Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

H Παιδοφάγος

Μια φορά κι έναν καιρό και στα παλιά τα χρόνια, ζούσε μια χήρα που τη λέγαν Κατινιώ κι είχε έναν γιο το Γιάννη.
-Τράβα, γιε μου στο δάσος να φέρεις ξύλα για το τζάκι, του λέει, αλλά τα μάτια σου δεκατέσσερα, μη σε φάει η Παιδοφάγος.
-Καλά μάνα, λέει ο Γιάννης και τραβάει για το δάσος.
Μάζεψε φρύγανα τα ζάλωσε πάνω στο γαϊδούρι, αλλά την ώρα που έδενε το δεμάτι ακούει μια φωνή:
-Γιάννη – Γιάννη, βόηθα κι εμένα τη φτωχιά και σκάλωσε το μαντήλι μου στη βατομουριά.
Κάνει έτσι ο Γιάννης, βλέπει μια γριά με μια καμπούρα τόσο μεγάλη, που μέσα της είχε χαθεί το κεφάλι της.
«Α, την κακομοίρα», λέει ο Γιάννης και κάνει μια έτσι να της πιάσει το μαντήλι.
Την ώρα που πολέμαγε να το ξεσκαλώσει απ’ τις βατουλιές πετάει ένα πουλί και του λέει:
-Γιάννη, Γιάννη παλικάρι και της Κατινιώς λεβέντη
μηδέ γριά μηδέ φτωχιά, μον’ είν’ η Παιδοφάγος.
Πάει να της δώσει το μαντήλι κι ανοίγει εκείνη το στόμα της που μέσα γυάλιζαν δεκαεπτά σειρές δόντια κι ετοιμάζεται να τονε κάνει μια χαψιά. Το βλέπει ο Γιάννης και της χώνει μάνι μάνι μέσα στο στόμα ένα κλαρί κυπαρισσιάς, κάνει η Παιδοφάγος να κλείσει το στόμα της, δεν έκλεινε με τίποτα. Δίνει και μια στα πισινά του γαϊδάρου ο Γιάννης και ροβολάνε πάλι για το χωριό.

Μια μέρα λέει πάλι η Κατινιώ στο Γιάννη:
-Τράβα, τζιέρι μου να αγοράσεις αλεύρι στο μύλο, αλλά το νου σου μη σε βρει και σε φάει η Παιδοφάγος.
-Καλά μάνα, λέει ο Γιάννης και τραβάει κατά το μύλο.
Πάει να βρει το μυλωνά, στη θέση του βλέπει μια χοντρή γυναίκα.
-Γεια σου, Γιάννη παλικάρι και της Κατινιώς λεβέντη, του λέει αυτή. Εγώ είμαι η γυναίκα του μυλωνά. Τι θες;
-Αλεύρι.
-Πόσο;
-Δέκα οκάδες.
-Δε βλέπω καλά, του λέει του Γιάννη κι είμαι και κουτσή, άντε να το βάλεις στη σακούλα μοναχός σου.
Την ώρα που γέμιζε το σακούλι του με τ’ αλεύρι, βγαίνει το γατσούλι του μύλου και του λέει:
-Γιάννη – Γιάννη παλικάρι και της Κατινιώς λεβέντη
μηδέ κουτσή μηδέ στραβή, μόν’ είν’ η Παιδοφάγος.
Kαθώς λοιπόν έσκυβε να γεμίσει τη σακούλα του με το αλεύρι, τη βλέπει να ανοίγει μια στοματάρα σαν πηγάδι και μέσα γυαλίζανε σαράντα σειρές δόντια κοφτερά.
Πηδάει σβέλτα την αρπάζει απ’ το φουστάνι, βάζει επάνω και τη μυλόπετρα, παίρνει και τ’ αλεύρι κι όπου φύγει φύγει ο Γιάννης και την άφησε να σκούζει.

