Vendetta!

William-Adolphe Bouguereau, H Βοσκοπούλα, 1889, Philbrook Museum of Art

Καλή μου θεία,

Ανακατατάξεις, ανασχηματισμοί, δρόμοι προς την Αλλαγή, ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει κι αυτός δεν ξέρει τι, κάποιοι ξέρουν (ξεράδια), στη Δανία βρέχει, στην Ελλάδα βρέχει, λεφτά δε βρέχει – ξεραΐλα κι Άγιος ο Θεός...

Κι έχει και κρύο κι ήρθα στην Αθήνα με δυο καλοκαιρινές αηδίες, συν το μαύρο μακρυμάνικο πουκάμισο που αγόρασα για την κηδεία του πατέρα μου και θα χρειάζομαι τουλάχιστον μπουφάν για να πάω για λίγο στα μη-πάτρια, μέχρι να επιστρέψω οριστικά στα πάτρια, να κάνω τι – δεν ξέρω (ξεράδια), αλλά κι εκεί να μείνω πάλι δεν ξέρω (δηλαδή πάλι ξεράδια)...

Μετά με πιάνουν οι Δονκιχωτισμοί, πως τάχα δε μασάει η κατσίκα ταραμά, αλλά καταπώς μας είπε και η Μπέττυ, αυτό είναι λάθος και η κατσίκα και ταραμά μασάει και φτύνει και τα κουκούτσια, απ' όπου φύονται ταραμόδεντρα με ωραία λουλουδάκια, που κάνουν και γαμώ τους σομόν ίσκιους (όπως λέει και ο Άγγελος).

Το θέμα είναι ότι τα ταραμόδεντρα δεν επιδοτούνται και δεν αποφέρουν κέρδος (ή πάλι όχι);

Η άλλη ιδέα είναι να την κάνω σε κανένα νησάκι και να επιδοθώ στις σαλιγκαροκαλλιέργειες, καθόσον δεν είμαι και της αγροτικής ζωής να κουραστώ με αμπέλια και τα τοιαύτα.

Να πουλήσω το κορμί μου είμαι γριά, να πουλήσω τα βιβλία μου, βράστα, μόνο 10% επί της λιανικής τα συγγραφικά, (ααααχ, εκμετάλλευσις), να γράψω άλλα, χαιρέτα μας τον πλάτανο, στην Ελλάδα το 80% δηλώνουν συγγραφείς -μέχρι κι αυτή η πώς την λένε λαϊκή αΗδός που απ' την Κρήτη ατενίζει τις θάλασσες του Ατλαντικού...

Και κοντά σ' όλα τ' άλλα, πήγε κι ο Καποδίστριας και φυλάκισε τον Πέτρο Μαυρομιχάλη, χωρίς να υπολογίσει τι κουμάσι ήταν ο αδερφός του ο Γιώργης, που πήγε με το γιο του και τον καθάρισαν. Αποτέλεσμα: Δεν έγινε η Ελλάδα Ελβετία κατά το όραμα του αειμνήστου κι εγώ βασανίζομαι που βλέπω πολυκατοικίες κι όχι ωραία σπίτια με κεντητά κουρτινάκια, κήπους και λουλουδάκια στα παράθυρα να είμαι χαρούμενη ως πολιτισμένη – διανοούμενη Χάιντι, που όταν δεν αρμέγει προβατάκια ή δεν έχει για αποκούμπι τη γκλίτσα του τσοπάνη για να ξυέται, ρίχνει τις φλαουτιές της στη σοφίτα με Βενέδικτο Μαρτσέλλο, Κλαύδιο Δεβυσσί ή Γαβρίλη Φωρέ! Από σήμερα δηλώνω εχθρός των Μαυρομιχαλαίων και μην δω απογόνους τους στο δρόμο, γιατί ίσως ξυπνήσει μέσα μου το Μεσολογγιτοαθηναϊκομακεδονομικρασιάτικο και θα συνεχίσω τη βεντέττα!

Οι Μαυρομιχαλαίοι φταίνε για όλα! Ουφ, τα είπα και ξεθύμανα!

Πώς τα πάει ο μπάρμπας με τη χοληστερίνη του;

Φιλιά στην Κατινίτσα

Η ανηψιά σου

Σουλπικία

© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα, 21 Σεπτεμβρίου 2008