© Ελένη Καλλιανέζου, Ορχήστρα, Μικτή τεχνική γκουάς και σινική μελάνη σε χαρτί, Μάρτιος 1994
Όταν το χρώμα ζευγάρωσε με τον ήχο
κι όταν, ψαύοντας στα τυφλά,
το φωνήεν συγκατατέθηκε στο σύμφωνο
για να φτιάξει το «αχ» και το «χα»
γέμισε της νύχτας το κορμί αιμωδίες
και τα χείλη των ανθρώπων χασμωδώντα
παρέπεμψαν
σε παραπομπές,
πομπές,
αποπομπές.
Είναι ύβρις να παραδίδεις τον κήπο σου
στις πατημασιές των ελεφάντων.
© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα 17 Νοεμβρίου 2008
Αναρτήσεις
27 σχόλια:
αστερόεσσα, μιά πολύ ευχάριστη έκπληξη έργο ζωγραφικής σου.
φιλιά
Ναι, είμαι πολυτάλαντη, αλλά παραμένω σεμνή κι αποφεύγω τα πλήθη. :Ρ
Φιλιά και σε σένα!
...ενα μικρό κηπάκο έχω και τον έχω παραδώσει στις πατημασιές του σκύλου..
Δεν υπάρχουν και ελέφαντες βλέπεις σ αυτή τη χώρα...
ΥΓ Ζωγραφίζεις κιόλας ε? μουσίτσα!..
Να φέρουμε ελέφαντες πάραυτα!
Εδώ οι οικολόγοι εισήγαγαν και βόες στην Αιτωλοακαρνανία! :D
Oμορφη η παραφθορά των στίχων σου που επισημαίνεις μια πραγματικότητα.
Είναι, η πραγματικότητα.
Καλή εβδομάδα και να είσαι καλά!
Καλώστον τον protoplasto ~☺~
Να 'σαι καλά. Καλή βδομάδα και σε σένα!
Μην με προκαλείς κι αρχίσω κι εγώ να εμφανίζω τις αγιογραφίες μου!
Ξέρεις τώρα... "Παναγία η Σοσιαλίστρια" κλπ...
Πριν από λίγο αντέγραψα ένα ποιηματάκι στο μπλογκί του Ορεινού!
Τώρα θα κάνω το ίδιο κι εδώ, μια και σήμερα έχουμε επέτειο. Οι στίχοι είναι του πρώην βουλευτή Φοίβου Ιωαννίδη, κι αναφέρεται στην εξορία του δάσκαλου Γληνού (άλλη εποχή...) που τον μετέφεραν στο νησί σιδεροδέσμιο μαζί με τους "ποινικούς":
Τυχερέ,
κείνο το άθλιο δειλινό
σε δέσαν με τον δάσκαλο Γληνό
Μαζί του
τελευταίοι με το βαπόρι
πρεζάκηδες, αλάνια, λεθρεμπόροι
ξεπίτηδες, για να φανεί
πως ίσια λογιούνται
η λευτεριά και τα χασίσια!
Ουπς! Σε πρόλαβαν άλλοι στις αγιογραφίες, Ασκάρ!
Επιφυλάσσομαι. Συντόμως.
(Όχι δικές μου -μην τρελαθούμε, αλλά ούτε και του ετεροθαλούς αδερφού μου, που είναι αγιογράφος. Όταν τις ανακάλυψα, έμεινα με το στόμα ανοιχτό!)
@ Αστερόεσσα
Συνχίζεις να μας μαγεύεις, πολυτάλαντη!
@ Ασκαρ
Ούτε καν μπρουτάλ δεν είσαι:(
κόλλησα με τον τελευταίο στίχο.
κι ένας κήπος χωρίς κανένα ίχνος, και αψεγάδιαστος δεν είναι το ίδιο επικίνδυνος;
@ Σπίθα, παιδί μου...
Ok, κατέλαβες τη θέση του επίσημου λιβανιστηριού μου. Αλλά μην τα θες όλα δικά σου! Σε προσέλαβε κανείς για παπά με αγιαστούρα και βρεχτούρα για να ξορκίζεις και τον Άσκαρ; Εμείς στην ανεργία θα βγούμε; Άσε σήμερα. Τον βαράς και πάλι από αύριο.
(Μανία αυτά τα αγόρια να δέρνονται!)
@ Τοβενίτο,
Άλλο ν' αφήνεις τη γατούλα πού και πού να χρησιμοποιεί αντί για την άμμο της τη γαρδένια, κι άλλο μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε. :D
Μου φαίνεσαι λίγο αγοραφοβική (πατημασιές ελεφάντων). Άσε τον κήπο σου ανοιχτό. Μη φοβάσαι τους ελέφαντες, δεν έρχονται στους κήπους..
Ωραίος ο πίνακας!
Ωστε είσαι και ζωγράφος, ανήσυχη και καλλιτεχνική φύση δηλαδή...
