπούν και φεύγουν, δεύτερος διάδρομος, έλικας, κορδέλλες, πανεράκια πλαστικά έρχονται με ταχύτητα, η μπανάνα, η τσάντα, το μπουφάν μπαίνουν μέσα στα πανεράκια, φεύγουν, μια πύλη που σφυρίζει σε όλους, σωματική έρευνα που γίνεται σε όλους, ξανά η τσάντα και η μπανάνα γίνονται εξαρτήματα της διαστημικής στολής, τρεχάτος ο διάδρομος αριστερά, τρεχάτη και η πόρτα, τρεχάτο και το κράσπεδο του αεροδρομίου κάτω από ένα ακίνητο λεωφορείο, τρέχει η σκάλα, εγώ μένω εκεί, η σκάλα με ανεβάζει σ' ένα ακίνητο μεταλλικό ιπτάμενο δίσκο, αλλά το έδαφος χαμηλώνει, χαμηλώνει, προσπερνούν τα σύννεφα, πολλά -κατά ομάδες, κατά στίφη.


Ύστερα τα σύννεφα αραιώνουν, το έδαφος χαμηλώνει, σκάει μύτη η Βουδαπέστη με πυκνές χιονονιφάδες.
-Excuse me, is there any smoking area?
-Not inside the airport, sorry.


Δεύτερος σαλίγκαρος σε ταχύτητα σπρίντερ, πάλι πανεράκια, μέσα τα μπουφάν, μέσα οι τσάντες, μέσα οι μπανάνες, τα μηχανήματα ξανασφυρίζουν πάλι σε όλους, ξανά σωματική έρευνα, ξανά ο διαστημικός εξοπλισμός επ' ώμου, στέκεται λίγο το αεροδρόμιο ακίνητο το αεροπλάνο, ευτυχώς δηλαδή, γιατί τα άλλα δύο αεροπλάνα ο ουρανός τα έστειλε πιο αργά και ο χρόνος άρχισε να επιβραδύνεται. Στάση, ευτυχής στάση, σχεδόν μια ώρα πριν ξεκινήσουν πάλι τα σύννεφα να περνούν μπροστά μας με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς νότον. Έπειτα ο ουρανός έκανε στροφή προς ανατολάς κι ήρθε καταπάνω μας το έδαφος, και μέσα στο αεροδρόμιο η ταχύτητα πλησίαζε πάλι την ταχύτητα του φωτός, ήρθε τρεχάτη η παραλαβή των αποσκευών, μού έφτυσε τη βαλίτσα στη μούρη, αλλά εγώ παραμένω ακίνητη, αμετάβλητη, δεν έχω καν αναπνεύσει μέσα σ' ένα σύστημα μεταβλητών, όμως ανάμεσα στο χρονικά αμετάβλητο δικό μου σύστημα και στο χρονικά μεταβλητό των γύρω μου πραγμάτων, η μόνη επίπτωση μιας ολίσθησης προς τα αριστερά της εξόδου είναι μια ίδια ολίσθηση της εισόδου, γιατί Fx(t) = y(t), οπότε και Fx(t+s) = y(t+s).

Ο χρόνος αποφασίζει να σταθεί και το τρένο σε κάποια αποβάθρα, κάποιου σταθμού είναι ακίνητο, μέχρι οι ράγες να αποφασίσουν να το φέρουν με το πάσο τους μια ώρα αργότερα, στο κέντρο της Κοπεγχάγης.
-Χρειάζεται ν΄αλλάξω τρένο στη Fredericia;
-Όχι, πάει κατευθείαν Kolding.
Ανακοίνωση: "Λόγω ατυχήματος, οι επιβάτες για Γιουτλάνδη θα περιμένουν το επόμενο τρένο για Fredericia στο σταθμό της Roskilde." Η βαλίτσα σπεύδει στο χέρι μου, οι διάδρομοι τρέχουν για να βρεθεί η σωστή αποβάθρα κι ένα άλλο ακίνητο τρένο το φέρνουν μπροστά οι ράγες, το σκαλοπάτι ακολουθεί, ένα κάθισμα κι ένα βιβλίο βγαίνει μόνο του απ' την τσάντα, το βιβλίο είναι του Γκάιλς Μίλτον "Χαμένος Παράδεισος, Σμύρνη 1922" βυθίζομαι στ' αρώματα της Ανατολής, τους Έλληνες και τους Λεβαντίνους, το Σπόρτινγκ Πάλας, (για φαντάσου, ίδιο όνομα όπως και ο κινηματογράφος της Νέας Σμύρνης!), τα ημερολόγια της γεροντοκόρης Ορτάνς Γουντ και τις παραξενιές της Μαγκντελέιν Ουίτταλ, ζάπλουτης αυταρχικής δέσποινας με 13 παιδιά και 91 εγγόνια.