Τρίτη φορά λέει πάλι η Κατινιώ στο Γιάννη:
-Μαρέ, γιε μου κανακάρη, άντε στη θάλασσα να ψαρέψεις κανένα ψαράκι να φάμε.
Πάει ο Γιάννης στη θάλασσα, μπαίνει στο βαρκάκι και τραβάει κουπί για τ’ ανοιχτά.
Την ώρα που άπλωνε τα παραγάδια του, βλέπει να ξεπροβάλλει μέσα απ’ τα νερά μια πανώρια γοργόνα.
-Γιάννη – Γιάννη παλικάρι και της Κατινιώς λεβέντη, έχασα το χτενάκι μου μες στα θαλασσοσπήλια κι αν μου το βρεις, πέντε φιλιά θα πάρεις.
Δίνει ο Γιάννης μια βουτιά να της πιάσει της ωραίας κυράς το χτενάκι, κι όταν της το ‘δωσε, έρχεται αυτή να τον φιλήσει. Και μέθυσε ο Γιάννης με το φιλί κι ούτε που πήρε χαμπάρι, ότι εκείνη ήδη του ροκάνιζε το ένα αυτί.

__________


Σημ: «Η Παιδοφάγος» ήταν ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε από το Δημήτρη Καραγιαννάκο. Τι ακριβώς διαπραγματευόταν δεν έμαθε ποτέ κανείς, γιατί οι κόρες του, όταν ήταν μικρές, βρήκαν το χειρόγραφο στο μπαούλο και το έκαναν σαΐτες.



© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen, 23 Μαΐου 2008

buzz it!

21 σχόλια:

Αστερόεσσα είπε...

H ποιήτρια να δηλώσει ότι ουδεμία ευθύνη φέρει, αν ο ήρωάς της δεν ξέρει πού φιλάει. Ας πρόσεχε.

b|a|s|n\i/a είπε...

μήπως θέλει να πει ο ποιητής για τους πειρασμούς ή τους κακοπροαίρετους ανθρώπους, που καθότι ο γιάννης σαν καλοπροαίρετος τους βοηθά και όταν φανερώνονται, "εύκολα" μπορεί να τους αντιμετωπίσει γιατί φαίνονται και από πριν, ενώ υπάρχουν και κακοπροαίρετοι καλά κρυμμένοι που τελικά σε παρασέρνουν;
λέμε τώρα :)
καλησπέρες!

Αστερόεσσα είπε...

Με προβλημάτισες τώρα. Λες να θέλει να πει αυτό; Εξαρτάται βέβαια ποιας Σχολής είσαι για να κάνεις την ερμηνεία. Φορμαλιστής; Της ψυχαναλυτικής σχολής και οπαδός του Bettelheim ή της Μαρξιστικής, να το δεις να λέμε σαν ένα είδος διαπάλης και ταξικού αγώνα του αρσενικού με το θηλυκό;
Υπόσχομαι να το ψάξω και να έρθω με τον κηδεμόνα μου.
Τις καλησπέρες μου και σε σένα!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Παιδιά, μην κουράζεστε, το πράγμα είναι φως φανάρι: η γυναίκα είναι η μεγάλη αντροπαγίδα! Σε σφάζει στο γόνατο και της λες κι ευχαριστώ!

Αστερόεσσα είπε...

Aχ, μπράβο! Πείτε κι άλλα! Τρελαίνομαι απ' τη χαρά μου όταν με ερμηνεύουνε!

ναυτίλος είπε...

Υπέροχη η παιδοφάγος ...Αντε μετά να κάνεις χατήρι για ένα φιλί ή και για πέντε . Χαιρετίσματα στη Δανία .

πουαντερι είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ.
Τωρα εκανα μια βολτα στο blog σου και ειδα οτι γιορταζες και συ....
Χαρηκα που τα ειπαμε, δεν ξερω αν εχουμε διαφορα ωρας παντως σου ευχομαι (οταν θα ερθει) καληνυχτα!!!

Αστερόεσσα είπε...

@ Ναυτίλε, καλά κι εσύ πρέπει να φιλήσεις υποχρεωτικά γοργόνα;
Χαθήκανε τα άλλα κορίτσια; Όσοι συναγελάστηκαν με γοργόνες έφαγαν το κεφαλάκι τους. Θες στο Μυριβήλη και στην "Παναγιά τη Γοργόνα"; Θες στην αδερφή του Μεγαλέξανδρου; Όπου και να το δεις καταστροφικές είναι οι γοργόνες, εκτός απ' τη Μικρή Σειρήνα του Άντερσεν, όπου ο πρίγκιψ έζησε στο τέλος καλά και με τη σύζυγό του καλύτερα και τάχα μου και δήθεν η θυσία της μικράς σειρήνος την πέρασε στην αθανασία...
Ευχαριστώ για τα χαιρετίσματα!