@ Oreinos,
Εξαρτάται από τη χώρα. Στην Ελβετία και στη Δανία δεν έρχονται ελέφαντες. Εκεί οι ελέφαντες έχουν τρόπους. Τα φραχτάκια είναι διακοσμητικά, παιδικά.
Στην Ελλάδα και ηλεκτροφόρα καλώδια να βάλεις στο φράχτη και τάφρο με κροκόδειλους τριγύρω απ' το σπίτι σου, αποκλείεται να μην πέσεις τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σου θύμα απατεώνων.
@ Έλα, βρε Ερατώ...
Το 95% των Ελλήνων είναι συγγραφείς, ποιητές, ζωγράφοι και ψυχές ευαίσθητες και ξεχωριστές!
Απορώ γιατί παραπονιούνται όλοι για αναισθησία, απαιδευσία, διαφθορά και υποκουλτούρα... Έχουμε εμείς τέτοιο πράμα; :D
:)))
αχα. και παραδόθηκε ο κήπος στα βλέμματα.
δε μου αρέσει να μου χαλάνε τον κήπο οι ελέφαντες αλλά δεν ξέρω και πως να τους αποφύγω...ρε γμτ..
Καμιά φορά νομίζω πως κάπου μέσα στον κήπο μου πρέπει να υπάρχει θαμένος ελεφαντομαγνήτης...δεν εξηγείται διαφορετικά η μεγάλη τους προσέλευση...
η μικτή τεχνική της ζωγραφικής σου έχει τρέξει... και στο κείμενό σου!!!
;0)))
@ b|a|s|n\i/a,
Τα λουλούδια είναι για να τα βλέπουμε και να τα μυρίζουμε και τα φρούτα για να τα τρώμε.
Με τα τριαντάφυλλα και τους λεμονανθούς φτιάχνουμε επίσης και ωραία γλυκά του κουταλιού, που είναι και κατά της δυσκοιλιότητας.
Οι ντομάτες είναι για ντοματοσαλάτες, σάλτσες και γεμιστά, αλλά δε βλάφτει να ρίξουμε και καμιά ντοματιά σε κανέναν κακό.
Επίσης δε βλάφτει στους κακούς να ρίχνουμε και κανένα γιαουρτάκι, αλλά δε ευδοκιμούν γιαουρτιές στην Ελλάδα, και ο σπόρος τους κοστίζει ένα σκασμό λεφτά. Στη Δανία είχαν τα ρόδια και τα πορτοκάλια για εξωτικά φρούτα - εδώ εξωτικά είναι τα αιγοπρόβατα και οι αγελαδίτσες. Να κι ένας λόγος που προσβλέπω σε μια καριέρα βοσκοπούλας, αν μείνω Ελλάδα. Έχει κατιτίς το εξωτικό!
@ maika,
Για να μην έρχονται ελέφαντες, εκτρέφεις ποντίκια. Τους τα δείχνεις και φεύγουν πανικόβλητοι.
Για τη μικτή τεχνική μου στους στίχους μπορώ να μου κάνω και κριτική. Π.χ. "κινείται μεταξύ συμβολισμού και υπερρεαλισμού παντρεύοντας στο μορφοπλαστικό της ιδίωμα και χάι - κου". Μπορώ να πω κι άλλα. Εξαρτάται από το αν θέλω να υμνήσω το ποίημα ή να το θάψω. :P
εξαίρετον
Eυχαριστώ, μεγάλε!
Ωραία χρώματα στον πίνακά σου, Αστερό...! Αγαπημένο θέμα τα χρώματα και ακόμη περισσότερο οι ήχοι. Όταν, δε, συνδυάζονται...
@ Αμελοδήμητρα,
Το παν, πουλάκι μου είναι να συνδυάζεις τ' ασυνδύαστα.
Παίρνεις ένα ουσιαστικό.
Π.χ. τη λέξη "ουσία".
Βάζεις μπροστά μια πρόθεση, κι έχεις:
-από + ουσία = απουσία
-υπέρ + ουσία = υπερούσιος
-συν + ουσία = συνουσία
Έτσι, η ζωή σου αποκτάει νόημα! :D
Με την προυπόθεση
ότι έχεις κήπο ..
και ξέρεις να βάζεις
τις προθέσεις στις
σωστές λέξεις
κυρία μου τα συγχαρητήρια μου
για τις λέξεις σας
και τα χρώματά σας
:)
Eγώ υποκλίνομαι σε σας, Κυρία μου! :)
Κι' εμένα μ΄άρεσε πολύ, κυρίες μου.
Το σέβομαι, όμως δεν υποκλίνομαι.
Πώς θα το βλέπω μετά;
Kρεμασμένος ανάποδα! :Ρ
Σπιθούμπα, μπας κι έχεις κι άλλους λόγους που δεν υποκλίνεσαι;
Δημοσίευση σχολίου