Κι πλησιάζει η πατρίδα του Άντερσεν του παραμυθά, η Odense, δεύτερη ανακοίνωση απ' το μικρόφωνο "οι επιβάτες με προορισμό το Kolding θα αλλάξουν τρένο στον επόμενο σταθμό" και την κυρία Ουίτταλ θα τη μεταφέρει ο προσωπικός της φρουρός, ο καβάσης και πρώην φοβερός και τρομερός ληστής με το κόκκινο ζωνάρι του με τα μαχαίρια, τα πιστόλια του και τ' άλλα φονικά του σύνεργα σε μέρος ασφαλές.


Πιο κάτω μια παρέα μεσηλίκων Δανών τραγουδά και γελά.
-Εεε, εσύ!
Γυρίζω και κοιτάζω, κοιτάζω και πίσω μου.
-Ναι, εσύ, λέει μια γυναίκα γελώντας.
Το κάθισμά της πλησιάζει.
-Τον βλέπεις τον κύριο δεξιά σου;
Χαμογελώ.
-Ναι.
-Έχει γενέθλια και τα γιορτάζουμε. Μήπως σου βρίσκεται κανένα ποτό, γιατί ξεμείναμε;
-Λυπάμαι, όχι.
Χαμογελώ στο εορτάζον κουνουπίδι και του εύχομαι ευγενικά χρόνια πολλά.

Και κάπου εκεί ήρθε το Kolding και σταμάτησε για λίγο ο δρόμος, πριν με οδηγήσει στο χωριό μου που λέγεται Vejen, ό μεθερμηνευόμενον εστί εις την Ελληνικήν "ο Δρόμος". Για πού; Δεν το γνωρίζω.



© Ελένη Καλλιανέζου, Kolding 22 Φεβρουαρίου 2009

buzz it!

35 σχόλια:

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Ποιός είναι αυτός ο "Κουρού" που έσπευσε και σου πρόσφερε καφέ;
Την σωματική έρευνα άντρας την έκανε ή γυναίκα;
Άρχισες τη δουλειά και το γράψιμο:)

Μόλις έγινε και μια απόδραση από τον Κορυδαλλό με ελικόπτερο!!

Η αστυνομία έχει εξαπολύσει άγριο κυνηγητό για να τους βρεί..χρ, χρ, βζζζ
Όλα καλά!

Αστερόεσσα είπε...

O Κουρού ήταν ένας παρατονισμένος κούρος.

Τι σημασία έχει ποιος την έκανε την έρευνα; Παλιά σου βάζανε ένα μηχανηματάκι γύρω - γύρω απ' το σώμα σου, τώρα σε χερικώνουν κανονικά.

