Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

-Τι ειν' ευτυχία; -Ρε, μπας κι είμαι Θεός; (Παπαδίστικα)



Μύκονος, Με Αλβανάκια, Μάιος 1994


Τι 'ν ευτυχία;


Ο παπάς ήταν και θεολόγος στο Γυμνάσιο Αρρένων Μεσολογγίου, τέλη δεκαετίας '40 με αρχές δεκαετίας '50. Ψευδός και με έντονη Μεσολογγίτικη προφορά.

ΠΑΠΑΣ: Θέλω να μ' πείτι τι είν' ευτυχία.

ΜΑΘΗΤΗΣ Α': Ευτυχία είναι να είμεθα με τον Χριστόν! (Με στόμφο).

ΠΑΠΑΣ: Κάτθ' κάτου! Άλλουθ να μαθ πει!

ΜΑΘΗΤΗΣ Β': Κύριε, κύριε!

ΠΑΠΑΣ: Κηργιά! (: Κεριά!) Λέγε!

ΜΑΘΗΤΗΣ Β': Ευτυχία είνι να είμαστε καλοί ανθρώποι!

ΠΑΠΑΣ: Κάτθ' κάτου, ρεμπεθκέ! Άλλουθ!

Το βιολί κράτησε πολύ, ο παπάς άρχισε να δαιμονίζεται.

ΠΑΠΑΣ: Είθτι ούλοι ρεμπεθκέδεθ! Να θαθ πω εγώ ρε τι είν' ευτυχία!

Σιγή ιχθύος από κάτω.

ΠΑΠΑΣ: Ευτυχία ρε είν' να βλέπειθ τα πιδάκια την Κυριακή θτουν Αη – Λάδαρου, (:Άη-Λάζαρο) καθαρούλια, μπαλουμένα (:μπαλωμένα), κθυπολητούλια, να κρατάν θτου χέρι τη λαμπαδούλα τς κι να πθάλλουν του Ωθαννά (:Ωσαννά) κι να βλέπειθ' την ευτυχία να λάμπ' θτα προυθουπάκια τθ'! Αυτό ρε είν' ευτυχία! Ρεμπεθκέδεθ!

***

Στο δρόμο Μεσολογγίτισσα και ο παραπάνω παπάς.

-Παπούλ' μ', θέλω να μ' πεις πώς τα πάει το πιδί μ'!

-Ποιοθ' είναι, μαρέ ο γιοθ 'θ;

-Ου Αντώνς.

-Καλόοοο πιδί! Καλό! Θιβαθτικούλ', (: Σεβαστικούλι) του βλέπου κι θτου Κατηχητικό κι θτην Εκκληθούλα 'τ πάει, μπράβο, μπράβο! Καλό πιδί! Καλό! Για να δω κι τι βαθμό το 'χω.

Φυλλομετράει τον κατάλογο.

-Έκθ;;; Αυτόθ ο ρεμπεθκέθ, μαρή είνι γιοθ 'θ; Αει, θιχτίρ! Ουόο! Ρεμπεθκέθ! Παλιοκανάγιαθ! [1]




Μπας κι είμαι Θεός;


Τρύπη Λακωνίας, αρχές δεκαετίας του '60, Εκκλησία, Κυριακάτικο κήρυγμα.


ΠΑΠΑΣ: Και που λέτε, πιστοί μου χριστιανοί, χθες βράδυ, έκανε και ψόφο, είχα τη σόμπα αναμμένη κι έσφιξα και κάτι τσίπουρα. Και βουπ! Με παίρνει ο ύπνος και γέρνω πάνω στη σόμπα. Κάποια στιγμή ξυπνάω. Ρε, πώς και δεν κάηκα; Λέω μέσα μου. Μπας κι είμαι Θεός;

Ναααα! Που είμαι Θεός!

Και μουντζώνεται. [2]



Τας δέκα εντολάς...

Ηλικιωμένος, κλινήρης στα τελευταία του, ζητάει παπά να εξομολογηθεί. Έξω απ' το δωμάτιο η γριά του έχει στήσει αυτί.