@Να 'σαι καλά, Πουαντερί για τις ευχές σου! Ναι, υπάρχει διάφορά μιας ώρας στη Δανία. Εδώ είμαστε μια ώρα πίσω, αλλά αν και είναι ήδη περασμένες 10 έχει ακόμη φως, όπως συνήθως στο Βορρά, όταν καλοκαιριάζει, αν και οι θερμοκρασίες είναι αισθητά χαμηλότερες απ' της Ελλάδας.

Αστερόεσσα είπε...

Όταν ζευγαρώνουν οι ακρίδες 'μάντεις', η θηλυκιά καταβροχθίζει το αρσενικό.
Η αρσενική ακρίδα μάντις λοιπόν ζει για να επιτελέσει έναν και μοναδικό σκοπό: να γονιμοποιήσει τη θηλυκιά και να φαγωθεί.
Όλα τα πλάσματα στη φύση εν ώρα συνουσίας αισθάνονται ηδονή.
Έχει ποτέ κανείς σας διερωτηθεί, αν ο αρσενικός μάντις αισθάνεται ηδονή, όταν καταβροχθίζεται;

Myrto είπε...

Ατιμε Ερωτα
Ερωτα με γέννησες
Ερωτα με φόνευσες!!

:):)
H Μοιραία γυναίκα
που προσπαθεί
να αποπλανήσει
το ονειρο της...

ομως αποπλανούνται
τα όνειρα
χωρίς τη θέληση τους???


καλο μεσημέρι..:)

Αστερόεσσα είπε...

Υποθέτω όχι, δεν αποπλανούνται τα όνειρα ακούσια, τα υλικά πράγματα έχουν περισσότερες πιθανότητες να 'αποπλανηθούν' ή να 'προσελκυστούν' από έναν νου ή μια ψυχή που τα καλεί.

Ερώτημα δεύτερο: Ας προσδώσουμε αξία θέσφατου στο στίχο του Ελύτη από τη Μαρία Νεφέλη: "είναι διγαμία ν' αγαπάς και να ονειρεύεσαι". Αγαπάμε; Κι αν ναι, βάζουμε το χέρι στην καρδιά και λέμε "δηλώνω μονογαμικός";

faraona είπε...

Πιστευω οτι τουτο δω το παλλικαρι πηγαινε γυρευοντας.Ηξερε και που ηταν και τι εκανε...απλα ηθελε να ζησει με τον δικο του τροπο.

την καλησπερα μου.

Αστερόεσσα είπε...

Ως δημιουργός του συγκεκριμένου παλικαριού της ιστορίας, μιας κι ο συγκεκριμένος Γιάννης είναι απόλυτα έρμαιο της πέννας ή του πληκτρολογίου μου, εκτός κι αν αποφασίσω να διανθίσω την ιστορία, να πω ότι δεν ήξερε τίποτα.

Ας υποθέσουμε όμως, ότι οποιοσδήποτε συνειδητοποιημένος άνθρωπος, όταν έλκεται από τραγούδι Σειρήνων (σε πολλαπλά επίπεδα τραγούδι Σειρήνων, όχι κατ' ανάγκην στο παιχνίδι ανάμεσα στα δύο φύλα), σαν τον Οδυσσέα θα δεθεί στο κατάρτι του πλοίου του και θα βουλώσει και τ' αυτιά του στο τραγούδι τους, αν θέλει να φτάσει κάποτε στην Ιθάκη ή θα το ακούσει και θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες.

Υπάρχει ένα όμορφο παραμύθι της Κρήτης, παραλλαγή μύθου μπορεί να βρει κανείς και στις Κέλτικες παραδόσεις:
Για να μάθεις να παίζεις καλά λύρα ή βιολί, πας σ' ένα ξέφωτο όπου συναντιώνται νεράιδες και μπαίνεις σ' έναν μαγικό κύκλο. Αυτές προσπαθούν να σε δελεάσουν να βγεις. Εσύ, αν θέλεις να μάθεις να παίζεις μουσική με τρόπο μοναδικό, ανθίστασαι και μόνο το δάχτυλό σου βγάζεις έξω απ' αυτόν. Οι νεράιδες σου κόβουν το μικρό δάχτυλο. Τότε παίζεις όντως μουσική με τρόπο μοναδικό, κι όχι όπως οι μέτριοι λυράρηδες. Χωρίς ακρωτηριασμό παραμένεις κοινός θνητός.