Ανθρωποκυνηγητό πάλι, ε; Χάνω όλο το σασπένς στην πάταξη του εγκλήματος "εμπρός λοιπόν καλή μου ομπρέλα!" κι ο αστυνόμος Σαϊνης θα διαλευκάνει ένα ακόμη μυστήριο!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σφίγγα με γέλασες
δεν μπόρεσα να λύσω το πλάνο αίνιγμά σου
-ήταν, αλήθεια, απόρθητα οχυρωμένο-
Χωρίς πολλές περιστροφές
στο κάλεσμα μιας έμμονής μου λόξας
έφθασα ασθμαίνων στους καλλίμουσους ναούς σου
με το λιτό μου παρουσιαστικό
να 'μαι, λοιπόν, κι εγώ μπροστά σου!
Σαν ήρθε κι η δική μου η σειρά
δεν μου 'δωσες την ευκαιρία να μιλήσω.
Όμως με παρεξήγησες,
δεν ήταν η πρόθεσή μου να το λύσω.
Το αίνιγμά σου είχε για με
μια παράξενη πλοκή
και μια συνάφεια
που θα μου ήταν δύσκολο πολύ να σου εξηγήσω.
Πριν με καταδικάσεις με την επιβεβλημένη για τους αποτυχημένους τιμωρία
-όχι πως θέλω ν' αποφύγω την ποινή μου, ούτε και σου ζητώ να μου παραχωρήσεις μια εκ δευτέρου ευκαιρία-
άκουσε, σε παρακαλώ, την ύστερη φωνή μου
"Σφίγγα, δεν ήμουν ο αδαής κι απληροφόρητος διαβάτης
ο περαστικός που τον εθάμπωσε το τετραμορφικό σου μπούστο.
Δεν ήμουν ο φαφλατάς, ο καυχησιάρης που κορδώνεται επιδεικτικά με το περιφρονητικό του ύφος.
Σφίγγα, αν δεν με γνώρισες, μπορώ απόψε να σου αποκαλυφθώ:
είμαι ο μικρούλης κλόουν στο σχοινί!"...

Αστερόεσσα είπε...

@ Άσκαρ,
Are you talking to me?

Το 'χει αυτό το παιδί να με εκπλήσσει!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

@ Έίναι απόκριες, Αστερόεσσα και έχει ντυθεί ποιητής!!
Ασκαρ, από που το ξεσήκωσες ρε μασκαρά;


Υ.Γ. Η απόδραση είναι η γνωστή συνηθισμένη ιστορία με τον Παλαιοκώστα.
Μπαίνει με το αμάξι και βγαίνει με το ελικόπτερο. Που βλέπεις το παράξενο;

Απορώ γιατί δεν τον κάνουν Δ/ντή Αστυνομίας;
Αυτός θα φτιάξει καλύτερα τα πράγματα!

tovenito είπε...

πάντως όταν σε προσπερνούν τα τοπία αντί να τα προσπερνάς δεν είναι καλό σημάδι. αυτό ξέρω, αυτό εμπιστεύομαι.
τέλος βαρυσήμαντης δήλωσης.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σπίθα, η ζήλεια σου δεν έχει όρια!
Σε προκαλώ ρε χαμένε σε ποιητική μονομαχία!
Αν μπορείς κατέβα τριήμερο στο Ηράκλειο να πάμε στο Θραψανό να κάνουμε και διαγωνισμό αυτοσχεδιασμού με μαντινάδες!
Ξεκόλλα απ' το Τζολί της πλατείας (υπάρχει ακόμα αυτό το καφέ ρε χαμένε;)

Αστερούλα, όλη η έμπνευση στα πόδοα σου...

Αστερόεσσα είπε...

@ Τοβενίτο,
Θα το σκεφτώ, θα συσκεφτώ και με τον κυβερνητικό μου εκπρόσωπο και θα πέσει δελτίο Τύπου!


@ Άσκαρ,
Άστον αυτόν. Δε γράφει πια ποίηση. Άντε κανένα πολιτικό μανιφέστο, άντε και κανένα ζαχάρωμα πορτοκαλιών σε ρόλους βοηθητικούς, μέχρι εκεί.
Οπότε το Νόμπελ ποίησης το μοιραζόμαστε οι δυο μας.

takis είπε...

Με προβλημάτισε η δήλωση του Tovene
"... όταν σε προσπερνούν τα τοπία αντί να τα προσπερνάς δεν είναι καλό σημάδι.."

