Οι τσανακογλείφτες. Τα κομματόσκυλα. Η φράση «ο τάδε είναι ψυχούλα» (κατά το κοινόν μαλάκας). Οι καιροσκόποι. Τα μέλη κάθε λογής Autodafé. Τα κηρύγματα. Τα βιαστικά συμπεράσματα. Οι δήθεν. Η καλπάζουσα, ανερμάτιστη και στερούμενη παιδείας αμερικανοποίηση του Έλληνα. Ο εκ του ασφαλούς κηρυσσόμενος ακτιβισμός. Οι ψευτοταπεινόφρονες. Η φράση των χριστιανών «όλοι είμεθα αμαρτωλοί και αμαρτωλότερος όλων εγώ». Οι υπερφίαλοι. Ο ρατσισμός. Η προτίμηση στα εύπεπτα. Οι βανδαλίζοντες την ομορφιά. Οι ομογενοποιητές του πνεύματος. Οι ξερόλες. Οι κουμπάροι εννοιών εντελώς ασυμβίβαστων μεταξύ τους. Οι «σου τα ‘λεγα εγώ!» Οι γριές που λεηλάτησαν το σπίτι της μαντάμ Ορτάνς στο «Ζορμπά», πριν εκείνη πεθάνει. Οι βαμπιριστές. Οι Χατζατζάρηδες. Οι σοβαροφανείς. Οι χρησιμοθήρες. Ο λουφές. Οι ζωόφιλοι που δε δίνουν πεντάρα για τον άνθρωπο. Η εκούσια προβατοποίηση και ο μηρυκασμός πάσης φύσεως σανού. H Ιερά Εξέταση. H νοοτροπία του «θα σου μπω στο μάτι». Ο Dr. Mengele. Οι ανήθικοι «περί ηθικής λαλούντες». Οι αγελαίοι. Oι κατά των εκτρώσεων, αλλά ταυτοχρόνως υπέρ της θανατικής ποινής. H ύπουλη επιβολή του κιτς. Οι παρεξηγιάρηδες. Οι φαταούλες. Οι προτάσσοντες υπερευαισθησία με αεί αιμάσσοντα συναισθήματα (η πράξη γι’ αυτούς αποδεικνύει τη φράση του Όσκαρ Ουάιλντ «ευαίσθητος είναι αυτός, που επειδή έχει κάλλους, πατάει πάνω στα πόδια των άλλων»). Οι Εθνοσωτήρες (εξαιρείται ο Scooby Doo). To ρουσφέτι. Οι νταβατζήδες. Οι ρουφιάνοι. Οι συκοφάντες. Aυτοί που τα ‘χουν καλά με όλους. O Βεληγκέκας. Οι θεούσες με μουστάκι και φιλέ στα μαλλιά και καλτσόν χρώματος ουϊσκί το καλοκαίρι. Το να πρέπει να αποδείξεις καλά και σώνει κάτι. Ο γείτονάς μου ο Τόνι που όλο λέει και λέει και τίποτα δε λέει. Οι πανικόβλητοι, αλλά και οι «δε βαριέσαι». Οι τελολόγοι. Οι καταπατητές ονείρων.
© Αστερόεσσα, Vejen, 17 Μαΐου 2008
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Οι οικολόγοι που αδιαφορούν όμως για τον άνθρωπο. Η φράση "εσύ θα σώσεις τον κόσμο;" Οι καταστροφολόγοι. Το γέλιο εις βάρος του άλλου σε στυλ "κοίτα τον κακομοίρη... εγώ δεν είμαι έτσι"
Με λυπεί
να διαβάζω
τις κατηγορίες
του ανθρώπινου γένους.
Με τρομάζει
οτι σε κάποια απο αυτές
είμαι και εγω καταχωρημένη...
καλησπέρα...
Kι όμως... ποτέ μου δεν έβαλα ταμπέλες.
Αλλά ο Άνθρωπος που αγάπησα πάντα με πλήγωνε. Ιδίως οι αυτοχρισμένοι άνθρωποι ή σωστότερα τ' ανθρωπάκια...
Και ξέρω και βλέπω και νοιώθω -κι από εμπειρία κι από παρατήρηση- και σχεδόν μπορώ να προφητέψω ποιοι θα δώσουν το φιλί του Ιούδα (αν και δε μου αρέσει η παρομοίωση γιατί ο Ιούδας είναι ο μεγάλος παρεξηγημένος τελικά... ένας οραματιστής που δεν είδε το όραμά του να δικαιώνεται κι εξεγέρθηκε. Νομίμως, κατά την άποψη μιας ταπεινής αιρετικής), αλλά πάντα ελπίζω να δω την ομορφιά στο τέλος να νικά.
Κάποτε ρώτησαν τον Πυθαγόρα: "ποια είναι η μεγαλύτερη αλήθεια;". Κι εκείνος απάντησε "ότι ο άνθρωπος είναι κακός". Δεν μου αρέσει μια τέτοια αλήθεια, αν και σέβομαι τον Πυθαγόρα.