-Πάτερ, δε θα σας κουράσω πολύ. Τας δέκα εντολάς τας έχω παραβεί όλες πλην της ου φονεύσεις.

Και ορμάει μέσα στο δωμάτιο η γριά με το σκουπόξυλο.

-Άει στον αγύριστοοοοοο! Ώστε με απατούσες κιόλας; [3]


_____________________________________________

[1] Από διήγηση του Συμεών Κ.
[2] Από διήγηση της Ιωάννας Κ.
[3] Από διήγηση του Μανώλη Γ.


© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα 23 Ιανουαρίου 2009

buzz it!

36 σχόλια:

Thalassini είπε...

Eυτυχία είναι τα 3 ανέμελα αστέρια της φωτογραφίας, ευτυχία είναι η απλότητα και η αθωότητα της στιγμής!

Φιλιά πολλά να έχεις ένα παραμυθένιο σ/κ!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Καλά κρυφάκουγε τι θα πει ο άντρας της ο ετοιμοθάνατος;!!
Τι αθωότητα κι' αυτή η γυναίκα:)

tovenito είπε...

το μήλο κάτω από τη μηλιά.
τίνους είσ εσύ;

b|a|s|n\i/a είπε...

δεν ξέρω τι πραγματικά είναι ευτυχία και ποιος και τι είναι θεός. ξέρω ότι έχουν περάσει 15 χρόνια από το 94 και είναι σαν χθες!

takis είπε...

AΘήνα , Ιανουάριος 2009,
παρέα με κάτι χαζομπλόγκερς...

ακου ευτυχία..κάποιοι την ορίζουν κιόλας..

fvasileiou είπε...

Τρομερές ιστορίες! Ο Παπαδιαμάντης θα μπορούσε να είχε γράψει αριστουργήματα με αυτές.

Καλησπέρες...

sstamoul είπε...

Σε όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο παππούς μου όταν ήμουν μικρή ο "κωμικός" του παραμυθιού, αυτός που έκανες όλες τις γκάφες, ήταν πάντα ο παππάς (ενίοτε ήταν και ο κακός του παραμυθιού, πάντα όμως με "κουτοπονηριά", με αυτό που θα έλεγε ο παππούς "αγαθός")...
Αυτό μου θύμισες μ' αυτές τις ιστορίες (και σ' ευχαριστώ γι' αυτό)!

akrat είπε...

ευτιχία είναι να βλέπει κανείς ωραία κείμενα σαν τα δικά σας

salvatore1789 είπε...

Μεγαλ' ριμπισκέδις ούλοι τους, θκιά, κι καλάκανε και τς εδειρι ου παπάς. Να φαν' τσι χρουνιάς τ'ς γιανα βγουν τα βελζαβούλια απου μέσα τ'ς...
Άγιους άνθρουπος!!!

Αστερόεσσα είπε...

Παίδες, απολογούμαι για τις απουσίες μου!
Ασχολούμαι εδώ και μέρες με μια ανάρτηση υπερ-σεντονιάδα για το ιστολόγιο ΕΥ-ΩΝΥΜΑ. Συν-ώνυμα και Αντ-ώνυμα για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Μου έχει σπάσει τα νεύρα, διότι και ο έλεγχος των πηγών είναι προβληματικός, καθώς μέχρι και οι εκδόσεις της Wikipedia τόσο στην ελληνική όσο και στις ξενόγλωσσες εκδόσεις τους παρουσιάζουν μεγάλες αποκλίσεις και λάθη. Υπολογίζω ότι θα τη βγάλω το πολύ σε μια βδομάδα και θα είναι η πρώτη από μια σειρά αναρτήσεων για την Ευρώπη.

Μέχρι τότε τα φιλιά μου σε όλους!

Dr. Feleki είπε...

Προσκυνώ λεμεεεεεε....
Αραξε και απλα περνα οποτε θες. Εμεις θα σε περιμενουμε ειπαμε. :)

maika είπε...

με τους παπάδες βγάζω σπυριά...αλλά αυτοί εδώ οι δικοί σου.. έχουν πολύυυυ γέλιο!!!