Τι να σημαίνει άραγε για τον καθένα μας έννοιες "προσπέραση" και "τοπίο"....

Αστερόεσσα είπε...

Εξαρτάται, Τάκη πώς νοούμε κάθε φορά τον τόπο και τον χρόνο. Αν τα εκλάβουμε ως μεταβλητές κινητές, όπου το άτομο είναι η σταθερά, αυτό δε σημαίνει ότι μας αφαιρείται το αυτόβουλο φερειπείν.

Σ' ένα σύστημα εμείς αποφασίζουμε ποια θα είναι τα σήματα / οντότητες που το απαρτίζουν.
Κάθε επιμερισμός ή συσσώρευση στοιχείων είναι ούτως ή άλλως υποκειμενική, άρα και επιστημονικά αυθαίρετη.

Εξαρτάται από τα στοιχεία που επιλέγεις και τον τρόπο που τα συνδέεις για να εξαγάγεις κάθε φορά κι ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. :)

Γιατί να είναι καλά και σώνει κάπως και όχι αλλιώς;

Perla είπε...

Ωραίο ταξιδι στον δικό σου εσωτερικό χορό-χρονο!
Μου θύμισες όταν είχα ταξιδέψει μικρή στο Λονδίνο, και στο Heathrow ανεβήκαμε σε εκείνους του κυλιόμενους διαδρόμους.Γύρισα και είπα στη μητέρα μου ότι έμοιζε με δρόμο που περπατάει!
καλή σου εβδομάδα!

Αστερόεσσα είπε...

Καλή βδομάδα και σε σένα, Perla και welcome on board!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

@ Τοβενίτο
Δεν αφήνεις τις βαρυσήμαντες δηλώσεις, μην πιάσω τη βαρυγκλίτσα!

@ Ασκαρ

Στο Τζολί για τάβλι, κλέφτη ποιημάτων!

@ Αστερόεσσα

Ο Τάκης έχει γαλλικό κρασί!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Δες και τα ποστ κι'άσε τις δημόσιες σχέσεις και τα πολλά- πολλά με τον Ασκαρ..

Αστερόεσσα είπε...

Καλά, πάω μόνη μου στον Τάκη να πνίξω τα φαρμάκια μου στο γαλλικό κρασί.

Εσύ, Σπίθα παιδί μου έχεις να στίψεις και πορτοκάλια. Μη σε κουράζουμε!

Υ.Γ. Τα είδα τα ποστ και σου έκανα και βαρυσήμαντες δηλώσεις στο μεγαλειώδες σου πόνημα! Σιγά μην περίμενα πότε θα πληκτρολογήσεις το σχόλιο! Θα ξημερώναμε.

Αστερόεσσα είπε...

Α, Σπίθα...
Ξέχασα να σου πω. Στου Τάκη θα είμαστε μαζεμένα όλα τα κορίτσια.
Θα πίνουμε γαλλικό κρασί και θα έχουμε βραδιά ποίησης.
Θα απαγγέλουμε... Άσκαρ!

Εσύ, παιδί μου, στο καθήκον, στην πολιτική και στους αγώνες! Στίψε μπόλικα πορτοκάλια, γιατί μετά θα το γυρίσουμε στις βότκες!
Καλή βδομάδα! χιχι!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

"Σπάστε τις ακίνητες γυάλες
και βγείτε στους δρόμους.
Όχι στις γαλλικές μπουκάλες και,
σφίχτε τις ζώνες από τους ώμους!"

Αστερόεσσα είπε...

Προτιμούμε να είμαστε σπιτωμένες. Πού να βγαίνουμε τώρα έξω; Ξέρεις τι ψόφο έχει έξω;

Αλλά όταν γίνει η επανάσταση, θα είμαστε πανέτοιμες! Ειδοποιούμαστε κι απ' τα blogs. :P

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Προλαβαίνουμε :)
1. Να γράψουμε ένα στιχάκιον ώστε να πάρουμε το βραβείο από τον Ασκαρ.
2.Να κάνουμε μια επαναστατική ξεμπούκα, στο τάκα-τάκα.
3.Να πιούμε το κρασί του Τάκη:)
Άνεταααα...

