«Δι’ ενοίκιον και πλυστικά»

Φάγανε και ήπιανε στο σπίτι του μεγαλύτερου ετεροθαλούς αδερφού για χρόνια. Βρήκαν και καλές δουλειές. Ο ένας στο Τριατατικό[1], ο άλλος άνοιξε δικό του χρυσοχοείο - ρολογάδικο. Γαμπρίσανε αρκετά και με τον καιρό βρήκαν και νύφες προσφυγοπούλες. Την Έλλη από τη Σμύρνη ο ένας. Τη Μαγδαληνή από την Τρίγλια ο άλλος, που ήταν όμορφη ξανθή γαλανομάτα κι έπαιζε και μαντολίνο. Τα βράδυα τα πίνανε και σφάζανε και τα κουνελάκια του Στέλιου για μεζέ.
Τα κουνέλια λιγόστεψαν, αλλά καλή καρδιά, κι ας είναι καλά το κορόιδο. Η σύζυγος του κορόιδου κάποια στιγμή δυσανασχέτησε, όταν γυρνώντας απ’ τη δουλειά, όπου της έβγαινε ο πάτος, βρήκε τα κουνιαδάκια τύφλα ν’ ακούν Εστουδιαντίνες[2].
Παρεξηγήθηκε κι η ωραία ξανθιά Μαγδαληνή που ήρθε η άλλη και τους έκοψε το γλέντι, πήρε και το Νικολάκη της αλαμπρατσέτα και πήγαν στο καινούργιο τους σπίτι.
Την επομένη στείλανε και ραβασάκι, που είχε μέσα ένα εικοσάρι κι ένα σημείωμα με τις λέξεις «Δι’ ενοίκιον και πλυστικά».

___________

[1] Τριατατικό ή τα 3 Τ ήταν Οργανισμός της προπολεμικής Ελλάδας: Τηλεγραφεία - Ταχυδρομεία - Τηλεφωνία

[2] Για τις Εστουδιαντίνες θα βρείτε πληροφορίες εδώ

© Αστερόεσσα