και κάτι άλλο..
ευτυχία είναι να τρως τη Νουτέλα με κουτάλι της σούπας,αργά αργά,σε ησυχία ,ένα πρωινό καλοκαιρινό κατά προτίμηση!!

Α,μεγειά και το νέο μπλογκ!!
;0))

Αστερόεσσα είπε...

Εντάξει, το ξέρω ότι είστε όλοι καλά παιδιά και με περιμένετε...
Απλώς μιλάμε για μια ανάρτηση που μέχρι στιγμής μετράει 24 σελίδες Α4 και είναι τίγκα στα links και βρίσκομαι ούτε καν στα 2/3 της.
Όποιος καταφέρει να τη διαβάσει όλη, όταν την τελειώσω, να έρθει να τον κεράσω λουκουμάκι! :Ρ

Επίσης να του δώσω έναν τραπεζικό λογαριασμό να μου καταθέσει και κανένα ψιλό, γιατί βαρέθηκα πια να τα κάνω όλα για την ψυχή των γονιών μου! :)

Καλωσορίζω και τον fvasileiou!
Καλά τα λες! Αλλά ο Παπαδιαμάντης και ο Λασκαράτος ήταν πάμφτωχοι. Ποιος θα τους πρόβαλε σήμερα; :)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καλά, οι παπαδοϊστορίες είναι πολλές και απίθανες! Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς!
Σας το έχω ξαναπεί με τον παπά του χωριού μου που όταν πήγαιναν οι μαθήτριες για εξομολόγηση, τις ρωτούσε "αν το έχουν κάνει παρα φύσιν"; (αληθινή ιστορία).
Αν όχι, να σας την πω με συντομία.

Αστερόεσσα είπε...

Πέστα εσύ, Άσκαρ.
Μη βλέπεις που δε σχολιάζω σε όλους που σχολιάζουν.

Ετοίμασα φαγάκι, παίρνετε το πιατάκι σας, τα μαχαιροπήρουνά σας και σερβίρεστε ευγενικά και πολιτισμένα από το μπουφέ.

Μαγειρέψτε και κάτι μόνοι σας για το κοινωνικό σύνολο και τους καλεσμένους. Μην τα περιμένετε όλα από μένα. Κοψομεσιάστηκα η γυναίκα.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αστερούλα, με ξέρεις τώρα εμένα... δεν πολυζητάω άδειες! Μπουκάρω στο μπλογκ κι όποιον πάρει ο χάρος! χεχε
Αλλά επειδή ξέρω άπειρες παπαδο/καλογερικοϊστορίες, και κατά καιρούς έχω πει μερικές, δεν θελω να επαναλαμβάνομαι!
Τώρα δεν ευκαιρώ, όμως,... το βραδάκι ίσως μπορέσω. Την καλημέρα μου!

takis είπε...

Ειδική μεταχείρηση στον Ασκαρ ε?!...
πως να μη ζηλεύουν οι υπόλοιποι?

δεν κρύβονται οι αγάπες!...λέμε..

Αστερόεσσα είπε...

-"Κυρία, κυρία θα πω μάθημα αύριο, βαριέμαι σήμερα!"

-"Κυρία, κυρία, ο Κωστάκης μου πήρε την κασετίνα μου!"

-"Κυρία, κυρία όλο το Γιαννάκη σηκώνετε!"

Τς, τς! Κοτζαμάν είκοσι χρονών αγόρια!
Δείτε, βρε τα κοριτσάκια και παραδειγματιστείτε!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ήρθα να πω το μαθηματάκι μου! χεχε
Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Πριν κάμποσα χρόνια πήγαινα κάθε καλοκαίρι στο χωριό μου. Μια φορά, καθώς καθόμουν στην πλατεία κάτω από τον πλάτανο και βροντοχτυπούσα τις χάντρες, έρχεται η μικρή ξαδελφούλα μου (πήγαινε τότε γ' γυμνασίου) με τις φίλες της που ήταν πολύ συγχισμένες.
-Τι έχετε κορίτσια;
-Τι να έχουμε... οι γονείς μας μας στέλνουν να εξομολογηθούμε κι αυτός ο παλιόπαπας μας φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση.
-Δηλαδή;
-Να... κάθε φορά, πού το πάει πού το φέρνει... στο τέλος κάνει σε όλες μας πάντα την ίδια ερώτηση: "έχετε κάνει τίποτα παρα φύσιν;"...