Και ξαναρωτώ: πληρώνεις το τίμημα στο όνειρο, για να συναινέσει και το όνειρο στον έρωτά σου. Κι ο Ελύτης λέει "είναι διγαμία ν' αγαπάς και να ονειρεύεσαι". Αγαπάμε; Δηλώνουμε με το χέρι στην καρδιά ότι είμαστε μοναγαμικοί; Να το τροποποιήσω;
Ας πάρουμε τη φράση: "είμαι ερωτευμένος/η μ' ένα όνειρο. Αγαπώ το όνειρο. Ταυτόχρονα ονειρεύομαι." Τι είμαι; Μονογαμικός στο όνειρό μου;

Τις καλησπέρες μου και σε σένα!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Παιδιά, μόλις διάβασα στην εφημερίδα ότι η γαλλική αστυνομία συνέλαβε τον επί δεκαετίες καταζητούμενο αρχηγό της βασκικής οργάνωσης ΕΤΑ, λόγω του κωλύματός του με μια γυναίκα!

Αστερόεσσα είπε...

Άτιμες γυναίκες, χάσαμε και την επανάσταση τώρα δηλαδή; Χαχαχαχα!
Ξεκολλάτε, αγόρια! Δε σας βάζει στον τοίχο κανείς!

Βρε, κακό που 'παθα, η μαυροαστερόεσσα! Ρωτάς και διαπιστώνεις μια επαμφοτερίζουσα συναινετική διάθεση, αλλά απάντηση δεν παίρνεις. Μία είναι η λύση. Να το ρίξω στο πιοτί!

Myrto είπε...

Αστερόεσσα

Η δική μου απάντηση
για να μην το ρίξεις στο ποτό.:):)

"Πάντα έβαφε
τις πατούσες του κόκκινες,
πριν βγεί στούς δρόμους,
με το απόσταγμα
απο τις παπαρούνες που επέμεναν
να φυτρώνουν κάθε νύχτα
κάτω απο το διπλό κρεβάτι του.
Μετά φορούσε,
με μεγάλη ανεμελιά μπορώ να πω,
ένα ζευγάρι λευκές κάλτσες
και περπατούσε αμέριμνα
πάνω στις διαχωριστικές γραμμές
της λεωφόρου.

Μόνο κάποιες φορές σταματούσε,
αφουγκραζόταν τον αγέρα,
έκλεινε τα μάτια ,
χαμογελούσε αχνά
και κουνούσε καταφατικά το κεφάλι του.

Ξέρεις κάτι, μου είπε συνωμοτικά
μια γειτόνισσα που τον παραφύλαγε
οπως η τίγρης το ένοχο ελάφι,
έχω την εντύπωση
οτι μυστικά αλληλογραφεί με πόθους.

Είμαι σίγουρη ,συνέχισε τρομαγμένη,
πως
συνεχώς διαπράττει ερωτικά εγκλήματα."

M.R.

καλημέρα
με όνειρα παράνομα...

Γιατί αν τα όνειρα
παράνομα δεν είναι
τότε προς τι το όφελός τους?

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καταρχήν, πολύ όμορφο παραμύθι... κυλάει η ανάγνωση ξεκούραστα και συναρπαστικά! :))
Νομίζω κι εγώ θα την πάταγα, αν εύρισκα γοργόνα! :)) Οπότε.... Δεν έχω να πω τίποτα επί αυτού! :)) :))
Καλημέρα ;))

Αστερόεσσα είπε...

Nα 'σαι καλά, Μύριαμ! Η απόφασή μου να γίνω αλκοολική πήρε αναβολή μιας ημέρας.

Ανεμοσκορπίσματα, ευχαριστώ πολύ και... το νου σου! Ξέρεις τι μυστήριες είναι οι γοργόνες; Μέχρι και η νέα Walt Disney το ανακάλυψε και κατέστρεψε ένα από τα ωραιότερα παραμύθια.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Γοργόνα της Κοπενχάγης, μπήκες στο "χαρέμι"! χαχαχα

Αστερόεσσα είπε...

Xαρέμι, ε; Ευχαριστώ πολύ! Ενθουσιάστηκα!
Και δώρησαι αυτώ, γρήγορον νουν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, ύπνον ελαφρόν, και πάσης σατανικής φαντασίας απηλλαγμένον.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Βλέπω ξέρεις και τις νυχτερινές προσευχές! χαχαχα