Αστερόεσσα είπε...

Eσύ προλαβαίνεις!
Εγώ έχω επιπλέον και τα παραμύθια μου! Πώς θα διαπλάσω τη νέα γενιά παιδιών χωρίς Παιδοφάγους; Τι το κάναμε; Ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος και ο Χάρι Πότερ πάντα νικάει;

Έχω και να σας επιμορφώσω μουσικά με το άλλο blog. Να μάθετε και λίγη κλασική μουσική! (Που ακούει μόνο το 3 τοις χιλίοις, δηλαδή χειρότερα κι απ' τα ποσοστά της Ανανεωτικής Αριστεράς).

+ Να στείλω και καμιά ερωτική επιστολή στον αγαπημένο μου, διαβεβαιώνοντάς τον για το διακαή μου πόθο αρθρογραφώντας με πύρινα γράμματα καινούργια λήμματα στην Παγκόσμια Ιστορία του Πάθους.

Κανένα φαγάκι δε θα μαγειρεύω πού και πού; Το δέντρο που δίνει φλουριά δε θα το φυτέψω στην αυλή μου; Να μην κυνηγήσω κι αυτήν τη ρημάδα την κότα που γεννάει τα χρυσά αυγά;

Έχω πήξει στις ευθύνες!

takis είπε...

Φαντάζομαι τη συγκυρία χώρου χρόνου..
Δίπλα στο τζάκι
περιτριγυρισμένος απο όμορφες κυρίες, πίνοντας γαλλικό κρασί, απαγγέλλλοντας Ασκαρ...

Ή ,
στο βόρειο πόλο περιτριγυρισμένος απο αρκούδες, πίνοντας μουρουνέλαιο, απαγγέλοντας παλαιά διαθήκη..

Αν το σκεφτούμε δεν απέχουν και πολύ οι 2 χωρο- χρονικές συγκυρίες...

εγω εξ΄'αλλου τις αρκούδες πάντα τις συμπαθούσα...

Αστερόεσσα είπε...

Τάκη,
Δες το και πολιτικοσεξουαλικά:

Παλαιά Διαθήκη, Γένεσις, κεφ. 34, σου λέω το ρεζουμέ:

Ο Ιακώβ είχε με τη Λεία μια κόρη τη Δείνα κι ένας τυπάς ο Συχέμ, ο γιος του Εμμώρ την ξεπαρθένεψε.
Το μαθαίνει ο Ιακώβ, πάει και βρίσκει το Συχέμ και του λέει το και το.
Ο Συχέμ λέει τότε στον Ιακώβ, την αγάπησα την κόρη, θα την πάρω με παπά και με κουμπάρο και θα δώσω και προίκα κι ελάτε με την οικογένεια να ζήσουμε όλοι μαζί στα μέρη μου.
Τ' ακούνε αυτό οι γιοι του Ιακώβ ο Λευί κι ο Συμεών και λένε:
-Α, ψέματα λέει. Είναι και άπιστοι αυτοί και δεν έχουν κάνει και περιτομή. Μόνο αν κάνουν περιτομή το συζητάμε.
Ο Συχέμ, που ήταν καλοπροαίρετο παλικάρι συμφώνησε. Και συμφώνησαν κι όλοι οι άντρες στην πόλη και κάνανε περιτομή.
Το διά ταύτα: Κάνει γιούργια στην πόλη ο Συμεών και ο Λευί και δεν άφησαν όρθιο ρουθούνι. Κατέσφαξαν όλα τα αρσενικά.

