Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

Ο Νόμος της Γάτας

Πολυαγαπημένε μου ξάδερφε,

Θυμήθηκα σήμερα εκείνη τη φορά, βραδιά καλοκαιριάτικη στην αυλή της ταβέρνας «Ο Οινοποιών» στα Εξάρχεια. Η αιτία ήταν ένα μήλο.

Μια μέρα, όταν ο Νεύτων καθόταν κάτω από μια μηλιά, τού έπεσε ένα μήλο στο κεφάλι και ανακάλυψε το νόμο της βαρύτητας. Εκείνο το βράδυ, όπως καθόμουν με την πλάτη ακουμπισμένη στην μεγάλου ύψους πέτρινη μάντρα της ταβέρνας, μια γάτα, στην πεζούλα της μάντρας ψάχνοντας απεγνωσμένα τρόπο να κατέβει στη γη έκανε το κεφάλι μου εφαλτήριο. Από εκεί πήδησε στο δεξί μου χέρι, κατόπιν στο πέτρινο πεζούλι και κάτω. Άλμα σε τέσσερις χρόνους, ωστόσο το μεγαλύτερο εξ’ αυτών ήταν το από τη μάντρα στο κεφάλι μου.

Εν πρώτοις, ξαφνιάστηκα πολύ και με έπιασε και πονοκέφαλος, ενώ όλοι οι συνεσθιαζόμενοι και συμπότες έστρεψαν τα κεφάλια τους προς το μέρος μου. Αισθάνθηκα ότι κάτι θα έπρεπε να ανακαλύψω, εξίσου μεγάλης βαρύτητας με το νόμο της βαρύτητας , αλλά φευ! Το μόνο που ανακάλυψα φεύγοντας από την ταβέρνα ήταν ένας πρώην μου με την τότε του, πιθανώς και νυν του, ο οποίος προσποιήθηκε ότι δε με είδε, ομοίως όπως και εγώ προσποιήθηκα ότι δεν είδα ότι προσποιήθηκε ότι δε με είδε.


Όταν σου πέφτει ένα μήλο στο κεφάλι, μπορείς εντούτοις και να το φας, πριν καταπιαστείς με προβλήματα της Φυσικής. Όταν σου πέφτει μια γάτα όμως; Δεν την τρως ή μη μόνον σε περίοδο Κατοχής και λιμού.

Η γάτα, όπως είπαμε και στις Ιστορίες της Γένεσης, τρώει τα ποντίκια που τρώνε το Φεγγάρι.

Επίσης για πολλές γυναίκες υπάρχει η έκφρασις «γάτα η κυρία», την έχουν πει και για μένα με την πρόσθετη επισήμανση «το νου σου, μη σου ξεφύγει κουβέντα μπροστά της για την άλλη, γιατί είναι γάτα». Και απορώ η... «γάτα».... Πότε άραγε νιαούρησα σε στέγες ή πότε κατασπάραξα ή κατέσχισα με τα μη-μυτερά μου νύχια τους οχτρούς μου, ώστε να δικαιολογείται ένας τέτοιος φόβος; Ή σε παραλλαγή: Όταν μια γάτα παίζει με το φαΐ της και δεν το φάει τελικά, παύει να είναι γάτα;

Δώσε δυο φιλιά από εμένα στον παππού

Η ξαδέλφη σου Λιλίκα


© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen, 14 Iουλίου 2008

buzz it!

24 σχόλια:

Σουζάνα Xατζηνικολάου είπε...

Γεια σου Αστερόεσσα.
Αν η Λιλίκα ήταν στην αρχαία Αίγυπτο θα τη θεωρούσαν ευλογημένη. Εκεί δεν ήταν οι γάτες ιερές? Μπορεί ακόμα να την έκαναν και ιέρεια ή θεά. :)

Γάτα όμως, όχι γατούλα, είναι ωραίο να είναι η κυρία.

Αστερόεσσα είπε...

@ Γεια σου, Σουζάνα ~☺~
Ήταν. Η θεά Μπαστέτ με τη γατίσια μούρη, προστάτις των τεχνών (βλέπε σχόλια συνδέσμου στην ανάρτηση)
Πάμε στα γατίσια:
Γατούλα του σεξ... χμμμ...
"Νιάου, νιάου" .... μμμμ..., μάλλον μου προκύπτει βρυχυθμός εκτός αν πρόκειται για το Duetto buffo di due gatti του Gioachino Rossini.
Ροζ Πάνθηρας τα ρέστα μου, ομοίως και γάτα του Cheshire.

Σουζάνα Xατζηνικολάου είπε...

Το κομμάτι του Rossini που λες αρχίζει πολύ ωραία, κρίμα που είναι μόνο sample, θα το ΄θελα.