Ο Άνθρωπος έχει μεγάλη δύναμη. Μπορεί να δημιουργήσει τους θεούς του. Έχει απόλυτη επιλογή στα υλικά του. Αλλά ποιος είπε ότι στις μυρωδιές υπάρχουν μόνο οσμές ευχάριστες ή ότι επιλέγει πάντα μόσχο και κανέλλα;
Ο άκων "κακός" πέφτει, σηκώνεται.
Ο άκων "καλός" είναι μάλλον ο σαχλός κι ασήμαντος. Οι εκόντες καλοί είναι και γνώστες.
Οι εκόντες κακοί έκαναν τις επιλογές τους. Επιλέγω κι εγώ "να μην τους παίζω" ή να γκαρίζω ή να κραυγάζω ή και να τραγουδώ σε μια "καλόκακη" καθημερινόητα, γιατί υπάρχουν πολεμιστές του φωτός.
Καλό σου απόγευμα, μαγισσούλα.
O Πυθαγόρας χάθηκε, λένε πέφτοντας στις φλόγες της Αίτνας.
Ο Λιαντίνης χάθηκε κι αυτός κάπου στον Tαΰγετο, ο Μοντιλιάνι έδωσε βουτιά στο κενό, η Πηνελόπη Δέλτα πήρε δηλητήριο, ο Καρυωτάκης τινάζει τα μυαλά του στον αέρα. Ο Αίας στην Ιλιάδα αυτοκτονεί, το ίδιο κι ο Ernest Hemingway... Kι όλοι τους είχαν μάτια να δουν την ομορφιά, και το σπουδαιότερο και να την φτιάχνουν.
Δε γίνεται να είσαι ποιητής σ' αυτόν τον κόσμο, αν δεν ιεροσυλήσεις. Νόμος απαράβατος. Το Μεφιστοφελικό σου συμβόλαιο.
αστερόεσσα,
θα συμφωνήσω
και θα μου επιτρεψεις
να σου χαρίσω
ενα ποιημα μου
"Δείξε μου τον δρόμο για τον Παράδεισο,
όχι αυτόν που στις Γραφές τους μαρτυρούν,
και με ξένο πόθο λάγνα αποζητούν ,
ούτε αυτόν που φκιάχτηκε
με προσευχές από γύψινους ανθρώπους ,
καρικατούρες αυτό-αποκαλούμενοι προφήτες
κουράστηκα να με λιθοβολούν οι αναμάρτητοι
αποκυρησσοντάς με σαν τη γυνή από τα Μάγδαλα,
τον άλλον παράδεισο λαχταρώ
εκεί που της γυναίκας οι λόφοι δεν είναι απάτητοι ,
δεν ειναι ανίκητοι
δεν είναι παρθενικοί,
δεν κυοφόρησα τη ψυχή μου για μιας εικόνας αγνότητα,
σε εκείνη τους κρίνους μου χαρίζω
Δώστε μου ένα πίνακα λευκό με τον έρωτά μου να ποτίσω
Να τον γεμίσω με τις αμαρτίες μου
και τα φίδια τους κορνίζα θα τα κάμω,
Σε όλους αυτούς που με το νου τους ζουν να δείξω
Να πω,
Να φωνάξω,
Να ψιθυρίσω,
Δεν μπορείς με το μυαλό σου να αγαπάς, ν ’αποζητάς
Μόνο με την καρδιά σου πονάς και λαχταράς
Δείξτε μου πως τα ευθύγραμμα προς τον ουρανό να σπάσω
Και όλα τα ψεύτικα κειμήλια θνητών θρησκείας
είμαι πρόθυμη να κάψω,
Ποιοι γέννησαν τον θεό που μια πλευρά μονάχα έχει,
Ποιοι είναι αυτοί που νόμισαν ότι το σπέρμα τους την γη κατέχει;
Ναι άφυλε θεέ μου !
Γυναίκα έρωτας ντύσε τους
έστω και για μια βραδιά!"
Με εκτίμηση
Μαρία Ρ.(miriam :):))
Πόσο σ' ευχαριστώ!
Τι να σου χαρίσω; Να, πάρε αυτά τα σύμβολα που μια φίλη καλλιτέχνης, την οποία κι εκτιμώ απεριόριστα μου δώρησε μια φορά σε μια φωτογραφία:
* ^ ☺ ¤ ° ² ³ ¿ Љ Њ Ћ Ќ Ў Ж Э Ю ұ Ә ؟ א ש أإ ٩ ٭ ڇ ڜ ۞ ۩ ۻ † ‡ • ‰ ₧ € № Ω ℓ ← ↑ → ↓ ∂ ∏ ∑ ∞ √ ∩ ≈ ≤ ≥ ┼ ╠ ╣ ▀ ▄ █ ▌ ▐ ░ ■ □ ▬ ► ◄ ▬ ◘ ☺ ☻ ☼ ♀ ♂ ♠ ♣ ♥ ♦ ♪ ♫
Για να τα κεντάς και να τα τραγουδάς, όπου σ' αρέσει. Γιατί είναι όμορφο να μοιράζεσαι αυτά που σου δίνουν χαρά και σε κάνουν παιδί.
Δημοσίευση σχολίου