Εγώ, που έχω πλούσια εμπειρία απ΄ τον εκκλησιαστικό χώρο, αμέσως κατάλαβα. Είναι συχνό το φαινόμενο κάποιοι εξομολόγοι να κάνουν τέτοιες ερωτήσεις στα κοριτσάκια ώστε, ανάλογα με τις απαντήσεις, να έχουν "υλικό" το βράδυ στην "κατά μόνας εργασία τους"! Βλέπετε, τότε δεν ήταν τόσο εύκολη η πρόσβαση στους ιερείς σε πορνοταινίες ή στο ιντερντ.
Έβαλα, που λέτε, σε εφαρμογή ένα σχέδιο άμεσης επέμβασης. Απευθύνθηκα στην ξαδέλφη μου που ήταν τσαχπινούλα και δεν πολυκόλωνε:
-Αύριο θα πας εσύ να εξομολογηθείς, αλλά θα κάνεις ό,τι ακριβώς θα σου πω!

Δέχθηκε η ξαδελφούλα και την επόμενη μέρα πάει στον ιερέα του χωριού για εξομολόγηση, αλλά καλά διαβασμένη απ' τον Ασκαροδάσκαλο.

Αρχίζει η εξομολόγηση, και σε λίγο, τσουπ! το πετάει ο παπάς
-Έχεις κάνει τίποτα παρα φύσιν;
- Πώς το είπατε αυτό πάτερ;
-Πώς το είπα παιδί μου... παρά φύσιν!
-Πάτερ μου, πρώτη φορά ακούω αυτή τη λέξη, δεν την ξέρω... πες τε μου τι σημαίνει;

Ο παπάς αιφνιδιάζεται, και τα ψιλοχάνει...
- εεεε... δεν πειράζει παιδί μου... πάμε παρακάτω... για πες μου, αντιμηλάς στη μητέρα σου;
-Ααααα όχι πάτερ μου! με ρωτήσατε κάτι και θέλω να μου το εξηγήσετε! Τι σημαίνει αυτό το "παρα φύσιν;"

Ο καημένος ο παπούλης άλλαξε χίλια χρώματα και διέκοψε την εξομολόγηση! Από τότε δεν ξανάκανε στα κοριτσάκια αδιάκριτες ερωτήσεις...

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Αυτά έκανες ρε μπαγάσα και "χάλασες" τους παπάδες και τόριξαν στο Ιντερνετ;
Είδες τι έκανες, αμαρτωλέ και ανόσιε!!

Αστερόεσσα είπε...

Άπαπαααα! Πήξαμε στους αμαρτωλούς!

Απορώ τι κάνουμε με σας η Θαλασσινή, η sstamoul, η maika κι εγώ που είμαστε αναμάρτητες!!!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Μην απορείτε κυρία μου :)
Όλα τσ καλά κορίτσια χρειάζονται μια εξομολόγηση!
Ο Ασκαρ και εγώ θα σας βοηθήσουμε να εξομολογηθείτε. Προσοχή στο Ιντερνετ.
Είδατε τι γίνεται εκεί;
Μακριάαα!

Αστερόεσσα είπε...

Tι λες, ω Σπίθα της Φωκίωνος Νέγρη;

Οι αμαρτωλοί χρήζουν εξομολόγησης. Όχι οι αναμάρτητες!

Πες τα όλα!

maika είπε...

λες να προσπαθήσουμε να τους φέρουμε στο σωστό το δρόμο...ή μήπως να το ρίξουμε κι εμείς στην αμαρτία κι ας πάει και το παλιάμπελο?..
όχι για τίποτα άλλο αλλά για να έχουμε κι εμείς κάτι να εξομολογηθούμε δηλαδή...


