Ζούσε στην Αθήνα στη δεκαετία του ’30, είχε μάθει μοδιστρική[1] και πήγαινε σε σπίτια κι έραβε. Τότε ήταν συνηθισμένο οι μοδίστρες να περνούν μιαν ολόκληρη ημέρα στα σπίτια· ράβανε ή μεταποιούσαν ρούχα, κι ύστερα τρώγανε όλοι μαζί, κι έφευγε η μοδίστρα το βράδυ. Συνήθεια που επιβίωσε για πολλά χρόνια, θυμούμαι κι εγώ τη Σεβαστή, τη μοδίστρα μας, που ερχόταν στο σπίτι μας κι έραβε.
Ανάμεσα στα πλουσιόσπιτα που πήγαινε ήτανε κι ένα αντρόγυνο χωρίς παιδιά. Είχαν γυρίσει όλο τον κόσμο τότε, μέχρι και στην Ελβετία είχαν πάει, το πρόβλημα ήταν της γυναίκας.
Επειδή όμως ο πόθος τους για παιδί ήταν διακαής, αφού το συζήτησαν, κατέληξαν στην απόφαση να κάνει ο άντρας παιδί με όποια προσφερόταν (στη ζούλα φυσικά) κι ύστερα να το υιοθετούσαν ή να το παρουσίαζαν για δικό τους.
Η μοδιστρούλα ήταν νέα, ωραία και χυμώδης, να η ευκαιρία.
Ανάμεσα στα πλουσιόσπιτα που πήγαινε ήτανε κι ένα αντρόγυνο χωρίς παιδιά. Είχαν γυρίσει όλο τον κόσμο τότε, μέχρι και στην Ελβετία είχαν πάει, το πρόβλημα ήταν της γυναίκας.
Επειδή όμως ο πόθος τους για παιδί ήταν διακαής, αφού το συζήτησαν, κατέληξαν στην απόφαση να κάνει ο άντρας παιδί με όποια προσφερόταν (στη ζούλα φυσικά) κι ύστερα να το υιοθετούσαν ή να το παρουσίαζαν για δικό τους.
Η μοδιστρούλα ήταν νέα, ωραία και χυμώδης, να η ευκαιρία.
Το κόλπο στήθηκε. Ο σύζυγος την ξεμονάχιασε, και η γυναίκα του τού έκανε τη ζωή μαύρη, αλλά τη λυπάται, που είναι φιλάσθενη, και τι ωραία που είναι η μοδιστρούλα και τι πονόψυχη και τι ωραία μάτια και τι ωραίο το τούτο της και το κείνο της.
Με τα πολλά τη ρίχνει. Και δώστου πάλι και ξανά, και μια ωραία πρωΐα μένει η μοδιστρούλα έγκυος... Καταστροφή!
-Και τι θα πει ο κόσμος και τι θα γίνει τώρα, που είσαι παντρεμένος και τι θ’ απογίνω εγώ;
Ο κύριος της δείχνει όλο του τον ιπποτισμό. Ναι μεν δεν μπορεί να χωρίσει για να τη στεφανωθεί, αλλά το παιδί τους είναι ο καρπός του έρωτά τους. Ούτε κουβέντα να το ρίξει εκείνη. Αυτός θα το κρατήσει τάχα μου ότι είναι δικό του και της γυναίκας του και θα τη στείλει μετά τη γέννα στους καλύτερους γιατρούς για παρθενορραφή και θα την προικίσει.
Η μοδιστρούλα πείστηκε. Έφυγε για κάμποσο καιρό στην εξοχή, γέννησε και το παιδί, τραβάει από πάνω και δυο βελονιές στα σκέλια της κι ούτε γάτα ούτε ζημειά.
Σούσουρο βέβαια στη γειτονιά έγινε ότι τα έχει με τον τάδε, αλλά εκείνη καμωνόταν πως δε συνέβαινε τίποτα.
Κάποια στιγμή της κάνουν και προξενιό ένα παλικάρι και παντρεύονται. Ο γαμπρός είχε ακούσει κι αυτός τα κουτσομπολιά, αλλά συγκινημένος που βρήκε τη γυναίκα του παρθένα, γυρίζει και της λέει:
-Άει, σιχτίρ, τι παλιόκοσμος υπάρχει! Φαντάσου ότι οι κακές γλώσσες λυσσάξανε ότι εσύ τα είχες μ’ αυτόν τον παντρεμένο!
__________
[1] Αληθινή ιστορία, που μου διηγήθηκε το 1991 η γιαγιά Μαρίνα Λιόση.
© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 23 Iουνίου 2008
Αναρτήσεις
17 σχόλια:
Είδες τι παλιόκοσμος υπάρχει;
Υπάρχει καπνός δίχως φωτιά;
Καλησπέρα και καλώς σε βρήκα!
Kαλωσήρθες!
Αυτό είναι το νόημα; Του καπνού και της φωτιάς; Ή ότι στους παλιούς χρόνους, που "δεν αφήνανε να τους πιάσουν ούτε και την χείραν" γινόταν στην πραγματικότητα της αλεπούς ο θάνατος, με τη διαφορά ότι γινόταν στα μουλωχτά; ☺
Ευχαριστώ.
Όχι το νόημα δεν είναι αυτό, αυτό μπορεί να είναι ένα απ' τα συμπεράσματα.
Η ουσία είναι ότι οι εκμεταλλευτές, οι ανήθικοι και οι ψεύτες υπήρχαν και θα υπάρχουν κρυμμένοι πίσω από κουρτίνες και δικαιολογίες πάση φύσεως. Τα λεγόμενα ωραία χρόνια της αγνότητας υπήρχαν τότε που οι άνθρωποι ήταν αγνοί, δηλαδή ποτέ. Μήπως και σήμερα έχει εκλείψει το μουλωχτό;
Ποσώς! Τουναντίον! Αλλά τώρα τα λέμε και χαζογελάμε και νομιμοποιούμε και συνηθίζουμε.
Υποκρισία σήμερα είναι ολοφάνερη. Αν ανοίξεις την τηλεόραση και δεις ένα πάνελ π.χ. με πολιτικούς το βλέπεις ξεκάθαρα. Ξαναψηφίζονται όμως. Αν ένας λύκος φορέσει προβιά στις Απόκριες παύει να είναι λύκος;
Εκείνες οι εποχές είχαν άλλα. Η παρθενιά της γυναίκας, το "Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια", και είμαι και υπέρ του Μεταξά και στην Κατοχή μαυραγορίτης ή Χίτης και εμφανίζομαι αργότερα ως ο "μέγας αντιστασιακός" κλπ.
Τώρα στην εποχή της μη-ταυτότητας το να είσαι λίγο απ' όλα και τίποτα είναι και trendy. Βασικά, το τίποτα βλέπεις τριγύρω με το προσωπείο του "άπαντος".
Υπάρχει ένα μείον σήμερα. Με την κατάρριψη των μύθων, αφού πλέον η περίοδος των επαναστάσεων πέρασε και οι σωτηρίες φαντάζουν αμφίβολες είμαστε περισσότερο μοναχικοί.
Παλιά έβλεπες τον εχθρό ολοφάνερα. Ήταν ο φασισμός, ήταν οι εξορίες ή οι εμφύλιοι, ήταν η κοινωνική ή η θρησκευτική υποκρισία, ήταν η χούντα, ήταν ο καπιταλισμός. Έψαχνες να βρεις τους σωτήρες. Πάλευες για κάτι ομαδικά και ήσουν αισιόδοξος ότι η επανάσταση θα πετύχει κι ο κόσμος θ' αλλάξει. Ε, μετά το ρίξαμε στην εξ' ανατολών σωτηρία: γιόγκες, ζεν, βουδισμός, ταοϊσμός κλπ. Αποτυχημένα κι αυτά στο δυτικό σύστημα. Τώρα ποιος είναι ο ορατός εχθρός και με ποιον να τον παλέψεις; Η παγκοσμοιοποίηση; Η ομογενοποίηση; Παλεύονται; Αφού όλοι μας συμμετέχουμε στο παιχνίδι.
(Θεωρώ a priori ότι φαντάσματα του παρελθόντος σιγά σιγά καταρρίπτονται, γιατί υπάρχουν σκεπτόμενοι άνθρωποι). Αλλά βλέπεις μοναχικούς πυρήνες. Τίποτα συλλογικό.
Είναι μύθος για μένα ότι οι καιροί άλλαξαν. Η ταχύτητα και ο αριθμός πληροφοριών που εισπράττουμε καθημερινά αυξήθηκε. Τίποτε άλλο. Ο άνθρωπος ήταν είναι και θα είναι, με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συγκεκριμένα πάθη. Τα υλικά που τον συνθέτουν είναι ίδια. Απλά άλλοι έχουν περισσότερα απ΄ αυτά κι άλλοι λιγότερα.
Την καλησπέρα μου αστερόεσσα.
Kαλησπέρα, zanzibar! Συμφωνώ απόλυτα!