Σου θυμίζει τίποτα;

Αναρωτιέμαι... οι αρσενικές αρκούδες στο Βόρειο Πόλο περιτέμνονται άραγε ή είναι κι αυτές άπιστες;

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κορίτσια, τα ποιηματάκια μου είναι σαν την Θεία Ευχαριστεία: για να συμμετέχετε στη μυσταγωγία και να οικοδομηθείτε πνευματικά χρειάζεται αναγκαία προετοιμασία!
Κάθαρση σώματος και ψυχής. Μακριά από Σπίθες, Τζολιά, γαλλικά βυζιά και ... καρεκλωτά!

Αστερόεσσα είπε...

Μέσα. Θα φορέσουμε και ράσο.
Γαλλικά βυζιά; Άπαπα! Μόνο ελληνικά!
Αλλά το κρασί του Τάκη το θέμε για τη μετάληψη. Μυσταγωγία με μουρουνόλαδο δε λέει!

Αλλά δώσε μωρέ και μια θεσούλα στο Σπίθα. Νεωκόρος, κάτι τελοσπάντων!
Μην τον βλέπεις έτσι. Είναι πιστό παιδί και θεοσεβούμενο και με ταλέντο στους αγιασμούς και στους εξορκισμούς του Οξαποδώ!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Την Τετάρτη, πριν φύγω, θα σας βγάλω κήρυγμα για την Σαρακωστή!

Ανώνυμος είπε...

Πρωτόοτυπη, ωστόσο μου θύμισες Βολταίρο και Πέρσες στο ... Παρίσι
αλλά στο Vejen καλύτερα είσαι εσύ!

Αστερόεσσα είπε...

@ Να μας βγάλεις, πάτερ Άσκαρ!
Θα μας κάνει καλό, γιατί ετούτοι οι Δανοί ούτε Σαρακοστές ξέρουν κι όλο διαμαρτύρονται...


@ airgood@gmail.com,
Λες;
Μμμμ... δε φάνηκε τελευταία ο Βολταίρος στο Vejen, κάπου όμως πήρε το μάτι μου το Ρουσσώ και κάτι Ιρανούς... :)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Από ποιον άμβωνα να βγάλω το κήρυγμα;
Από εδώ ή απ΄ το μπλογκί μου;

Αστερόεσσα είπε...

Όπου βρίσκεις απολωλότα, πάτερ Άσκαρ.
Ποίμανέ μας εσύ και εμείς τα πρόβατα θα ακολουθήσουμε.

Ανώνυμος είπε...

Θυμάμαι και τη κουβέντα περί αλήθειας και ψέμματος ότι έχει μικρότερη σημασία απο τη κίνηση που δίνει το ένα στο άλλο. Στην ανάρτηση σου πάντως πέτυχες τήν ιδανική εφαρμογή.
Αναρωτιέμαι αν γνωρίζεις αν υπάρχει φιλολογικό προηγούμενο ανάλογο με τις "Περσικές επιστολές" του Βολταίρου που προανέφερα.

Αστερόεσσα είπε...

Όχι, δεν έχω διαβάσει τις "Περσικές Επιστολές". Ωστόσο είχα την εντύπωση ότι είναι του Μοντεσκιέ. Αλλά μπορεί να έκανα λάθος.

Ανώνυμος είπε...

Soorry mea culpa, πράγματι όπως λές είναι toυ Montesqieu όχι του Βολταίρου, το ωραίο είναι η ετυμολογία του ονόματος του σημαίνει "Βουνό χιούμορ-πλάκας" δλδ Πλακατζής ή Χωρατατζής ή Αστείος που λέμε στη καθομιλουμένη ...

Αστερόεσσα είπε...

Είναι αστείο να σκέφτεται κανείς έναν χωρατατζή να γράφει "Το Πνεύμα των Νόμων" και να κάνει λόγο -για πρώτη φορά- για διάκριση των εξουσιών, νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική.

Ως φαίνεται, οι συμπατριώτες μας είναι γαλλομαθείς από κούνια και επικεντρώθηκαν στο ετυμολογικό του ονόματός του, ώστε η διάκριση των εξουσιών στην Ελλάδα να μετατραπεί τελικά σε ένα μεγάλο χωρατό...