Η γάτα του Chesire είναι κορυφαία αν και γενικά η Αλίκη μου φαινόταν πάντα κάπως "λοξό" παραμύθι.

Αστερόεσσα είπε...

H Aλίκη έχει απ' τα σοφότερα μαθηματικά και φιλοσοφικά παράδοξα. O Lewis Carrol μαθηματικός γαρ. Πολλοί το εκλαμβάνουν ως το είδος της literary nonsense, αλλά είναι πολύ πιο βαθύ.
Κι όλα δίνονται μέσα απ' το χιούμρο, τη "λογοτεχνική παλαβομάρα". Είναι;

Το Rossini μπορείς να τον βρεις και στο ΥοuTube. Δυστυχώς δεν μπορώ να ψάξω, γιατί έχω τεχνικό πρόβλημα με τον ήχο στον κομπιούτερ μου, αλλά είμαι σίγουρη πως υπάρχει.

Αστερόεσσα είπε...

Ο Carrol στα limericks (βλέπε π.χ. Το κυνήγι του Φιρχαρία) έχει πολλές ομοιότητες με το Δανό Halfdan Rasmussen, κορυφαίο ποιητή παιδικών τραγουδιών "του παραλόγου", δυστυχώς όχι μεταφρασμένο στα ελληνικά απ' όσο ξέρω. Όχι τυχαίο, γενιές από Δανόπουλα που μεγάλωσαν με τέτοιου είδους τραγουδάκια και ποιηματάκια είναι ξύπνια κι αποκτούν χιούμορ λεπτοφυές. Μαθαίνουν να αντιλαμβάνονται μέσα απ' το υπαινισσόμενο. Μ' αρέσει αυτό.

Σουζάνα Xατζηνικολάου είπε...

Το θεωρώ πολύ λογοτεχνικό αλλά δεν ξέρω αν είναι ηθελημένα έτσι "αλλότριο", συνειδητά στοχεύοντας σ΄ αυτό το είδος του χιούμορ, ή απλώς βγήκε τυχαία από κάποια ιδιαιτερότητα του συγγραφέα. Θα μου πεις, έχει σημασία? Το ξέρω πως όχι.

Έχω τη γνώμη ότι δε θα έπρεπε να θεωρείται παραμύθι με την κλασσική έννοια του όρου. Σύμφωνα με τον Πόουπ δεν πληροί τις βασικές προϋποθέσεις ενός κλασσικού παραμυθιού, αν και δεν ξέρω κατά πόσο οι θεωρίες του είναι ξεπερασμένες. Θα του ταίριαζε περισσότερο η κατάταξη σε μια άλλη κατηγορία, μόνο που δε μου ΄ρχεται τώρα σε ποια. :D
Θεωρείς ότι μικρά παιδιά των 8 και 9 ετών μπορούν να καταλάβουν την κοινωνική υποκρισία πίσω από τον Τρελό Καπελά ή την τραγικότητα πίσω από τα τραπουλόχαρτα που μπογιατίζουν τα τριαντάφυλλα?

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Έλα μωρέ, υπάρχει και το
τραγούδι του Β, Παπακωνστ.

"Ήταν ένας γάτος
μαύρος πονηρός
πού τις νύχτες
ντύνονταν γαμπρός.."

Γατοκαυγά θα στήσουμε ??
-))
Καλησπέρα κυρίες μου
(Γάτες οι κυρίες!)

υ.γ Μια καλησπέρα κι'έφυγα,
μην διακόψω έχω και μια γατότσαρκα..

Αστερόεσσα είπε...

@ Σουζάνα, έχει σημασία; Λειτουργίες του Πόουπ κι αυτό συζητήσιμο, όταν έχει στους αντίποδες την ψυχαναλυτική σχολή του Bettelheim.
Κι ο Ιονέσκο έχει γράψει "παλαβά παραμύθια", ο Τριβιζάς ακολουθεί περίπου την ίδια γραμμή.
Τα παιδιά θεωρώ ότι αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα πράγματα απ' αυτά που νομίζουμε.
Έχω ένα μεγάλο σκεπτικισμό ως προς το αν πρέπει να τους δίνονται όλα μασημένα.
Αυτό βέβαια έχει να κάνει και με τα ελληνικά ήθη και έθιμα σήμερα και την υπερπροστασία των παιδιών (κατ' εμέ λάθος). Όχι σε άλλα χρόνια, που κανείς (και πολύ καλά έκανε) δε θεωρούσε ότι έπρεπε για τα παιδιά να υπάρχει παραμύθι μη-βίας. Σήμερα επί παραδείγματι έχουν φτάσει σε τέτοια άκρα που στα κινούμενα του "Τομ και Τζέρρυ" βγήκαν κάποιες ακραίες οργανώσεις και είπαν ότι τα καρτουν προπαγανδίζουν βία. Έλεος! Και η καθημερινή βία που περνάει ασυνείδητα; Τα παιχνίδια στους υπολογιστές που είναι καταφανείς ενδείξεις splash? H πολιτική σκηνή; Η καθημερινότητα;

Αστερόεσσα είπε...