κάποτε,στο σχολείο,ήρθε ένας παπάς να μας εξομολογήσει κι όποια μαθήτρια θα πήγαινε θα έχανε μάθημα!!
Είχαμε Χημεία,οπότε δε με έπαιρνε να μην πάω για εξομολόγηση.. Όταν ο παπάς άκουσε το όνομά μου αναρωτήθηκε ποιος τρελός παπάς άραγε να με βάφτισε και μετά με ξανακοίταξε με ύφος Σερλοκ Χόλμς και μου είπε...ρε μπας και δεν είσαι Ορθόδοξη?
Του απάντησα πως ήμουν Καθολική αλλά και τι σημασία είχε αυτό και πως ήθελα πολύ να εξομολογηθώ.. αλλά ο παπάς τσαντίστηκε και μου είπε να φύγω και να πάω να ξαναβαφτιστώ γιατί ήμουν σε πολύ κακό δρόμο...κι έτσι δεν έχασα μάθημα αλλά φυσικά τώρα πια ήξερα και την επόμενη φορά,μετά απο χρόοοοονια που ήρθε στο σχολείο παπάς για εξομολόγηση δεν έκανα τα ίδια λάθη.. Του συστήθηκα με πιο Χριστιανικό όνομα και φυσικά τσιμουδιά για το Καθολική..
;0)

Αστερόεσσα είπε...

*Γκουχ- γκουχ* (πνίγηκα πάλι, φτου τσιγαρόβηχας)

Εμένα πάλι η μαμά μου έγινε χριστιανή όψιμα και με έτρεχε σε εκκλησιές και μοναστήρια.

Έτσι, εξομολογήθηκα πολλάκις και είδα κάθε καρυδιάς καρύδι. Από εντάξει παπάδες και ιερομονάχους ως και χμμμ...

Μου έτυχαν και περιπτώσεις αλά Ασκάρ, αλλά τους απάντησα δεόντως και χωρίς τις συμβουλές του Ασκάρ. ("Και τι εννοείτε;" και τα ρέστα)

Ένας ιερομόναχος (γκραν αρχιηγούμενος στο Άγιον Όρος) με έπαιρνε τηλέφωνο και στις 6 το πρωΐ να μου πει τι ακόλαστα περιοδικά κυκλοφορούν στα περίπτερα κι ότι μια φορά είχε πάει να εξομολογήσει φοιτητές στη Φοιτητική Εστία στη Θεσσαλονίκη κι ότι έβλεπε αίσχη και τα κορίτσια πήγαιναν στα δωμάτια των αγοριών και.. και... κι όταν με έπρηξε του λέω:

-Μα, γέροντα, φυσικά τα κορίτσια πάνε στα δωμάτια των αγοριών, γιατί απαγορεύεται τα αγόρια να πηγαίνουν στα δωμάτια των κοριτσιών.

Τότε με άφησε ήσυχη, αλλά έπεισε τη μάνα μου ότι με έχει κυριεύσει ο Εξαποδώ κι ότι θα κάνουν γέφυρα προσευχής για να με σώσουν απ' τον κακό το δρόμο και μου έγινε η ζωή μαρτύριο, αλλά δε μάσησα.

Τελευταία φορά που μου κόλλησε παπάς ήταν όταν βάφτισα μια μικρή. Ο παπάς ενθουσιάστηκε που ήξερα τα "απεταξάμην" και τα "συνετάσσομαι" και τα "πιστεύω" και τα "πατερημά" απ' έξω κι είπε μέσα του "μάλλον δικιά μας είναι αυτή", αλλά υποψιάζομαι ότι και το ντεκολτέ μου ήταν επίσης χριστιανικό και άγιο, γιατί όλο δίπλα μου ερχόταν και είχε πιει και τον άμπακο πριν τα βαφτίσια και μας είχε στήσει μιάμιση ώρα μες στο κρύο και το φουκαριάρικο το μικρό πάτησε το κλάμα της αρκούδας, που όσο κι αν το γυρίσαμε με τους άλλους νονούς στη δύση και το φτύναμε και το φυσούσαμε κατά το τυπικό να φύγει από μέσα του ο καταραμένος, αυτό τσίριζε!