Aν στρωθώ καμιά μέρα και κάτσω και γράψω μόνο τις τσαχπινιές νεότητος που έχω ακούσει από γέρους και γριές, όλοι οι νέοι σήμερα που θεωρούν τον εαυτό τους "άταχτο" θα κοκκινίσουν από ντροπή στη σύγκριση. Κολλεγιόπαιδες οι νέοι σήμερα. ☺
αστερόεσσα
Άν θελήσεις βοήθεια, μέσα είμαι και μπορώ να συνδράμω. Έχω και γω τέτοιες ιστορίες. Όρεξη να χεις!!
Τι έχουν τα κακόμοιρα σήμερα, ένα κινητό και γρήγορα δάχτυλα. Οι παλιότεροι είχαν γρήγορο μυαλό για να μπαλώνουν τις στραβές!
H Eλλάδα γέλαγε με τη Θεοπούλα κι έλεγε "γουστάρω". Μόνο να ήξερε πόσες Θεοπούλες υπήρξαν...
Αχ, μερικές φορές σκέφτομαι ότι ντροπιάζω τη γιαγιά μου και τον παππού μου. Φτου μου! ☺
Και καλά εγώ... κάτι πρόλαβα. Τα εικοσάρια και τα τριαντάρια... πίκρα!
Αν συνειδητοποιούσαν τα νέα παιδιά σήμερα ότι όλα όσα έχουν σκεφτεί ή πράξει, τα έχουν σκεφτεί και πράξει και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό οι πατεράδες και οι παππούδες τους, ίσως γλύκαιναν απέναντι στους γέροντες. Πέρα από συγγενείς και ρόλοι, υπήρξαν και αυτοί νέοι και άνθρωποι. Κρίμα που το ξεχνούν αυτό και οι γέροντες και οι νέοι.
Ακόμη και οι γέροντες ερωτεύονται και ποθούν. Απλώς το τέλος πλησιάζει αδυσώπητο κι οι νεώτερες γενιές δεν τους επιτρέπουν αυτό που στον εαυτό τους θεωρούν δικαίωμα. Γιατί;
μάλλον γιατί και οι μεγαλύτεροι ξεχνάνε τι κάνανε μικρότεροι και όλο μη και μη είναι.
και αχ αυτός ο παλιόκοσμος!
με τους κόκορες και τις καμπούρες άλλων.
Έλα μου, ντε!
αστερόεσσα μου
ξέρεις γιατί;
Γιατί οι παλαιότεροι και γεροντότεροι, σπάνια έχουν τη δύναμη της ψυχής να αφηγηθούν τα πραγματικά τους πάθη, λάθη, εμπειρίες, συναισθήματα και στραβοπατήματα. Η ζωή, η κοινωνία και οι γονείς μας, μας έμαθαν ότι θα πρέπει να είμαστε πρότυπα καλής συμπεριφοράς και υψηλής ηθικής για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Έτσι γίναμε επικριτικοί και υποκριτές. Πουλάμε προς τα έξω έναν δήθεν αξιοπρεπισμό, που οι νέοι και μόνο που το μυρίζουν ότι έρχεται κατά πάνω τους, φεύγουν τρέχοντας. Δεν ξέρω πόση δύναμη ψυχής χρειάζεται για να εξομολογηθείς τα πάθη και τα λάθη σου, στα παιδιά σου και στα εγγόνια σου. Ίσως πολύ μεγάλη και ίσως μόνον τότε να γίνεις καθαρόαιμο πρότυπο ζωής. Εξαρτάται όμως και τί είδους σφουγγάρια είναι τα βλαστάρια που θα απευθυνθείς. Γιατί αν δεν εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος, διατρέχεις τον κίνδυνο να σε χαρακτηρίσουν γραφική.
Aχ!
(Bαθύ - Χορταστικό).
Πως να αλλάξει η ανθρώπινη ψυχή? Θέλει πολύ πολύ δουλειά που δεν είναι αυτονόητη...Δουλειά συνειδητή θέλει, να κάτσεις να πεις δεν είμαι οκ, είμαι λάθος, ας προσπαθήσω να διορθωθώ. Αλλιώς όσα χρόνια και αν περάσουν τα ίδια θα επαναλαμβάνουμε...Απλά το πακέτο που τα τυλίγουμε μπορεί να αλλάζει!
Eγώ έχω μία ερώτηση. Αν το παντρεμένο ζευγάρι έλεγε στα ίσια από την αρχή το σχέδιο στην κοπελιά, εκείνη θα συμφωνούσε; Κι αν ναι, ποιος θα ήταν ο ανήθικος; Ή μάλλον, θα υπήρχε ανηθικότητα στην όλη υπόθεση; Σήμερα πχ η "δανεική μήτρα" θεωρείται επιστημονική λύση προτεινόμενη από βιβλία γυναικολογίας για άτεκνα ζευγάρια.
Δημοσίευση σχολίου