@ Εσύ, σπίθα τώρα είσαι να λέμε ο γατούλης και "ήρθεθ για μπρέκφαθτ";~☺~

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Εγώ το ποστ διάβασα,
άφησα το νιαούρισμα του γάτου και φεύγω, αμέσως για τα κεραμίδια.
:)

Αστερόεσσα είπε...

@ Σπίθα,
Νιαουρίζεις, ταλαίπωρε γάτε; Με το γατάκι παρέα; Του περνάς και τη σοφία της "παλιοσειράς" πάνω στη σεξουαλική διαπαιδαγώγιση;

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

..ακριβώς!
-))

Σουζάνα Xατζηνικολάου είπε...

Σύμφωνα με μία θεωρία (Piaget), η μεταφορά από τη συγκεκριμένη λειτουργική σκέψη στις κανονικές λογικές λειτουργίες σηματοδοτείται από την είσοδο στην εφηβεία (10-13 ετών). Η ικανότητα χειρισμού αφηρημένων εννοιών, ο διαλογισμός με βάση γνωστές αρχές, η ζύγιση περισσοτέρων της μίας απόψεων και η ανάπτυξη της ηθικής σκέψης αρχίζουν όλες κατά την πρώτη εφηβική περίοδο. Πιο πριν απ΄ αυτό το παιδί απλώς αντιλαμβάνεται παραστάσεις των οποίων τα κρυμμένα νοήματα δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί λόγω ψυχικής (ή και εγκεφαλικής) ανωριμότητας.
Η δε αμφισβήτηση των ηθικών συμβατικοτήτων η οποία ρέει άφθονη (πιστεύω) στην Αλίκη είναι χαρακτηριστικό της μέσης εφηβικής περιόδου, δηλαδή 14-16 ετών.
Προσωπικά λατρεύω τον Τριβιζά και τον θεωρώ ιδιοφυϊα, του Ιονέσκο δεν έχω διαβάσει, αλλά γενικά πιστεύω ότι το παιδί ακούει απλά την ιστορία και δε μπορεί να αντιληφθεί κρυμμένα νοήματα πριν τα 10 (κι αυτό αν είναι έξυπνο). Η Αλίκη είναι περισσότερο ένα παραμύθι για μεγάλους.

Όσο για τη βία, κατά τη γνώμη μου τα παιδιά είναι αρκετά βίαια από μόνα τους καθώς έχουν έμφυτο το ένστικτο της επιθετικότητας. Ένα μικρό ποσό βίας (δεν εννοώ φυσικά εναντίον τους αλλά στα παιχνίδια, κινούμενα σχέδια κλπ) ίσως είναι και αναγκαίο για την ομαλή ψυχική τους ανάπτυξη. πχ ο Δρακουμέλ που θέλει να φάει τα στρουμφάκια αντιπροσωπεύει τους κινδύνους του κόσμου. Ας μη γινόμαστε υπερβολικοί. (Άκου ο Tom και ο Jerry, έλεος πραγματικά.)

Αστερόεσσα είπε...

@ Σπίθα, καλά. ~☺~
Αν θες όμως εσύ να μάθεις για το θέμα, σου προτείνω το πολύ καλό βιβλίο της Μπαμπέτ Κολ H Μαμά γέννησε ένα αυγό!
Σκάλες πάνω από εκείνα τα παλιά με το Σπερμούλη και την Αυγούλα.

Αστερόεσσα είπε...

@ Σουζάνα, σε διαφορετικές ηλικίες έχουν διαφορετικές προσλαμβάνουσες.
Δεν αντιλέγω ποσώς με τη θεωρία των σταδίων του Piaget.
Κάτι όμως που μπορεί να διαβαστεί στα 12 - 13 μπορεί να διαβαστεί και στα 8. Άλλα πράγματα θα προσλάβει το παιδί σε διαφορετικές ηλικίες.
Πειράματα που έχουν γίνει για ανάπτυξη ευφυΐας σε παιδιά, δίνοντάς τους προχωρημένα αναγνώσματα, ήταν επιτυχημένα.

Όσο δε για τις ακρότητες στα "ειρηνιστικά" πρότυπα, προσωπικά έμεινα άναυδη όταν άκουσα στις ειδήσεις για παιδικά παιχνίδια στην Ιαπωνία με γάτες που δεν έχουν στόμα!