Άστα, άστα!

habilis είπε...

Τα χίλια η δίκια η γριά ,δεν ξέρω και πολούς να αντιδρούν ψυχραιμότερα στο κέρατο.

Ευτυχία θα σε γελάσω δεν ξέρω τι είναι ,απο διαίσθηση λέω να σκάει το χειλάκι μας .

Η φωτό γλυκιά!

Αστερόεσσα είπε...

Ψύχραιμη αντίδραση, ε;
Α, μην το λες!
Ξέρω μία που υπήρξε πολύ πιο πολιτισμένη!

Έκτοτε αναθεώρησε. Η Κατινιά σε μερικές περιπτώσεις είναι πράξις σοφή!

Ευχαριστώ διά τα καλά σας λόγια.

Διατελώ μετά τιμής
"Η γλυκειά" :D

(Γλυκειά εντάξει, αλλά δεν παθαίνεις και ζάχαρο!)

ΟΡΕΙΝΟΣ είπε...

Η φωτογραφία σου με τα Αλβανάκια καταπληκτική! Τρία κουκλάκια!

Αυτή η τελευταία ιστορία, φοβερή. Έτσι είσαστε οι γυναίκες, μέχρι τελευταίας πνοής!

Και το ρεμπέτικο που συνοδεύει, άλλο πράμα, με άγγιξες!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ορεινέ, μιλάμε για άγγιγμα ψυχής;

Αστερόεσσα είπε...

Tι χαμπάρια, παίδες;

Χάθηκα, ε; Άτιμη ανάγκη, να παρακαλάς κάποιον ιντερνετάκια να σου παραχωρήσει ευγενικά το κομπιούτερ του...

Τελικά, όσο πάω, αγιάζω. Μύρο στάζω.
Who is next for an εξομολογησούλα;
Δίνω και αφέσεις. (Με το αζημείωτο, ε;)

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Άρχισαν οι συγκλίσεις και φτιάχνετε την κεντροαριστερά;
Ασκαρ βγές από το τσατοκούτι γιατί θα σε κλειδώσω εκεί μέσα. Μόνο σου!!

Αστερόεσσα είπε...

...Και άντε πες ότι λόγω απροσμέτρητης καλοσύνης, συγχωρώ το ρεμάλι από πάνω μου.

Αναρωτιέμαι όμως... ο πατέρας μας ο επουράνιος μου μοιάζει στην καλοσύνη ή να 'ναι ακριβοδίκαιος;

Yannis Kapnidis είπε...

Αν εξαιρέσεις τη διάλεκτο, όλα τα παραπάνω περιστατικά μου θυμίζουν το χωριό μου στην Κρήτη!

Τελικά το πνεύμα και το χιούμορ των ανθρώπων της υπαίθρου είναι το κάτι άλλο!

Αστερόεσσα είπε...

@ Hellenic Potion - sstamoul,
Ναι, έτσι είναι αυτές οι ιστορίες απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδας και ανεξαρτήτως εποχών. :)


@ Τάκη,
Κερδίζεις επάξια το λουκουμάκι για την υπομονή σου να διαβάσεις την ανάρτηση περί Ε.Ε. στα ΕΥ-ΩΝΥΜΑ, που τελείωσε αισίως χθες!

_____________________________________


Τέλος να ανακοινώσω ότι χθες μία καινούργια ιδέα εγεννήθη και ένα νέο Ιστολόγιο δημιουγείται περί Μουσικής (κυρίως κλασικής, αλλά και jazz & blues και έντεχνης ελληνικής) απευθυνόμενη στους σπασίκλες και στους φύτουλες της μπλογκόσφαιρας. :D
To όνομα δε αυτού Από τη Μουσική των Σφαιρών στη Musica Mundi..., είναι υπό δημιουργία, αλλά θα πέσει και επίσημη ανακοίνωση.

(Συντάκτης εγώ. Σιγά μην καλούσα εδώ το Σπίθα!) :Ρ

admin είπε...

Γέλασα με τη ψυχή μου. Τις καλησπέρες μου...

Αστερόεσσα είπε...

Και τις δικές μου, άτακτε!