Ανώνυμος είπε...

Γαλλομαθής μπορεί να είναι ο καθένας αρκεί η γλωσομάθεια να συνοδεύεται από χιούμορ χωρίς πολύ πολύ σοβαροφάνια.
Ασε με να επιμείνω, "Το Πνεύμα των Νόμων" για να το κατανοήσει κανείς, καθώς και τη Διάκριση των Εξουσιών, χρειάζεται νάναι αρκετά Χότζας!
Eδώ υστερεί ή διανόηση, η πολιτική και όχι μόνο η ελληνική, η οποία τόσο ανάγκη έχει τον Αριστοφάνη.

Αστερόεσσα είπε...

Υπήρχε ένα άρθρο του περιοδικού "Ηριδανός" με συνέντευξη της Αρβελέρ. Δυστυχώς απαγορεύτηκε η ηλεκτρονική πρόσβαση στο περιοδικό, αλλά θα προσπαθήσω να το αποδώσω όπως το θυμάμαι.

Είχε πει λοιπόν η Αρβελέρ ότι υπάρχουν στην Ελλάδα έξοχα μυαλά και πνευματικοί άνθρωποι, αλλά δεν υπάρχει συλλογικότητα πουθενά. Τίποτα. Γι' αυτό δεν υπάρχει και πνευματική ζωή.

Η διαφορά με την Ευρώπη, τουλάχιστον τη Βόρεια, είναι ότι οι άνθρωποι σε γενικές γραμμές δεν αρέσκονται σε θεωρητικολογίες, γι' αυτό δε θα εμβαθύνουν και πολύ, δε θα ψειρίσουν μια έννοια. Τους ενδιαφέρει η πράξη και το γίγνεσθαι. Αυτοσαρκάζονται όμως κι αυτό είναι μεγάλο ατού. Μέχρι και οι Αμερικάνοι αυτοσαρκάζονται (τουλάχιστον οι πιο έξυπνοι από δαύτους) κι αυτό τους σώζει.

Στην Ελλάδα μας έφαγε η σοβαροφάνεια, η ατάκα του γραβατωμένου με το συγκεκριμένο status quo, πολιτική σάτιρα ποιότητας δυσκολεύομαι να βρω μετά τον Μποστ, κι οι κωμικοί που είναι σήμερα δημοφιλείς δεν είναι ούτε Μποστ ούτε Αριστοφάνηδες.

Μπερδέψαμε το χιούμορ με την πλάκα, την πλάκα με το γκροτέσκο και το υποβολιμαίο χειροκρότημα του μαγνητοφώνου. Ελλείψει άρτου πάμε για θεάματα. Και τα θεάματα πρέπει να έχουν στοιχεία τραγωδίας και μπόλικες πιασάρικες ατάκες... (Και το 'χουν πάρει χαμπάρει τα ΜΜΕ και παίζουν κι αυτά το παιχνίδι τους ποσοτικά: στο χθεσινό 1, προσθέτουμε σήμερα το 2Χ1, αύριο 2Χ2 κ.ο.κ.)...

Και η ζωή κυλάει και φεύγει και πουλάει το να σε καθηλώνουν στη μιζέρια σου.

Κι ύστερα για να υπάρξει σάτιρα, πρέπει να υπάρχει στοιχειωδώς δημοκρατία. Επί της ουσίας, όχι κατ' επίφασιν.
Αλλιώς πάμε σε καρικατούρες μονοδιάστατων χαρακτήρων Μολιερικού τύπου (προσφιλείς στη Βόρεια Ευρώπη και Αμερική, αλλά τελικά μανιχαϊστικές) ή σε ιλαροτραγωδίες Πτωχοπρόδρομου.

Είναι τυχαίο ότι όσοι ξέρουν καλά την τέχνη του αυτοσαρκασμού είναι ή ήταν κατά κανόνα καταθλιπτικοί; Όσκαρ Ουάιλντ, Μπέρναρ Σω, ακόμη κι ο δικός μας ο Αρκάς...