Σουζάνα Xατζηνικολάου είπε...

Ααααααααα! Τί άλλο θ΄ ακούσω σ΄ αυτή τη ζωή!

Η υποκρισία σ΄ όλο της το μεγαλείο.

Σε λίγο θα τσιμπάει το παιδί ένα κουνούπι κι εκείνο θα πέφτει του θανατά!

Σε χαιρετώ, καλό απόγευμα. :)

Αστερόεσσα είπε...

@ Στο καλό, Σουζάνα, καλή εβδομάδα!~☺~

Γεννήτωρ είπε...

Κρινοντας απο τον πονο που ενιωσες και συμφωνα με τη φραση "οσο παταει η γατα" συμπαιρενω οτι πρεπει να ειχε μεγαλη πατουσα η γατα.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Γειά σου κουκλίτσα!

Λοιπόν, εγώ τώρα είμαι σε άλλη ... γατόφαση! Στο ... "έδειωξα κι εγώ μια γάτα πού 'χε γαλανά τα μάτια"!

Θα ξεκαλοκαιριάσουμε μαζί ή θα την κάνεις;

Αστερόεσσα είπε...

@ Γεννήτωρ, 1,5 κιλό γάτας που σου πέφτει στο κεφάλι από μάντρα ύψους 2,5 μέτρων περίπου φτάνει να γίνει τουλάχιστον σκύλος. Τότε συνειδητοποίησα ότι πιθανόν ο καθηγητής μου στη Φυσική στο Λύκειο που πάντα μας έβαζε προβλήματα τύπου "Ρίχνουμε γάτα από την κορυφή πολυκατοικίας ύψους 6 μ., η οποία πέφτει με αρχική ταχύτυτητα U0 τόσο και τα λοιπά... Σε πόσο χρόνο t η γάτα θα πολτοποιηθεί στο έδαφος, αν γνωρίζουμε ότι η επιτάχυνση της βαρύτητας είναι 10 m/sec^2 και τα λοιπά και δώστου και γωνίες προσκρούσεως στο έδαφος" ίσως είχε αντίστοιχη εμπειρία... Άβυσσος η ψυχή ενός Φυσικού!

@ Kαλώστον το Γέροντα Ασκαρδαμύκτιο! Ευλόγησον! ~☺~
Τι γάτα ήτο γαλανομάτα; Αγκύρας; Αυτές είναι κουφές συνήθως, βρε παιδάκι μου...
Το "ξεκαλοκαιριάσουμε" πού ακριβώς αναφέρεται, άγιε πατέρα; Εδώ, όπως ίσως η αγιότης Σας γνωρίζει είναι Βορράς! Τόπος καταψύξεως ένθα απέδρα πάσα οδύνη, λύπη ή στεναγμός.

habilis είπε...

!!!Κοιτα να δεις που πρεπει να φας κατακεφαλα μια γατα για να ανακαλυψεις τα κερατα σου :-]] ...

Αστερόεσσα είπε...

@ habilis! ☺ ☺ ☺
Υποκλίνομαι για την ατάκα!

Αστερόεσσα είπε...

...
Διαβάζοντας και πάλι τα σχόλια...
Λοιπόν, όταν φοιτήτρια ακόμη διάβαζα τη Moρφολογία του Παραμυθιού του Προπ με τις λειτουργίες στο παραμύθι, ταυτόχρονα με Lévi- Strauss, Bruno Bettelheim, Ροντάρι και Michel Tournier μου είχε γεννηθεί η επιθυμία να κάνω διδακτορικό πάνω στο παραμύθι. Ταυτόχρονα με ενδιαφέρουν τα εθνογραφικά στοιχεία των παραμυθιών και τα κοινά τους στοιχεία. Κάποια από τα γνωστά παραμύθια απαντούν σε παραλλαγές σε όλη την Υφήλιο.
Τώρα βέβαια τι αντίκρυσμα μπορεί να έχει ένα τέτοιο διδακτορικό, άλλου παπά Ευαγγέλιο.
Αλλά και Αρχαιολογία δε σπούδασα επειδή έχει αντίκρυσμα...

Αστερόεσσα είπε...

~☺~ "Η Aλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και του Καθρέφτη" υπερβαίνει την ηθική αλληγορία.
Θα μπορούσε να συγκριθεί με το Γοργία του Πλάτωνα και με τα ερωτηματικά του περί ύπαρξης του μη-όντος. Η εκπληκτική ιδιοφυΐα του Carrol το έδωσε μέσα από πολύ χιούμορ.
Είναι καιρός ο κόσμος να πάρει στα σοβαρά τους κατά Θεόν σαλούς.